Rzeźnik z Niebuszewa (okładka miękka)

Mieszkam w Szczecinie, więc to obowiązkowy tytuł do przeczytania. Mimo, ze książka bardziej skupia się na historii Szczecina niż na samym „Rzeźniku” to i tak każdemu bardzo polecam!!

Książka przyjemna w czytaniu, może za dużo troche historii bacząc na to że chciałam poczytać o czymś innym :)

Doskonała książka przedstawiająca historię jednego z polskich morderców, al czy aby na pewno to był on. Książka napisana lekko ale jednocześnie z wieloma szerzej nieznanymi szczegółami. Polecam każdemu miłośnikowi literatury faktu.

Historia Rzeźnika z Niebuszewa to historia z naszego "podwórka" wokół której narosło wiele mitów i legend. Część z nich można skreślić po przeczytaniu książki Jarosława Molendy. Książka Molendy opowiada o Rzeźniku w oparciu o autentyczne akta sprawy karnej. Czytając ją miałam wrażenie, że działanie władz w tamtym okresie było powierzchowne i niezbyt kompetentne. Świadkowie zmieniali zeznania, a dwójka osób, która mogła okazać się kluczowa dla śledztwa, z racji spędzenia z Cyppkiem wieczoru przed jego zatrzymaniem, nie została nawet przesłuchana. O samym Józefie nie wiadomo zbyt wiele. Autor z trudem dotarł do informacji o jego życiu przed zamieszkaniem w Szczecinie. Sam mężczyzna zaś mówił o sobie rzeczy, których zdaje się nic nie potwierdzać. Ciekawy jest również domniemany motyw kanibalistyczny. W toku śledztwa nie zostały mu postawione zarzuty kanibalizmu, choć później prasa pisała na ten temat. Książkę czytało się łatwo i przyjemnie. Używana czasem terminologia związana ze śledztwem nie nastręczała problemów. W pewnym momencie zirytował mnie fakt odbiegania od historii Józefa Cyppka na rzecz innych zabójców i morderstw. W pewnym stopniu było to jednak niezbędne do nakreślenia atmosfery panującej w tamtych czasach. Zainteresowanych historią Rzeźnika z Niebuszewa zachęcam do przeczytania książki. Ostrzegam jednak, że być może będziecie zmuszeni nieco zmienić swój pogląd na tę sprawę.

Książka okropnie nudna. Chciałam poczytac o kanibalu ze Szczecina a nie o wojnie i opisach jak wyglądał Szczecin. Fakty o kanibalu co kilka stron przypominanie... Strasznie się umęczyłam. Nie polecam.

Po „Rzeźniku” Czornyja moje zainteresowanie postacią Józefa Cyppka znacznie wzrosło. Nie mogłam więc nie sięgnąć po najnowszą książkę Jarosława Molendy, w której autor nie tylko obnaża mielizny hipotezy, iż Cyppek miał być seryjnym mordercą kanibalem, ale także wskazuje wiele powielanych do tej pory fałszywych informacji dotyczących samego sprawcy, jak i jego ofiary. Sięgając po tę książkę trzeba mieć na uwadze fakt, że autor w przekazywaniu informacji jest niezwykle skrupulatny. W zasadzie wiadomości i szczegółów jest tutaj znacznie więcej niż chciałoby się poznać. Ogromnie doceniam precyzję i pracę, jaką pan Molenda włożył w tę pozycję. Jednak silnie zaznaczone tło historyczne spowodowało, że niektóre rozdziały musiałam wręcz pomijać. Jeżeli ktoś uwielbia czytać o zbrodniczych umysłach i w przeciwieństwie do mnie uwielbia historię to ta książka będzie dla niego po prostu doskonała. Duża ilość fotografii pozwala zwizualizować zagadnienia poruszane przez autora. Zobaczyć można m.in. zdjęcia poćwiartowanego ciała ofiary, mieszkania Cyppka czy kamienicy, w której mieszkał. W książce dużą część uwagi poświęcono także innym głośnym seryjnym mordercom – Pawłowi Tuchlinowi i Zdzisławowi Marchwickiemu. Rys historyczny Szczecina zajmuje znaczącą część stron, zatem oprócz spotkania z Cyppkiem czeka Was spotkanie z historią miasta i epoki, w której żył wyżej wspomniany. Jeżeli oczekujecie odpowiedzi na tytułowe pytanie „Seryjny morderca i kanibal czy kozioł ofiarny władz PRL-u?” to uprzedzam, że ta pozycja jej Wam nie przyniesie. Historia o „Rzeźniku z Niebuszewa” pełna jest przekłamań, nieprawidłowości i niedopowiedzeń, jednak mimo bardzo skrupulatnej analizy akt wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi. W zasadzie z każdą kolejną stroną wątpliwości pojawia się coraz więcej. Książka ta z pewnością pomoże Wam poznać historię Józefa Cyppka od podszewki i pomóc spojrzeć na nią z zupełnie innej perspektywy. Gotowej odpowiedzi na to, czy stracono odpowiedniego człowieka jednak dzięki tej pozycji nie uzyskacie.

