Sekret pełni księżyca (okładka  miękka)

Fajna książka która połknołem w dwa dni..przewidywalna lecz dobrze się ją czytało..

Przetrzymywanie obcego dziecka a także zmuszanie go do pracy to niewolnictwo. Właśnie takim małym niewolnikiem była Mia - dziewczynka mieszkająca w piwnicy, słuchająca się Pani... Kolejna piękna okładka. Niepozorny dom, i zaświecone światło w jednym z pokoi - właśnie od tego się zaczęło. To właśnie wtedy Sharon zobaczyła w oknie sąsiadów malutką dziewczynę zmywającą naczynia. Może nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie wiedzą, że sąsiedzi posiadają tylko nastoletniego syna, a dziewczynki nigdy nie widziała podczas zabawy na podwórku a nawet wychodzącej z domu do przedszkola. Czy dziewczynka mogłaby być przetrzymywana ? Książki o dzieciach są jednymi z najtrudniejszych lektur z jakimi się zmagam. Autor bazuje głównie na emocjach czytelnika które w obliczu dzieci stają się jeszcze mocniejsze. Sięgając po tą książkę byłam ogromnie zaciekawiona, co też autorka mogła stworzyć i zamknąć w tej niepozornej okładce :) Historia jaką się przede mną wyjawiła, nie należała do łatwych. Uprowadzenie małej dziewczynki i przetrzymywanie jej a także zmuszanie do ciężkich domowych obowiązków, powodowało że moje nerwy zostały wystawione na ogromne emocje. Jak można małemu piecio letniemu dziecku kazać spać w piwnicy ! Odsunąć owe dziecko od wszelkich wzorów i zaszczepiać w nim strach, i niewiedzę ? Byłam ogromnie zła na postawę Pani Fleming. Mimo tak ciężkiej tematyki całość nie okazała się dla mnie idealny lekturą , a zaledwie dobrą. Początek był świetny. Poznajemy Nikitę - dziewczynę raczej z marginesu społecznego która dzięki swojej kuratorce rozpoczyna nowe życie. Jesteśmy świadkami przemiany, a także wścibstwa. Tak bo to właśnie to owe wścibstwo spowodowało że prawa małej Mii wyszła na jaw ! Do tego momentu autorka idealnie budowała napięcie. Wzbudzała moją ciekawość ale i obawę nad wydaniem się prawdy. Czułam że Nikita i Sharon rozwiążą zagadkę pilnie strzeżoną przez Flemingów. Tym bardziej za autorka doskonale przedstawiła swoje postaci nadając im Cechy czasem związane z zaburzeniami psychicznymi. Dlatego też wręcz byłam głodna kolejnych wydarzeń. Podobały mi się naturalne wybuchy Suzeete dzięki czemu jej postać jeszcze bardziej napawała strachem, choć jej problem alkoholowy wydawał mi się aż nadto dosadny. Nie przeszkadzało mi nawet to że historia jest oczywista. Gdzieś tam sama wraz z bohaterami ukrywałam tą tajemnice i wraz z sąsiadkami próbowałam rozwikłać tą zagadkę.jednak to co tak świetnie się zapowiadało bardzo szybko się rozsypało. Moment w którym Jacobs idzie do Nikity i prosi jat o pomoc w odnalezieniu Mii- tragedia... Jeszcze nienaturalne zachowanie Nikity. Przecież wiedziała o dziewczynce więc zamiast rzucić się na pomoc ta dopytywała się o jakie dziecko chodzi czy mieli naprawdę mała dziewczynkę w domu i czy te muffiny były dla niej .. brak zaangażowania policji był dla mnie śmieszny. Dwoje nastolatków pędzi w pościg za szaloną matką, ścigając ją za pomocą aplikacji. Kolejny śmieszny dla mnie wątek - auto topi się przodem od strony kierowcy a Pani Fleming wymachuje rękami i nie chce wyjść z samochodu - przecież była taka idealna, nie mogła się nawet pobrudzić a tu nagle brodzi w samochodzie pełnym wody. No i zakończenie. To wszystko wydawało mi się napisane na szybko, było to wręcz pozbawione emocji. Nie wiemy co się działo na policji z Suzette, nie