Światło, które utraciliśmy (okładka  miękka, 07.2017)

Światło, które utraciliśmy czytałam dość długo, bo około dwóch miesięcy. Odkładałam po przeczytaniu kilku rozdziałów, mimo tego, że mi się podobało, że chciałam wiedzieć co dalej. To nie jest lektura na jeden wieczór. Opisuje kilkanaście lat z życia Lucy, czasem omijając niektóre miesiące, lata. Czas akcji niewątpliwie wpływał na czas mojego czytania. Chciałam, by chociaż w minimalnym stopniu upływał powoli, tak jak w fabule. Zastanawiałam się nad niektórymi kwestiami, miałam czas rozważyć decyzje, zachowanie czy przekonania bohaterów. I w żadnym razie nie uważam tego za minus. Najbardziej urzekła mnie forma książki. Całość jest opowiadana przez Lucy, która kieruje swoje słowa do Gabe'a. Styl Jill Santopolo jest jednocześnie prosty, ale i dojrzały. Wykreowała Lucy na kobietę odpowiedzialną i dojrzałą, mimo tego, co przeżyła, i naprawdę czuć to w narracji. Lucy jest kobietą sukcesu, ważna jest dla niej praca, ale jednocześnie dba o inne wartości ważne w życiu. Nieco inaczej patrzę na Gabe'a. Z początku podobała mi się jego postać, potem jednak wyszedł na wierzch jego egoizm i zachowanie godne gówniarza. Z czasem jednak doświadczenie życiowe go zmieniło. Ból, krzywda i cierpienie ludzi, których fotografował, ukształtowało go. Zyskałam do jego postaci szacunek, polubiłam go i chciałam, by jego relacja z Lucy znów była taka jak na początku. Chociaż Światło, które utraciliśmy nie zmieniło mojego postrzegania świata, to zwróciło uwagę na różne aspekty. I wydaje mi się, że każdy tu odnajdzie coś innego. Zwróci uwagę na inną rzecz, inne słowa uzna za wartościowsze od pozostałych. Zatrzyma się na dłużej przy takim, czy innym momencie. I to jest tu wielką zaletą. Pełna recenzja na http://recenzje-koneko.blogspot.com/2017/10/swiato-ktore-utracilismy-jill-santopolo.html

"Nauczyłeś mnie, że zawsze trzeba szukać piękna. W ciemności, w ruinach potrafiłeś odnaleźć światło". "Światło, które utraciliśmy" - książka o sztuce dokonywania trudnych życiowych wyborów - piękna historia, które mnie uwiodła i którą czytałam z zapartym tchem. Forma wyjątkowa i niespotykana, bo historia została ukazana jako coś na kształt listu do ukochanego, w którym główna bohaterka "robi" rachunek sumienia i próbuje zarówno pogodzić się z minionym czasem, jak i odnaleźć odpowiedzi na odwieczne pytanie: Jakby wyglądało życie, gdybyśmy podjęli inne decyzje? Książka jest o życiu i miłości - tej wielkiej, niespełnionej i pięknej oraz miłości zwyczajnej, codziennej, która daje poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa każdego dnia, o wyborach, marzeniach, tęsknocie, nadziei, żalu, kompromisach - o życiu. Zmuszająca do refleksji i dająca nadzieję na lepsze jutro. POLECAM!

Niewiele jest książek, które do tego stopnia zapadają w pamięć/serce. Napisana jest w formie listu/opowiadania skierowanego przez główną bohaterkę Lucy do Gabe- swojej wielkiej miłości. Początkowo nie spodziewałam się , że książka wywoła we mnie tyle emocji. Czyta się ją szybko, bo i wydarzenia w niej opisane przedstawione są w krótkich rozdziałach, a każdy z nich opowiada o kolejnych wydarzeniach z życia głównej bohaterki. Ale trudno było mi się wczuć w jej emocje. I nie wiem w którym momencie zaczęłam żyć życiem Lucy. Odczuwać jej ból, starach, radość. Kiedy skończyłam czytać czułam to co ona. I to było okropne uczucie. Gabe nie był idealnym mężczyzną (chociaż w prawdziwym życiu przecież nikt z nas nie jest ). Książka ta jest do bólu prawdziwa. Goraco polecam!!!

Forma narracji bardzo przypadła mi do gustu., która jest w formie pamiętnika lub listu skierowanego do Gabea. Ciężko jest mi napisać co myślę o tej książce. Z jednej strony to bardzo emocjonalna historia, która pochłonęłam w dwa wieczory. Z drugiej strony strasznie mnie ta książka irytowała a raczej główna bohaterka i jej niedojrzale zachowanie i naiwność. To nie jest zła książka, ale nie jest tez żadnym arcydziełem. Gdy zobaczyłam tak wspaniale opinie o tej książce, spodziewałam się czegoś innego. Mimo wszystko książka napawa do pewnych życiowych refleksji. Bardzo duży plus dla autorki za piękny język.

Ta książka zostanie we mnie na długo. Jedna decyzja, jeden wybór potrafi zmienić Nasze całe życie. Myślę, że tak jak każdy z Nas spotka kiedyś swojego Gabe i swoją Lucy, tak samo stanie przed niełatwymi wyborami. Książka pokazuje siłę miłości. To, że Nasze decyzje sprawiają, że nie możemy z kimś być nie oznacza wcale, że przestajemy tą osobę kochać czy pamiętać. Warto przeczytać i się przez chwilę zastanowić.

Zdecydowanie mnie poruszyła. Z jednej strony nienawidziłam głupoty głównej bohaterki. A jeszcze bardziej Gabe'a, aczkolwiek jest to piękna historia o utraconej miłości i zbieraniu swojego życia w jeden kawałek. Nie trafi to na pozycje klasyki literatury aczkolwiek warto przeczytać.

Po przeczytaniu kaiazki sporo refleksji na temat zycia sie pojawia... wlasnego zycia! Po zakonczeniu mialam mieszane uczucia co do postepowania glownej bohaterki ale wydaje mi sie to to ona pokazuje nam czym jest prawdziwa milosc ktora tak latwo stracic. Polecam

Niesamowita książka. Wzbudza wiele emocji, nieprzewidywalna i wciągająca. Napisana pięknym językiem, za co wielki plus dla autorki. Czyta się szybko, z przyjemnością. Koniec zaskakujący i bardzo poruszający. Polecam !

Ogólnie książka ciekawa, tylko przedstawiona w inny sposób, bo opisuje przeszłość, narrator opowiada o tym co było przywołując dialogi,. Mimo to jednak historia ciekawa i na pewno warta przeczytania :)

Książka od ktorej nie można sie oderwać, po przeczytaniu pieciu stron człowiek jest ciekawy co znajdzie na kolejnej stronie. Książka warta przeczytania. Naprawde polecam.😍