„Ktoś musiał zrobić doniesienie na Józefa C., bo mimo że nic złego nie popełnił, został pewnego wieczora po prostu aresztowany”. Tak można by – fragmentem Procesu Franza Kafki – sparafrazować wydarzenia, jakie miały miejsce 11 września 1952 roku w jednej ze szczecińskich kamienic. Wtedy to około 22.30 oczom milicjantów wezwanych przez męża zaginionej Ireny Jarosz ukazał się makabryczny widok – poćwiartowane i bezgłowe zwłoki kobiety w mieszkaniu Józefa Cyppka. Władza ludowa w obawie przed wybuchem niepokojów sprawę załatwiła szybko, błyskawiczne śledztwo, jeszcze szybszy proces, potem wyrok i egzekucja. Józef Cyppek zabrał swoje tajemnice do grobu. Nie sprawdzono, czy mógł mieć na sumieniu jakieś inne zbrodnie. Z przecieków ze śledztwa narodziła się legenda, według której Cyppek zabił kilkadziesiąt osób, a ludzkie mięso po przemieleniu sprzedawał niemieckim handlarzom na bigos. Odcięte głowy topił w jeziorku Rusałka (przynajmniej tak zrobił z ostatnią ofiarą). Do dziś nie wiadomo, ile jest prawdy w opowieściach o serii przypisywanych mu zabójstw, ale zastanawia, po co wyciął swojej ofierze wnętrzności? W prośbie o ułaskawienie skierowanej do Bolesława Bieruta twierdził, że zabił jego sąsiad, z którym brał udział w libacji i któremu towarzyszyła kochanka. Milicja Obywatelska nawet ich nie przesłuchała, nie zbadano odcisków palców na narzędziach zbrodni: młotku, nożu i pile. Dlaczego? Oparta na aktach sprawy rekonstrukcja najpotworniejszej zbrodni w powojennej historii Szczecina. W 2020 roku na ekranach kin ma zagościć inspirowany tą historią film Miasto nocą. "Po wejściu do mieszkania zauważyłem na stoliku 5. butelek piwa porteru i 1/4 litra wódki, w pierwszym pokoju zauważyłem leżące na krześle ubranie Jarosza Józefa, wszedłem do drugiego pokoju z ob. Jaroszem, gdzie zauważam pierzynę, która leżała na leżance, w tem w czasie ob. Jarosz podszedł do drugiej leżanki i zauważył w prześcieradle zawinięte ciało zamordowanej jego żony." Józef Cyppek został okrzyknięty szczecińskim ludożercą. Kim tak naprawdę był? Urodził się w 1895 roku w Opolu. Jego matka była Polką, zaś ojciec Niemcem. W 1915 roku powołano go do wojska. W czasie II wojny światowej stracił dwóch synów i żonę - Polkę. Z zawodu był ślusarzem. Pracował w szczecińskiej zajezdni tramwajowej w dzielnicy Braunsfelde (obecnie Pogodno). Zawsze czuł się Niemcem, o czym może świadczyć wytatuowana pod pachą swastyka. 3 listopada 1952 roku został powieszony za morderstwo. "W tych czasach morderstwo, nawet niebywale brutalne, nie było czymś niezwykłym. Ludzie w kraju tak wyniszczonym po wojnie i tak niebezpiecznym mieście prawie na co dzień widywali wiele zła, a mimo to zbrodnia dokonana przez "Rzeźnika" nawet w nich wzbudzała dreszczyk grozy." Abyśmy w pełni poznali i zrozumieli historię fenomenu legendy Józefa Cyppka autor przybliża nam historię powojennego Szczecina, a przede wszystkim specyficznej dzielnicy, jaką było Niebuszewo. Był to tzw. tygiel wielu kultur, grup etnicznych i wyznań. "Makabryczne okoliczności zbrodni, tempo śledztwa, a nawet brak informacji - wszystkie te czynniki przez lata sprzyjały tworzeniu się różnych plotek i podejrzeń. Jedne są bardziej, a drugie mniej prawdopodobne. To właśnie dzięki nim Józef Cyppek stał się legendą, która żyje do dzisiaj." Zastanawiające jest to, jak można było, że tak powiem spaprać śledztwo. Wyrok na Cyppka zapadł już w dniu aresztowania, nikogo nie interesował prawdziwy przebieg zbrodni. Aż trudno uwierzyć, że nikt nic nie słyszał, ani niczego nie widział. Odcięcie kończyn i głowy Ireny Jarosz jest logiczne, jeśli Cyppek chciał niepostrzeżenie pozbyć się zwłok. Ale po co usuwał organy wewnętrzne? Dla mnie to nielogiczne, bo przecież tylko nieznacznie zmniejszyłyby ciężar ciała. Drugą sprawą, która budzi wątpliwości jest to, dlaczego serce i wątroba zamordowanej znalazły się na talerzach w kredensie? I dlaczego milicja nie pytała o to oskarżonego? "Morderstwa dokonałem około godziny 11:00. Nie słyszałam, aby ktoś w tym czasie dobijał się lub pukał do mojego mieszkania. Zwłoki poćwiartowałem dlatego, że w całości trup nie zmieściłby się w worku, w którym zaniosłem poszczególne części ciała. Brzuch rozprułem i wnętrzności wyjęłam także z tych samych powodów, inaczej wszystko nie zmieściłoby się w worku, który był bardzo mały." Wyraźnie widać ile w tę historię Jarosław Molenda włożył swojego zaangażowania. To godziny mozolnej analizy akt sprawy oraz wyszukiwania wszelkiego rodzaju informacji. Autorowi udało się zainteresować mnie tą historią już od pierwszej strony i zmienić moje spojrzenie na tę ani prostą, ani oczywistą sprawę. Wraz z dociekliwością pana Jarosława i z każdą kolejną przewracaną stroną, chciałam wiedzieć więcej. W mojej głowie mnożyły się pytania, pojawiało się wiele wątpliwości, niejasności, a przede wszystkim zagrały wielkie emocje. Przerażenie, strach, lęk, mrok, zło... wszystko to zostało podsycone subiektywnymi zdjęciami, których jest około stu. Co ciekawe, autor nie poprzest

