Rosyjska namiętność (okładka miękka)

Siergiej Prokofiew to jeden z najważniejszych rosyjskich kompozytorów. Jego nazwisko stawia się obok Piotra Czajkowskiego czy Dmitrija Szostakowicza i nazywa się go geniuszem. Rosyjska namiętność nie jest jednak historią kompozytora, lecz jego pierwszej żony – Hiszpanki Liny Codiny. Lina była piosenkarką i niesamowitą kobietą. Zmarła w wieku 91 lat, a Reyes Monforte w swojej książce udowodniła, że tym, co przeżyła Lina, można by spokojnie obdzielić klika osób i powiedzieć o nich, że wiedli barwne życie. Lina urodziła się w Madrycie, ale nie spędziła tam wiele czasu. Jej rodzice byli artystami (ojciec Hiszpan i matka Rosjanka), więc w dzieciństwie opiekowali się nią dziadkowie (mieszkała wtedy w Rosji). Później razem z rodzicami przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie poznała Prokofiewa. W jego muzyce zakochała się natychmiast, niewiele czasu było jej trzeba, by uczuciem obdarzyć też jej twórcę. Lina była kobietą z klasą. Znała pięć języków, umiała się wypowiedzieć na prawie każdy temat i gdziekolwiek się nie znalazła, natychmiast przyciągała uwagę. Na co dzień spotykała się z Coco Chanel, Charlesem Chaplinem, Hemingwayem, Picassem, Matisse’em, Ravelem czy Diagilewem. Jej związek z Prokofiewem trwał jednak stosunkowo długo, nim ten wreszcie zaproponował jej małżeństwo. Mieli razem dwójkę dzieci i wydawało się, że nic ich nie rozdzieli. Ale żyli w niespokojnych czasach i choć wielka wojna ich nie dotknęła, druga wojna światowa odcisnęła się piętnem na ich życiu. Monforte w taki sposób przedstawiła Prokofiewa, że niespecjalnie go polubiłam. Wykreowała go na trudnego geniusza, dla którego Lina poświęciła własną karierę i któremu podporządkowała swoje życie. Faktem jednak pozostaje, że kiedy już małżeństwo Prokofiewów popełniło życiowy błąd i wróciło do Rosji, Siergiej po 20 latach małżeństwa porzucił Linę na rzecz dużo od siebie młodszej kobiety. I nieważne jakim geniuszem był ­– za to, że nawet nie rozwiódł się z Liną, zanim wziął ślub z Mirą Mendelson, należy mu się zupełny brak szacunku. W 1948 roku Lina została aresztowana, trafiła na Łubiankę i skazano ją na 20 lat ciężkich robót. Dzięki niezłomnemu charakterowi wytrzymała osiem lat, które była zmuszona odsiedzieć, a potem żyła jeszcze długo, podczas gdy Prokofiew zmarł tego samego dnia, co Stalin (wiąże się z tym ciekawa anegdotka: ponoć dzień po śmierci Stalina i Prokofiewa dyrektor Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, Grzegorza Fitelberga, po przyjściu na próbę orkiestry powiedział do muzyków: Panowie, proszę wstać. Dziś w nocy umarł wielki radziecki kompozytor Siergiej Prokofiew. Proszę uczcić go minutą ciszy. Po minucie miał z kolei powiedzieć do koncertmistrza: Panie Wochniak, podobno Stalin też umarł). Autorka podzieliła swoją książkę na części odpowiadające miejscom zamieszkania Liny. Zdecydowanie najbardziej poruszająca jest ta, która opisuje nasilający się terror w Rosji oraz pobyt Liny w Gułagu. Początkowe części toczą się niespiesznie i moim zdaniem mogłyby być trochę krótsze – w sumie cała książka by mogła. 700 stron to jednak trochę za dużo i mam wrażenie, że gdyby Monforte trochę inaczej podeszła do tematu, powieść mogłaby być bardziej porywająca. Lina była piękną, czarnowłosą – co często podkreśla autorka – kobietą. Zachowała włosy nawet w trakcie przesłuchać na Łubiance i pobytu w Gułagu. Skąd więc na okładce blondynka? Podejrzewam, że chodzi o słowiańskie skojarzenia, które budzi. Pasuje do tytułu, ale ani tytuł, ani okładka nie pasują za bardzo do treści, więc nie dajcie się im zwieść. To nie jest żaden romans. To oparta na faktach historia kobiety, która była żoną genialnego kompozytora, znała osobiście wielkich pisarzy, poetów, aktorów, piosenkarzy i projektantów, przeżyła osiem lat w Gułagu, a przy tym wszystkim miała niesamowity charakter, którego mógłby pozazdrościć niejeden mężczyzna. Jeśli chętnie czytacie o nieprzeciętnych kobietach i lubicie historie oparte na faktach, z historią w tle, koniecznie sięgnijcie po Rosyjską namiętność. Ma wiele stron, ale warto przebrnąć przez wszystkie, by poznać fascynującą historię życia Liny Prokofiew. https://naszksiazkowir.blogspot.com/2017/07/reyes-monforte-rosyjska-namietnosc.html

