👍

Przeszło pół roku temu recenzowałam książkę, w której głównym tematem byli seryjni mordercy. Przytoczone zostały tam dowody, rozmowy (często z prywatnej korespondencji z zabójcą lub z nagrania) czy nawet relacje z odkopywania zwłok, co sprawiło, że sam tekst wydawał się rzetelny i wiarygodny. Książka nazywała się "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych" autorstwa Christophera Berry'ego-Dee. Kiedy więc usłyszałam, że na rynku pojawiła się kolejna część serii, bezzwłocznie sięgnęłam. "Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to kolejna część serii, lecz tym razem skupiająca się na próbach rozpracowania umysłu morderców niż na dokładnym przedstawieniu ich życiorysów i karygodnych uczynków. Christopher Berry-Dee w sposób przystępny dla laika prowadzi rozprawę na temat psychopatów. Najpierw we wstępie przedstawia kilka oczywistych (lub nieco mniej oczywistych) faktów dotyczących seryjnych morderców: tego, kim są, czy można ich rozpoznać zanim zaczną uśmiercać niewinnych, czy da radę zrozumieć ich pokręcone rozumowanie, albo "naprawić" lekami oraz całodobowym kontaktem z psychiatrami. Wszystkie tezy popiera dowodami. Ponadto na odstrzał bierze sześć przykładów psychopatów, z którymi miał bezpośrednio do czynienia lub doszczętnie zbadał ich przypadek. Czytelnicy dokładnie poznają Johna Reginalda Hallidaya Christie, mordercę seksualnego i nekrofila (osoba uprawiająca seks ze zwłokami) aktywnego w latach 40. XX wieku. Przeczytają o jego dzieciństwie, problemach w młodości, a później paru sytuacjach, przez które stał się tym, kim stał. Dowiedzą się również prawdy o jednym z najbrutalniejszych seryjnych morderców Europy, Peterze Kürtenie (Wampir z Düsseldorfu). Staną twarzą w twarz z Neville'em Heathem - zabójcą dwóch kobiet, pułkownikiem Davidem Russelem Williamsem (napastnik seksualny, gwałciciel, morderca) albo Jodi Arias - kobietą, która miała wszystko, a chciała więcej. Poznają też patologicznych kłamców w postaci Douglasa Clarka i Carol Bundy i ich wyjątkowo bestialskie i obrzydliwe morderstwa. "Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to lektura zajmująca, wymagająca i zdecydowanie nie dla osób o słabych nerwach. Nie ma tu zabawy w ładne słówka, a każdą zbrodnie opisano dosadnie. Książka idealnie obrazuje niepoczytalność psychopatów i fakt, że są to osoby "popsute". Czytelnicy odbiorą dużo interesujących wniosków, a historie, które poznają niemal od podszewki, spędzą sen z powiek. W książce autor zwinnie lawiruje językiem, często zwraca się bezpośrednio do Czytelnika, posługując się stylem typowo gawędziarskim, przez co czułam się, jakby to była zwyczajna pogadanka przy kawie. I jak z początku bawiły mnie żarty słowne albo śmieszne odniesienia, tak po połowie lektury byłam nimi zmęczona. Na dłuższą metę nie pasowały do poważnego tematu podejmowanego w książce, do opisów brutalnych morderstw i śmierci wielu niewinnych ludzi. Nie miałabym nic przeciwko kilku wtrąceniom, ale niemalże co fragment dostawałam głupkowaty greps, a to była zdecydowana przesada. Szczerze mówiąc, początek książki nieco mnie nudził, zwłaszcza podczas omawiania działania układu limbicznego w organizmie człowieka, odpowiadającego np. za umiejętność odczuwania empatii. Całość rozkręciła się w chwili podawania przykładów i dokładnego opisywania postępowania morderców. W oczy rzucił mi się również fakt, że autor często się powtarzał. W kolejnych rozdziałach cytował fragmenty z poprzednich, przez co odniosłam wrażenie, jakby brakowało mu nowych pomysłów. Nie będę ukrywać, że "Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi z najgorszych" zdecydowanie bardziej podobały mi się od "Rozmów z psychopatami. W otchłani zła". W poprzedniej części serii czułam, że autor miał pomysł na książkę. Poczynił założenia, a później dążył do ich potwierdzenia i obalenia, a tutaj? W "Rozmowach z psychopatami" zabrakło mi odkrywczych spostrzeżeń, czegoś, co sprawiłoby, że poczułabym ogromną niepewność, zaskoczenie, radość, cokolwiek. W ogólnym rozrachunku książkę polecam, bo zawsze uważam, że warto wyjść prawdzie naprzeciw. "Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła" to mimo wszystko interesująca lektura omawiająca działanie umysłu psychopatów, a przynajmniej rysująca próby zrozumienia mózgu seryjnego mordercy. Osoby lubiące czytać o trudnych tematach przepełnionych brutalnością czy poddawać analizie skomplikowane, często nielogiczne działania ludzi aspołecznych będą zdecydowanie zachwycone.