Rok 1952. Czasy powojennej polski. Co ... lub kto zaburzyło spokój mieszkańców Niebuszewa? Kiedy policja robi nalot na mieszkanie Józefa Cyppka dokonuje makabrycznego odkrycia, bowiem znajdują ciało zmordowanej, młodej sąsiadki (później zwanego) mordercy z Niebuszewa. Czym kobieta zasłużyła sobie na taki los? Co kierowało Józefem? Mówią, że skazanie i sprawa dotycząca samego mordercy odbyła się w bardzo szybkim tempie. Zwykle takie rzeczy ciągną się miesiącami, jak nie latami. Morderca? A może kozioł ofiarny władz PRL-u? Tego nie dowie się już chyba nikt, choć po przeczytaniu książki mam pewne swoje przypuszczenia... Książka przedstawia opis życia Józefa Cyppka, wiele informacji na temat sposobu w jaki miał zamrodować młodziutką sąsiadkę i inne ofiary. Przedstawia również działające na wyobraźnię zdjęcia, które niejednokrotnie przyprawiły mnie o obrzydzenie. To oparta na faktach książka, która zdecydowanie nie jest dla osób delikatnych. Nie jest to zwyczajna lektura, przy której miło spędzisz czas. W głowie zaczną ci się kotłować pytania, na które częściowo znajdziesz odpowiedzi, a wyobraźnia podsyłać będzie wszelakie scenariusze. Dla osób interesujących się okolicą, czasami PRL-u, nierozwiązanymi zagadkami i dziwnymi okolicznościami jest to pozycja idealna. Dla mnie 8/10 ;)