Rok próby (okładka miękka)

Ok

Wow, wow, wow... W takim szoku emocjonalnym to ja chyba już dawno nie byłam. Książka autorstwa Kim Liggett to coś, czego potrzebowałam. Jest ona pełna napięcia, akcji i mrożącej krew w żyłach wizji rzeczywistości, która niestety zamiast różnić się od naszej przybliża się do niej nieubłaganie. Jest to historia o karze jaką muszą odbyć i przeżyć dziewczęta za to, że są po prostu dziewczętami. Opowiada ona o mieszkankach hrabstwa Garner, które w wieku szesnastu lat muszą rok swego życia spędzić w obozie. Celem tego przymusowego wyjazdu jest pozbycie się przez dziewczęta magii, która rzekomo pozbawia mężczyzn rozumu. Niestety nie każda zdoła przeżyć okres próby, na który zostały skazane. Niestety jest to książka realnie nierealna. Mam przez to na myśli, że jest to oczywiście fikcja, jednakże to co się w niej znajduje jest nad wyraz rzeczywiste. Sposób w jaki traktowane są kobiety, jak gorszy sort. Mężczyźni znajdują sobie wymówi w winie kobiet, tylko dlatego, iż nie są w stanie pogodzić się ze świadomością, że to w nich znajduje się problem. Decydowanie za nie i traktowanie jak własność ma odzwierciedlenie w życiu kobiet na całym świecie po dziś dzień. Zawsze znajdą się mężczyźni, którzy będą uważać kobiety za swoją własność, oraz tacy, którzy będą uważać, iż mają prawo do decydowaniu o ich życiu i ciele. Z historii tej można wyciągnąć wiele nauki. Pokazuje ona inne spojrzenie na feminizm i walkę o równe prawa. Widzimy sposób myślenia osób z wypranym mózgiem. Wiele rzeczy robili, ponieważ uważali to za przykazanie Boskie, jednakże tak naprawdę kierował nimi tylko i wyłącznie strach. Uważam, że autorka zrobiła mistrzowską robotę wymyślając, kreując i nadając życie tej historii i jej postaciom. Świetnie przemyślane, w niektórych nawet momentach brutalne elementy utrzymywały czytelnika w szoku i napięciu. Przebieg historii od początku do końca ma sens. Wszystko trzyma się kupy, a każdy wątek jest ze sobą powiązany. Wszystkie postacie, które poznajemy w tej książce różnią się od siebie. Mamy dziewczynę, która nie zamierza poddać się bez walki. Mamy jej przyjaciółkę, która boi się osądu i kary, ale nie ze strony ludzi, a najbliższej jej osoby. Mamy mężczyznę, który mimo swojego zawodu i obowiązku pozwala emocjom zapanować nad sobą. Są również osoby, które w niezauważalny sposób chcą żeby wszystko było jak najlepiej i działają tak, aby nikt nie zauważył w tym ich udziału. Podsumowując uważam, że jest to książka warta każdej uwagi. Nie obiecuję, że jest ona luźna czy przyjemna, ponieważ czułam przy niej wiele frustracji i szoku. Jednakże jest ona świetna. Dobrze napisana i nade wszystko ogromnie interesująca.

