Saga Księżycowa. Tom 1. Cinder (okładka twarda)

Daleka przyszłość, świat po IV wojnie światowej. Nowy Pekin. Miasto gdzie Kopciuszek spotyka Księcia. Ile wspólnego ma historia Cinder z Kopciuszkiem? Są dwie przyrodnie siostry, zła macocha i przystojny książę. Historia nie jest tak prosta jak w przypadku Kopciuszka braci Grimm a jej zakończenie nie jest tak przewidywalne jakby można było się tego spodziewać (tzn. jest, ale tu historia jest bardziej skomplikowana). Cinder nie jest człowiekiem. Jest cyborgiem. Kim jest cyborg? W przypadku Cinder, to ciało nastoletniej dziewczyny z mechanicznymi elementami np. stopą, dłonią. Ponadto Cinder pozbawiona jest odczuwania emocji, rumienienia się i wytwarzania łez (płakania). Przydatną technologią w ciele Cinder jest możliwość rozpoznania kłamstwa innych osób. Największa wada bycia cyborgiem? Przełączniki znajdujące się w głowie, które mogą Cię wyłączyć. Kaito znany jako książę Kai, człowiek. Spotyka Cinder gdy przynosi jej swojego androida do naprawy. Po śmierci ojca zostaje Cesarzem i musi zapewnić Ziemi pokój z Księżycowymi. W sumie więcej nie można o nim napisać, gdyż w książce nie poznaje się go dobrze, odnoszę nawet wrażenie, że jego postać została zepchnięta na drugi plan. Historia Cinder i Kaito nie jest typowym romansem z happy endem, nie przypomina też Kopciuszka w takim stopniu w jakim spodziewałam się, że będzie przypominać. Spodziewałam się tu klasycznej historii o biednej dziewczynie i bogatym księciu, która kończy się „i żyli długo i szczęśliwie”. Nie dostałam tego. Zamiast tego dostałam wciągającą historię napisaną lekkim i przystępnym językiem. Jej fabuła skupiła się głównie na Cinder, jej życiu ówczesnym, jej przeszłości i panującej na Ziemi epidemii. Brakowała mi tylko większej narracji ze strony Kaia i bliższego poznania jego postaci. Minusami tej książki są literówki i logiczne niedociągnięcia w przedstawieniu świata oraz postaci. Książkę polecam i mam nadzieję, że już niedługo sięgnę po drugi tom historii.

Marissa Meyer jest znaną amerykańską pisarką zajmującą wysoką pozycję na liście New York Times’a pośród wielu bestsellerów, znajomość z tą panią zaczęłam od „Bez serca” o przepięknej okładce, która oddawała klimat tej książce. Wydawnictwo Papierowy Księżyc sprezentowało mi także Sagę Księżycową „Cinder” oraz „Scarlett”, za co dziękuję. Książka wydana w twardej oprawie z charakterystyczna czerwoną szpilką i czymś jeszcze metalowymi kośćmi ukrytymi pod skórą. Tak, tytułowa bohaterka Księżycowej Sagi jest osieroconym cyborgiem, wiem, jak dziwnie to może brzmieć, ale dlaczego nie? Przenosimy się w daleką przyszłość, bowiem aż 126 lat po IV wojnie światowej, po której zakończeniu ludzkość nawiązała nowe sojusze, po raz kolejny podnosząc się ze skutków rozlewu niepotrzebnej krwi. Świat toczył jednak zupełnie inną wojnę, chociaż działania zbrojne dawno dobiegły końca. Letumosis, śmiertelnie niebezpieczna choroba dziesiątkująca ludzkość, z którą toczą wojnę naukowcy próbując znaleźć atidoutm. Mimo heroicznej walki i usilnych starań ciągle słychać o kolejnych zachorowaniach, a co za tym idzie zgonach. Akcja toczy się w stolicy Wspólnoty Wschodniej, czyli w Nowym Pekinie, gdzie władza jest sprawowana przez