„ROZMOWY Z PSYCHOPATAMI. W OTCHŁANI ZŁA”. Christopher Berry-Dee Wydawnictwo Czarna Owca Z twórczością Christophera Berry-Dee spotykam się po raz piąty. I kolejny raz jestem w szoku. Uwielbiam zaglądać w umysły największych psychopatów na świecie. Dzięki temu autorowi mam taką możliwość. Pisze rzeczowo i na temat. W przedostatniej książce denerwowało mnie to, że ciągle omawia te same przypadki. W „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” wyjaśnia, dlaczego tak robi. I w pełni się z nim zgadzam. Mózg psychopatycznych morderców jest nie do odgadnięcia. Nie wiadomo co w danej chwili myślał. Czasami sami mordercy tego nie wiedzą. Autor wyjaśnia nam pojęcia: seryjny morderca i masowy morderca, oraz kilka innych pojęć. Pokazuje to na przykładach różnych maniaków seksualnych. Najbardziej przeraża mnie to, że wszystkie jego powieści są na faktach. To nie jest żadna ściema literacka. Te wydarzenia, które opisane są w tej książce wydarzyły się naprawdę. Wielkie brawa dla autora. Podziwiam Christophera Berry-Dee za jego odwagę w prowadzeniu rozmów z tymi zboczeńcami. Nie wiem czy umiałabym stanąć z takimi oko w oko i przeprowadzać długo godzinne rozmowy. Nie wiem jak bym się zachowała rozmawiając z psychopatą, który czerpał radość z zabijania dzieci. Autor musiał mieć pokerową twarz idąc na widzenie z seryjnymi mordercami. Jeden fałszywy ruch i mógł zginąć, bo przecież jedna zbrodnia w tą czy w tą dla kogoś skazanego na dożywocie nie ma znaczenia. W książce „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” szczegółowo omówionych jest 7 przypadków. Między innymi pułkownik David Russell Williams. Człowiek wyuczony na wysokim stanowisku z dobrą pensją. Mógłby żyć w dostatku z dobrą emeryturą, ale przez swoją chorą psychikę i zboczeństwa tego nie doczeka. Z zimną krwią zamordował 2 kobiety. Inne zgwałcił. Myślicie seryjny morderca to patologia, nieuk, nieudacznik itd. Na przykładzie podanym wyżej z łatwością można obalić ten mit. Nie będę wam opisywała poszczególnych psychopatycznych, seksualnych morderców. Możecie o nich przeczytać w książce „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła”. Książka przeznaczona jest tylko i wyłącznie dla osób pełnoletnich z mocnymi nerwami. To co tutaj znajdziecie przyprawia o mdłości, zawroty głowy i dreszcze. Tutaj dokładnie opisane są zbrodnie. Można sobie pomyśleć, że seryjni mordercy to osoby tępe, jednak są bardzo wyrachowani. Ich nie da się zresocjalizować. Zakładają maski tylko po to, żeby wyjść na wolność. Tam niestety będą popełniać kolejne zbrodnie. Szkoda, że na całym świecie nie ma kary śmierci. Książka „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” przypadła mi do gustu. Jak już wiecie uwielbiam zaglądać w umysły psychopatów. Interesuje mnie co ich skłoniło do mordowania. Niektórzy, żeby doznać seksualnego zaspokojenia muszą mordować. To jest chore. W tym dziele poznacie oblicze prawdziwych bestii. Które chodziły po naszym świecie. Czy psychopatycznego mordercę da się rozpoznać? Oczywiście, że nie. On może mieszkać z tobą, obok ciebie lub niedaleko ciebie. Uważaj, żebyś nie był na jego celowniku. Niestety jak będziesz jego przyszłą zdobyczą to tylko cud może Ciebie uratować. Uważaj na siebie. „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła.” polecam wszystkim tym, którzy tak jak ja chcą dowiedzieć się co siedzi w umysłach psychopatycznych, seksualnych morderców. Uwielbiam wszystkie książki Christophera Berry-Dee. W książce brakuje mi jedynie fotografii największych psychopatów, a tak to nie mam się do czego przyczepić. Ps. Autor zachęca do obejrzenia na yt filmików z tymi potworami. Wchodzicie w to? Moja ocena 10/10

Wydawnictwo Czarna Owca wydała kolejną książkę Christophera Berry-Dee’a z tej serii o zbrodniarzach. „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” była pozycją zapowiadającą się bardzo interesująco. Historie w niej opisane wydarzyły się naprawdę, to klasyczny True crime, na pewno nie dla wrażliwych czytelników. Zawsze ciekawiła mnie ludzka psychika oraz to, co wpływa na nasze decyzje. Kto z Was nie zastanawiał się, co kryją zakamarki ludzkiej psychiki, które popychają nas do okropnych rzeczy? Choć tematyka interesuje mnie od dawna, bo już od czasów maturalnych, stawiałam wcześniej na kryminały i thrillery, dopiero całkiem niedawno zaczęłam wybierać ten rodzaj literatury i podcastów. „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” jest pierwszą książką tego autora, po którą sięgnęłam, a wydał ich jeszcze cztery: Rozmowy z seryjnymi mordercami. Mrożące krew w żyłach studium ludzi-potworów, Rozmowy z psychopatami. Podróż w głąb umysłów potworów, Rozmowy z seryjnymi morderczyniami. Królowe zbrodni oraz Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie. Sami przyznajcie, że już same tytuły przyprawiają o dreszcze. Christopher Berry-Dee wziął na warsztat zbrodniarzy współczesnych, oraz tych, z którymi nie miałby szansy spotkać się, co udowadnia, że niestety tacy ludzie obecni są na świecie od zarania dziejów. Zanim jednak przeszedł do sedna, pierwsze sześć rozdziałów przeznaczył na wprowadzenie nieco w temat. Określił różnicę między seryjnym mordercą, (którym poświęcił dalszą część książki) a mordercą masowym. Starał się opisać modus operandi zbrodniarzy oraz udzielił odpowiedź na pytanie, czy seryjnego mordercę można rozpoznać i uchronić się przed nim. „W Rozmowach z psychopatami. W otchłani zła” poznamy między innymi historię „potwora z Düsseldorfu”, Neville’a Hertha – zabójcy kobiet, pułkownika Davida Russell’a Williams’a czy psychopatki Jodi Ann Arias. Każda z nich jest inna, acz kończy się tak samo – makabryczną zbrodnią. Ciekawostką mogą okazać się opisane różnice w funkcjonowaniu więzień o najcięższym rygorze, przytaczając te ze Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Niesamowicie zaskakujące, zdecydowanie różne podejście, które przyznam, nieco mnie zaskoczyło. Jeśli sięgając po „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” liczycie na reportaże mrożące krew w żyłach, to muszę Was zmartwić. „Rozmowy” to lekkie nadużycie, bo znajdziemy tu głównie wypowiedzi autora, próby odtworzenia okrutnych morderstw , pokuszenie się o rys psychologiczny zbrodniarzy, oraz przedstawienie życiorysu. Książka pełna jest przytoczonych wypowiedzi największych psychopatów, choć przyznam, iż liczyłam, że cała książka będzie właśnie w formie dialogów. Jednak nie można odmówić autorowi ogromu pracy, jaką musiał włożyć w napisanie tej książki, chociażby spotykając się z niektórymi bohaterami, co mnie osobiście przeraża. Trudno przyznać czy czytało się tę książkę przyjemnie, wszak tematyka jest daleka od rozrywkowych, ale coś, co nie do końca przypadło mi do gustu, to masa dygresji. Mam wrażenie, że objęły połowę książki, co w moim odczuciu wprowadziło zbyt duży chaos i dodatkowo rozładowywało, zamiast budować oczekiwane przeze mnie napięcie. Książka będzie stała raczej z tyłu, nie tylko ze względu na to, by nie trafić zbyt wcześnie do rąk najmłodszych domowników.