Przyznaję ciężko mi się pisze tą recenzję. Tak samo, jak ciężko czytało mi się historię życia Liny Prokofiew. Szczególnie mając na uwadze autentyczność opisywanych wydarzeń. Nie jest to łatwa lektura, ale zdecydowanie warta przeczytania. Sięgnęłam po tę książkę, spodziewając się lawiny emocji… nie zawiodłam się. To powieść, która wzrusza i przejmuje do głębi duszy. „Rosyjska namiętność” opowiada o losach Liny Prokofiew, hiszpańskiej piosenkarki i żony rosyjskiego kompozytora Siergieja Prokofiewa. W 1948 oskarżono ją o „szpiegostwo”. Została skazana na 20 lat ciężkich robót. Ostatecznie zwolniono ją po śmierci Stalina w 1953 roku. W radzieckim gułagu spędziła osiem lat. Związek Radziecki opuściła dopiero w 1974 roku i mimo wielu zaproszeń nigdy tam nie powróciła, twierdząc, że drugi raz nie popełni tego samego błędu. Akcja książki rozpoczyna się od lat młodości Liny i Siergieja, dwojga ludzi z dobrego domu, mających przed sobą świetlaną przyszłość. Oboje obracają się w towarzystwie znanych osobistości, w tym Coco Chanel i Ernesta Hemingwaya. Stale bywają w teatrach, restauracjach, klubach. Należą do artystycznej bohemy. W tą sielankową pierwsza cześć historii (jak dla mnie lekko przydługą), wraz z przeprowadzką do Związku Radzieckiego, w życie małżeństwa, zaczyna coraz silniej wkradać się strach. Nastały niespokojne czasy wojny i rządów przywódcy ZR Józefa Stalina. Siergiej nie wiedział, że jego decyzja o powrocie do kraju, będzie miała ogromny wpływ na losy Liny i ich synów. Lina mimo iż bardzo nie chciała przeprowadzki do sowieckiej Rosji, zdecydowała się podążać za mężem. Nawet później, gdy Siergiej postanowił odejść do swojej kochanki, Miry Mendelson, Lina zdecydowała się pozostać w kraju. Jej decyzja doprowadziła do tragedii.. Druga część powieści, stanowi bowiem już tylko obraz terroru Związku Radzieckiego, Łubianki, obozów pracy. Dla nas współczesnych, w jakiś sposób nie do wyobrażenia. Sama Lina nigdy nie wracała do przeszłości, nie chcąc dawać szans wspomnieniom tych tragicznych dla siebie chwil. Wiemy jednak z kart historii, że wszystko co zostało opisane w kolejnych rozdziałach powieści, z wielką prawdopodobieństwem mogło mieć miejsce. Czytanie „Rosyjskiej namiętności” sprawiło mi wielką przyjemność, (choć lektura nie jest sielankowa). Jednak to bardzo piękna, wzruszająca, dobrze napisana i poruszająca książka, którą zapamiętam na długo. To powieść o niezłomności silnej kobiety, w najgorszych latach tortur i wielu lat w obozie pracy. Reyes Monforte ma niesamowity dar pisania i oddania w treści uczuć o bardzo szerokim spektrum. Przyznaje dla mnie czasem było za długo, ale moje zainteresowanie książką, było wciąż na wysokim poziomie. Szczególnie, że historią Liny można by obdarzyć kilka bohaterek… Jeśli tak jak ja, uwielbiacie powieści historyczne, zdecydowanie musicie sięgnąć po „Rosyjską namiętność”. Gorąco polecam. Ps. Tak całkiem na marginesie. Lekko drapie i uwiera mnie zawsze, gdy bohaterką jest ciemnowłosa o zdecydowanie hiszpańskiej urodzie, silna kobieta, natomiast na okładce widnieje blondynka o delikatnych słowiańskich rysach… www.kochamciemojezycie.blogspot.com