Cesarza- Rikana, który niestety zachorował na letumosis. Mieszkańcy miasta i całego świata są wstrząśnięci i zrozpaczeni taką informacją. Ludzkości udało się skolonizować księżyc, a żyjąc w takich warunkach udało się wyewoluować w nieco odmienną rasę. Królowa Luny- Levana stara się nawiązać korzystny dla siebie sojusz między Ziemianami, a Lunarami. Jednym z założeń sojuszu jest ślub Levany z cesarzem Rikanem, który przez wszystkie lata nie zgadzał się z wymogami królowej. Śmiertelnie chory cesarz zdaje sobie sprawę, że władzę obejmie jego syn Kai, który zamierza trwać przy wcześniejszej decyzji ojca, co nie zniechęca Levany. „Czy istoty twojego pokroju wiedzą, czym jest miłość? Czy ty w ogóle coś odczuwasz, czy to jedynie kwestia... oprogramowania?” Główna bohaterka Cinder, jak wcześniej wspominałam jest sierotą, która jest wychowana przez złą macochę. Mieszka z dwoma przyrodnimi siostrami w niezbyt dużym mieszkaniu zarabiając na swoje utrzymanie, jako mechanik, okrzyknięty mianem najlepszego w całym Pekinie. Zawdzięcza to nie tylko sumienności i zaangażowaniu, jakie wkłada w wykonywaną pracę, ale także temu, że jest w 36% maszyną. Pewnego dnia na jej stragan zawędruje książę Kai prosząc, aby naprawiła mu jego androida, który posiada cenne dla niego informacje. To spotkanie da początek zupełnie nowemu życiu, sieci tajemnic, intryg, w które zostanie wplątana. Ach, Ci mężczyźni. Rozpocznie się także walka z czasem o odkrycie lekarstwa na, leumosis, które nęka coraz mocniej kruchy, ludzki świat. Cinder nie chce zdradzić księciu prawdy o swojej trzydziestosześcio procentowej mechanicznej budowie, a on sam jest tego nieświadomy. W taki sposób główna bohaterka wpadnie w sam środek międzygalaktycznej rozgrywki, w której ma do odegrania dość istotną rolę. Jak długo uda jej się zachować tożsamość w tajemnicy? Co też kryje jej przeszłość, że stała się tak istotnym elementem? Czy jest gotowa na poświecenie, aby ocalić mieszkańców Ziemi? „- W tym mieście jest jakieś dwieście tysięcy samotnych dziewcząt, które wyszłyby z siebie za ten przywilej. Zapadła między nimi cisza. […] - Dwieście tysięcy samotnych dziewcząt. – powiedział. – Więc dlaczego nie ty?” Tą książką Marrisa Meyer zadebiutowała, widać, że jest osobą, która uwielbia baśnie, dlatego dostrzegamy w książce zarys unowocześnionego Kopciuszka. Ojciec Cinder zmarł przed pięcioma laty, a ona zmuszona była zamieszkać z macochą i dwiema przyrodnimi siostrami, w wyniku poważnego wypadku musiała przejść kilka operacji, aby ocalić życie. Tak stała się cyborgiem, człowiekiem drugiej kategorii, bez praw, ale za to z obowiązkami. Rodzina przecież sama się nie utrzyma. Cinder czuje się niegodna księcia, broni się zawzięcie przed uczuciem, które się w niej rodzi. Kto jest w stanie pokochać cyborga? Czy maszyna ma prawo do miłości? Traktowana przez społeczeństwo jak niewolnik i służąca nie ma zbyt dużej wiary w siebie. Cyborgi się posiada, stają się własnością, jak więc syn cesarza miałby spojrzeć na nią przychylniej? Nie mógłby, nie powinien. Los, jednak bywa przewrotny. W historii, jak na Kopciuszka przystało nie może zabraknąć balu, na którym Kai wybierze swoją przyszłą małżonkę, oczywistej obecności na nim sióstr ze wstawiennictwem