Pamiętacie może, jak pisałam Wam, że Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie, to najlepsza książka z całej serii? No cóż, było tak, dopóki nie poznałam Rozmów z psychopatami. Jest to kolejna książka autorstwa Christophera Berry-Dee, którą pochłonęłam w jeden dzień i druga już z kolei, którą jestem wręcz zachwycona. Może trochę i wyprzedzam właściwą część recenzji, ale nie szkodzi. Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej, zapraszam do dalszej lektury. Autor w tej książce, tym razem skupia się na psychice najgorszych psychopatów i zbrodniarzy, jacy działali w ciągu ostatnich kilkuset lat. Analizuje zachowanie każdego z nich oraz zmiany, jakie mogły nastąpić w ich mózgach - w końcu potrzeba zabijania nie bierze się znikąd. Oprócz długiego wstępu na temat właśnie umysłów takich ludzi (choć może powinna napisać: bestii w ludzkim ciele?), znalazło się tutaj również miejsce na konkretne przedstawienie kilku z nich. Zacznę od tego, że na samym początku, kiedy jeszcze właściwie nie zabrałam się za tę pozycję, miałam pewne obawy. Widząc spis treści oraz kartkując sobie tę książkę, zaczęłam się bać, że może mi się ona nie spodobać. Dużo było tu treści - i to takiej konkretnej, naukowej, więc pozycja ta mogła mnie po prostu znudzić. Jakie było moje zaskoczenie, gdy zaczęłam ją czytać. Niemalże od pierwszej strony poczułam się zaciekawiona i zaintrygowana tym, o czym będzie pisał tutaj autor. Kiedy czytałam i poznawałam kolejne historie, w których ktoś ponosił śmierć tylko i wyłącznie dlatego, że zadał się z niewłaściwą osobą, włosy dosłownie stawały mi dęba. Niektóre sytuacje były tak pokręcone i tak bestialskie, że chyba tylko ludzie o naprawdę mocnych nerwach byliby w stanie czytać o tym na spokojnie. Ja nie należę do tej grupy czytelników, więc lektura tej książki była dla mnie dość emocjonująca. Po raz kolejny jednak Christopher Berry-Dee pokazał mi, że potrafi pisać i choć zdarzają się wzloty i upadki – on tworzy dalej i to takie treści, które z pewnością trafią do którejś z grupy odbiorców. Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła to nie jest może coś bardzo odkrywczego, co rozjaśni w głowie pewne elementy wielu czytelnikom. Powiedziałabym raczej, że ta pozycja pełni rolę takiej książki, która ma informować i edukować, ale jako ciekawostki, a nie jako typowa książka “naukowa”. Jestem pod wrażeniem jakości tej pozycji i tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że pióro autora jak najbardziej jest dla mnie. Nie mogę doczekać się nadrobienia jego dwóch innych książek, które zostały u nas wydane. Jeżeli Wy interesujecie się mordercami, a raczej tym, co skłania ich do popełnianych czynów - myślę, że ta książka może przypaść Wam do gustu.

Czy zastanawialiście się kiedyś, co trzeba w sobie mieć, z jakimi emocjami i traumatycznymi przeżyciami się zmagać, żeby zostać seryjnym, psychopatycznym mordercą? Bardzo ciekawią mnie książki, które zajmują się ludzką psychiką. W tej autor w dość przystępny sposób wyjaśnił, czym w swoim postępowaniu mogli kierować się najwięksi psychopaci. W większości psychopatami są osoby, które doświadczyły w życiu traumatycznych przeżyć: byli ofiarą molestowania, przemocy fizycznej i psychicznej, czy zwyczajnie odrzuconymi i pozostawionymi samym sobie dziećmi. Niejednokrotnie jednak zdarzają się wyjątki od tej reguły, kiedy to osoby wywodzące się ze szczęśliwej i kochającej się rodziny również stają się jednostkami psychopatycznymi. Christopher zwraca uwagę, że początków rozwoju skłonności psychopatycznych możemy dopatrzeć się już w dzieciństwie, w czasie różnorodnych zachowań, które uważane są za odbiegające od normy. Autor w swojej książce przytacza wypowiedzi ze swoich rozmów z oprawcami, których przewinienia w większości były o podłożu seksualnym. Zagłębiając się dokładnie w lekturę, aż włos jeży się na głowie, do jakiego okrucieństwa zdolny jest człowiek. To, co przeraziło mnie najbardziej to to, że oni w ogóle nie czują skruchy, nie czują się winni wyrządzonych krzywd. Wielu z tych psychopatycznych morderców, zgodnie z wyrokami sądów została stracona, ale w rozmowach z autorem zawsze powtarzali, że jakiś wewnętrzny głos kazał im dopuszczać się wszystkich zbrodni, a kiedy już raz poczuli smak krzywdy i przyjemność z zabijania, to trudno było im się z nią rozstać. Niestety dopatrzyłam się w tej lekturze również rzeczy, które bardzo mi przeszkadzały. Były to między innymi różnorodne wstawki i dygresje autora, częste odbieganie od tematu i notoryczne powracanie do napisanych wcześniej pozycji. Według mnie w tym wypadku autor śmiało mógł zastosować przypisy dolne, w których wyjaśniałby, gdzie można znaleźć więcej informacji, czy też swoje dygresje. Przez taką kompozycję trudno było mi skupić się na konkretnych historiach i wyjaśnieniach. Absolutnie jednak nie jest to pozycja bezwartościowa, gdyż przekazuje istotne informacje i zwraca uwagę na wiele faktów . Czytałam ją w miarę płynnie i z zainteresowaniem, ale zaowocowała ona niezbyt wielką sympatią do autora. Dlatego mimo, że jestem bardzo ciekawa pozostałych pozycji Christophera, to będę musiała je sobie dawkować stopniowo.

