Randka pod jemiołą (okładka miękka)

„Randka pod jemiołą” autorstwa Agnieszki Olejnik to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. Jedna z wielu zeszłorocznych propozycji około świątecznych powieści. Czy Agnieszka Olejnik zaczarowała mój świat? Czy magia jej pióra dotknęła mojej duszy? Czy pocałunek pod jemiołą zawsze przynosi szczęście? Joanna jest szczęśliwą mężatką. Nie przeszkadzają jej nawet staroświeckie poglądy jej męża dotyczące tego, jak powinna wyglądać i zachowywać się jego żona. Musi mieć długie włosy, zapinać guziki bluzki niemal pod samą szyję i zawsze trzymać w ręce najważniejszy atrybut domowego ogniska – ściereczkę do kurzu. Wszystko jednak się zmienia, gdy Joanna odkrywa, że mąż ją zdradza. Wraz z radykalną zmianą fryzury, bohaterka postanawia całkiem odmienić swoje życie. Jej decyzja pociąga za sobą szereg konsekwencji – Joanna będzie musiała stawić czoła flirtującemu dyrektorowi szkoły oraz na nowo przemyśleć swój stosunek do pracy. Na szczęście, odkryje wokół siebie ludzi, którzy zawsze będą gotowi jej pomóc. A gdy nadejdzie grudzień i pod butami zacznie skrzypieć śnieg, a wokół unosić się zapach pierników i pomarańczy, nikt nie będzie potrafił oprzeć się uczuciu. W te święta każdy potrzebuje odrobiny bliskości. „Randka pod jemiołą” to obyczajowa powieść utrzymana w lekkim świątecznym nastroju. Główną bohaterkę Joannę poznajemy w chwili gdy jej życie zmienia się diametralnie w wyniku rozstania z mężem. Mamy świetną okazję do obserwowania zmian jakie zachodzą w człowieku pod wpływem wykreowanych przez życie sytuacji. Razem z bohaterką przeżywamy rozczarowanie, smutek, żal. Wraz z Asią odkrywamy ukryte w niej pokłady kobiecości, siły i talentu. Asia, która początkowo nie potrafi odnaleźć sensu w swoim „nowym” życiu, wstępuje mozolnie na nieuniknione ścieżki jakie niesie jej los. Należy zauważyć, że bohaterka podczas stawiania kolejnych kroków ma wokół siebie przyjaciół, na których zawsze może liczyć, co z pewnością w pozytywny sposób wpłynęło na płynność przekraczania kolejnych etapów godzenia się ze stratą oraz poczuciem beznadziejności. „Randka pod jemiołą” jest idealną powieścią, na jesienno – zimowe wieczory, jeśli potrzebujemy przyjemnej i lekkiej w wydźwięku lektury. Pełna ciepła i motywująca fabuła, podnoszący na duchu klimat, szczypta świątecznego nastroju, który nie jest jedynym wyznacznikiem treści, sprawiają, że z przyjemnością zanurzamy się w kolejnych rozdziałach. „Jakkolwiek się zachowujesz, cokolwiek robisz i mówisz, to zawsze Ty. Nikt inny.” To prawdziwie życiowa myśl, która jak sądzę, przyświeca całej powieści. Cokolwiek byśmy w życiu nie robili i jakkolwiek byśmy się nie zachowywali to zawsze pozostajemy sobą. A co za tym idzie jesteśmy odpowiedzialni za własne czyny, słowa i zachowanie. Autorka nieśmiało podkreśla, że w relacjach interpesonalnych powinniśmy zachowywać odpowiednie proporcje i kierować się zawsze zwykłym ludzkim podejściem, pełnym empatii i szeroko rozumianego człowieczeństwa. Bardzo mi się spodobało, że Agnieszka Olejnik zwraca uwagę czytelnika również na komunikację intrapersonalną. Autorka zauważa, że jest to jedna z najważniejszych relacji jakie każdy z nas powinien stawiać na wiodącym miejscu. W komunikacji z samym sobą winniśmy wykorzystywać nasze naturalne zdolności do wsłuchiwania się w siebie. Wewnętrzna mądrość życiowa, silna wola do pracy nad sobą oraz wysoki poziom intuicji pozwalają człowiekowi na rozwój oraz szerokie postrzeganie wszystkich aspektów rzeczywistości. Autorka przemyciła w swej powieści prawdę starą jak świat, o której zbyt często zapominamy, mianowicie, najważniejsze jest byśmy zawsze byli wierni własnym przekonaniom i nie pozwoli innym zmieniać nas w kogoś kim nie jesteśmy. „Randka pod jemiołą” z pewnością spodoba się miłośnikom spokojnych obyczajowych powieści. A ja z ciekawością sięgnę jeszcze kiedyś po inne powieści tej autorki. Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona. Recenzja na: https://przeczytajka.blogspot.com/2019/02/randka-pod-jemioa-agnieszka-olejnik.html

