Rok w Poziomce (okładka miękka)

Niesamowicie ciepła historia o zwyczajnych ludziach i zwyczajnych marzeniach, tak zwyczajnych ,a jednak tak niezwykle potrzebnych człowiekowi- marzeniach o domu, o rodzinie , o bliskości , o miłości....To tak potrzebne człowiekowi jak powietrze, jak woda- nie da się bez tego żyć na dłuższą metę...I w tych zwariowanych czasach warto sięgnąć po taką książkę, żeby nadać sens swojemu życiu, by znów uwierzyć w DOBRO!

Ale nie miałam ochoty na ironiczny uśmiech przy lekturze tej książki.

Cóż... Kogo obchodzi czy to jest naciągane, czy ściśnięte, czy wyprasowane, a może nawet - do góry nogami? Przy tej powieści można się bezboleśnie zrelaksować. Na co dzień wolę (jak już gdzieś wspominałam) okrutną prozę o sierotach, tragicznej niespełnionej miłości, flakach, prochach, wariatach, wojnie, więźniach, o tym, że Bóg nie istnieje, o domach na mrocznych wzgórzach, o potworach, genetyce molekularnej, braku zasad (w helisie też, ale i ogólnie...) i seryjnych mordercach ale Bóg (ten co nie istnieje? ;) mi świadkiem, że GDYBY NIE TAKIE KSIĄŻKI JAK TA raz na jakiś czas to można by się już zapakować w kaftan i pożegnać z rodziną. Czemu AŻ TAK serio? Ludzie, wrzućcie na luz. Realizm realizmem, ale nie musimy być sztywni jak drągi. Dajmy się ponieść urokowi tej powieści w zaciszu ulubionego fotela. Od tego świat się nie zawali. Polecam gorąco!

Lekkie "czytadełko".Realistki czytają ją z powątpiewaniem i ironicznym uśmiechem,a marzycielki upewniają się,że takie bajkowe sytuacje mogą się zdarzyć naprawdę...Kolejna współczesna wersja Kopciuszka.

W powieści spodobało mi się wiele rzeczy, czytałam jak zauroczona, nie brakowało oczywiście tak dobrze mi już znanego poczucia humoru i trafnych tekstów, z których śmiałam się do łez, choć i łzy pojawiły się w tych smutniejszych momentach. Staje się to już normą, że KM wyciska ze mnie łzy. Jednak najbardziej lubię tę autorkę za to, że jest aż tak nieprzewidywalna!!!
„Rok w Poziomce” polecam z czystym sumieniem, książka ta jest inna od wcześniejszych książek: „Poczekajki”, „Zachcianka” i „Zmyślonej”, ale za to moim skromnym zdaniem jest niesamowita i niepowtarzalna.

bardzo naciągana historia, słabo napisana, z trudem zmęczyłam do końca - szkoda czasu.

Po skończeniu „Roku w Poziomce” poczułam w sercu ciepło i ukojenie, bo taka właśnie jest ta książka… kojąca.

„Rok w Poziomce” to idealna lektura na długie jesienne wieczory, znajdziemy w niej dużo pozytywnych emocji ku pokrzepieniu serc. I pamiętajmy: Dom jest w naszym sercu, a tam gdzie nasze serce jest nasz Dom…