macochy, a także przekonania, że nasza Cinder się na nim nie pojawi. W wyniku zawirowań w fabule Cinder nie tylko się na nim zjawiła, ale także coś znaczącego zgubiła uciekając o pół nocy z pałacu. Nie zdradzę jednak więcej szczegółów, aby je poznać powinniście sięgnąć po pierwszy tom Sagi Księżycowej. „Może spotkasz odpowiednią dziewczynę na uroczystościach. Ekspresowy romans, żyli długo i szczęśliwie i przez resztę swych dni nie doświadczyli trosk.” W moim przypadku książka czytała się sama, wciągnęła mnie historia ukrywającej przed ś

Dawno, dawno temu żyła śliczna dziewczyna z ojcem i wiedli spokojne życie dopóki w jej życiu nie pojawiła się zła macocha z dwoma córkami, a ojciec zmarł. Dziewczynę nazwano Kopciuszkiem... Znacie tą bajkę, prawda? A kopciuszka z przyszłości o imieniu Cinder? Cinder to nasz kopciuszek z przyszłości. Jest niezwykłą młodą dziewczyną, najlepszym mechanikiem i cyborgiem.Pewnego dnia w pracy na straganie poznaje księcia Kaia, który przynosi jej do naprawy swojego robota. Ścieżki młodych co raz częściej splatają się. Ale żeby nie było tak słodko i kolorowo miasto Pekin zalewa Litumozyna, śmiertelna zaraza na którą nie ma lekarstwa. Cinder jako cyborg bierze udział w badaniach na które została zgłoszona przez swoją macochę. Te badania zmieniły całe jej życie, odkryła swoją przeszłość, która ją zszokowała. Wiele się dzieje w książce? To jeszcze nie wszystko...kiedy Cinder odkrywa swoje pochodzenie staje się kimś ważnym, kimś dzięki komu Ziemia nie wkroczy na wojenną ścieżkę z księżycowymi... "Cinder"to naprawdę świetnie napisana książka. To historia, która porywa i zachwyca. Dzieje się tu naprawdę wiele, ale wszystko razem jest idealnie połączone w piękną historię. Książka pochłania, a kartki przewracają się same. Przeniesiecie się w przyszłość i ujrzycie niezwykłą wizję świata, w którym ludzie i cyborgi żyją w jednym świecie, a księżycowi przybysze grożą wojną. Nawet osoby, które nie są wielkimi fanami science-fiction historia Cinder zauroczy, porwie, a kiedy przeczytacie ostatnią stronę będziecie czuły niedosyt. Na szczęście "Cinder" to pierwsza część sagi księżycowej. Prawdę mówiąc już nie mogę doczekać się kolejnej części i tego jak potoczą się dalsze losy kopciuszka.

„Cinder”, to futurystyczna baśń o Kopciuszku, która zaskakuje pomysłowością i zwrotami akcji. W świecie wykreowanym przez Marissę Meyer nie ma dobrych wróżek, ludzkość dziesiątkuje plaga, a dobro nie zawsze wygrywa ze złem. „Cinder” jest zaledwie wstępem do „Sagi Księżycowej”, po zakończeniu lektury czuję ogromny niedosyt, ale w takim pozytywnym sensie, zaostrzający apetyt na więcej. Nie mogę się doczekać lektury kolejnych tomów, jestem ciekawa jak autorkę zainspirowały inne baśnie, jak wkomponują się w treść i ostatecznie jak Pani Meyer połączy wszystkie wątki. Czuję jednak, że „Saga Księżycowa”, będzie jedną z tych które zajmą na mojej półce i w sercu zaszczytne miejsce, bo już wstęp całkowicie mnie oczarował i uzależnił od futurystycznego, baśniowego świata. Pozycja obowiązkowa, dla czytelników lubiących baśnie, dystopijne wizje, wyrazistych bohaterów i wartką akcję. Wierzcie mi „Cinder”, to prawdziwa perełka lśniąca od oryginalności na tle innych młodzieżowych opowieści.