Jest to książka poruszająca trudny, acz ciekawy temat… Mowa jest w niej o psychopatach, którzy są seryjnymi zabójcami. Mamy tu charakterystykę jednych z najgorszych ludzi stąpających po ziemi… Każdy przypadek jest szokujący i odrażający. Ale czy psychopatę można rozpoznać od razu? Czy jest szkaradny, obleśny bądź w inny sposób odrzucający? Na ogół nie… Często są to ludzie tacy jak wszyscy, nie wyróżniający się z tłumu, czy jeszcze gorzej, będący wyjątkowo inteligentni i atrakcyjni fizycznie. Moją uwagę przykuł jeden z takich „porządnych” wydawałoby się obywateli… Jest nim pułkownik Williams, który należał do elity armii kanadyjskiej i był pilotem. Latał samolotami, których pasażerami były często VIPy, nawet koronowane głowy, jak choćby królowa Elżbieta II i jej mąż Filip. Był dowódcą bazy sił powietrznych w Toronto. A okazał się seksualnym dewiantem i brutalnym mordercą. Ciekawostką, jak wspomina autor, są filmy na YouTube, na których jest zarejestrowane całe przesłuchanie tego człowieka. Widać na nich, jak sierżant Smyth, śledczy prowadzący sprawę, rewelacyjnie przeprowadza przesłuchanie, wcielając się niejako w rolę przyjaciela, który chce wysłuchać i pomóc. To miało prowadzić do szczerych wyznań przesłuchiwanego i przyznanie się do winy. Powiem szczerze, sprawdziłam i obejrzałam fragmenty - naprawdę świetnie poprowadzone przesłuchanie, a wyznania mordercy wstrząsające. Książka została napisana na podstawie wielu spotkań z mordercami. Moim zdaniem jest dobra i zaspokoiła moje oczekiwania. Lubię taką tematykę dotyczącą psychopatii i chętnie zagłębiam się w sposób myślenia takich ludzi . Interesuję się tym, jak wcześniejsze wydarzenia z ich życia wpływają na to, co robią później. Tekst napisany ciekawie i spójnie, opisy sugestywne, zamieszczone ciekawe cytaty zarówno tytułowych psychopatów, jak i śledczych czy klasyków literatury. Niektórzy zarzucają autorowi, że za dużo tu autopromocji i jego ego, ale mi to tak bardzo nie przeszkadzało. O sobie pisze głównie w pierwszej części książki, później już skupia się na meritum. Nastawcie się, że nie jest to wywiad czy rozmowa, mimo tytułu, który mógłby to sugerować. Raczej charakterystyka poszczególnych postaci, ich losy oraz ocena zachowania i postaw. Według mnie jest to pozycja warta przeczytania, o ile interesuje Was taka tematyka!

Nie muszę wspominać o tym jak wielką 'przyjemność' sprawia mi czytanie książek pisanych na faktach. Nie myślcie odrazu, że jakaś ze mnie psychopatka. Ja jedynie po prostu lubię zdobywać większą wiedzę na temat ludzkich zachowań, które ciężko mi zrozumieć. Podchodziłam do tej książki z przymróżeniem oka bo jak się dowiedziałam, że autor pisze o tym co wszędzie już zostało omówione to straciłam chęć i zapał. Ha! W jakim błędzie byłam gdy po przeczytaniu pięciu stron okazało się, że już połowa za mną. :) Zgadzam się z czytelnikami, którzy mówią, że nie jest to nic nowego. Skarbnica wiedzy to to na pewno nie jest ale wątki poruszane w książce są opisane znakomicie. Powiedziałabym nawet, że wyśmienicie. 😂 Do teraz ciężko mi zrozumieć zachowania poszczególnych seryjnych morderców i psychopatów. Niby łatwo jest powiedzieć, że większość zachowań dorosłego wyciąganych jest z tego jak był on traktowany podczas dzieciństwa. Ale czy aby na pewno jest to jeden z tych głównych wytycznych, które powodują, że dziecko z wiekiem czasu staje się 'seryjniakiem'? Nie jedna osoba, która przeszła w czasie dzieciństwa piekło - wyszło na ludzi. Tak teraz myśląc - jest to dobry temat do dyskusji, a że o książkach dyskutować też lubimy to co Waszym zdaniem powoduje to, że niektórzy ludzie popełniają tak straszliwe zbrodnie? Co jeszcze może być tym włącznikiem psychopatycznego zachowania? ''Rozmowy z Psychopatami. W Otchłani Zła'' to naprawdę wciągająca lektura. Autor w lekki, a zarazem drastyczny sposób okazuje brutalność drugiego człowieka do bliźniego. Momentami książka na swój sposób jest ochydna i odrażająca ale przecież sięgając po taką lekturę czego innego możnaby się spodziewać? Ja zdecydowanie polecam tę pozycję osobą, które jeszcze w temacie nie siedzą, a chcą poznać zakamarki ludzkiej psychiki. A dla tych co już się w temacie bawią to i tak polecam bo uważam, że takich książek nigdy nie można za wiele przeczytać. Czy sięgnę po inne pozycje tego autora? Pewnie z czasem tak ale obawiam się, że jak sięgnę po te trzy co od pół roku leżą na półce to odczuje czytelniczą monotonnie i nie wyniosę z nich nic nowego. Innymi słowy po książkę polecam siegnąć bo ja odczułam pewien dreszczyk wczytując się w historie zapisane na tych kartkach.

