Sadystka z Auschwitz (okładka  miękka)

Książka bardzo ciekawa, choć głównie napisana jest o funkcjonowaniu obozu koncentracyjnego. Są tam tylko zeznania świadków o tym jaka była Maria Mandl.

Szybka dostawa

Super

Super

Od jakiegoś czasu miałam ochotę przeczytać najnowszy reportaż Jarosława Molendy „Sadystka z Auschwitz”. Dzięki aplikacji Legimi miałam możliwość przeczytania tego dzieła. I szczerze wam powiem, że nie żałuję. Jest to bardzo przerażający i zarazem idealny reportaż. Znajdziecie w nim mnóstwo życiowych tragedii. Opowiada o bezdusznej sadystce z Auschwitz, dla której życie ludzkie nie było nic warte. Piszę tutaj o Marii Mandl. Za jej sprawą zginęło mnóstwo dzieci, mężczyzn a zwłaszcza kobiet. Zgłosiła się do służby SS. „(…) Pracę tę wybrałam dlatego, ponieważ słyszałam, że dozorczynie w obozach koncentracyjnych dobrze zarabiają i spodziewałam się, że zarabiać będę więcej, aniżeli mogłabym zarobić jako pielęgniarka. (…)” Poznacie ją z tej okrutnej strony. Dowiecie się co mówiła i jak skończyła ta barbarzyńska kobieta. Czy uciekła jak inni zbrodniarze? Czy może została złapana i odpowiednio ukarana? Moim zdaniem powinna tak samo cierpieć jak jej wszystkie ofiary. Czytając ten reportaż miałam ochotę ją udusić – ale najpierw torturować i nasłać na nią groźne psy. Pewnie po przeczytaniu tej książki będziecie mieć podobne zdanie. Na okładce możecie zobaczyć prawdziwą twarz tej zbrodniarki. Według niektórych osób była piękną kobietą – niestety ja tego piękna nie widzę. W jej oczach i wyrazie twarzy widzę prawdziwego diabła/demona. Według mnie nie ma w niej nic pięknego. Pewnie, gdyby dzisiaj żyła byłaby terrorystką. Poddała się Hitlerowi i jego chorej woli bez mrugnięcia okiem. Najpierw była nadzorczynią w Ravensbrucku, potem komendantką w Birkenau. Pewnie Hitler uznawał ją za idealną kobietę. Idealnie pasowała do III Rzeszy. Dużo byłych więźniów obozów, w których pracowała zapamiętało ją jako kobietę w mundurze w jednej ręce trzymającej pejcz i broń, w drugiej smycz, do której przyczepiony był groźny pies – wilczur, który rzucał się na ludzi, gdy tylko ona zezwoliła. Często psy wpadały w szał i nie można ich było oderwać od ludzi. W książce znajdziecie mnóstwo wypowiedzi uczestników tych tragicznych wydarzeń. Mandl potrafiła skopać tak człowieka, że ponosił śmierć na miejscu. W książce „Sadystka z Auschwitz” znajdziecie mnóstwo fotografii związanych z obozami oraz samą „bohaterkę” tego reportażu. Czy żałowała tego co robiła – wątpię. Pewnie, gdyby mogła cofnąć czas zabiłaby więcej ludzi. Między innymi to ona decydowała kto idzie do gazu, a kto zostaje i dalej pracuje dla III Rzeszy. Poznacie mnóstwo innych interesujących i przerażających ciekawostek dotyczących Marii Mandl. Od siebie dodam, że nigdy na swojej drodze nie chciałabym jej spotkać. Reportaż „Sadystka z Auschwitz” jest godny polecenia. Oczywiście ze względu na okrucieństwo, którego się dopuszczała polecam tą książkę jedynie dorosłym czytelnikom.