Cinder z pozoru jest zwykłą nastolatką, ale to tylko pozory, a one często mylą. W rzeczywistości dziewczyna jest cyborgiem, jednak musi to ukrywać przed resztą ludzi. Żyje w świecie, w którym mechaniczny człowiek należy do drugiej kategorii obywateli, a jest źle odbierana i traktowana przez pełnokrwistych mieszkańców ziemi. Sytuacja w jej domu również nie jest za ciekawa. Dziewczyna musi się zmagać z okropieństwami swojej macochy i jednej z przyrodnich sióstr. Pokorna i skromna Cinder otrzymuje dobro jedynie ze strony drugiej z sióstr. Jest coś, w czym nastolatka jest naprawdę dobra. Cinder jest najlepszym mechanikiem w mieście i o tym wiedzą wszyscy mieszkańcy. Wiadomość o jej talencie dociera do młodego księcia, który potrzebuje pomocy w naprawie niedziałającego sprzętu elektronicznego. To spotkanie niesie za sobą ogromne zmiany. Marissa Meyer miała naprawdę świetny pomysł na nowatorskie przedstawienie historii o Kopciuszku. Już jako mała dziewczynka zakochałam się w tej fenomenalnej opowieści o księciu i zwykłej dziewczynie, której życie diametralnie się zmienia. Teraz, już jako dorosła kobieta, zauroczyłam się tą baśnią ponownie. Początkowo ciężko było mi się wczuć w ten cały świat cyborgów, jednak gdy już się przyzwyczaiłam do tego oryginalnego świata, to totalnie mnie pochłonął. Autorka mistrzowsko nakreśliła wzajemne relacje bohaterów, jak i ich samych. Są wyraziści, pełnokrwiści i z miejsca wzbudzają sympatię. Bardzo podobał mi się przewijający humor, który niejednokrotnie wywoływał uśmieszek na moich ustach. Reasumując to świetnie odświeżająca historia miłosna. Polecam całym książkoholikowym serduszkiem!

Świat był okrutny i niestety taki dalej pozostał, w przeciągu tylu lat nic a nic się nie zmieniło. Ludzie są gorsi niż byli, krzywda już ich tak nie dziwi, morderstwo, czy katowanie nieletniej przez opiekuna to dla nich codzienność. Jak myślicie, czy świat wraz z postępem technologii ma szansę zmiany na lepsze? Nowy Pekin, miejsce praktycznie będące inną częścią świata. Pośród zgiełku ludzi różnego pochodzenia funkcjonują roboty. Jeżdżąc na swoich mechanicznych kółkach bez żadnej wolnej woli, są jak bezrozumne istoty zaprogramowane według widzi mi się właściciela. Pośród nich jest dziewczyna, pół człowiek, pół maszyna tak zwany cyborg, istota która według niektórych zatruwa życie ludziom, istota, która w ogóle nie powinna istnieć na tym świecie, bowiem jest jak pasożyt, żadnego z nich pożytku. Cinder to nastolatka, która nie jest jak inne dziewczęta w jej wieku, zamiast kupować nowe ubrania, ona woli wydać całą swoją ciężko zarobioną wypłatę na nową mechaniczną stopę, dzięki której będzie mogła poruszać się szybciej i sprawniej. Mając za macochę kobietę, która uważa Cinder za źródło dowodów, dziewczyna jest jak bajowy Kopciuszek. Jednak jej historia bardzo mocno odbiega od bajki, gdzie myszy mówią i pojawia się dobra wróżka. Świat w którym dziewczyna żyje jest okrutny i żądny krwi, wydając na świat własne dzieci, które są jeszcze gorsze niż ich przodkowie. Pewnego razu do jej małego sklepiku z częściami podochodzi pewien nieznajomy mężczyzna, który okazuje się być najważniejszą osobą w państwie. Cinder od razu wie kto to jest i niestety nieznane jej odtąd uczucie szybko kiełkuje w jej na w poły mechanicznym sercu. Lecz natomiast gaśnie, ponieważ jedyna najbliższa jej osoba zostaje zarażoną chorobą, która jest śmiertelna i jeszcze nie ma widoków na znalezienie lekarstwa. To dzięki tej katastrofie Cinder zostaje oddana w ręce naukowców, jak królik doświadczalny pełniący funkcję ciała, w którym zaszczepiane są wirusy, wskutek czego dziewczyna dowiaduje się o sobie bardzo ciekawych rzeczy. Książka jednocześnie bardzo wciągająca, a napisana troszkę smutnawo. Jednak po poprzednich książkach tej autorki przygotowałam się i tym razem nie dałam się zaskoczyć. Za wcześnie aby mówić o końcu całej historii, jeżeli w przygotowaniu jeszcze dwa tomy, ale coś czuję w kościach, że jednak autorka postanowiła w końcu napisać jakieś szczęśliwe zakończenie. Uwierzcie mi , najlepsze w czytaniu jest właśnie to, że nie jesteś pewien jaki będzie koniec. Oczywiście nie liczy się zaglądanie już na samym początku na ostatnią stronę książki, jak czasami to u mnie bywa.