było jej dramatyzowania, a jej postać przestała się udzielać w momencie wypadku. Nie znalazłam także momentu przekazania Mii jej rodzinie, tylko okres po kilku tygodniach. Nawet wątek Sharon i Nikity został beznadziejnie urwany. Może się czepiam ale uważam że to było bardzo niedopracowane i napisane na zasadzie muszę jakoś dokończyć te historie albo mam pomysł teraz piszę bo zapomnę. Mimo to książka mi się podobała choć jej druga część bardziej mnie zezłościła. Traktuje o poważnym temacie niewolnictwa dzieci i ich wykorzystywania. W mojej ocenie jest to ważna lektura, z której mimo wszystko można wyciągnąć wiele pozytywnych wniosków ! Polecam

🔥🔥🔥 R•E•C•E•N•Z•J•A 🔥🔥🔥 Gdy dostałam propozycję zrecenzowania tej książki, pierwsze co od razu zwróciło moją uwagę to ta okładka 😍 Musicie przyznać, że intryguje i ma w sobie to "coś". Jak się później okazało, tak samo jest z treścią, która wciąga, zaskakuje i fascynuje. Czy zastanawialiście się kiedyś co może się dziać za zamkniętymi drzwiami naszych sąsiadów? W pewną styczniową noc Sharon przez przypadek zauważa coś dziwnego u swoich sąsiadów. W oknie ich kuchni dostrzega małą dziewczynkę, która zmywa naczynia mimo późnej pory. Dodatkowo nie ma pojęcia kim może być to dziecko, skoro Flemingowie utrzymują, że mają tylko nastoletniego syna... Coś tu jest mocno nie tak... Gdy do kobiety przyjeżdża w odwiedziny osiemnastoletnia Niki, była wychowanka rodziny zastępczej, ona również zauważa podejrzane i niepokojące sytuacje jakie mają miejsce w domu sąsiadów. Obie kobiety rozpoczynają prywatne śledztwo, a fakty które wychodzą na jaw są przerażające. Jaka jest tajemnica, którą tak pilnie strzegą Flemingowie? I czy jeszcze coś mają do ukrycia? Wsiąknęłam w tę intrygującą historię całą sobą śledząc losy bohaterów. Autorka ma wyjątkowo wciągający styl pisania, a budowanie napięcia opanowała do perfekcji. Mimo tematyki tak ciężkiego kalibru, całość czyta się niezwykle lekko i przyjemnie. Ciekawie poprowadzona fabuła, wartka akcja, mroczne sekrety i tajemnice sprawiają, że pozycja ta trzyma w napięciu do samego końca. Serio, nie mogłam oderwać się od lektury! I choć historia ta może być w jakiś sposób przewidywalna, to mnie to absolutnie nie przeszkadzało. Autorka porusza tutaj wiele istotnych tematów, pokazuje różnorodność ludzkich zachowań i zwraca uwagę na dylematy moralne i relacje społeczne. Dysfunkcyjna rodzina, przemoc psychiczna, zmuszanie do pracy, a do tego motyw uprowadzenia, przetrzymywania i wykorzystywania małego dziecka - to wszystko naprawdę szokuje! Z drugiej strony, dla równowagi mamy tu też przedstawienie bezinteresownej pomocy i życzliwości. Autorka pokazuje jak wiele do naszego życia wnosi wsparcie bliskiej bądź też obcej osoby. Muszę przyznać, że motywy działania bohaterów niejednokrotnie dawały mi do myślenia. Jak postąpiłabym na ich miejscu? Czy zareagowałabym w jakikolwiek sposób? Ta powieść skłania do refleksji i wielu przemyśleń. Jest przepełniona wieloma odcieniami zła, smutku, ale również miłości. Historia opowiedziana jest z kilku perspektyw, co jest kolejnym niewątpliwym plusem. Bardzo podobało mi się to jak poszczególne elementy tej całej układanki powoli wskakują na swoje miejsce. Dodam jeszcze, że w mojej ocenie pozycja ta jest takim lekkim thrillerem z domieszką dramatu i warstwy obyczajowej. "Sekret pełni księżyca" to książka absorbująca, ekscytująca, dostarczająca masy wielu, niekiedy sprzecznych emocji. Ja w trakcie lektury odczuwałam wściekłość, niezgodę, niedowierzanie, aż po niepewność, współczucie i wzruszenie. Ta opowieść jest niezwykle nastrojowa, mroczna i klimatyczna, wywołująca niepokój oraz przerażenie. Motyw sąsiedzkich tajemnic, świetna kreacja bohaterów, akcja trzymająca w napięciu do końca oraz intrygująca zagadka i mroczne sekrety - to kwintesencja tej znakomitej powieści ❤ 🔥💥P*O*L*E*C*A*M💥🔥 Dziękuję ślicznie @wydawnictwo.kobiece za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej pozycji ❤❤❤