"Ma rację, twierdząc, że według opinii publicznej wojna i zbrodnie w obozach koncentracyjnych to są "męskie sprawy". Często zapomina się o kobietach - nadzorczyniach ss, które w równym stopniu co mężczyźni dopuszczały się przestępczych czynów, pobić i brutalnych mordów. To właśnie one, Aufseherinnen, budziły w więźniach szczególne zdumienie i obrzydzenie, gdyż wydawały się - jako kobiety - podwójnie przeczyć naturze: człowieczeństwu i kobiecości." "Sadystka z Auschwitz" Jarosława Molendy, to nie tylko historia samej Marii Mandl, ale ukazanie obrazu wielu kobiet, które brutalnie traktowały więźniów obozów koncentracyjnych. Jakie były ich stanowiska? Czym się zajmowały? Co nimi kierowało, by podjąć pracę w miejscu, gdzie ludzie obdzierani byli z godności, zniewoleni i poddawani torturom? Nie potrafię sobie wyobrazić skali okrucieństwa, która miała miejsce w trakcie II wojny światowej. Podążanie za ideologią, dzięki której ludzie tracą życie, jest pozbawiona najmniejszej cząsteczki człowieczeństwa. Powrót do tego tematu zawsze jest trudny i wywołuje mnóstwo emocji, niestety tylko negatywnych. W książce tej zawarte są wspomnienia i zeznania świadków okrucieństwa bestii z obozów koncentracyjnych. Mieli bezpośrednią styczność z oprawcami lub znali ich tylko z widzenia, ale byli świadkami zła, którego wyrządzali. Zło nie ma płci. Okrucieństwo, brutalność, terror nie ma płci. Wojna jest tego przykładem. Nie chcę przytaczać fragmentów, ponieważ nie jest to lektura, która przypadnie każdemu. Jeśli ktoś się interesuje historią, II wojną światową, katami w ludzkiej skórze, to jest to książka, która myślę spełni Wasze oczekiwania. Mam wrażenie, że autor skupiając się na Marii Mandl, chciał pokazać czym kierowała się zwykła, wiejska młoda dziewczyna, która weszła w szeregi ss. Pewne domniemania mogły w rzeczywistości mieć ziarenko prawdy, jednak ciężko powiedzieć, co dana osoba myśli tak naprawdę, czym się kieruje. Autor przytacza także informacje dotyczące procesów, które miały miejsce po wojnie i kto został ukarany. Czy sprawiedliwie? Dostatecznie? Chyba nie ma na to miary. Nie wiem czy pocieszającym w tym wszystkim jest fakt, że mała garstka ludzi, ale się tacy zdarzali, nie byli za ideą terroru i przymykali na pewne rzeczy oko albo, w pewnym sensie, nie obdzierali człowieka całkowicie z godności. Ciężka to lektura. Tematyka obozowa wywołuje u mnie zawsze skrajne emocje i skłania do wielu refleksji na temat zła, które miało miejsce w trakcie wojny, ale i ogólnie na świecie. Jeśli jesteście zainteresowani, to polecam "Sadystkę z Auschwitz".

Najbardziej przerażający reportaż jaki ostatnio czytałaś/eś to? ~Jak zauważyliście reportaże jak i literatura faktu to u mnie rzadkość. Co nie przeszkadza mi przeplatać pomiędzy ulubionymi tytułami, coś innego, co pozwala mi czytać różnorodnie. Bo i czemu by nie? Myślę, że zawsze warto poszerzać nasze horyzonty czytelnicze w celu zgłębiania ciekawej i niezwykle przydatnej nam wiedzy. ~Dlatego dzisiaj pragnę w kilku słowach zapoznać was z "Sadystka z Auschwitz". Pozycją ogromnie przerażającą i "wyżuta" z jakichkolwiek uczuć, postacią kobiecą, a mowa tutaj Maria Mandl, symbolu nazistowskich obozów zagłady. "Pracę tę wybrałam dlatego ponieważ słyszałam, że dozorczynie w obozach koncentracyjnych dobrze zarabiają i spodziewałam się, że zarabiać będę więcej, aniżeli mogłabym zarobić jako pielęgniarka". ~"SADYSTKA Z AUSCHWITZ" Jarosława Molendy znanego publicysty, pisarza i autora wielu książek historycznych to brutalna opowieść Marii Mandl, zwykłej wiejskiej dziewczyny, która porzuca pracę pielęgniarki na rzecz dobrze płatnej i przynoszącej same korzyści pracy w obozie zagłady. I tak piękna młoda kobieta z dnia na dzień, staje się nadzorczynią SS dozorującą w obozie koncentracyjnym, a później kierowniczką obozu dla kobiet w Auschwitz - Birkenau.To właśnie tutaj za jej panowania dochodzi do tragicznych w skutkach działaniach takich jak: palenie żywcem noworodków oraz kilkumiesięcznych dzieci, topienie, śmierć w komorach gazowych, prześladowanie chorych oraz ciężarnych kobiet, medyczne eksperymenty na kobietach, bicie, maltretowanie, kopanie niewinnych ludzi...(oszczędzę wam całej reszty) ~Reportaż Jarosława Molendy to bardzo szczegółowa i nad wyraz rzetelna, a jednocześnie niezwykle bolesna kopalnia, wspomnień, więźniarek, dotycząca Marli Mandel oraz wielu kobiet, które w brutalny i bestialski sposób dopuściły się traktowania więźniów obozów koncentracyjnych. Historia głównej bohaterki oraz jej popleczniczek uświadamia nas w bardzo bezlitosny sposób iż nawet kobiety o delikatnej, pięknej twarzy anioła, potrafiły być okrutniejsze niż nie jeden mężczyzna, co nie zmienia faktu, że zło nie zna płci. Pytanie tylko dlaczego?Skąd w nich tyle zła? ~"Sadystka z Auschwitz" to przede wszystkim trudny i mocny dokument ukazujący bolesną prawdę systematycznych zbrodni dokonywanych przez człowieka na człowieku, za czasów || wojny światowej. Jest to idealna, bezkompromisowa pozycja dla fanów literatury wojennej i obozowej, która pozostawia nas z refleksją na temat rodzącego się w człowieku zła. Polecam J.K.