Do pierwszego tomu Sagi księżycowej podchodziłam z dużą ostrożnością, bo naprawdę fantastyka, to taki gatunek literacki, który znam od podszewki i ciężko czymkolwiek mnie zaskoczyć. Nie mniej jednak opis niesamowicie mnie zainteresował i musiałam przeczytać tę powieść. Jakich wrażeń mi dostarczyła? Czy mnie usatysfakcjonowała? Tego dowiecie się z mojej recenzji. Zapraszam. Ulice Nowego Pekinu zapełniają ludzie i androidy. Na ulicach szaleje zaraza, która zbiera ogromne żniwo, a księżycowa królowa próbuje przejąć władze także na ziemi. Do swoich celów używa szantażu i wszystko wskazuje na to, że jej plan ma szansę się powieść. Nikt nie zdaje sobie sprawy, że los ziemi spoczywa w rękach jednej samotnej i zagubionej dziewczyny. Cinder nie jest normalną dziewczyną, jest cyborgiem, który nie pamięta swojego życia sprzed operacji, która uratowała jej życie, ale także zmieniła ją w maszynę. Przez to dziewczyna czuje się wyrzutkiem i obywatelem drugiej kategorii. Mężczyzna, który ją adoptował, nie żyje, a macocha jej nienawidzi i obwinia za wszystko, co złe. Cinder jest jej popychadłem, ale postanawia zmienić swoje życie. Wtedy też jej życie splątuje się z życiem przystojnego księcia Kaia i oboje czują, że dopadło ich zakazane zauroczenie. Poza tym okazuje się, że dziewczyna może mieć więcej wspólnego z międzygalaktycznym konfliktem, niż można było się tego spodziewać. Cinder czekają trudne wybory. Czy wybierze wolność, czy zaryzykuje swoje życie? Na pewno musi odkryć prawdę o sobie, bo tylko ona może uratować świat przed zagładą. Na samym początku przyznam Wam się bez bicia, że miałam ciężko żeby zabrać się za tę powieść. Nigdy nie lubiłam azjatyckich filmów, a tym bardziej książek z takimi bohaterami. W sumie to chyba sama nie wiem, dlaczego tak było, no ale było i już. Teraz żałuję, że tak długo książka leżała na moim recenzyjnym stosie, bo wpadłam w tą historię po same uczy i nie wiem, w jaki sposób dam radę czekać na kolejną część. Chyba każdy z nas jako dziecko lubił bajki. Ja od małego zaczytywałam się w Kopciuszku i Królewnie Śnieżce, a Cinder to taka właśnie bajka o Kopciuszku, ale z przyszłości, który na balu nie zgubił pantofelka, a sztuczną stopę. Autorka wzorowała się na tej bajce i naprawdę wyszło jej to genialnie. Ja zatraciłam się w tej historii i zdecydowanie chcę więcej. Oczywiście historia Cinder różni się bardzo od pierwowzoru, bo w książce dzieje się naprawdę dużo, jest wiele emocji, tajemnic i intrygujących wydarzeń, a wszystko to osnute jest mgłą niebezpieczeństwa. Tutaj nic nie jest pewne, na każdej stronie zostajemy zaskoczeni czymś innym i z bijącym sercem wyczekuje się zakończenia, które tylko jeszcze bardziej pobudza ciekawość i ciężko pogodzić się z tym, że trzeba czekać na kolejny tom. Autorka wykreowała naprawdę świetnych bohaterów i choć to Cinder wiedzie prym, to także poznajemy bardzo dobrze księcia oraz pewnego doktora, o którym nic Wam nie napiszę. Bardzo polubiłam Cinder, która żyła w przeświadczeniu, że jest nic nie warta, że jest niczym i nikogo nie obchodzi jej los. Bardzo często jej współczułam, bo czy ktokolwiek chciałby być popychadłem, osobą od sprzątania i zarabiania? Na pewno nie, a Cinder właśnie taką osobą była w domu. Według mnie dziewczyna była wyjątkowa, bo mimo tego, że była cyborgiem, to potrafiła odczuwać emocje, była silna i wiedziała, czego tak naprawdę chce. Potrafiła współczuć, nienawidzić i kochać. Jej życie było pełne bólu i cierpienia i niestety nad jej głową cały czas zbierały się czarne