Wiele pytań bez odpowiedzi, gęsta atmosfera oraz wiszące w powietrzu tajemnice porywają nas w swoje objęcia, by czytelnik przy lekturze "Sekret pełni księżyca" przeżywał wiele skrajnych emocji. Karen McQuestion zaserwowała nam bowiem zaskakującą opowieść, która wpływa na naszą psychikę i poddaje w wątpliwość zdolność do racjonalnego myślenia a tym samym zapewnia przednią zabawę od której ciężko się oderwać. Czytałam dwie inne powieści autorki, ale prawdę mówiąc nie wzbudziły one we mnie większych emocji. Były dobre, ale zapomniałam o nich zdecydowanie zbyt szybko. Obawiałam się więc, że z najnowszą książką autorki może być podobnie, jednak zaryzykowałam przez wzgląd na bardzo intrygujący opis. I wcale się nie zawiodłam! Wręcz przeciwnie. Mam wrażenie, że McQuestion przełamała pewną granicę i wychodząc ze spokojnej strefy wkroczyła na bardziej wzburzone morze co odbiło się na fabule: było mrocznie, intensywnie, akcja okazała się bardzo dynamiczna a zagadka napędzała bohaterki do popełniania pewnych błędów, które w sposób kontrolowany wprowadziły odpowiedni fabularny chaos. Wszystko rozpoczęło się niepozornie, od spojrzenia w okno sąsiadów, przez zupełny przypadek. Wówczas Sharon Lemke dostrzegła małą dziewczynkę myjącą naczynia i nawet nie byłoby w tym nic szczególnie dziwnego, gdyby nie fakt, że sąsiedzi kobiety nie mają córki. Skąd więc w ich domu znalazła się ta mała? I dlaczego wykonywała tak prozaiczną czynność w środku nocy? Sharon dzieli się swoimi spostrzeżeniami z Niki, która sugeruje, by zgłosić sprawę do opieki społecznej, ale ten ruch nie przynosi żadnych rezultatów. Kobiety podejmują się więc śledztwa na własną rękę, ale nie spodziewają się zupełnie tego co ostatecznie wyjdzie na jaw. Fabuła okazała się bardzo pomysłowa, dobrze poprowdzona i mocno klimatyczna. Można śmiało napisać, że historia idealnie wpisuje się w jesienny klimat za oknem i świetnie stopniuje napięcie, by czytelnik z zapartym tchem przerzucał kolejne strony w oczekiwaniu na rozwiązanie zagadki. Przyziemne, wiarygodne bohaterki, które czasami popełniają nieprzemyślane błędy dodają opowieści realności a chociaż same wydarzenia nie są na tyle mroczne, by zaliczyć je do typowego thrillera, ponieważ mówimy tutaj raczej o bardziej angażującej powieści obyczajowej z dreszczykiem, to całość i tak wypada bardzo ekscytująco przez co przeczytałam całość w niespełna dwa wieczory. "Sekret pełni księżyca" to ekscytująca historia małej dziewczynki, która bardzo szybko absorbuje uwagę nie tylko bohaterek, ale i samego czytelnika. To powieść nastrojowa, klimatyczna i w odpowiednich miejscach zaskakująca a przy tym pięknie napisana, czasami wręcz wzruszająca. Karen McQuestion bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła angażując w lawinę skrajnych emocji a jej książka porwała mnie na kilka wspaniałych godzin. To była przygoda, której długo nie zapomnę a którą polecam Wam przeżyć samemu. Nie będziecie żałować!