Jest to moje drugie spotkanie z autorem, który jest z zawodu kryminologiem śledczym. Christopher Berry-Dee wydał już wcześniej cztery książki o tej tematyce, dziś recenzja piątej publikacji. „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” to książka, która dogłębnie analizuje umysł seryjnych morderców. Autor przedstawia psychopatów i zabójców jako ludzi pozbawionych zasad moralnych, którym brak silnej woli i mają skłonności do niszczenia oraz karania za swoje rzekome krzywdy jakie im społeczeństwo czy rodzina wyrządzili. Książka nie jest dla każdego, zawiera treści adekwatne do poruszanego tematu, który jak wiadomo jest straszny, mroczny i potworny. Mordercy i psychopaci to często ludzie, którzy przywdziewają maski całkiem normalnych osób, mają rodziny, żony, partnerki oraz pracują. Autor wnika w ich umysły, bada każdy przypadek bardzo szczegółowo i przedstawia studium przypadku, w sposób ciekawy. Opisany przypadek najbardziej znanego seryjnego mordercy z Düsseldorfu, czyli Petera Kürtena przedstawia jego stany umysłu, psychikę i motywy, a także ilośc ofiar, która była zatrważająca. Katalog patologii, którymi był obarczony był bardzo długi. Miał faktycznie ciężkie dzieciństwo ale był w pełni świadomy podczas popełnienia zbrodni. Wszyscy mordercy, psychopaci mają w większości jeden wspólny mianownik, a mianowicie wychowywali się w koszmarnych warunkach, byli bici, poniżani i wykorzystywani seksualnie. Tak przez lata formowały się chore umysły zagrażające społeczeństwu. Autor analizuje każdy przypadek bardzo skrupulatnie, skupia się na przeszłości morderców, opisuje ich relacje z rodziną i innymi ludźmi, czy też warunki domowe. Znajdziemy w książce opisy takich zbrodniarzy jak pułkownika Davida Russella Williamsa oraz brytyjskich zabójców seksualnych Johna Christiego i Nevilleʼa Heatha. Autor ma bardzo przystępne pióro, dzięki temu łatwo przyswoić materiał zawarty w książce. Christopher Berry-Dee daje nam cenna uwagę, pisząc, że „mordercy są praktycznie nierozpoznawalni, dopóki z zimną krwią nie zaatakują niczego niepodejrzewającej ofiary (...).” Ofiary z reguły nie widziały co je czeka, są wybierane niekiedy całkiem przypadkowo. Autor kategorycznie uważa, że psychopatów nie da się wyleczyć. Polecam zaintesowanym.

Jest to moje drugie spotkanie z autorem, który jest z zawodu kryminologiem śledczym. Christopher Berry-Dee wydał już wcześniej cztery książki o tej tematyce, dziś recenzja piątej publikacji. „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” to książka, która dogłębnie analizuje umysł seryjnych morderców. Autor przedstawia psychopatów i zabójców jako ludzi pozbawionych zasad moralnych, którym brak silnej woli i mają skłonności do niszczenia oraz karania za swoje rzekome krzywdy jakie im społeczeństwo czy rodzina wyrządzili. Książka nie jest dla każdego, zawiera treści adekwatne do poruszanego tematu, który jak wiadomo jest straszny, mroczny i potworny. Mordercy i psychopaci to często ludzie, którzy przywdziewają maski całkiem normalnych osób, mają rodziny, żony, partnerki oraz pracują. Autor wnika w ich umysły, bada każdy przypadek bardzo szczegółowo i przedstawia studium przypadku, w sposób ciekawy. Opisany przypadek najbardziej znanego seryjnego mordercy z Düsseldorfu, czyli Petera Kürtena przedstawia jego stany umysłu, psychikę i motywy, a także ilośc ofiar, która była zatrważająca. Katalog patologii, którymi był obarczony był bardzo długi. Miał faktycznie ciężkie dzieciństwo ale był w pełni świadomy podczas popełnienia zbrodni. Wszyscy mordercy, psychopaci mają w większości jeden wspólny mianownik, a mianowicie wychowywali się w koszmarnych warunkach, byli bici, poniżani i wykorzystywani seksualnie. Tak przez lata formowały się chore umysły zagrażające społeczeństwu. Autor analizuje każdy przypadek bardzo skrupulatnie, skupia się na przeszłości morderców, opisuje ich relacje z rodziną i innymi ludźmi, czy też warunki domowe. Znajdziemy w książce opisy takich zbrodniarzy jak pułkownika Davida Russella Williamsa oraz brytyjskich zabójców seksualnych Johna Christiego i Nevilleʼa Heatha. Autor ma bardzo przystępne pióro, dzięki temu łatwo przyswoić materiał zawarty w książce. Christopher Berry-Dee daje nam cenna uwagę, pisząc, że „mordercy są praktycznie nierozpoznawalni, dopóki z zimną krwią nie zaatakują niczego niepodejrzewającej ofiary (...).” Ofiary z reguły nie widziały co je czeka, są wybierane niekiedy całkiem przypadkowo. Autor kategorycznie uważa, że psychopatów nie da się wyleczyć. Polecam zaintesowanym.

Jest to moje drugie spotkanie z autorem, który jest z zawodu kryminologiem śledczym. Christopher Berry-Dee wydał już wcześniej cztery książki o tej tematyce, dziś recenzja piątej publikacji. „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” to książka, która dogłębnie analizuje umysł seryjnych morderców. Autor przedstawia psychopatów i zabójców jako ludzi pozbawionych zasad moralnych, którym brak silnej woli i mają skłonności do niszczenia oraz karania za swoje rzekome krzywdy jakie im społeczeństwo czy rodzina wyrządzili. Książka nie jest dla każdego, zawiera treści adekwatne do poruszanego tematu, który jak wiadomo jest straszny, mroczny i potworny. Mordercy i psychopaci to często ludzie, którzy przywdziewają maski całkiem normalnych osób, mają rodziny, żony, partnerki oraz pracują. Autor wnika w ich umysły, bada każdy przypadek bardzo szczegółowo i przedstawia studium przypadku, w sposób ciekawy. Opisany przypadek najbardziej znanego seryjnego mordercy z Düsseldorfu, czyli Petera Kürtena przedstawia jego stany umysłu, psychikę i motywy, a także ilośc ofiar, która była zatrważająca. Katalog patologii, którymi był obarczony był bardzo długi. Miał faktycznie ciężkie dzieciństwo ale był w pełni świadomy podczas popełnienia zbrodni. Wszyscy mordercy, psychopaci mają w większości jeden wspólny mianownik, a mianowicie wychowywali się w koszmarnych warunkach, byli bici, poniżani i wykorzystywani seksualnie. Tak przez lata formowały się chore umysły zagrażające społeczeństwu. Autor analizuje każdy przypadek bardzo skrupulatnie, skupia się na przeszłości morderców, opisuje ich relacje z rodziną i innymi ludźmi, czy też warunki domowe. Znajdziemy w książce opisy takich zbrodniarzy jak pułkownika Davida Russella Williamsa oraz brytyjskich zabójców seksualnych Johna Christiego i Nevilleʼa Heatha. Autor ma bardzo przystępne pióro, dzięki temu łatwo przyswoić materiał zawarty w książce. Christopher Berry-Dee daje nam cenna uwagę, pisząc, że „mordercy są praktycznie nierozpoznawalni, dopóki z zimną krwią nie zaatakują niczego niepodejrzewającej ofiary (...).” Ofiary z reguły nie widziały co je czeka, są wybierane niekiedy całkiem przypadkowo. Autor kategorycznie uważa, że psychopatów nie da się wyleczyć. Polecam zaintesowanym.