chmury. "Czy istoty twojego pokroju wiedzą, czym jest miłość? Czy ty w ogóle coś odczuwasz, czy to jedynie kwestia... oprogramowania?" Jeżeli chodzi o księcia Kai, to niesamowicie go podziwiałam, bo był to młody człowiek, który stanął przed nie lada wyzwaniem. To on musiał zdecydować, co jest najlepsze dla jego kraju i dla jego ludu. Gdy poznał Cinder zaczął się w niej zakochiwać i to właśnie ona nawet w trudnych dla niego chwilach potrafiła wywołać uśmiech na jego twarzy. Niestety młody książę nie wiedział o dziewczynie najważniejszej rzeczy, a przecież jak wiemy, tajemnice potrafią wszystko zniszczyć. W książce są jeszcze dwie ważne postacie, pewien doktor oraz królowa Levana, ale o nich cicho sza. W tej części poznajemy ich, ale nic na ich temat Wam nie zdradzę, żebyście mieli wiele niespodzianek podczas czytania. Polecam Wam tę powieść z czystym sumieniem. Na samym początku myślałam, że dostanę ckliwy romans i fabułę, która toczy się tylko i wyłącznie wokół głównych bohaterów. Jednak moje podejrzenia się nie sprawdziły, bo książka jest pełna niespodzianek. Dużo się w niej dzieje i na pewno nie znajdziecie w niej ani grama cukru. Miejscami jest przewidywalna, ale zakończenie Was na pewno zaskoczy i tak jak ja będziecie niecierpliwie czekać na kolejny tom. Gorąco polecam! Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Papierowy Księżyc.

Zapewne wielu z nas z wielkim sentymentem wspomina bajki takie jak "Kopciuszek", "Piękna i bestia" czy "Królewna Śnieżka". Kiedy myślę o swoim dzieciństwie, to właśnie te tytuły jako pierwsze przychodzą mi na myśl. Są ponadczasowe i nigdy nie stracą na swojej wartości. Wielu autorów stara się odświeżyć te historie, przenosząc tradycyjne motywy w nowoczesny i futurystyczny świat. Jednym wychodzi to lepiej, innym nieco gorzej. Marissa Meyer inspirując się "Kopciuszkiem", stworzyła niezwykłą historię, która czaruje czytelników już od pierwszych stron. Po świetnych opiniach w końcu i ja musiałam sięgnąć po tę powieść. Podchodziłam do niej z dość dużymi oczekiwaniami i się nie zawiodłam. Autorka stworzyła niesamowicie oryginalną i barwną adaptację, która nie pozwoliła oderwać mi się przez długie godziny. Może zacznę od świata wykreowanego przez Meyer. Nowy Pekin od pierwszych stron kradnie serce. Ten futurystyczny kraj po IV wojnie światowej, w którym na każdym kroku można spotkać androida, jest nieco orientalny i egzotyczny. Na myśl przychodzi mi ciągle porównanie do "Łowcy adroidów". Ulice w mojej wyobraźni pełne były brudu i tajemnic oraz ogromnych neonów i wieżowców. Cieszę się, że autorka nie poszła utartymi schematami i nie umieściła całej fabuły w Europie czy Ameryce. Przechodząc do bohaterów... Cinder została jedną z moich ulubionych postaci. Pisarka świetnie połączyła mechaniczne działanie maszyny z ludzkimi, szczerymi emocjami. Dziewczyna jest bardzo mądrą i dojrzałą bohaterką jak na swój wiek. Nie podejmuje pochopnych decyzji i zawsze stara się najpierw myśleć o dobru innych. Nawet z najgorszymi obelgami i kompromitującymi sytuacjami radzi sobie z godnością. Tym całkowicie zaskarbiła sobie moją sympatię. Księcia Kaia poznajemy w dość trudnym momencie jego życia. Musi podjąć ważne decyzje i wykaże się przy tym niezwykłą mądrością. Chłopak jest księciem idealnym, przynajmniej pod względem charakteru. Autorka bowiem nie przywiązała większej wagi do jego wyglądu, dostajemy w tym temacie tylko strzępy informacji. I bardzo dobrze, dzięki temu nie wyszedł z tego kolejny romans ze słodkim mięśniakiem. Chemia