Muszę to napisać, ale niestety ta książka podobała mi się chyba najmniej z tych trzech pozycji. Czemu? Sama nie wiem, nie potrafię określić czemu nie przypadła mi do gustu. Było w niej coś co mnie trochę irytowało, nie wiem to chyba wyczuwalny styl Autorki? Ogólnie historia była super, dobrze ją przyswoiłam, ale jakoś tak całościowa forma mnie nieco zniechęciła. Jednak nie znaczy to, że książka jest zła! Jest to moja opinia, a może się okazać, że inny czytelnik akurat pokocha tę książkę za ogólny całokształt. Wszystko zależy od możliwości i predyspozycji czytelniczych. Ogólnie, była to bardzo miła, przyjemna i lekka powieść, która zapada w pamięci. Jeżeli chodzi o wątek świąteczny i ogólnie bożonarodzeniowy, to jak najbardziej się on pojawia. To historia ciekawa, miejscami może nawet i zabawna, ale bardzo przewidywalna. Niemal na każdym kroku czułam i wiedziałam co zrobi dana postać/ bohater. Jakoś takie miałam wrażenie... Czy mi to przeszkadzało? Raczej nie. Nie mam problemu z tym, że potrafię wczuć się w historię na tyle, iż jestem w stanie przewidzieć splot wydarzeń. Miejscami powiedziałabym, że to nawet ciężka historia, szczególnie jeżeli chodzi o mężczyzn. Bohaterką tej książki jest Joanna, która niby jest szczęśliwa, ale miejscami ma dosyć swojego męża, który jest bardzo staroświecki i denerwujący. Wtrąca się jej niemal do wszystkiego, chce nią rządzić i mówić jak ma się ubierać. No to jest straszne, bo która kobieta by tak chciała? Rzekłabym, że ta kobieta nie jest zbyt mądra, skoro trzyma przy sobie takiego męża, ale skoro jest tak ślepo zapatrzona to czemu by nie? Najgorsze jest to, że mąż wtrąca się również do jej sposobu ubierania, np. musi nosić zapięte wysoko pod szyję bluzki, lub guziczki. Na dodatek stale musi pilnować aby w domu był porządek. To mnie trochę irytowało, bo niby było to przedstawione w sposób bardziej żartobliwy to i tak mnie to denerwowało, nie lubię po prostu jak kobieta jest tak traktowana. No i niestety przez to wszystko Aśka nawet nie zauważyła, że jej cudowny mąż zdradza ją. To musiało się stać! Był to impuls dla głównej bohaterki, taka siła, która popchnęła ją do zmiany swoich nawyków! Joanna zmieniła wszystko, swoje włosy, swoje ciuchy, ogólnie cały styl, ale nie tylko to... jej sposób myślenia też się odmienił, ahh jak dobrze! Jak się okazuje, te zmiany są zauważalne przez wszystkich, a przede wszystkim przez jej dyrektora, który stale z nią flirtuje. Wiąże się to również z jej stosunkiem do pracy - jest tutaj sporo wątków na temat pracy nauczyciela. Z tą całą burzą zmian i zamętu, okazuje się, że Joaśka nie jest sama, ma też wokół siebie ludzi, którzy są obok niej, kochają ją i chcą jej pomóc. To również czas, kiedy zaczynają nadchodzić święta,ahh ten piękny czas. Tutaj znowu czuć magię świąt, pierniczków, cynamonu, herbatki z cytrynką i jeszcze czegoś... Wielkiej Miłości! Oby Joaśce się udało, jak myślicie czy jest szansa aby była szczęśliwa? Podsumowując, uważam, że jest to bardzo dobra książka, po prostu napisana w nieco specyficzny sposób i to mnie właśnie troszkę jakoś tak przygnębiło. Reszta była jak najbardziej na miejscu.