Reyes Monforte-autorka bestsellerowych powieści takich jak: Ukryta Róża, Burka Miłości, Niewierna, Pocałunki Piasku czy Okrutna miłość dziś proponuje Wam równie piękną i wstrząsającą historię pt. Rosyjska namiętność. Powieść ta jak pozostałe oparta jest na faktach. Lina-młodziutka hiszpanka, pochodziła z bardzo zamożnej rodziny. Chodziła do szkoły biznesu, gdzie zdobywała kwalifikacje sekretarki, a jednocześnie pobierała lekcje śpiewu. Dzięki kontaktom rodziców i własnej znajomości języka szybko znalazła pracę i nawiązała znajomości wśród elity kolonii rosyjskiej w Nowym Yorku. Siergieja Prokofiewa poznała na koncercie i zabójczo się w nim zakochała. Łączyła ich wspólna pasja do muzyki. Siergiej znał marzenia Liny, która pragnęła zostać sławną śpiewaczką operową. Pewnego razu Prokofiew oświadczył się Linie na koncercie Siergieja Rachmaninowa. Zawarli więc związek małżeński. Dziesięć dni później Siergiej Prokofiew i Lina Codina pojawili się w paryskiej operze, żeby wziąć udział w premierze pierwszego koncertu skrzypcowego Prokofiewa. Lina urodziła dwóch synów lecz jej mąż chciał aby wyjechali do Związku Radzieckiego. Gdy wybuchła druga wojna światowa Siergiej znalazł sobie kochankę, a Linę wsadził do więzienia. Najpierw na Łubiance, potem w więzieniu Lefortowo a następnie na dwadzieścia lat w łagrze. Lina Prokofiew przeżyła koszmar. Opisane w tej książce wydarzenia były częścią jej życia. Nigdy bowiem nie mówiła o swoich obozowych doświadczeniach, nie ze strachu ale dlatego, że chciała odebrać własnej pamięci możliwość wspominania tamtych przeżyć. Muzyka nigdy nie wyszła z jej głowy, a szczególnie muzyka Prokofiewa. Jej wspomnienie i pamięć o nim samym było tym co trzymało ją przed śmiercią. Codziennie wracając z obozu odtwarzała w głowie dźwięki suity scytyjskiej Prokofiewa. Od czasu przebywania w radzieckim łagrze do końca swoich dni żyła w strachu, że zostanie aresztowana, ciągle miała koszmary związane z przesłuchaniami. Kiedy już wyszła na wolość dowiedziała się, że jej mąż nie żyje, a cały swój majątek zapisał kochance. Zmieniła więc ostatnią wolę kompozytora i wywalczyła prawa dla swoich synów. Przepiękna i bardzo bolesna historia dojrzałej i odpowiedzialnej miłości kobiety do kompozytora. Książka, jak wszystkie zresztą tej autorki, przewspaniała. Czyta się ją ze ściśniętym gardłem i ze łzami w oczach. Zachęcam Cię Drogi czytelniku do pochylenia się nad tą fantastyczną powieścią. Książka jest gruba, bo zawiera 683 strony i 5 części, ale przecież to Was nie przeraża, bo jest tak wciągająca, że czytelnik nie zwraca uwagi na ilość stron. Tak piękna i dojrzała miłość nie zdarza się często, więc koniecznie ją przeczytajcie. Życzę wielu wzruszeń i przeżyć. Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Nie jest to najłatwiejsza książka, ale na pewno warta przeczytania. Autentyczne wątki dodatkowo podwyższają jej poziom, poza tym sama jestem fanką Prokofiewa, choć książka skupia się na życiu jego pierwszej żony. Autentyzmu i realizmu nie brakuje również w "Dwoje nie do pary. Rzęsy i nonsensy" opowiadającym o współczesnym związku dwójki młodych ludzi u progu dorosłości. Szczerze polecam obie pozycje.

zdecydowanie warta przeczytania ale trudna w odbiorze. historia oparte na faktach, z historią w tle dla fanów takiego gatunku polecam

Niech nikogo nie zmyli tytuł...Książka jest rewelacyjna, trudno oderwać się od lektury....

Polecam miłośnikom powieści o miłości. Czyta się ją z wielkim zapałem i ciekawością.

Świetna książka, dobrze napisana, polecam, warto kupic

Czeka w kolejce.

Polecam