między bohaterami jest subtelna i świeża. Czuć wyraźnie wzajemne przyciąganie i fascynację, ale nie jest to sztampowy romans. Pisarka świetnie przemyciła do swojej powieści taką prostotę uczucia, którą znajdziemy w każdej klasycznej baśni. Sam motyw "Kopciuszka" jest dość wyraźnie wyczuwalny, jednak nie na tyle, aby zwracać na to większość uwagi. Autorka interpretuje na swój sposób poszczególne wydarzenia i nic nie jest tak dosłownie, jak w pierwowzorze. Ta historia jest zdecydowanie bardziej brutalniejsza, doroślejsza oraz porusza nowe problemy. "Cinder" to opowieść o odrzuceniu, pogoni za marzeniami i samotności. Mamy okazję zanurzyć się w wartkiej akcji, nowoczesnych technologiach i nowatorskiej wizji świata, a przy tym świetnie się bawić. Nie każdemu ta powieść przypadnie do gustu, jednak mnie absolutnie kupiła. Pomimo, że domyślałam się rozwiązania zagadki, to obserwowanie metamorfozy bohaterki w miarę jak dowiadywała się o sobie nowych rzeczy, było dla mnie ogromną frajdą. Polecam całym sercem! Ach, no i oczywiście to wydanie. Jest przepiękne. Nic, tylko je położyć na jakimś honorowym miejscu w biblioteczce. Chapeau bas dla wydawnictwa, że zostawiło to oryginalne okładki :) Teraz pozostaje czekać z niecierpliwością na kolejne części :)

Już od dawna chciałam przeczytać tę powieść i gdy tyko otrzymałam taką możliwość, niemal skakałam ze szczęścia. Jak już zapewne doskonale się orientujecie "Cinder" to nowoczesna wersja "Kopciuszka", baśni naszego dzieciństwa. Główna bohaterka jednak nie jest typową dziewczyną, która snuje fantazje o księciu i marzy jedynie o wybraniu się na bal. Wie, że nie może mieć wszystkiego, kierują nią zupełnie inne priorytety, twardo stąpa po ziemi. W podejmowaniu decyzji nigdy nie kieruje się egoizmem, dla niej liczy się dobro większości. Szczerze muszę przyznać, iż postać dziewczyny- cyborga skradła moje serce niemal od pierwszej strony. Jest inteligentna, zaradna, to ona utrzymuje rodzinę, waleczna, a przede wszystkim wie, czego chce i uparcie dąży do osiągnięcia wyznaczonego celu. Urzekło mnie, jak dba o innych, wielokrotnie udowodniła, że jest zdolna do poświęceń w imię wyższych wartości. Bolał mnie fakt, że macocha traktowała ją jak własność. Znienawidziłam ją za pogardę, brak szacunku i jakichkolwiek uczuć wobec podopiecznej. Takie postępowanie jednak było niestety przewidywalne, przecież znamy doskonale pierwowzór powieści. Należy wspomnieć o wątku romantycznym, jaki tu znajdziemy. Bez obaw, został on wpleciony subtelnie, nie dominuje i nie przysłania pozostałych elementów. Dostrzegamy rodzące się uczucie, ale akcja jest na tyle wartka, że wielokrotnie pozostaje on daleko w tyle. Styl autorki jest niezwykle lekki, przystępny i przyjemny, dzięki czemu całość pochłania się w błyskawicznym tempie. Plastyczność języka momentalnie przenosi nas w miejsce akcji, sprawia że wszystkiego doświadczamy intensywniej, czujemy się, jakbyśmy oglądali film. Lektura "Cinder" to czysta rozkosz, której po prostu nie chce się kończyć. Jestem totalnie zachwycona wyobraźnią pisarki, stworzyła wyjątkową, dopracowaną i oszałamiającą rzeczywistość, z której żaden czytelnik nie chce wracać do codzienności. Bardzo spodobał mi się zwłaszcza motyw Księżycowych. Posiadają niezwykłą moc, perfekcyjnie manipulują, zmieniają ludzkie postrzeganie, dzięki czemu zdają się być wymagającym, silnym i nieprzewidywalnym przeciwnikiem. "Księżycowi stanowili społeczeństwo, które wyewoluowało z ziemskiej koloni na Księżycu całe wieki temu, ale