„Sekret pełni księżyca” to ciekawa książka, która w pewnym stopniu niestety mnie rozczarowała. Czytając opis spodziewałam się czegoś bardziej mrocznego i tajemniczego, czegoś co, wywoła masę skrajnych emocji. Tak się jednak nie stało, a książka sama w sobie była dosyć przewidywalna. Nie chodzi mi również o to, że ta książka była zła, bo była naprawdę dobra, jednak ja liczyłam na coś zupełnie innego. Biorąc ją do ręki spodziewałam się, że będzie to thriller pełen napięcia i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Jednak z czasem zdałam sobie sprawę, że jest to tak naprawdę powieść obyczajowa osnuta tajemnicą. Szkoda również, że niemal od samego początku czytelnik wie, czego dotyczy tajemnica, ale przyjemnie było dotrzeć do końca i zobaczyć jak cała ta sytuacja wpłynie na życie bohaterów. Pewnej nocy, Sharon Lemke wychodzi na podwórko, by podziwiać zaćmienie Księżyca. Oglądając to niesamowite zjawisko zauważa coś bardzo dziwnego w oknie swoich sąsiadów. W kuchni dostrzega małą dziewczynkę, która nocą zmywa naczynia. Problem w tym, że jej sąsiedzi nie mają córki. Kobieta zastanawia się kim jest i czemu zmywa naczynia w środku nocy. Niedługo po tym wydarzeniu do Sharon wprowadza się Niki, była wychowanka rodziny zastępczej. Między kobietami rodzi się pewnego rodzaju porozumienie i obie postanawiają na własną rękę bliżej przyjrzeć się sprawie tajemniczej dziewczynki. Muszę przyznać, że Karen McQuestion bardzo dobrze zbudowała charaktery swoich postaci. Naprawdę podobały mi się interakcje między nimi i ich rozwój. Większość postaci polubiłam od samego początku, z wyjątkiem oczywiście „czarnych charakterów”. Szkoda, że fabuła nie była bardziej szczegółowa i mroczna. Książka w niczym nie przypominała tego, czego się spodziewałam. Myślałam, że to będzie mroczny thriller, który długo nie da o sobie zapomnieć. Kiedy jednak zrozumiałam przekaz autorki, osiadłam w dobrej, dobrze nakreślonej, ale spokojnej historii, która sprawiała, że miło spędziłam czas z lekturą. Ale niespodzianek tutaj nie było, bo wiemy od początku dokąd zmierza ta historia. Myślę, że książka ta idealnie sprawdzi się na rozluźnienie po ciężkim dniu. Powinna spodobać się osobom, które cenią sobie spokojne tajemnicze historie obyczajowe. „Sekret pełni księżyca” to książka idealna na relaks pod kocem z kubkiem gorącej herbaty.