Nie umiem tego wytłumaczyć, ale szalenie interesują mnie książki o mordercach i psychopatach. Dlatego z wielką ciekawością sięgam po książki autorstwa Christophera Berry-Dee, który dzieli się z czytelnikami swoimi doświadczeniami z rozmów, jakie przeprowadził z najgorszymi złoczyńcami. Jak napisał sam autor, nie jest to lektura dla ludzi o słabych nerwach i nie nadaje się do czytania przed snem. Jednak warto ją podjąć, jeśli próbujecie zrozumieć, jak działa umysł psychopaty. Z publikacji można dowiedzieć się wielu ciekawych informacji o zaburzeniach w funkcjonowaniu mózgu u seryjnych morderców, co wpływa na ich brak empatii i kłopoty z rozpoznawaniem emocji u innych ludzi. Naprawdę pasjonująca lektura dla osób zainteresowanych kryminologią i ludzką psychiką, jednak zdaję sobie sprawę, że nie jest to książka dla wszystkich. Sama wielokrotnie potrząsałam głową i miałam ciarki, gdy czytałam opisy zbrodni jakich dopuścili się ‘bohaterowie’ tej książki. Mocną stroną tej publikacji jest styl w jakim autor zaznajamia nas z tym trudnym tematem. Pan Christopher umie rozładować nagromadzone w czytelniku napięcie, jednak robi to ze smakiem. Nadal jednak mam problem z jego chaotycznym sposobem przedstawiania sylwetek omawianych przestępców. Nawet jeśli autor poświęcił rozdział konkretnemu mordercy, to zawsze wspominał w nim o kilku innych psychopatach, co wytrącało mnie z rytmu. Ubolewam też, że rozdziały poświęcone konkretnym zbrodniarzom nie zawierają ich fotografii. Jestem wzrokowcem i kilka omawianych w tej książce spraw już znałam, ale nie po nazwiskach sprawców, a właśnie po ich zdjęciach. Przeszkadzało mi również ciągłe nawiązywanie do poprzednich publikacji autora. Brzmiało to jak słaba reklama i znów miałam wrażenie, że pan Christopher jest zadufanym w sobie człowiekiem o narcystycznym usposobieniu. Mimo tych kilku zgrzytów uważam, że książka warta jest uwagi. Choć jak autor sam zauważa, nie pomoże wam ona rozpoznać psychopaty na pierwszy rzut oka, to pozwoli wam zagłębić się w mroczny umysł krwiożerczej bestii jaka drzemie w seryjnych mordercach. Na pewno będzie to niezapomniana lektura, która wzbudzi was wiele emocji. Czy odważycie się skoczyć w otchłań zła? Wybór pozostawiam wam.

Autor: Christopher Berry-Dee Tytuł: Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła Wydawnictwo: Czarna Owca Premiera: 2021-03-10 Christopher Berry-Dee, autor bestsellerów, powraca z książką, w której jeszcze bardziej zagłębia się w świat psychopatów. Tym razem analizuje psychikę i sposób działania zarówno seryjnych zabójców, których poznał osobiście, jak i zbrodniarzy, którzy przeszli do historii kryminologii. Autor przedstawia historie sadystycznego mordercy Petera Kürtena zwanego „Upiorem z Düsseldorfu”, pułkownika Davida Russella Williamsa z Kanadyjskich Sił Powietrznych, brytyjskich zabójców seksualnych Johna Christiego i Nevilleʼa Heatha, a także innych równie mrocznych postaci. To nie jest książka dla osób o słabych nerwach, jest jednak niezaprzeczalnie fascynująca. Ukazuje potworne zbrodnie, które można popełnić, pozostając niezauważonym. Choć ich czyny wydają się tyleż niezrozumiałe, co przerażające, psychopaci mogą być bliżej, niż się nam wydaje… Kolejny raz podeszłam do książki autora z przekonaniem, że bardzo mi się spodoba. Mamy tutaj jeszcze innych zabójców i poznajemy ich historie. Bardzo podobała mi się ta lektura. Tę serię będę wspominać a gęsią skórką. Bardzo poruszyły mnie te fragmenty. Nie rozumiem, dlaczego tak się dzieje, albo jak to się dzieję. Autor stara się nam wytłumaczyć sens zachowań, lecz my i tak nigdy nie zrozumiemy co siedziało im w głowach. Książkę czytałam z zapartym tchem, ponieważ bardzo poruszało mnie to. Fabuła prowadzona jest idealnie. Nie ma mowy o pogubieniu się. Wszystkie osoby są podzielone na osobne działy. Tak samo przepisy czy słowa autora do danego zachowania są przy tych działach. Mimo wszystko uważam, że nie jest to najlepsza książka autora. Długo by można pisać o tym wszystkim, leczy czy to będzie miało sens? Gdybyśmy mieli cały czas śledzić losy morderców czy psychopatów nie wyszłoby nam to za dobrze. Mimo wszystko plusem jest to, że mogliśmy poznać te osoby, które mogą zapisać się nam w pamięci i będziemy wspomina o tych zabójstwach. Kolejny raz mamy przedstawione dokładne morderstwa. Byłam bardzo przerażona niektórymi. Polecam dla osób z mocnymi nerwami, ponieważ mogą się one śnić po nocach. Ocena 8/10