nie byli już ludźmi. Mówiono, że Księżycowi byli w stanie przemienić czyjś mózg - sprawić, że taka osoba zobaczy lub poczuje coś, czego nie powinna, a także będzie robić rzeczy, których wcale nie chce. Ich nienaturalna moc sprawiła, że stali się chciwą i brutalną rasą, a królowa Levana była najgorsza z nich wszystkich." "Cinder" to doskonałe połączenie elementów klasycznej baśni, takich jak zła macocha, bal, książę, czy walka dobra ze złem, z nowoczesnością, progresem technicznym i jego tragicznymi skutkami. Zaawansowana technologia natomiast została ukazana w niebywale przystępny sposób. Zwykle cyborgi i przełom technologiczny kojarzy się z treściami, których odbiór wymaga od czytelnika wyjątkowego skupienia, a wszelka robotyka przemawia zwłaszcza do panów. W tym wypadku mamy do czynienia z wersją bardziej subtelną, ośmielę się ją nazwać typowo kobiecą science fiction. Mamy przecież postęp technologiczny, jego skutki, a także daleką przyszłość, czy wizję postapokaliptyczną. Wszystko to jednak nawiązuje do pięknej baśni, owiane jest romantyzmem i bajkowością. W efekcie powstała wybuchowa, porywająca i przyjemna mieszanka, w której czytelnik zatraca się bez pamięci. "Cinder" to wyjątkowa, zniewalająca i fascynująca historia, ukazująca zupełnie nowe, oszałamiające oblicze, ukochanego przez wielu, Kopciuszka. Bardzo ciekawa i dopracowana wizja przyszłości, ciekawa intryga, wyraziste postacie, walka dobra ze złem, baśniowy klimat, a także świeżość i nieszablonowość, bijąca niemal z każdej strony, a to wszystko dopełnione zachwycającą szatą graficzną. Lektura jest niesamowitym doświadczeniem, funduje solidną dawkę relaksu, przyjemności i zapomnienia, pochłania totalnie i odgania wszelkie smutki. Wkroczcie do ekscytującego Nowego Pekinu i przeżyjcie przygodę życia! Gwarantuję, iż książka podbije Wasze serca! Przyznaję szczerze, że po prostu zakochałam się w tej historii i już nie mogę doczekać się momentu, gdy druga cześć wpadnie w moje ręce. Polecam gorąco! "Łatwiej jest przekonać innych o swojej urodzie, jeśli samemu nie ma się co do niej wątpliwości. Lustra mają jednak nieprzyjemny zwyczaj przekazywania prawdy."

Bycie nastolatką jest strasznie dołujące. Wszyscy Ci rozkazują, wymagają niemożliwego i chcą byśmy były najgrzeczniejszymi dziewczynkami na całym świecie. Cinder ma utrudnione zadanie, bo jeszcze musi pracować na pełen etat dla swojej macochy, która preferuje wydawanie od oszczędzania. Gdyby tego było mało, uwiera ją stopa będąca złomem. Dosłownie. Ponieważ Cinder to cyborg. Nastoletni cyborg. A co za tym idzie, jest obywatelką Wschodniej Europy, gdzie bycie choć po części maszyną oznacza społeczne wykluczenie. Na dodatek panuje śmiertelna zaraza, która zabrała miliony ludzi. Na szczęście istnieją cyborgi, które idealnie nadają się na eksperymenty nad antidotum. W końcu nie należą do kategorii „człowieka”, prawda? Podsumowując: Gdyby świat przyszłości wyglądałby podobnie jak ten z „Cinder”, prawdopodobnie zamiłowanie do technologicznych nowinek w naszym ciele spadłaby drastycznie. Roboty byłyby wykorzystywane, a cyborgi traktowane jak najgorsza warstwa społeczna, której celem istnienia jest służba ludziom nieskalanym. Czy zaraza zniszczy ludzkość? Czy Cinder odszuka swojego Księcia? Czy Księżycowi wspomogą Ziemian w potrzebie? Dlaczego nasz świat upadł? Czy cyborg ma prawo kochać? Wiele pytań, lecz odpowiedź jest jedna: przeczytajcie sami. Więcej o książce na: http://recenzjedevi.blogspot.com/2018/02/cinder-marissa-meyer.html Zapraszam!