Spójrzcie tylko na tę okładkę! Czyż nie jest piękna? Czyż nie zachęca do sięgnięcia po książkę? Czyż nie kusi do zapoznania się z historią pod nią ukrytą? Oh! Zdecydowanie przyciąga wzrok. Zdecydowanie wabi i wzbudza ciekawość. Wywołuje dreszczyk emocji i niepewność. Jest intrygująca. Jest zapowiedzią tego, co znajduje się tuż pod nią. A pod nią kryje się historia, która zaskakuje. "Sekret pełni księżyca" to powieść, która wzbudza nie tylko wiele emocji, ale także pytań. Bo czy gdybyście w oknie swojego sąsiada zauważyli dziecko, o którego istnieniu byście nie wiedzieli, to czy nie wzbudziłoby to w Was zdziwienia? Czy nie poruszylibyście ziemi i nieba, by dowiedzieć się, kim ono jest i co tam robi? A może zbagatelizowalibyście sprawę i los tego dziecka byłby Wam obojętny? Może machnęlibyście ręką i stwierdzili, że to nie Wasza sprawa? Jednak, kiedy Sharon takie dziecko dostrzega w oknie sąsiadów, nie pozostaje obojętna. Tym bardziej, że nigdy wcześniej go nie widziała i nigdy o nim nie słyszała. Wiedziała, że Flemingowie mają tylko syna. Zastanawiała się zatem, co w ich domu robi kilkuletnia dziewczynka. Dziewczynka, która na dodatek, późną nocą zmywa naczynia. Jednak Sharon nie od razu wszczyna alarm. Wraz ze swoją podopieczną Nikitą, obserwują sąsiednią posesję. Gdy to nie daje większych efektów, postanawiają wezwać opiekę społeczną. Lecz ta także niewiele potrafi zdziałać. Dlatego Nikita postanawia w jakiś sposób zbliżyć się do syna Flemingów - Jackoba, wierząc, że w ten sposób dowie się czegoś więcej o tajemniczej dziewczynce. Chociaż początkowo chłopak niczego nie zdradza, to w chwili zagrożenia, wyznaje Nikicie całą prawdę. Jednak czy nie zrobił tego zbyt późno? "Sekret blasku księżyca" nie jest mrożącym krew w żyłach thrillerem psychologicznym. Nie spodziewajcie się po nim zawrotów akcji i napięcia. To książka, której akcja przyspiesza tuż pod końcem i właśnie wtedy budzi największe emocje. Historia przedstawiona jest z perspektywy kilku bohaterów, co uznałabym za jej zaletę. Dzięki temu można śledzić sytuację z kilku, różnych perspektyw. Zaciekawieni? Polecam ❤️

Wyobraźcie sobie, że w środku nocy zerkacie w kierunku domu sąsiadów i przypadkiem dostrzegacie w ich kuchni małą dziewczynkę, która zmywa naczynia. Chwilę później zauważacie kobietę, która krzyczy na to biedne dziecko - dziecko, którego nigdy wcześniej nie widzieliście w tamtym domu. Tak zaczyna się “Sekret pełni księżyca” - książka, której tytuł może sugerować powieść fantasy, a która jest lekkim thrillerem (a właściwie nawet obyczajówką z elementami thrillera). Niech Was jednak nie zniechęci ten fakt - chociaż dużo tu wątków obyczajowych, a akcja wcale nie pędzi jak szalona, to i tak ta książka wciągnęła mnie niesamowicie! Tym, co ogromnie podobało mi się w tej historii, są bohaterowie. To, jak cudownym duetem są Sharon i Niki, jest po prostu nie do opisania. Uwielbiam ich relację i to, jak - mimo różnicy wieku - wspaniale się dogadują. Jednak nie tylko one skradły moje serce. Mia to mała, urocza dziewczynka, której nie da się nie kibicować! Jacob, zamknięty w sobie nastolatek, również został bardzo dobrze wykreowany - podobnie zresztą jak jego matka. Pani Fleming to postać niezwykle ciekawa, ale gwarantuję, że znienawidzicie ją już od pierwszych stron. Jak już wspomniałam, akcja nie pędzi jak szalona, a jednak nie nudziłam się przy tej historii ani przez moment. Warto dodać, że nie jest ona opowiadana nie tylko z punktu widzenia dorosłych, ale także małej Mii - która, nawiasem mówiąc, jest niezwykle dojrzała i mądra jak na swój wiek, a przy tym niebywale urocza. Dzięki temu praktycznie od początku wiemy, co spotkało dziewczynkę. Główną osią fabuły nie jest więc “jak do tego doszło”, ale “jak to się skończy”. “Sekret pełni księżyca” to także książka, która skłania do myślenia. Co zrobiłabym na miejscu bohaterów? Czy zainteresowałabym się dziwną sytuacją w domu sąsiadów? A gdyby to w moim domu działo się coś nietypowego - co byłabym w stanie zrobić? Chociaż sięgając po nią liczyłam na pełen akcji thriller, nie czuję się ani trochę rozczarowana. Dostałam naprawdę dobrą historię ze świetnymi bohaterami, która wywołała we mnie wiele emocji i o której długo nie zapomnę!