Kiedy dziewczęta osiągają wiek szesnastu lat, budzi się w nich tajemnicza moc, która odbiera mężczyznom rozum, a kobiety wprawia w szał zazdrości. Dlatego każda szesnastolatka musi na rok opuścić osadę, by pozbyć się grzesznej magii i powrócić oczyszczona i gotowa do pokornego pełnienia swojej roli. Nikt nie chce mówić o tym, co dzieje się podczas roku próby. Wiadomo jednak, że dziewczyny wracają odmienione, zniszczone i złamane. To znaczy te, które w ogóle wracają... Tierney niedługo przekona się na własnej skórze, jakie niebezpieczeństwa czyhają na nastolatki poza bramami miasta. Właśnie zaczyna się jej rok próby. Do książki usiadłam "tylko na chwilę" przed snem, żeby sprawdzić, czy mi się spodoba. Po pierwszych pięćdziesięciu stronach nie wiedziałam jeszcze, co o niej myśleć, więc postanowiłam przeczytać kolejne pięćdziesiąt. Ostatecznie skończyłam ją o 5 nad ranem... Jaka ta historia jest wciągająca! Gdy już oplecie Was jej mroczny, przytłaczający klimat, nie będziecie w stanie się wyswobodzić, a gdy zagłębicie się w zaskakującą, nieoczywistą fabułę, będziecie musieli poznać wszystkie skryte w niej tajemnice. Ostrzegam - nie zabierajcie się za czytanie "Roku próby" na chwilę przed spaniem! Początek może wydawać się trochę toporny. Styl pisania Liggett jest taki zdystansowany, momentami bezosobowy, i zdecydowanie trzeba się do niego przyzwyczaić, a przeskoki w akcji i nowe podrozdziały, które zaczynają się bez żadnego ostrzeżenia, mogą sprawiać pewne trudności. Jednak z czasem przestaje nam to przeszkadzać - nietypowy styl autorki się nie zmienia, natomiast dociera do nas, że tak naprawdę idealnie pasuje do tej historii, do dezorientacji i niepokoju, które towarzyszą nam na każdym kroku (albo raczej na każdej stronie). Klimat powieści i to, w jaki sposób autorka go buduje, jest jednym z najlepszych aspektów "Roku próby". Liggett serwuje nam wiele świetnie przemyślanych motywów, misternie opracowaną konstrukcję i funkcjonowanie społeczeństwa, okrutne prawa, przerażających kłusowników, obrzędy i tajemnicę, którą owiany jest rok próby. Mimo, że książka została skierowana do młodzieży, jest również zaskakująco brutalna. Sama nie uważam tego za minus, wręcz przeciwnie - dzięki temu przesłanie historii staje się jeszcze bardziej dosadne, jednak niektórym ten fakt może się nie spodobać. Tierney szybko zdobywa naszą sympatię, dlatego z zapartym tchem obserwujemy jej losy w okrutnym świecie, w którym musi się odnaleźć. Jednak autorka nie poprzestała jedynie na ciekawej kreacji głównej bohaterki. Wszystkie postaci w powieści zostały rozpisane niesamowicie sugestywnie, przekonująco i realistycznie (nawet jeśli ich zachowanie jest szokujące lub przerażające... a może szczególnie wtedy). "Rok próby" jest promowany jako młodzieżowa odsłona "Opowieści podręcznej". I faktycznie - kobiety są tutaj traktowane w równie oburzający sposób, zdegradowane do pokornych służek mężczyzn, którzy sprawują niepodzielną władzę w hrabstwie Garner. Wydźwięk i klimat powieści są pod pewnymi względami podobne, jednak sama fabuła i wykreowany świat wyglądają zupełnie inaczej. Liggett stworzyła naprawdę fascynującą i ciekawą historię, czerpiąc ze znanych powieści, ale ostatecznie tworząc coś zupełnie nowego, wyjątkowego, poruszającego i zapadającego w pamięć.

Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę, o której niewiele się mówi na instagramie. Reklamowana jest ona tym, że jest to młodzieżowa odsłona „Opowieści podręcznej”. Trudno mi stwierdzić, czy rzeczywiście jest to prawda, bo nie znam pierwowzoru, do którego jest porównywalna, ale mogę was zapewnić, że warto zwrócić na nią uwagę. „Rok próby” ukazuje świat, w którym kobiety są ozdobą mężczyzny. Nie mają wielu praw, a w wieku 16 lat muszą opuścić dom i udać się do zbudowanego w lesie obozowiska, aby w ciągu roku wyzbyć się magii i powrócić jako posłuszne żony. Podczas izolacji cały czas są narażone na ataki kłusowników, którzy tylko czekają na okazje, aby złapać i zabić wiedźmę. Brzmi strasznie? To tylko początek tego, co przeżywają młode dziewczyny w odosobnieniu. Książka Kim Liggett zaskoczyła mnie swoją brutalnością. Po zapoznaniu się z opisem, wiedziałam mniej więcej czego mogę się spodziewać, a mimo wszystko byłam zaskoczona realiami panującymi w hrabstwie Garner. Kobiety mogły tam być ukarane za praktycznie wszystko