Joanna jest szczęśliwą mężatką. Nie przeszkadzają jej nawet staroświeckie poglądy jej męża dotyczące tego, jak powinna wyglądać i zachowywać się jego żona. Musi mieć długie włosy, zapinać guziki bluzki niemal pod samą szyję i zawsze trzymać w ręce najważniejszy atrybut domowego ogniska – ściereczkę do kurzu. Wszystko jednak się zmienia, gdy Joanna odkrywa, że mąż ją zdradza. Wraz z radykalną zmianą fryzury, bohaterka postanawia całkiem odmienić swoje życie. Jej decyzja pociąga za sobą szereg konsekwencji – Joanna będzie musiała stawić czoła flirtującemu dyrektorowi szkoły oraz na nowo przemyśleć swój stosunek do pracy. Na szczęście, odkryje wokół siebie ludzi, którzy zawsze będą gotowi jej pomóc. Bardzo lubię twórczość Agnieszki Olejnik i nie mogłam odmówić sobie przyjemności poznania jej świątecznej powieści. Ale czy tego bożonarodzeniowego klimatu było wystarczająco dużo? Według mnie trochę zbyt mało, zwłaszcza ze okładka zapowiadała taką właśnie lekturę. Jednakże oceniając całość, to historia okazała się naprawdę warta poświęcenia jej uwagi. "(...) Pan Bóg czasami miesza w tym garnku zwanym życiem, żebyśmy się nie przypalili." Książka przepełniona jest różnorakimi emocjami. Wszystko to, co dotyczy głównej bohaterki również niejako i my przeżywamy. Wraz z nią odczuwamy jej ból, tęsknotę, rozterki, wątpliwości oraz uczymy się żyć na nowo. Muszę powiedzieć, że podobała mi się przemiana Joaśki. Nagły impuls, kiedy zrozumiała, że dalej nie może żyć jak do tej pory wyzwala również w czytelniku chęć do pewnych zmian. Może nie aż tak radykalnych, ale przecież zawsze coś się tam znajdzie, prawda? Najtrudniejszy jest ten pierwszy krok, potem jest już z górki. "I to było właśnie cudowne. Że niczego nie można być pewnym, że za rogiem może na nas czekać coś, na co nie liczymy, czego się nie spodziewamy i w co nie wierzymy." Podobało mi się to, iż autorka poruszyła kilka ważnych dla każdego z nas problemów. Jednym z nich jest praca. Dla niektórych to tylko zajęcie mające zapewnić wypłatę. Ale niektórzy z nas potrzebują czegoś więcej. Pragną, by praca dawała im przyjemność i satysfakcję. Kibicowałam głównej bohaterce, by podjęła odpowiednie kroki w tym kierunku... A jak wyszło? Tu już musicie przekonać się sami. Do książki wkradło się kilka nielogicznych błędów, jak chociażby listopadowa Wielkanoc. Jednak nie jest to coś, co odebrałoby mi przyjemność z czytania. Część z Was może nawet ich nie zauważy. "Randka pod jemiołą" to ciepła, romantyczna, podnosząca na duchu, a przede wszystkim życiowa powieść z przesłaniem o zmianach, na które nigdy nie jest za późno, o skomplikowanych relacjach damsko-męskich, zdradzie. Polecam nie tylko na okres okołoświąteczny! sza-terazczytam.blogspot.com

Joanna jest młodą kobietą, od kilku lat szczęśliwą mężatką, która wiedzie bardzo spokojne życie u boku Kamila. Można stwierdzić, że momentami to życie jest za bardzo stateczne i monotonne, ale Joannie to nie przeszkadza. Wszystko się jednak zmienia, gdy okazuje się, że ukochany mąż, któremu nasza główna bohaterka gotowała zdrowe obiadki i dbała o ognisko domowe zdradza ją od jakiegoś czasu. Dotychczasowe życie kobiety wywraca się do góry nogami, a pozorne szczęście zmienia się w żal, frustrację i smutek. W kryzysie małżeństwa Joanne wspiera jej rodzeństwo – siostry i brat, którzy w przeciwieństwie do zrozpaczonej kobiety nie są zbytnio zasmuceni z takiego obrotu spraw. Joanna przeżywa mały kryzys, ma lepsze