Mam dla Was dzisiaj książkę, która jest zaszeregowana do grupy obyczajowej, ale moim zdaniem, śmiało można, ją zakwalifikować jako thriller. Będzie w tej książce wiele tajemnic, które będą chciały rozszyfrować nasze bohaterki. Będzie tam zagrożenie życia, nic niewinnej osoby, ukrywanie jej przed światem z chorych pobudek. Poznamy dziwną rodzinę, która godzi się na tak wiele, żeby spełnić oczekiwania żony i matki. Książka ta wywarła na mnie duże wrażenie i czytało mi się niezmiernie przyjemnie. Główne bohaterki, polubiłam od razu i dopingowałam im do końca. Lubię czytać o dobrych ludziach, którzy swoją osobowością dają promyk nadziei, że dobro zawsze wygrywa. Jedną z głównych bohaterek jest przesympatyczna dojrzała kobieta Sharon Lemke. Mieszka w małym domu gdzie wychowywała samotnie swoją córkę, która z nią już nie mieszka. Pewnego razu, kiedy wyszła na swój taras w oknach domu z naprzeciwka, spostrzegła małą dziewczynkę, którą źle potraktowała sąsiadka. Sharon wie, że oni mają tylko dorastającego syna i nikt nigdy ich nie odwiedza. Więc skąd się wzięło to dziecko, które tak boi się sąsiadki? Sharon postanawia obserwować ten dom, bo intuicja jej podpowiada, że za murami tej posesji dzieje się coś dziwnego. W międzyczasie do jej domu wprowadza się koleżanka jej córki. Ta młoda dziewczyna potrzebuje wynajęcia pokoju. Nikita jest bardzo barwną osobowość, temu w życiu Sharon zacznie się wiele dziać. Kobiety bardzo się polubią i będą dla siebie wielkim wsparciem. Obie zajmą się sprawą tajemniczej dziewczynki z naprzeciwka. Będą chciały się dowiedzieć, jak ta mała dziewczynka tam się dostała i gdzie są jej rodzice. Aby rozwiązać tę zagadkę, będą musiały robić różne podchody i zapewniam, że nie sposób nudzić się przy tych dziewczynach. Będzie bardzo ciekawie, akcja szybka, dzieje się wiele, bo oprócz sprawy tajemniczej dziewczynki, będą poruszane prywatne sprawy w szczególności młodej Nikity. Historia ta jest warta poznania, pełna emocji i różnorakich uczuć. Polecam.