poczynając od mówienia przez sen, a kończąc na tym, że mąż przestał być z nich zadowolony. Jednak nic nie wprawiło mnie w osłupienie tak mocno jak przemiana dziewcząt w dziczy. Wyruszyły z miasta jako koleżanki, a na miejscu stały się okrutne i ich jedynym celem było przetrwanie. Fabuła całej tej książki trwa tytułowy rok i choć przeskoki w czasie nie były specjalnie męczące to chętnie rozszerzyłabym tę historię na chociaż dwa tomy, aby lepiej przyjrzeć się przemianie dziewcząt. Na uszczegółowieniu zyskałby również wątek romantyczny, który jak na mój gust pojawił się trochę znikąd, ale to nie on gra tutaj pierwsze skrzypce, więc jestem w stanie przymknąć na to oko i uwierzyć w jego prawdziwość. Przejdźmy w takim razie do naszej głównej bohaterki, z którą mam większy problem. Tierney momentami byłą zbyt wszechstronnie uzdolniona i wyjątkowo dobrze radziła sobie z zaistaniała sytuacją. Pomagała dziewczętom i była gotowa poświęcić się dla dobra innych. Wyszedł z niej trochę taki Mesjasz Narodów i trudno było mi uwierzyć, że w tak brutalnym świecie uchowała się nieskazitelna dusza. Gdyby odjąć jej odrobinę tej idealności byłaby bardziej wiarygodna. Zakończenie „Roku próby” daje nadzieję. W całym tym złym świecie pojawiła się malutka iskierka, który w odpowiedni sposób pielęgnowana może odmienić przyszłość bohaterów. Autorka wiedziała, jak w mądry sposób skończyć tę historię, aby czytelnik sam mógł dopowiedzieć sobie najbardziej odpowiadającą mu wersję wydarzeń. „Rok próby” to wartościowa opowieść o sile kobiet. Mam wrażenie, że jej pojawienie się na naszym rynku nie zostało szczególnie zaakcentowane wśród społeczności książkowej i jest to ogromny błąd. Ta historia zasługuje na to by poznało ją więcej osób i mam nadzieję, że zdecydujecie się po nią sięgnąć.

"Rok próby" to książka, która mnie wciągnęła, przemieliła, wypluła i sprawiła, że moje czytelnicze serce utonęło w rozpaczy... Szesnastoletnia Tierney James, szykuje się do swojego roku próby. Roku podczas, którego będzie zmuszona wyzbyć się swojej magii... Magii, która w rozkwicie odbiera mężczyznom rozum, a zamężne kobiety doprowadza do okrutnej zazdrości. Hrabstwo Garner co roku wysyła dziewczęta do odosobnionego obozu, w którym są zdane same na siebie. Wiele z nich nie wraca do domu, a te którym się udaje, nie przypominają siebie sprzed próby... Ten szczególny dzień poprzedza również uroczystość wręczenia welonów. To właśnie wtedy dziewczęta dowiadują się, czy po powrocie wyjdą za mąż... Tierney żyje w przekonaniu, że nikt nie podaruje jej welonu, a po odbyciu próby podejmie pracę na roli. Jednak nie wszystko idzie zgodnie z jej planem... To jest to! Perełka tego roku. Zaczynając lekturę nie miałam zbyt wysokich oczekiwań. Myślałam, że sięgam po kolejną młodzieżówkę, którą przeczytam i z zadowoleniem stwierdzę "było ok". Jakie wielkie jest moje zdziwienie, gdy dzień po skończeniu historii Tierney nadal nie mogę dojść do siebie... Autorka totalnie mnie pozamiatała! Bohaterowie, świat i problemy, z którymi mierzą się kobiety w hrabstwie Garner - to wszystko jest idealnie przemyślane i podane czytelnikowi w cudowny sposób! Autorka potrafi grać na emocjach i nie ucieka w utarte schematy. "Rok próby" jest idealnym przykładem, że w zalewie wielu powieści dla młodzieży, można stworzyć świeżą historię, która niebanalnym zakończeniem wciśnie czytelnika w siedzenie. Historię, którą pochłania się w zastraszającym tempie i rozpacza nad zbyt szybkim końcem... Bo takie historie można czytać bez końca! W opowieści Tierney znajdziecie wiele wspaniałych wątków - zakazaną miłość, której finał rozbija serce w drobny mak (tak Ryker, to do ciebie!), dążenie do samoakceptacji, którego można głównej bohaterce pozazdrościć oraz walkę kobiet o lepsze jutro. W świecie, w którym kobieta nie znaczy nic więcej, niż maszyna do rodzenia dzieci, każdy przejaw buntu i każdy, drobny gest solidarności napełniają serce rozpierającym ciepłem. Autorka pokazuje, że wspólnie każdy cel jest bliższy realizacji, niż dążenie do niego w pojedynkę. Nawet jeśli rewolucja nie przyjdzie z dnia na dzień, to warta jest każdych wyrzeczeń i przygotowań. Bo w końcu nadejdzie i spali cały świat. Jeśli lubicie historie pełne emocji, ze słodko-gorzkim zakończeniem, to ta książka będzie dla Was idealna. Polecam z całego serca. Czytajcie, nie będziecie żałować.

