POPKULTUROWY KOCIOŁEK: Szczerze przyznam, że sam początek książki Bez krycia, nie prezentuję się nadmiernie olśniewająco. Można mieć przez to obawy o jakość dalszej części publikacji. W zamieszczonym tutaj prologu SP dość mocno odnosi się bowiem do dokumentu Ostatni taniec, który zyskał ogromną popularność pośród fanów NBA. Jedna z legend Byków (jaką niewątpliwie jest Pippen) uważa, że serial zbyt mocno skupia się tylko na Jordanie, pozostałych zawodników spychając na daleki plan. Mocno wyczuwalny jest tutaj oskarżycielski ton Scottiego, który poczuł się mocno niedoceniony. Czy słusznie? O tym każdy musi przekonać się samemu, sięgając po wymienioną produkcję. Prawda pewnie jak zawsze leży gdzieś pośrodku. Specyficzna forma wstępu sprawia jednak, że z kolejnymi przeczytanymi słowami rodzą się obawy, że cała biografia będzie wylewaniem żali i różnorakich oskarżeń. Czy było to słuszne zaniepokojenie? Odpowiedź nie może być jednoznaczna, ale nie jest również tak źle, jak można byłoby się spodziewać. Nie mamy tutaj bowiem do czynienia z typową biografią. Książka służy bowiem nie tylko jako prezentacja kolejnych etapów życia i kariery Pippena, ale jest również jego osobistą szansą na sprostowanie kilku faktów i ukazanie wydarzeń z Ostatniego Tańca z własnej perspektywy. Początkowe rozdziały książki to spojrzenie na dzieciństwo SP. Okres, w którym zaznał on zarówno pierwszych sukcesów, jak i porażek. Pokazuje on czytelnikowi, że jego młodość pełna była miłości ze strony rodziny, ale również wielu przykrych i trudnych momentów. Chwil, które mocno odcisnęły piętno na jego charakterze i sprawiły, że każdego dnia starał się on być coraz lepszy w tym co robił i kochał. Do tej części publikacji nie można mieć żadnych zastrzeżeń i prezentuje się ona jako typowy zbiór biograficznych informacji. Dużo ciekawiej i zarazem bardziej problematycznie, zaczyna być w momencie, kiedy Pippen rozpoczyna opisywanie swojej kariery w NBA. Na kolejnych stronach powtarza on, że koszykówka to gra zespołowa i tylko prawdziwa „drużyna” może odnosić sukcesy. Trudno się z tym stwierdzeniem nie zgodzić. Zupełnie inaczej jest już w kwestii jego stwierdzenia, że Bykom z lat 90-tych daleko było do monolitu. Posiadacz sześciu pierścieni mistrzowskich i dwóch złotych medali olimpijskich skupiając się na kolejnych sezonach, w dość osobisty sposób odnosi się do legendy Jordana czy sposobu zarządzania drużyną przez Jerry’ego Krausera. Zwraca on tutaj uwagę na wiele nieznanych szczegółów, które wskazują, że nie zawsze inni zawodnicy (w tym również on) byli traktowani z odpowiednim im szacunkiem. Część z opisanych problemów może jest troszkę wyolbrzymiona, ale stają się one wyraźną rysą na białych rogach Byków. Pippen ujawnia tu również sporo szczegółów dotyczących konkretnych ważnych meczów. Jest to moim zdaniem jeden z ciekawszych elementów książki, chociaż trzeba być przygotowanym na dużą dawkę statystyk (co niekoniecznie każdemu będzie musiało się podobać). Do pełni szczęścia brakuje tutaj jedynie większej ilości ciekawostek zarówno z boiska, jak i szatni z okresu, kiedy na Bycze rogi brani byli kolejni przeciwnicy.
Autobiografia Pippena rozpoczyna się od mocnego uderzenia. Prolog książki to dosyć dosadny komentarz Pippena na temat dokumentu ESPN „Ostatni taniec”. Scottie wytyka Jordanowi egoizm i budowanie własnej legendy kosztem pozostałych zawodników. Uważa, że został w serialu przedstawiony w złym świetle. Widać wyraźnie rozgoryczenie Pippena. W jego sercu mocno tkwi to jak go traktowano. Czuje się bardzo niedoceniany. Zarówno w czasie kariery, jak i przez twórców „The last dance”. I Scottie mówi o tym wprost. Nosi w sobie poczucie krzywdy, bo wie, że koszykówka jest grą zespołową i Michael Jordan sam nie wygrał tych sześciu tytułów mistrzowskich. Scottie przemawia w imieniu swoim, jak i pozostałych zawodników Byków. Nie neguje wartości Jordana, tego jak wielkim był koszykarzem. Ale domaga się – całkiem zresztą słusznie – uznania dla całej drużyny. „Bez krycia” to właśnie odpowiedź na „Ostatni taniec”. Odpowiedź ostra, autentyczna i bezkompromisowa. Opowieść Pippen wciąga, zawiera ciekawe wspomnienia, osobiste wyznania, kontrowersje. Scottie nie gryzie się w język, jest szczery i bezpośredni. Niektórzy mogą po lekturze powiedzieć, iż Scottie przesadza i na każdym kroku „wbija szpilki” Jordanowi. Że przemawia przez niego frustracja i zazdrość. Nawet jeśli, to jest to autobiografia Pippena, jego punkt widzenia, historia widziana jego oczami. I bez wątpienia warto ją poznać. „Bez krycia” to ponad czterysta stron o życiu jednego z najwybitniejszych koszykarzy w dziejach NBA. Bardzo inspirująca historia, ukazująca, iż ciężką pracą można dotrzeć na szczyt. Warto marzyć i się nie poddawać. W swojej autobiografii Pippen wspomina trudne dzieciństwo wypełnione opieką nad sparaliżowanym bratem i niepełnosprawnym ojcem. Opowiada o początkach gry w koszykówkę oraz przedstawia swoją drogę do NBA. Następnie odtwarza przebieg kariery, aż do przejścia na sportową emeryturę. Na kartach książki znajdują się najważniejsze wydarzenia z życia Pippena oraz historii Chicago Bulls. Scottie wspomina największe sukcesy i bolesne porażki, zdradza koszykarskie kulisy, opowiada o grze u boku najlepszego koszykarza świata. Podejmuje temat rasizmu, a także odnosi się do krytyki kierowanej pod swoim adresem. Scottie Pippen zawsze był w cieniu, wiecznie był „tym drugim”, wreszcie przemówił na własnych zasadach. Musicie go wysłuchać. Cała recenzja: http://floatemnabramke.blogspot.com/
Mniej recenzji