Requiem (okładka  miękka, 06.2019)

Historia Alka i Łucji na pierwszy rzut oka może wydawać się banalna, jedną z miliona, ale ma w sobie to coś. Wydaje mi się, że urzekło mnie w niej to, że pokazuje, iż życie każdej osoby, choć nie musi być całkiem oryginalne, i tak jest wyjątkowe, bo każdy tworzy je na swój sposób. „Requiem” nie jest szczególnie wymagającą lekturą. Chociaż da się w niej znaleźć tajemnice i przeżyć momenty niepokoju, to poleciłabym ją raczej fanom obyczajówek, komuś, kto szuka czegoś dla odprężenia. Mimo to uważam, że książka niesie ze sobą pewne wartości. Osobiście spodobała mi się najbardziej ta, jak niebezpieczne jest toksyczne towarzystwo i jak ważne, by się od niego odciąć. Nawet jeśli to członkowie rodziny. Bo inaczej niczym trucizna wyniszczy Cię to od środka i nie pozwoli żyć.

Calkiem fajnie się czyta. Porusza ważne tematy i ogólnie przyjemna w odbiorze.

Autorka postawiła na bohaterów, których wiek kategoryzuje tę powieść jako popularną ostatnio literaturę nurtu New Adult. Młodzi dorośli przekraczający progi dorosłego życia, które miewa gorzki i słodki smak. Łucja wychowała się w domu u boku apodyktycznego ojca i wtórującej mu matki. Na pozór wolna, a jednak ubezwłasnowolniona. Jakby ojciec przypisał sobie prawo wyłącznego kierowania jej przyszłością. Bywały sytuacje, jak chociażby taka z telefonem, kiedy powątpiewałam w wiek dwudziestolatki ze strachem godzącej się na warunki ojca. Jakby była dziewczyną z podstawówki. Ale no cóż, wierzę w to, że taką moc negatywnego oddziaływania mogą mieć niektórzy ludzie, więc nie pozostaje mi nic innego, aniżeli Łucji współczuć. Alek z kolei nie jest ani typowym „bad boyem” ani też ciepłą kluchą. Zrównoważone cechy pozwalają mu nabrać wymiaru wiarygodności wychodzącej poza papier książki. Chłopak miewa jednak zachowania stanowiące dowód na to, że coś go powstrzymuje, coś dręczy. Na tajemnice trzeba sobie jednak zasłużyć, a autorka coś zaskakującego w tym temacie dla czytelnika przygotowała. Historia o uczuciu, które nie narzuca się ani nie wychodzi na siłę na pierwszy plan. Relacja rozwijająca się naturalnie, etapowo, bez bazowania wyłącznie na fizyczności. Tutaj w grę wchodzi raczej pomoc, zrozumienie, zdobywanie się na szczerość, przyspieszone bicie serca i to uczucie prawdziwego szczęścia ze znalezienia swojego miejsca na ziemi. To właśnie łączy Alka i Łucję, którzy z czasem uświadamiają sobie, jak wiele dla siebie znaczą. Książka nie bazuje jednak wyłącznie na relacji wiążącej tą dwójkę. Pojawia się wspomniany motyw apodyktycznej rodziny, która bazując wyłącznie na wygórowanych oczekiwaniach buduje mury, z czasem przybierające wielkość nie do przebycia. Jest także dość popularny ostatnio i bardzo poważny problem wynikający z wyobcowania, niezrozumienia, o którym autorka wspomina w posłowiu odnosząc się do autentycznych zdarzeń. O czym jednak mowa, to pozostawiam do odkrycia Wam. Obserwując twórczość autorki, która zaczęła próbować swoich sił na Wattpadzie, widać spory postęp. Wiarygodne dialogi, oryginalny pomysł poprowadzenia motywu dramatu i w końcu wielki plus ze strony wydawnictwa – piękna okładka. Gdyby tak sypnąć jeszcze jakąś większą iskrą pomiędzy bohaterami, może przeżyłabym to wszystko głębiej i bardziej. Tymczasem… Skłamałabym pisząc, że to najlepsza książka jaką ostatnio czytałam, ale na pewno jest na tyle dobra, że warto ją polecać. Nieprzesadzona, ciekawa i polska! Bez amerykanizowania nazw i imion. Dacie jej szansę? Więcej na: https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/07/requiem-anna-bellon-przeszosc-dzis-i.html