O tej książce jest zdecydowanie za cicho! Kobiety w hrabstwie Garner nie mają łatwo. Od najmłodszych lat wpajane jest im, że to mężczyzna jest najważniejszy, a one nic nie znaczą. Rola kobiet sprowadza się do prowadzenia domu i rodzenia dzieci. Ich życie, ich przyszłość zależna jest od mężczyzn. Od swoich ojców czy też przyszłych mężów, którzy wybierają sobie sami wybranki w wieku 16 lat, niezależnie od tego czy one tego chcą czy nie. W ich społeczeństwie liczy się mężczyzna. Jednak w roku 16 urodzin każdej z młodych dziewcząt, zmuszane są one do wyruszenia poza hrabstwo na, tak zwany, Rok próby. Uznawane jest, że w tym wieku w kobietach budzi sie magia, dzięki której omamiają mężczyzn, a kobiety doprowadzają do zazdrości. Podczas roku próby mają wyzbyć się magii, aby czyste wróciły do domu, do swojego przyszłego męża. Dlatego rok w rok, wszystkie dziewczęta wyruszają, wbrew swojej woli, do osady w której jest jedna studnia i kilka łóżek w sam środek lasu. Same. Na rok. Bez narzędzi, bez jedzenia, bez pomocy. Aby tego było mało na każdą z nich czyhają kłusownicy, którzy nie przepuszczą żadnej okazji, aby je zabić, poćwiartować i sprzedać fiolki zawierające ich zwłoki... Jest to powieść młodzieżowa, jednak nie można odmówić jej mroku i brutalności. Książkę można podzielić na 3 segmenty. 1. Wprowadzenie czytelnika w życie głównej bohaterki i całego społeczeństwa. 2. Rok próby. Rozwój bohaterów, ich zmiany emocjonalne i psychologiczne. Wiara w siebie, w swoje moce, w swoją siłę, ale i postradanie zmysłów, agresja i brutalne wymierzanie kar. Ogólnie szaleństwo i powrót do pierwotnych instynktów. To było było co czytałam z zapartym tchem. Wsiąkłam w świat i w myśli głównej bohaterki. 3. Efekty zakończenia kolejnego roku próby. I choć ta książka jest tak tyci tyci szablonowa, a ja w niektórych momentach wiedziałam do czego to wszystko zmierza, to muszę śmiało powiedzieć, że ta książka całkowicie mnie kupiła. Połączenie "Opowieści podręcznej" z kobiecymi "Igrzyskami śmierci", w mrocznej i brutalnej otoczce sprawiło, że dość często miałam gęsią skórkę. Z całą pewnością była to emocjonująca przygoda. Niemniej, są również minusy całej historii. Wątek romantyczny nie do końca przypadł mi do gustu. Spowolnił on trochę akcję i nie ukrywam, że fragment ten odebrał książce odrobinę tego mrocznego klimatu, który tak mi się spodobał. Niemniej, dla klimatu i dla emocji warto ją przeczytać.