Niestety w historii ludzkości wiele osób zapisało się czarnymi zgłoskami. Zło jest dla nich pożywką. Daje poczucie wyższości. Bez wątpienia jedną z największych kanalii naszej cywilizacji była Maria Mandl – sadystka z Auschwitz. To przerażające, że znęcanie się nad ludźmi dawało jej pełnie satysfakcji. Jarosław Molenda w książce „Sadystka z Auschwitz” ukazuje historię, która przeraża. Maria Mandl ochotniczo zgłosiła się do SS. Najpierw jako nadzorczyni w Ravensbrucku, następnie jako komendantka Birkenau awansowała w społecznej hierarchii nazistowskich Niemiec. Z racji okrucieństwa z jakiego „zasłynęła” przez więźniów nazywana była bestią. Po lekturze tej książki brakuje mi określeń, jakimi mógłbym opisać tę kanalię w ludzkiej skórze. Nie chcę tu przytaczać przykładów okropieństw, jakich dokonała. Jarosław Molenda opisał je drobiazgowo, uzmysławiając nam, że zło nie ma granic. Mandl przekroczyła wszelkie granice. „Sadystka z Auschwitz” to książka bardzo ważna. Dzięki niej możemy poznać prawdę o bestialstwie, jakie dokonywano za murami Auschwitz. Jarosław Molenda dokonał ogromnej pracy, aby skrupulatnie je udokumentować. Autor napisał tę książkę w oparciu o liczną bibliografię i opracowania. Książka ta bogata jest również w ilustracje ukazujące oblicze kanalii, socjopatki, sadystki – Marii Mandl. W trakcie lektury w głowie pojawiało się wiele pytań – jak to możliwe, że w człowieku jest tyle zła – fascynacji okrucieństwem wobec drugiego człowieka? Po przeczytaniu tej książki cisnęło się na język wiele słów. Wypowiedzenie ich nie oddaje jednak frustracji, wobec czynów jakich dopuściła się sadystka z Auschwitz. To, co przeraża to fakt, iż Maria Mandl czuła się bezkarna. Podczas przesłuchania przyznała, że gdyby urodziła się jeszcze raz, to ponownie dokonywałaby tych zbrodni. Motywacją do podjęcia pracy jako dozorczyni w obozie był nie tylko awans społeczny i prestiż, lecz również zarobki – wyższe od zarobków pielęgniarki. Zło było bardziej cenione niż dobro. Ta myśl przeraża! „Sadystka z Auschwitz” to lektura, którą polecam każdemu. To świadectwo zbrodni, które zapisują czarne karty naszej historii. Miejmy tylko nadzieję, że to już ostatnie karty, a przyszłość ludzkości zapisywać będzie się na tych barwniejszych stronach. Książka „Sadystka z Auschwitz” ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia, Filia Mroczna Strona, Filia na Faktach