True crime. Christopher Berry-Dee zabiera nas ponownie w świat psychopatów, morderców i ich przerażających zbrodni. „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” to bardzo ciekawa analiza psychiki oraz motywów działania seryjnych morderców – i to zarówno tych, z którymi autor rozmawiał osobiście, jak również tych znanych z kart historii. Treść książek autora jest nieodmiennie ciekawa, ale muszę przyznać, że piąta kolejna pozycja o tej samej tematyce już na starcie budzi uczucie pewnego znużenia. Impulsem budzącym ciekawość była w tym wypadku zapowiedź, że tym razem będziemy świadkami drobiazgowej analizy względem modus operandi morderców, które z psychologicznego punktu widzenia jest chyba najbardziej interesującym elementem zbrodniczej układanki w umyśle psychopaty. Berry-Dee skupia się w książce na zabójcach seksualnych z Wielkiej Brytanii, a także przywołuje postacie takich morderców jak słynny Upiór z Dusseldorfu, czy płk. David Russell z Kanadyjskich Sił Powietrznych. Wywody i analizy autora są jak zawsze bardzo ciekawe, niezmiennie jednak mylący jest wciąż tytuł (kolejnej) książki – to wszystko nie są bowiem żadne zapisy przeprowadzonych rozmów, ale właśnie analizy. Autor z zawodu jest (jak już kiedyś pisałem) kryminologiem śledczym. Dodaje to jego opracowaniom autentyczności oraz unikalnego spojrzenia na opisywaną tematykę pod kątem psychologicznym. To nie są zwykłe opisy zbrodni, morderstw oraz ich przyczyn. To opisy wzbogacone o wydobyte na wierzch motywy, inspiracje i zanalizowane przez fachowca pobudki oraz mroczne instynkty, które pchają seryjnych morderców ku popełnianiu zbrodni. Lektura jest ciekawa i zajmująca, jednak... mam nadzieję, że na horyzoncie nie będzie widać kolejnych książek autora o podobnej tematyce. Pięć podobnych do siebie pozycji chyba wystarczy. Nie chciałbym czegoś autorowi ujmować, jednak czasem co za dużo to niezdrowo - a seryjnych morderców Berry-Dee opisał już chyba na każdy możliwy sposób. Dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca za egzemplarz recenzencki. #rozmowyzpsychopatami #wotchłanizła #christopherberrydee #czarnaowca https://cosnapolce.blogspot.com/2021/04/rozmowy-z-psychopatami-w-otchani-za.html

Interesują Was psychole? Co ich skłania do takich okrutnych zachowań, jakie są ich motywy co im siedzi w głowie? ⤵️ . Dzięki uprzejmości @wydawnictwoczarnaowca miałam okazję przeczytać książkę Christophera Berry-Dee "Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła". 💀 . Muszę zacząć do tego, że tematy związane z psychopatami i seryjnymi zabójcami są moimi ulubionymi. Lubię czytać i oglądać filmy dokumentalne o przeróżnych świrach. 😅 . Czytałam komentarze na temat całej serii, ale wcześniej nie miałam okazji dopaść żadnej z części, więc nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Zastanawiałam się czy polubię się z autorem czy nie, bo widziałam, że wielu czytelników denerwował jego styl. Już we wstępie możemy dowiedzieć się, że naukowcy doszli do wniosku, iż na podstawie badań mózgu (dokładniej fMRI) można rozpoznać psychopatę. Jego ciała migdałowate są ciemne, a ich aktywność jest znikoma lub nie ma jej w ogóle. 🤯 . W tej książce opowiedziane są historie kilku największych psychopatów: John Reginald Halliday Christie, Peter Kurten, Neville George Clevely Heath, David Russell Williams, Jodi Ann Arias, Douglas Daniel Clark i Carol Mary Bundy. 🔪🔪🔪 Morderstwa opowiedziane są przez autora ze szczegółami, a dodatkowo pojawiają się fragmenty wypowiedzi zbrodniarzy. . I w tym momencie rozwiewam wszelkie wątpliwości - mnie książka do siebie bardzo przekonała. Jeśli jesteście ciekawi jak zachowują się psychole to szczerze polecam! 🖤 . PS. Niektóre z tych spraw są dokładnie udokumentowane i zdjęcia makabrycznych zbrodni można znaleźć w internecie. Co ciekawe wskakują jako jedne z pierwszych, więc wcale nie trzeba nigdzie głęboko ich szukać.

Miałam nieodparte wrażenie, że już coś podobnego czytałam, naszło mnie takie de ja vu. Macie czasami coś takiego podczas czytania? 💀 Nie cały rok temu miałam przyjemność po raz pierwszy zapoznać się z książką autora "Rozmowy z psychopatami" i z tego, co jeszcze pamiętam, to połowa historii się powtarzała w tej książce. Jak dla mnie trochę taki odgrzewany kotlet🙈 Za każdym razem, gdy brałam ją do ręki, odrazu robiłam się senna i czytałam z jednym okiem przymkniętym i głową opadającą. Trochę mnie nudziła ta książka, dlatego też można ta wzmożona senność😁 💀💀 Nie powiem, że same historie seryjnych morderców były ciekawe i wstrząsające, ale ile to można pisać o tym samym. W tej części na pewno profile i zbrodnie morderców zostały szerzej przedstawione i opisane, co dodaje tej grozy. Liczyłam na jakieś fotografie, niestety w tej części nie ma ani jednego zdjęcia, wielka szkoda. Jeśli lubicie czytać literaturę faktu, szczególności o mordercach i psychopatach, to coś dla Was, ale szału nie ma🙈 💀💀💀 Christopher Berry-Dee po raz kolejny dogłębnie wchodzi w umysły psychopatów i jeszcze bardziej zagłębia się w ich świat i motywy, jakimi się kierowali. Przedstawia najbrutalniejsze i mrożące krew w żyłach zbrodnie popełnione sprzed kilkunastu laty. Omawia on profile morderców, którzy już zostali straceni, bądź umarli śmiercią naturalną przebywając w więzieniu. Tym samym dochodzi do pewnych wniosków, że mordercą może być każdy człowiek i nie ma żadnego sposobu na rozpoznanie seryjnego psychopaty. 💀💀💀💀 Za możliwość przeczytania książki dziękuję @wydawnictwoczarnaowca💞

