Purpurowy zmierzch (okładka  miękka, 02.2020)

Co tu pisać po prostu rewelacja

Bardzo dobra kontynuacja cyklu

Władimir Putin nie żyje! Nie jest to żadna clickbaitowa informacja, rodem ze spisowych stron. Tak prezentuje się fabuła najnowszego technothrillera autorstwa Jakuba Pawełka. Szósty i zarazem ostatni tom popularnej serii, ukazującej się na naszym rynku nakładem wydawnictwa Warbook, pokazuje obraz alternatywnej rzeczywistości, gdzie dotychczasowy sojusznik może stać się w mgnieniu oka niebezpiecznych wrogiem. Amerykańsko-rosyjska wojna o bogate złoża naturalne Arktyki powoli przechodzi w bardziej decydującą fazę. Światem wstrząsa informacja o śmierci przywódców Rosji, Ukrainy i Kazachstanu, którzy giną w wyniku zamachów. Przymierze zaczyna coraz mocniej przypominać nadmiernie napompowany balon, który w każdym momencie może eksplodować. Sytuacji nie poprawia nowa władza w Moskwie, na której czele staje Piotr Zorin, jawnie oskarżający Polskę i inne kraje Europy Wschodniej o morderstwo Putina. Problematyczna również jest niestabilna sytuacja w Europie Zachodniej, która pogrąża się w coraz większym chaosie wywołanym falą zamachów. Świat staje na krawędzi zagłady i wystarczy jeden malutki krok, aby pochłonąć ludzkość w odmętach szaleńczej wojny. Jedyną nadzieją na ustabilizowanie napiętej sytuacji jest wspieranie opozycyjnych sił w Rosji, które mogą opanować całe to szaleństwo. W tle tych wydarzeń nieustannie działa chińska korporacja Harmonia, która ma o wiele więcej wspólnego z zaistniałym kryzysem, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Nie zabraknie tutaj również jednostki Radegast, której żołnierzy zrobią wszystko, aby wykonać zlecone im zadania. Jakub Pawełek od początku swojego cyklu w bardzo umiejętny sposób łączył realizm świata z wymyślonymi przez siebie elementami. Dzięki czemu poszczególne części dość szybko znalazły się na liście ulubionych pozycji zarówno miłośników książek wojennych, jak i tych czytelników, którzy gustują w powieściach z elementami gatunku political-fiction. Purpurowy zmierzch to świetne zwieńczenie całej serii, zapewniając odbiorcy zarówno pokaźną dawkę widowiskowej walki zbrojnej, jak i mocniej skomplikowaną treść fabularną, w której meandry polityki odgrywają ważną rolę. Solidne rzemiosło autora przejawia się również w bardzo ciekawym i dynamicznym wielowątkowym prezentowaniu całej historii, przy jednoczesnym zachowaniu logicznej całości. Przeskakuje on pomiędzy różnymi bohaterami, miejscami akcji i wydarzeniami, dzięki czemu każda z opisanych tutaj stron ma swoje przysłowiowe pięć minut, a czytelnik ma okazję zobaczyć całościowy obraz wykreowanego świata (z różnych perspektyw). Podobnie jak w poprzednich odsłonach cyklu, dość istotnym elementem książki są widowiskowo zaprezentowane potyczki zbrojne. Spektakularne bitwy lądowe z użyciem sił pancernych; podniebne potyczki samolotów i śmigłowców, mających na celu osiągnięcie dominacji powietrznej i wsparcie sił lądowych; działania jednostek specjalnych, którzy potrafią wykonać każdą nawet najtrudniejszą misję. Jakby tego wszystkiego było mało, to nie braknie tutaj wykorzystania najnowocześniejszej techniki militarnej (od dronów zwiadowczych/bojowych po bardziej futurystyczną broń meteorologiczną). W prawie 600 stronicowym dziele znalazła się również odpowiednia ilość miejsca, aby lepiej ukazać Polskę, jako gracza, który chce odgrywać znaczącą rolę na arenie międzynarodowej i potrafi wykorzystać pewne pojawiające się okazje. Na pewno spodoba się to czytelnikom, którzy lubią czytać, jak mógłby wyglądać nasz kraj w rękach kompetentnych polityków. Purpurowy zmierzch to pozycja stanowiąca część większego cyklu, ale skonstruowana jest w taki sposób, że można potraktować ją jako osobny tytuł. Co prawda pewne ukazane tutaj wątki, czy zaprezentowani bohaterowie będą troszkę enigmatyczni, ale ogólny zarys historii będzie stosunkowo jasny i szybki do zrozumienia. Książę czyta się naprawdę bardzo dobrze i niebywale szybko (nawet biorąc pod uwagę jej solidną grubość). Kolejne strony pochłania się z wielką przyjemnością i zapewniają one odbiorcy należytą dawkę relaksu i rozrywki. Autor stawia na rozmach przy jednoczesnym dbaniu o szczegółowość swojego dzieła, co sprawia, że pozycja powinna zainteresować spore grono potencjalnych odbiorców.

Zakończenie serii? Nie jestem taki pewny, zostały wyjścia na kolejne opowiadania a Przymierze nie wyczerpało swoich możliwości. Czyta się dobrze, ale książka jest trochę za długa i jej część mogła posłużyć na początek tomu finalnego. Z niektórymi rozwiązaniami nie mogłem się pogodzić, ale to nie ja jestem narratorem a jak wiadomo political-fiction rządzi się własnymi prawami. Wyraźnie widać nie dokończenie wątku z chińską organizacją, która się rozwija a się nie kończy. Co do pisarskiego warsztatu, nie miałbym zarzutu, ale dwie rzeczy mnie denerwowały, niemal każda eksplozja to "kula ognia" a co druga postać gdy coś mówi "krzyżuje ręce na piersi" - zacząłem mieć podejrzenie, że to być może jakiś znak rozpoznawczy którejś agencji bezpieczeństwa. Podsumowując jedna z najciekawszych serii political-fiction. Paweł Famus.