„Samotność w sieci” czyli pierwsza część, była świetna. Spodziewałam się, że kontynuacja będzie równie piękna, jednak rozczarowałam się. spodziewałam się po niej czegoś więcej... historia średnia i zdecydowanie za dużo bełkotu politycznego, kompletnie nie wiem dlaczego autor dodał to do swojej książki 🤷🏼♀️ Dodatkowo jestem zła na język, był za bardzo wulgarny. Przekleństwa pojawiają się bardzo często. Zakończenie rownież pozostawia niesmak, i rozczarowanie. Poczułam tak, jakby książka się po prostu nagle urwała. Z przykrością muszę stwierdzić, że niektóre książki nie powinny mieć dalszych części 🙁 📚 Nadia i Kuba to nowe pokolenie. Również poznali się dzięki internetowi, ale... w klasztorze. Ich związek jest całkowitym przeciwieństwem chłodnej relacji łączącej rodziców Kuby...
Tego autora, ani jego książek nie trzeba chyba nikomu specjalnie przestawiać, gdyż w jego literackim dorobku znajduje się kilkadziesiąt pozycji zarówno dla starszych, jak też dla młodszych odbiorców, a jego książki czytane są przez rzesze czytelników. Chyba najbardziej znaną spośród nich jest wydana 18 lat temu „Samotność w sieci”, o której kontynuacji, czyli powieści pt. „Koniec samotności” chciałabym Wam dziś nieco opowiedzieć. Bohaterami niniejszej opowieści są Nadia i Jakub, dwoje młodych ludzi, którzy swoim podejściem do życia i otaczającego ich świata odstają nieco od swoich równolatków. Autor splata ich losy nieco przekornie, bo za klasztornymi murami, gdzie Jakub konfiguruje sieć internetową dla miejscowych mniszek, Nadia natomiast dokonuje tam konserwacji zabytkowych wnętrz. Między dwojgiem bohaterów nawiązuje się początkowo przyjacielska relacja, która z czasem przeradza się w równie gorące, co burzliwe uczucie. Śledzimy więc tę żywiołową i mocno emocjonalną relację zastanawiając się, jaki będzie mieć ona finał, gdyż w toku lektury okrywamy również, że są w nią misternie wplecione tajemnice z przeszłości. Powieść ta jak to zazwyczaj ma miejsce w twórczości Janusza L. Wiśniewskiego kipi wręcz od różnego rodzaju, często skrajnych emocji. Autor we właściwym sobie stylu na przykładzie perypetii głównych bohaterów opowiada o skomplikowanych i zdarza się, że bardzo niejednoznacznych relacjach międzyludzkich oraz o tym, że przeszłość nigdy nie pozostaje bez wpływu na teraźniejszość i przyszłość. Życiorysy Nadii i Jakuba stają się swego rodzaju kanwą do snucia rozważań nad wieloma egzystencjalnymi kwestiami. Zaznaczony dosyć wyraźnie został tutaj fakt, iż miłość w pewnym sensie wymaga ofiar, które często składamy z samych siebie stawiając ponad własnym szczęściem dobro rodziny. „Koniec samotności” to książka o miłości, przyjaźni, rodzicielstwie, które jak się okazuje nie zawsze budują głównie więzy krwi oraz o wielu innych odcieniach ludzkiego życia, które jak wiadomo ma wiele różnorodnych twarzy. W tej powieści każdy czytelnik może odczytać między jej wierszami własny, indywidualny przekaz, który kształtuje się poprzez pryzmat bagażu przeżyć i doświadczeń konkretnego odbiorcy oraz jego osobistą emocjonalną wrażliwość. Ponieważ wiem, iż powieści autora wzbudzają bardzo skrajne opinie od zachwytu poprzez umiarkowaną przychylność, aż po gwałt na literaturze polecam każdemu z Was wyrobienie sobie własnego zdania na temat tej powieści. Mnie książka się podobała, mimo że z całą pewnością nie należy ona do lektur, które da się czytać szybko, niemniej jednak polecam ją waszej uwadze. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2019/11/samotnosc-odwieczny-refren-zycia-erich.html