i gorsze dni. Całej tej trudnej sytuacji nie ułatwia jej bezczelny mąż i jego przyjaciel oraz praca w szkole na czele z podejrzanie zachowującym się dyrektorem. Czy bohaterce ostatecznie udało się pokonać przeciwności losu? „Randka pod jemiołą” to kontynuacja książek Agnieszki Olejnik „Ławeczka pod bzem” i „Cała w fiołkach”, których jeszcze nie miałam okazji przeczytać. Może bliżej wiosny z ciekawości sięgnę po te tytuły, aby poznać od początku losy bohaterów. Muszę przyznać, że podczas lektury tej książki miałam trochę mieszane uczucia. Zdradzona kobieta – główna bohaterka, która sama nie wie, czego tak naprawdę chce. Z jednej strony Joanna chciała odejść od męża, a jednocześnie skrycie marzyła, by do niej jednak wrócił. I tak przez sporą część książki. Wiadomo, kobieta zmienną jest, ale w takiej sytuacji wszystko powinno być jasne. Ta niestabilność i duże niezdecydowanie bohaterki było dosyć denerwujące i momentami nudne, ale muszę przyznać, że książkę czytało mi się zadziwiająco szybko. Czy lektura zawładnęła moim sercem i zapadła mi w pamięć? Szczerze mówiąc to niestety nie do końca, chociaż książka nie była najgorsza. Po świątecznym tytule i okładce spodziewałam się większej magii świąt i klimatycznego nastroju. Za pozytywny aspekt powieści mogę uznać odważną decyzję głównej bohaterki o zmianie pracy. „Randka pod jemiołą” to taka słodko – gorzka historia, w której brakowało mi magii świąt. Muszę też powiedzieć, że w mojej opinii ta powieść ma sporo elementów nieco oderwanych od rzeczywistości. Czy polecam? Nie chcę zniechęcać, bo książka nie jest zła, ale osobiście czytałam lepsze książki o tematyce świątecznej. Jeśli lubicie taką mieszankę, która nie jest przesycona elementami świątecznymi, to myślę, że książka może Wam się spodobać.

„Randka pod jemiołą” to książka bynajmniej nie w klimacie świątecznym, co mógłby sugerować sam tytuł czy chociażby okładka. Co natomiast nie zmienia faktu, że czytając ją mogę szczerze powiedzieć, że bawiłam się całkiem nieźle. Muszę przyznać, że poszerzam swoje czytelnicze horyzonty, gdyż po raz kolejny miałam swój mały debiut z twórczością Pani Agnieszki Olejnik i co najważniejsze, uważam go za jak najbardziej udany. Książka rozpoczyna się pewnego zimowego dnia i opowiada o perypetiach w życiu Joanny. Do tej pory przysłowiowej „kury domowej”, która bezwarunkowo i z własnej nieprzymuszonej woli podporządkowała się swojemu domowemu Panu i Władcy (czyt. mężowi). Szanowny małżonek Asi decydował praktycznie o każdym możliwym aspekcie życia, nawet o tym w co może, a w co nie może ubrać się jego żona, absolutnie nie przystoi mężatkom obcinanie włosów i eksponowanie karku, zakazane również było zakładanie szpilek, czy też innych butów na wysokim obcasie. Co dziwniejsze w tej sytuacji, to to że Joasia nie widziała w tym nic złego, wręcz wierzyła że są to jej własne przekonania i cele. Oprócz zadań czysto domowych nasza bohaterka, była również aktywna zawodowo. Była nauczycielką angielskiego w szkole i doskonale się w tym odnajdywała i wydawała się spełniona i szczęśliwa. No właśnie – wydawała. Aż tu nagle pewnego dnia na swoje nieszczęście ( chociażby jakby się dobrze zastanowić, to na szczęście) odkryła, że jej ukochany Kamil ją zdradza. Od tego momentu jej życie przewraca się do góry nogami i już nic nie będzie takie same. Nawet zapozna się bliżej z kozą Nostrą. Mimo iż, książka w niektórych momentach nawiązuje do „Ławeczki pod bzem” i „Całej