Psychopaci są wśród nas.. są grubi albo chudzi, atletycznie zbudowani albo brzuchaci, szalenie inteligentni lub niemiłosiernie głupi, kompletnie nieprzewidywalni. To ludzie amoralni, aspołeczni, patologiczni kłamcy, manipulanci, zaburzone jednostki. Kameleony. Christopher Berry-Dee w swojej najnowszej książce „Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” serwuje nam prawdziwe historie ludzi bez moralności i duszy, którzy nie znają współczucia ani litości. Próbuje poddać wnikliwej analizie psychikę psychopatycznych morderców, by zrozumieć jak funkcjonują ich umysły i jak stali się tym, kim są. Co czują? Co dzieje się w ich głowach po dokonaniu zbrodni? Czy ich działania to wyłącznie zemsta za krzywdy, jakie w ich mniemaniu wyrządziło im społeczeństwo? Autor udowadnia, że psychopaci różnią się od siebie również pod względem psychologicznym. Większość ukrywa drzemiące w nich instynkty pod maska normalności. To ludzie, których nie można pojąć. W ich przypadku coś takiego jak resocjalizacja nie istnieje.. Christopher Berry-Dee prowadzi nas „drogą śmierci” do skrzyżowania, gdzie spotyka się życie dwojga ludzi, gdzie dochodzi do potwornej zbrodni.. gdzie za chwilę już nic nie będzie tak jak wcześniej. Autor pokazuje jak to jest dotrzeć na skraj przepaści i być zepchniętym w dół. Świetna pozycja! Psychopaci są bliżej niż myślimy… Polecam. Za egzemplarz książki bardzo dziękuję @  

„Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” to piąta część autorstwa Christophera Berry- Dee, w której opisuje następne losy seryjnych morderców, tych, którzy są uznani za najgorszych w świecie. Morderców, którzy nie mają w sobie żadnych uczuć, a pragną tylko śmierci, którą mogą komuś podarować. To jest ich ciągłe natarczywe pragnienie. Opisuje całe bestialstwo takich ludzi i ich pobudki, myśli. Opisuje ofiary i w jakim stanie zostały znalezione. Niestety nie wszystkie osoby zaznały pochówku, bo zostały np. ugotowane i zjedzone, lub nigdy nieodnalezione. Autor profesjonalnie, chłodno i rzeczowo opisuje, w jakiej rodzinie i w jakich warunkach wychował się morderca, jaką zbrodnie dokonał pierwszy raz. Opiszę co wtedy czół i czy choć trochę tego żałował. Każda z tych książek opisuję jakąś część seryjnych morderców, z którymi miał do czynienia i zbierał materiały, aby nam móc szczegółowo opisać. Nie trzeba tych książek czytać po kolei, każda z nich, mimo że głównym bohaterem jest morderca, opisuje inny przypadek. Znajdziemy tam nie tylko mężczyzn, będą tam również kobiety, które mają całkiem inne motywy i sposoby na zbrodnie. Ja każdą z tych książek z zainteresowaniem czytałam i polecam, tym osobą, którzy lubią książki w formie reportażu, które w zimny, rzeczowy sposób opisują smutne a wręcz przeraźliwe fakty.

„Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła” Christopher Berry-Dee. Jest to już kolejna książka autora. Nie miałam okazji czytać wcześniejszych jego książek, więc nie mam porównania do poprzednich. Po tę książkę sięgnęłam z ciekawości. Spodziewałam się, że to nie będzie lekka lektura, ale nie wiedziałam, iż w książce zostały opisane zbrodnie na tle seksualnym. W tej książce autor łączy fragmenty dotyczące zabójców, których znał, z badaniami psychopatycznych morderców z przeszłości. Chyba nigdy nie zrozumiem, co tak naprawdę nimi kierowało, bo nie raz podczas czytania przecierałam oczy ze zdziwienia 🤯Czytając niektóre fragmenty, byłam zniesmaczona i zszokowana, co naprawdę rzadko się zdarza. Najbardziej chyba przeraża fakt, iż takie osoby często mieszkają obok, a my nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Widać, że autor bardzo dogłębnie przeanalizował temat. Ma ogromną wiedzę i naprawdę sporo pracy włożył w napisanie tej książki, jednak zabrakło mi trochę tych tytułowych rozmów. Również przeszkadzały mi odniesienia do poprzednich książek autora, jednak mimo wszystko cieszę się, że ją przeczytałam. To na pewno nie jest książka dla wszystkich. Jeśli lubicie naprawdę moce książki, to ta lektura jest idealną propozycją dla Was.

Ulubiony cytat : Postawmy sprawę jasno : sadystyczni mordercy seksualni przypominają drapieżniki żerujące na dnie głębokiego stawu. Są całkowicie pozbawieni moralności, sumienia i serca, terroryzują społeczeństwo, a liczba ich okropnych zbrodni stałe się zwiększa. W każdym człowieku stąpającym po ziemi jest dobro i zło. Niestety, w niektórych przypadkach.... mrok całkowicie przyćmiewa jakiekolwiek odruchy człowieczeństwa. Autor właśnie skupia się na tej drugiej grupie - zdemoralizowanych psychopatach. Poznajemy świat ciemności. Zagłębiamy się w historie mrożące krew z żyłach. Czytałam recenzje innych osób i miałam dokładnie tak samo - musiałam dawkować przypływ informacji. Nie da się na raz tego przeczytać. Szczególnie nie jest to książka przy której się zrelaksujecie lub na uśnięcie wieczorem. Chore wypaczone umysły.... Seksualne zwierzęta .... Mordercy .... Psychopatom nie wystarczy śmierć ofiary, lecz pastwienie się nad jej zwłokami, a później kąpanie się w rozpaczy najbliższych. Najstraszniejsze co przeczytałam to informacja o tym, że nie ma recepty, jak zorientować się, że psychopata ma nas na oku, dowiemy się o tym jak już będzie za późno. Ciekawa książka. Osobiście lubię mroczne historie 😀