"Kiedy wiesz, że ten, na kogo czekasz, nigdy się nie pojawi, to tak naprawdę kończy się samotność" Czytaliście „Samotność w sieci”? A może oglądaliście film z Cielecką i Chyrą w rolach głównych? Nie ukrywam, że dużo większe wrażenie przed laty wywarła na mnie książka, niż film. Gdy usłyszałam, że pojawi się druga część, spodziewałam się kontynuacji losów bohaterów, co byłoby najbardziej oczywiste i tu autor mnie bardzo pozytywnie zaskoczył, bo owszem historia ta cały czas przewija się w tle, ale to miłość Nadii i Jakuba, syna Agnieszki stanowi trzon opowieści. A miłość ta jest romantyczna, pełna pięknych słów, ale i ogromnej namiętności. Któż w obecnych czasach potrafi tak pisać listy, czy maile? Tak obrazowo mówić o swoim uczuciu i tęsknocie za bliską osobą? Czy nasze życie jest jedynie sumą przypadków i zbiegów okoliczności? Czy może mimo, iż wydaje nam się, że to my decydujemy, ma z góry określony przebieg? W ręce młodych trafia romans sprzed lat, w którym zaczynają odkrywać powiązania z rzeczywistością. Czy sekret z przeszłości wyjdzie na jaw? „Koniec samotności” z pewnością nie jest takim hitem jak „Samotność w sieci”, bez wątpienia autor bardzo wysoko podniósł sobie poprzeczkę, jednak otrzymujemy cudowną historię miłosną dwojga młodych ludzi. Poszczególne wątki są rozbudowane, poruszające historie życia bohaterów wypełnione szczegółami, co chwilami bywa nieco nużące, ale z drugiej strony pozwala zajrzeć w głąb ich dusz. Całokształt broni się również dzięki pomysłowemu wpleceniu historii miłosnej sprzed lat i klimatycznym retrospekcjom.
Nie mogę określić jednoznacznie, czy ta pozycja wydawnicza mi się podobała, właśnie dlatego zwlekałam z jej recenzją. Książkę czytało się całkiem miło. Mogę się pokusić o stwierdzenie, że nawet chwilami mnie wciągnęła i rozbudziła ciekawość. Bohaterowie są najmocniejszym akcentem tej historii. Myślę, że autor kreował ich postacie z dużą uwagą o szczegóły. Ona - charakterna dziewczyna z ambicjami. On - wycofany i nadmiernie romantyczny. Pewnie posypią się na mnie pioruny, ale Jakub to dla mnie nazbyt wyidealizowany romantyk. Taki przesłodzony do granic możliwości, a jak wiadomo cukier w nadmiarze szkodzi. Zdecydowanie bliższa mi była Nadia. Według mnie to książka stworzona dla tych, którzy między kartkami szukają wielkiej, romantycznej miłości. Ok, są niewielkie konflikty między bohaterami. Spore zamieszanie wprowadza też wspomniana wyżej książka, ale mi tu brakowało tego 'czegoś'. W książce nie odnajdziecie dużej liczby dialogów. Dominują tu liczne i długie opisy oraz odniesienia do przeszłości. Dla jednych to zaleta, a dla innych wada. Sami musicie ocenić książkę pod tym kątem. "Koniec Samotności" jako kontynuacja, na tle swojej wielkiej poprzedniczki, wypada dość blado. Jednak oceniając książkę jako twór samodzielny zdecydowanie zyskuje.
Eteryczna, pełna płomiennej miłości i delikatności, sensualna książka o rodzącym się i trwającym gorącym uczuciu. Mam problem z oceną tej książki - jest kompletnie nie w moim stylu, nie do końca mi się podobała, ale też nie całkiem nie podobała. Wydaje mi się, że jest mocno przegadana - jest dużo opowieści z przeszłości, uczuć, mało dynamiki, dialogów. Fabuła płynie bardzo powoli, skupia się właściwie w całości na przeszłości, a związek Jakuba i Nadii jest odsunięty na drugi plan. Trochę mi tam coś zgrzytało. Sama nie wiem jak powinnam odbierać tę książkę. Jak dla mnie jest po prostu zbyt wybujała i eteryczna. Taka troszkę nijaka przez to.
To politykowanie mnie wkurza. Gdybym wiedziała, że będzie tyle polityki nie kupiłabym tej książki. Historia może i jest ciekawa ale gdy już zapomniałam, o konstytucji itp. mądrościach, wciągnęłam się znowu wątek polityczny. "Samotność w sieci" nie zasługuje na taką kontynuację.
Więcej recenzji