we fiołkach”, to w moim przypadku absolutnie to nie przeszkadza i nie miałam odczucia, że coś z tej historii mi umknęło. „Randka pod jemiołą” to pozytywna książka, pełna ciepła i humoru, poruszająca ważne aspekty naszego codziennego życia. Lekkie pióro autorki sprawiło, że miałam niebywałą przyjemność z czytania i idealnie pasuje na zimowe, leniwe wieczory. Dla fanów lekkich i przyjemnych obyczajówek polecam jak najbardziej. http://ksiazka.blogowo.eu/2019/01/10/randka-pod-jemiola-agnieszka-olejnik/?fbclid=IwAR1mGdSm5n526HJD0PK5T4UI6deEuj2r_NXqTM54onniqv0REmJjF0Cddvs

ndka pod jemiołą Agnieszki Olejnik to już ostatnia książka, którą przeczytałam w trakcie świątecznej przerwy. Akcja książki rozpoczyna się zimą tuż przed świętami Bożego Narodzenia, główną bohaterką jest Joanna, która wspomina poprzedni rok swojego życia. Ten czas w jej życiu był przełomowy i wywrócił jej dotychczasowe życie do góry nogami. Joanna była na pozór szczęśliwą mężatką, prowadziła dom i całą swoją energię skupiała na mężu dogadzając mu jak tylko mogła. Kobieta całkowicie podporządkowała się Kamilowi, który decydował nawet jaką długość włosów powinna nosić, w co się powinna ubierać lub w jaki sposób powinna się malować. Joanna w tym związku nie miała swojego zdania. Pewnego dnia świat kobiety się zawalił, okazało się bowiem, że ukochany mąż ją zdradza. Początkowo Joanna wypiera tę wiadomość, nie chce przyjąć do siebie tego co się stało. Cały czas bardzo kocha męża i nie potrafi z dnia na dzień o nim zapomnieć. Żyje nadzieją, że Kamil do niej wróci. Nic takiego jednak się nie dzieje, a co gorsza mężczyzna zaczyna ją tratować w zły i pogardliwy sposób. Chcąc nie chcąc Joanna musi zacząć nowe życie bez Kamila, w pojedynkę. Kobieta postanawia wsiąść życie we własne ręce i rozpoczyna rewolucje, ścina włosy, zakłada szpilki, rzuca pracę i postanawia, że teraz jej jej czas i zaczyna żyć po swojemu. Joanna ma ogromne wsparcie w rodzeństwie, siostrach Agacie i Idze oraz bracie Maćku i najbliższych przyjaciołach. Jak potoczą się losy Joanny? Czy Kamil wróci do niej czy może w końcu dziewczyna przejrzy na oczy i otrząśnie się po ciężkich chwilach? W książce rozwinięty zostanie wątek tytułowej jemioły, który będzie wiązał się z pewną wróżbą pani Wiesi i mocno zamiesza w życiu naszej głównej bohaterki. Powieść nie ma charakteru typowo świątecznego. Joanna musi przeżyć cały rok, aby w końcu zdała sobie sprawę czego tak naprawdę chce, i w którą stronę zmierza jej życie. Cała historia jest przewidywalna, ale czyta się ją bardzo przyjemnie i miło. Możemy zobaczyć jak z dnia na dzień trzeba przewartościować swoje życie i zacząć wszystko od nowa. Każdy koniec to przecież początek czegoś nowego, lepszego. Moja ocena :8

„Randka pod jemiołą” to ostania ze świątecznych propozycji od Czwartej Strony. Zapraszam. Joanna jest pozornie szczęśliwą mężatką, aż do dnia, w którym przyłapuje męża na zdradzie. Od tej pory mocno podporządkowana konserwatywnym poglądom ślubnego kobieta, zmienia się nie do poznania. Jej odmiana nie uchodzi uwadze innych mężczyzn. Czy Asia otworzy się na nowe uczucie? W końcu grudzień to czas cudów. „Randka pod jemiołą” zaczyna się zimą i kończy zimą, ale jest w niej najmniej tych okołoświątecznych momentów, ponieważ powieść Agnieszki Olejnik bardziej skupia się na człowieku. Na przykładzie Joanny, która rok wcześniej postawiła swoje życie do góry nogami, pokazuje, że od nas samych najwięcej zależy. Stojąc