Po przeczytaniu "Requiem" powiem, że najzwyczajniej w świecie czułam smutek 😔 bo ta książka tak szybko się skończyła. Tak przyjemnej lektury długo w rękach nie miałam. Czytało się ją tak dobrze, że nawet nie zauważyłam, kiedy dotarłam do końca. A z Łucją i Alkiem zżyłam się w takim stopniu, że ciężko mi było odłożyć tom spowrotem na półkę. Długi czas po ukończeniu czułam niedosyt 😊 Bohaterowie, zarówno jeden jak i drugi, mają swoje problemy. Ona, młoda studentka próbująca wyjść spod kontroli osób jej najbliższych, własnych rodziców. On z kolei chłopak starający się uciec od wciąż prześladującej go przeszłości. Doskonale wyczułam, że zderzenie tych światów było nieuniknione by mogli poukładać sobie życie. Ich znajomość zaczyna się równie niewinnie jak przebiega, a poczucie humoru w ich zwiazku wprowadzone przez autorkę tylko podkreśla jego urok. Książka ta jest bardzo miłą odskocznią od obyczajówek, w których już po paru stronach bohaterowie potrafią trafić do łóżka bez najmniejszych skrupułów. Tu element romansu rozwija się normalnym, naturalnym tempem. Co bardzo mnie urzekło w trakcie czytania 💗 Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło i rozbiło emocjonalnie na milion kawałków na długo. Odczucia i losy bohaterów poznajemy z osobna dzięki płynnym przejściom z jednej historii do drugiej bez gubienia wątku w trakcie. Tutaj przypominają mi się serie pani Sorensen, dzięki której ulubiłam sobie ten sposób przedstawiania wydarzeń. Czy było coś co mi się nie spodobało? Będąc totalnie szczera to nie 😊 Na upartego zapewne coś bym znalazła, ale nie chce tego robić 😊 Przeczytałam "Requiem" jednym tchem i nie przypominam sobie, żeby coś wybijało mnie z rytmu. Pani Bellon trafiła tą książką w takim stopniu w moje serducho, że przez jeszcze długi czas "Requiem" będzie gościć na liście moich ulubieńców

Historia Łucji i Alka wciąga od pierwszych stron. Czyta się naprawdę szybko, ciężko jest się oderwać. Język jest prosty i łatwy w odbiorze. Nie ma niepotrzebnych długich opisów. Dialogi są naturalne. Okładka również jest super i przyciąga wzrok. Jak dla mnie ta pozycja ma same plusy. Żałuję. że nie wzięłam się za czytanie wcześniej :D Nie pozostaje mi nic innego jak polecić Wam tę pozycję. Dla mnie była świetna. Kibicowałam bohaterom i ich naprawdę polubiłam. Nie jest to słodka historia. To historia dwójki osób poturbowanych przez przeszłość na swój sposób. Każde z nich ma swój bagaż doświadczeń, ale nie powstrzymuje to ich od tego, by zaznać wspólnego szczęścia.

Mogę śmiało napisać, że potrzebujemy na rynku wydawniczym więcej romansów podobnych "Requiem" Anny Bellon. Niezbyt skomplikowanych, ale też nie prostych, bo pokazujących, że każdy człowiek ma swoją historię i nosi w sercu blizny. Zdrowych romansów opartych na zdrowych relacjach (bo najwyraźniej się da takie napisać!). Odrobinę zabawnych i lekkich, by były przyjemne w odbiorze oraz posiadających tajemnicę, które moglibyśmy stopniowo odkrywać, a jeśli chcecie wiedzieć więcej o książce, sprawdźcie pełną recenzję: https://www.gosiarella.pl/2019/06/Requiem-Anna-Bellon.html

Podsumowując "Requiem" to książka, po przeczytaniu której czuję niedosyt. Lekkie pióro, ciekawi bohaterowie, logicznie poprowadzona fabuła z romansem w tle to pozytywne cechy tej powieści, jednak zabrakło mi w niej emocji, które wstrząsnęłyby mną i sprawiły, że jeszcze długo po skończonej lekturze, historia Łucji i Alka siedziałaby mi w głowie. https://www.mowmikate.pl/2019/06/requiem-anna-bellon-recenzja.html