Macie jakieś zaległe recenzję? Ja mam kilka już napisanych i czekają tylko na swój czas, aby je wrzucić, oto jedna z nich🤗 . Nikt z nas nie wie, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami u naszych sąsiadów i jakie sekrety skrywają. Tym bardziej kiedy pewnego dnia spostrzegacie małą dziewczynkę w oknie, zmywającą naczynia. Na pierwszy rzut oka, sytuacja nie wzbudzającą żadnych zastrzeżeń, tylko co jeśli sąsiedzi twierdzą, że mają jedynie nastoletniego syna? Skąd się wzięła ta mała dziewczynka? Rozwikłać tę zagadkę będą próbowały emerytka Sharon i Nikita, dziewczyna przygarnięta przez starszą Panią w celu zapewnienia jej dachu nad głową. . Nie ma to jak monitoring sąsiedzki i trzymanie ręki na pulsie przez takich wspaniałomyślnych sąsiadów. W tym przypadku, akurat autorka przedstawiła historię dziwnej i trochę dysfunkcyjnej rodziny, na której czele stała dyspotyczna i władcza matka. A także sąsiadki, która pewnego dnia zauważa dziwną sytuację, zaobserwowaną przez okno sąsiadów. W tym przypadku sąsiedzka ciekawość i nadgorliwość akurat się okazały wybawieniem i pomocą dla małej dziewczynki Mii, która to zamieszkiwała w małym pokoiku w piwnicy. Skąd się tam wzięła i kim jest dla tej rodziny? Tego już nie zdradzę i nie będę spojlerować, to musicie odkryć sami. . Trudno mi jest określić gatunek tej książki, bardziej skłaniałabym się do thrillera psychologicznego, chociaż na thriller to ta powieść była trochę za łagodna, ale za to pełna sekretów i zagadek, które z w trakcie czytania składają się w całość, aby w końcu dojść do odkrycia prawdy. Nie chcę Was przez to zniechęcić, bo czytało mi się to bardzo przyjemnie. Uważam, że jest to kawał dobrej książki, z ciekawie poprowadzoną fabułą, charyzmatycznymi i realnymi bohaterami, którzy uzupełniają się tworząc ciekawą historię. Biorąc się za tę książkę spodziewałam się kompletnie innych wrażeń i trochę odmiennej fabuły, ale to co dostałam, to jestem w pełni tym usatysfakcjonowana.

"Sekret pełni księżyca" to thriller, który przyciąga wzrok od pierwszego spojrzenia na kapitalną okładkę, a Autorka powoduje, że czytelnik przepadnie w tej historii już od samego początku. Ta książka to nie tylko intryga, rodzinne tajemnice czy poczucie niepokoju. To mnóstwo emocji, na których Karen McQuestion oparła fabułę. Takie połączenie nie pozwala odłożyć książki na bok i – chociaż fabuła jest raczej przewidywalna – to z zapartym tchem śledziłam kolejne wydarzenia i próby rozwikłania zagadki. Trudno przy tym było nie ulec tym emocjom, którymi książka wręcz kipiała. Poszukiwanie zaginionej córki, mała dziewczynka więziona w pozornie zwykłej rodzinie, samotna nastolatka i chłopak, który nie pasuje do swojego środowiska. To wszystko świetnie ze sobą współgrało, tym bardziej, że każda z tych postaci została skonstruowana z rozmysłem. I właśnie poza emocjonalną historią to postaci stanowią główny atut książki. Żadna z nich nie znalazła się w nim przez przypadek, każda miała do odegrania właściwą rolę. Mało tego – nie tylko osobno, ale też relacje pomiędzy bohaterami są świetnie zaplanowane i sprawiają, że historia staje się spójna. Relacje pomiędzy starszą kobietą Sharon i nastoletnią Niki, Niki a samotnym Jacobem, Jacobem a małą Mią oraz stosunek głównej sprawczyni zamieszania Suzette do całego świata – obserwowałam je z rosnącym zainteresowaniem i chociaż przewidywałam zakończenie, to dzięki tak zarysowanymi zależnościami byłam z każdą stroną coraz bardziej zaangażowana w bieg wydarzeń. Dawno nie czytałam thrillera, który wzbudziłby we mnie aż tyle emocji. Karen McQuestion stworzyła historię, która wzrusza, złości, budzi współczucie, a do tego nadała jej otoczkę tajemnicy i niepokoju. Polecam!