na rozdrożu, najczęściej tęsknie spoglądamy za siebie, na to, co było, co jest nam znane, tylko wtedy trzeba sobie zadać kluczowe pytanie — czy warto wracać? Zmiany nie oznaczają czegoś gorszego, raczej nowe, które wreszcie możemy kreować tak, jak sami chcemy! Tak jak w przypadku bohaterki „Randki pod jemiołą” najtrudniejszy pierwszy krok, ale warto go zrobić. O stylu Agnieszki Olejnik czytałam wiele pozytywnych opinii i sama się z nimi zgadzam. Książka mija strona po stronie i nie wiadomo kiedy, a rozpoczęta chwilę wcześniej historia po prostu się kończy. Polecam! Naprawdę warto :)

Perypetie Joasi będą bliskie każdej polskiej nauczycielce zmagającej się z "deformą" edukacji.. Wiele odniesień do realiów dzisiejszej szkoły i zmian w niej zachodzących powoduje, że książkę jako nauczycielka właśnie, czytałam z zapartym tchem. W końcu ktoś ma odwagę opisać bałagan jaki jest w szkołach. Zgadzam się w 100% z każdym słowem w tym zakresie. I tak jak bohaterka też niestety coraz częściej myślę o zmianie zawodu. A tak w ogóle, to wiele mądrych przesłań płynie z treści książki. Każdy znajdzie tu coś co go zainspiruje - bo przecież życie różne problemy niesie - a to zdrada małżeńska, zmiana pracy, brak mieszkania itp. Ważne jest aby mieć odwagę. Bo jak powiedziała jedna z bohaterek pani Rozalia "przy strachu kurczy się świat, a przy odwadze rozszerza". Dlatego moi drodzy, ta ksiązka na pewno Was zainspiruje. Wskaże Wam wiele możliwości by żyć szczęśliwie, nawet gdy pada deszcz! https://umilanki.blogspot.com/2019/01/randka-pod-jemioa-agnieszki-olejnik.html

Świąteczne książki lubię czytać przez cały rok, ale to właśnie w grudniu doceniam je najbardziej. Kilka z nich które kupiłam sobie na początku roku, trzymałam aby Wam pokazać specjalnie do teraz. Jedną z nich jest "Randka pod jemiołą". Joanna, zahukana kura domowa to główna bohaterka. Mąż trzyma ją ostro pod kloszem nie pozwalając szaleć. Gdy dowiaduje się że jest zdradzana zmienia wszystko, łącznie z fryzurą. Powieść ukazuje wagę obustronnej dbałości o związek. Walkę o nadzieję o lepsze jutro i odbudowę właśnej wartości po stracie drugiej połówki. Podkreśla jak można wyjść z dołka i otworzyć się na nowe uczucie. Może i całość jest przewidywalna i nie bardzo odkrywcza. Ale jest ciepła jak czekolada z piankami i otulająca jak ulubiony kocyk. Takie książki też są potrzebne. Mnie się ona bardzo podoba i chętnie będę do niej wracać. W ten zimowo-świąteczny czas lektura obowiązkowa ! https://www.instagram.com/p/CInTnmDBwTL/

Świąteczne książki lubię czytać przez cały rok, ale to właśnie w grudniu doceniam je najbardziej. Kilka z nich które kupiłam sobie na początku roku, trzymałam aby Wam pokazać specjalnie do teraz. Jedną z nich jest "Randka pod jemiołą". Joanna, zahukana kura domowa to główna bohaterka. Mąż trzyma ją ostro pod kloszem nie pozwalając szaleć. Gdy dowiaduje się że jest zdradzana zmienia wszystko, łącznie z fryzurą. Powieść ukazuje wagę obustronnej dbałości o związek. Walkę o nadzieję o lepsze jutro i odbudowę właśnej wartości po stracie drugiej połówki. Podkreśla jak można wyjść z dołka i otworzyć się na nowe uczucie. Może i całość jest przewidywalna i nie bardzo odkrywcza. Ale jest ciepła jak czekolada z piankami i otulająca jak ulubiony kocyk. Takie książki też są potrzebne. Mnie się ona bardzo podoba i chętnie będę do niej wracać. W ten zimowo-świąteczny czas lektura obowiązkowa ! https://www.instagram.com/p/CInTnmDBwTL/