„Rok próby” to niezwykła opowieść o tym, jak w hrabstwie Garner traktuje się wszystkie kobiety. Nie mają one praktycznie żadnych praw, są własnością mężczyzn, a w wieku szesnastu lat muszą odbyć obowiązkową próbę, podczas której mają pozbyć się swojej magii. Nie jest to żaden przyjemny obóz, lecz walka o przetrwanie, która nie każdemu się udaje. Jednak dziewczyna o imieniu Tierney może być iskierką nadziei dla wszystkich tych kobiet i odkryć prawdę tak przerażającą, że może ją ona kosztować życie. Książka od samego początku była intrygująca i tajemnicza. Traktowanie kobiet tak bardzo przedmiotowo było przerażające, a rok próby, o którym nie można było mówić głośno, był spętany mroczną atmosferą. Autorka doskonale trzyma czytelników w napięciu, w pewnym momencie nie wiedziałam już, co jest prawdą i jak główna bohaterka poradzi sobie z tak poważnymi problemami, czy uda się jej przetrwać ten przerażająco trudny rok. Krwawy i bez żadnych zasad, nawet tych moralnych. Tutaj dziewczyny same są swoimi bogami i to one wymierzają sprawiedliwość. Opowieść wywołała u mnie tak silne uczucia, że sama byłam zdziwiona. Odczuwałam ogromną irytację, gdy czytałam o czynach Kiersten; strach, gdy Tierney walczyła o życie; szczęście, kiedy głównej bohaterce udawało się pokonać przeszkody losu, oraz smutek, jak porzucała to, co dla niej ważne. Cała gama emocji towarzyszących mi przy tej książce sprawiła, że z pewnością przez bardzo długi czas o niej nie zapomnę. Jednak książka pomimo tego, że jest przeraźliwa i krwawa to ma w sobie coś, przez co jeszcze bardziej warto ją przeczytać – daje nadzieję. Nadzieję na to, że zawsze jest jakieś rozwiązanie. Nawet jeśli to rozwiązanie będzie wymagało czasu i ogromnego wysiłku, a rezultaty będą się ukazywały powoli i będą jedynie kroplą w oceanie życia to zawsze warto mieć nadzieję i brnąć na przód. Świetnie napisana książka i przepiękna historia. Zdecydowanie warta przeczytania!

„Przeżyją razem albo zginą samotnie!” „Rok próby” Kim Liggett to książka, która porywa czytelnika od pierwszy stron, aby wywołać w nim wachlarz pełen emocji. Historia ta pokazuje, że największym zagrożeniem dla człowieka jest inny człowiek! W hrabstwie Garner kobiety są własnością mężczyzn. Nie mają prawa wyboru, a za każde przewinienia są surowo karane śmiercią lub wygnaniem. „Ponoć ich tajemnicza moc odbiera rozum mężczyznom, a kobiety doprowadza do szału zazdrości…” dlatego muszą one wyruszyć na rok próby, aby wyzbyć się mocy, którą w sobie posiadają i wrócić oczyszczone. Jednak jak się okazuje niebezpieczeństwa, które czekają na nie w dziczy nie są o wiele straszniejsze niż okrucieństwa jakie są w stanie sobie wzajemnie zagwarantować. Tierney to szesnastoletnia dziewczyna, która wraz z rówieśniczkami udaje się na rok próby. Główna bohaterka to charyzmatyczna i silna buntowniczka, która nie boi się stawić czoła niebezpieczeństwu. Nie godzi się na życie, w którym będzie czyjąś własnością. Chce sama o sobie decydować i coś w życiu osiągnąć, a nie podlegać tylko woli męża. Kim Liggett stworzyła wstrząsającą i brutalną historię dla młodzieży. Z zapartym tchem śledziłam losy głównej bohaterki i akcję, która pędziła jak szalona. Nie brakuje również zwrotów akcji, które spowodowały u mnie niemałe zaskoczenie. Wykreowany przez autorkę świat wywarł na mnie ogromne wrażenie, a dokładne i pięknie ubrane w słowa opisy sprawiały, że świat ten stał się w pełni realistyczny. W książce znajdziemy wiele symboli i motywów np. mowa kwiatów, rytuały, które wskazują na niesamowitą dbałość o szczegóły. Jedynie wątek romantyczny jest moim zdaniem trochę niedopracowany, ale być może to celowy zabieg autorki, aby nie odwracać uwagi od głównych wydarzeń. Jeśli jesteście fanami Igrzysk śmierci, Opowieści podręcznej, Więźnia z labiryntu to koniecznie sięgnijcie po tę książkę!