,, Pracę tę wybrałam dlatego, ponieważ słyszałam, że dozorczynie w obozach koncentracyjnych dobrze zarabiają i spodziewałam się, że zarabiać będę więcej, aniżeli mogłabym zarobić jako pielęgniarka." Młoda, piękna Maria Mandl mogła być kobietą, która pomaga chorym i cierpiącym, stała się jednak katem w kobiecym obozie Auschwitz - Birkenau. Jedna trzecia spośród czterdziestu milionów niemieckich kobiet była członkiniami NDSAP, a trzydzieści tysięcy należało do SS. Okrucieństwo nie ma płci. To przerażające, ale prawdziwe dane. Tematyka obozowa od zawsze budzi moją ciekawość. Postanowiłam więc zmierzyć się z tą pozycją, choć nie ukrywam, że oceniać taką literaturę nie jest łatwo. W tej historii poznajemy Marię Mandl, córkę austriackiego szewca, którą w 1942 roku mianowano nadzorczynią obozu w Auschwitz. Niezwykle okrutna, bezwzględna, nieokazująca najmniejszych wyrzutów sumienia, pozbawiona wszelkiej litości, sadystka. Biła, kopała, przewracała, razem z lekarzem obozowym decydowała kogo wysłać do komór gazowych. W 1947 roku sprawiedliwości stało się jednak za dość i nałożono na nią karę śmierci przez powieszenie. Muszę przyznać, że to jedna z lepszych książek o tematyce obozowej opartej na faktach, jaką miałam możliwość czytać. Autor bardzo skrupulatnie podszedł do tematu, zebrał rzetelne informacje. Portret sadystki oparty jest głównie na wspomnieniach więźniarek, a na końcu książki znajdują się przypisy, co znaczy, że pan Jakub korzystał ze zweryfikowanych i wiarygodnych źródeł. Całość wzbogacona jest fotografiami postaci, jak i miejsc związanych z obozem. Mimo trudnej tematyki, książkę czyta się wręcz ekspresowo. Jest coś takiego w stylu autora, co sprawia, że nie mogłam się od tej lektury oderwać. Pokładałam w niej duże nadzieje i nie zawiodłam się. Otrzymałam przerażający i jednocześnie solidnie przedstawiony portret nie tylko tytułowej sadystki, ale również innych kobiet pracujących w obozie, a które były potworami w ludzkiej skórze. Jeżeli interesujecie się literaturą obozową czy wojenną lub zwyczajnie chcecie poszerzyć swoje horyzonty jeśli chodzi o taką tematykę, to ta pozycja jest dla Was. Choć dla osób o słabych nerwach, może być pozycją trudną ze względu na obecność drastycznych opisów.

Przyznam się, że zanim zasiadłam do lektury tej książki wygooglowałam sobie informację na temat Marii Mandl (czy może bardziej znana Maria Mandel) – zbrodniarki wojennej, która własnoręcznie podpisała nakazy posyłające na śmierć w komorach gazowych blisko pięćset tysięcy kobiet i dzieci: od Żydów, przez Cyganów po Polaków I choć w literaturze historycznej możemy wyliczyć mnóstwo przykładów kobiet odpowiedzialnych za ludzkie tragedie to czytanie jej życiorysu sprawiło pojawienie się przerażenia w moich oczach i pytanie – ile zła może zmieścić się w jednym człowieku?? Jarosław Molenda w książce „Sadystka z Auschwitz” przedstawia nam sylwetkę ikony największego zła- kobiety, której celem było objęcie posady w obozie koncentracyjnym, a co za tym szło – awans społeczny, czy nawet szeroko rozumianą władzę nad innymi. I tak oto z wiejskiej dziewczyny przeistoczyła się w „Bestię” mordującą z zimną krwią innych ludzi. Dokonywała selekcji, prześladowała kobiety ciężarne, wyznaczała dzieci do eksperymentów medycznych, biła, maltretowała i wyznaczała kobiety do obozowego domu publicznego. Myślę też, że nie bez znaczenia jest fakt umieszczenia przez autora sporej ilości zdjęć z obozu koncentracyjnego , a także zdjęć reprodukcji obrazów czy dokumentów funkcjonujących w Auschwitz-Birkenau, co zdecydowanie podnosi jej walor poznawczy tej książki. Przy czym cała ta historia napisana jest językiem zrozumiałym dla każdego i niewątpliwie interesującym. Ogrom faktów nie przytłacza ale mimo okrucieństwa sprawia, ze trudno jest się od niej oderwać… Książkę polecam wszystkim tym, którzy wiedzę historyczną czerpią z najlepszych źródeł.