Bardzo trudno mi napisać recenzję “Roku próby”, gdyż nie wiem jak w kilku słowach przekazać wszystkim czytelnikom: “musisz to przeczytać!”. Chociaż książkę nazwano młodzieżową odsłoną “Opowieści podręcznej” dla mnie jest to o wiele ważniejsza pozycja. Myślę, że więcej w niej uczuć, walki i nadziei, ale także refleksji na temat reguł rządzących światem. Główną bohaterką jest szesnastoletnia Tierney James, która na rok musi opuścić ze swoimi rówieśniczkami osadę. Dzieje się tak ze względu na ukrytą moc, która ujawnia się w młodych dziewczynach i zagraża dobrostanowi całej społeczności. Podczas roku w głuszy młode kobiety mają oczyścić się ze swojej magii aby móc wrócić do domu jako pokorne żony. Sęk w tym, że żadna z nich nie wie co tak naprawdę może je tam spotkać ani czy wrócą żywe. Od dziecka żyją w świecie w którym rządzą mężczyźni. Pozostawione same dziewczęta będą musiały ustalić własne reguły i uporządkować swój świat na nowo. Czy zechcą dostrzec prawdę czy wybiorą bezpieczną ułudę zależy tylko od nich. Staną przed odpowiedzią na najważniejsze pytanie, czy magia istnieje naprawdę? Kim Liggett stworzyła powieść, która niewątpliwie zasługuje na to, aby znaleźć się w kanonie lektur każdego młodego człowieka. To nie tylko opowieść o zbuntowanych kobietach, ale o świecie który narzuca określone role. Pochłonęłam tę książkę z wypiekami na twarzy nie tylko ze względu na wciągającą fabułę, ale również przekaz który ze sobą niesie. Wiem, że ta historia zostanie ze mną na dużo dłużej. Między innymi dlatego, że będę ją polecać wszystkim. Następną osobą, którą dam ją do przeczytania będzie moja siostrzenica. Jednak żywię nadzieję, że również Ciebie zachęciłam, żeby rozpocząć “Rok próby”. Dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskiemu za to, że wydali tę książkę a również za to, że dzięki ich uprzejmości mogłam ją przeczytać tak wcześnie.

Rok próby- coś co czeka każdą, szesnastoletnią dziewczynę, bowiem to właśnie w tym wieku w każdej przedstawicielce płci pięknej pojawia się moc, czar który sprawia, że mężczyźni tracą dla nich rozum, a starsze kobiety szaleją z zazdrości. Rok próby natomiast ma służyć usunięciu owego czaru, unieszkodliwianiu tej okropnie mocy. Czy jednak tak naprawdę jest co usuwać? Czy rok odosobnienia i narażenia na utratę życia z dala od domu, w nieznajomych warunkach jest niezbędny, czy to może jedynie opresja i niczym nieuzasadnione oznaczanie winy niczym niewiernych dziewcząt? Cóż, o tym czytelnikowi oraz głównej bohaterce- Tierney dopiero uda się przekonać w trakcie fabuły książki. ,,Młodzieżowa odsłona ,,Opowieści Podręcznej właśnie""- taki napis widnieje na okładce ,,Roku Próby" i muszę przyznać, że mimo iż nie lubię takich określeń to jest w nim ziarno prawdy. Podobnie jak w niedawno omawianej przeze mnie historii Atwood i tutaj poruszany jest problem zniewolenia i uprzedmiotowienia kobiet, odbierania im głosu i podstawowych praw, lecz przy tym wszystko to jest zamknięte w młodzieżowej historii, która niestety bywa sztampowa, przewidywalna i niekonsekwentna. Co jednak ważne, sam motyw przewodni od początku do końca utrzymany jest na dobrym poziomie, nie skręca w drogę feminasizmu czy też nie traci na mocy czego trochę się obawiałam. Niestety jak na powieść młodzieżową przystało pojawia się wątek miłosny, który mi osobiście wydawał się zbędny, ale przynajmniej jego zakończenie wydaję się być satysfakcjonujące i ciekawe. Podoba mi się również poruszony tutaj wątek kobiecej solidarności i tego co może się stać, gdy jej zabraknie. Także mimo kilku, tak naprawdę niewielkich ,,ale" książka ta wydaję mi się być jedną z ciekawszych propozycji młodzieżowych jakie ostatnio czytałam i zasługuje na mocne 8/10.