Psie sucharki. Wszystko, co powiedziałby twój pies, gdyby umiał mówić (okładka miękka)

"Miłość, wierność i przywiązanie można wyrazić na różne sposoby - chuchając w twarz smrodkiem z głębi trzewi, liżąc kolano ukochanej osoby albo siadając jej na stopie. Jednym z ciekawszych pomysłów na wyrażenie naszych uczuć, gdy ich obiekt pozostaje nieobecny, jest uwicie gniazda z jego gaci, skarpet, rajtuz i przepoconych podkoszulków. Wystarczy wywalić kosz z odzieżą przyszykowaną do prania i kręcić w niej młynki aż do powstania wygodnego barłogu. W tak przygotowanym legowisku jest miękko, ciepło, czuć esencjonalny zapach bliskiej nam osoby i mimo że serce płacze z tęsknoty, jakoś da się dotrwać do czasu powrotu opiekuna." Psiaki są dobre, piękne i urocze, co od zawsze sprawia, że chcemy choć jednego tylko dla siebie, do kochania. Inspirują też wiele filmów, szczególnie tych dla dzieci, przez co pojawiają się chwilowe mody na określone rasy. Wiele takich kupionych w przypływie chwili zwierzaków kończy w schroniskach, lub (o, zgrozo!) w lesie albo na ulicy. Maria Apoleika to prawdziwa miłośniczka psów, dlatego zależy jej na ich dobrym życiu, niezależnie od rasy, wieku, urody czy stanu zdrowia. Z tego powodu powstały Psie Sucharki, strona, na której autorka umieszcza rysunki - czasem humorystyczne, czasem poruszające, a bardzo często edukujące. Porusza też inne kwestie związane z cierpieniem zwierząt, jak rezygnacja z wykorzystywania naturalnych futer w przemyśle odzieżowym (”Najlepsze futro to takie, które się cieszy na Twój widok” to najbardziej uroczy i równocześnie w pewien sposób najlepiej przemawiający do rozsądku argument, jaki słyszałam). Literacki debiut Marii Apoleiki jest gęsto ilustrowany takimi właśnie rysunkami. Największą zaletą książki jest szerokie grono odbiorców. Można ją potraktować jako poradnik dla osób pragnących przyjąć psa do swojego domu po raz pierwszy lub “doszkalacz” dla początkujących właścicieli. Ale nawet starzy wyjadacze znajdą w niej coś dla siebie - niewykluczone nawet, że są największymi fanami “Psich Sucharków” i jako pierwsi stali w kolejce po świeżutkie, ciepłe jeszcze tomiki. Większość rysunków Marii Apoleiki przedstawia bowiem charakterystyczne, przezabawne i rozczulające psie zagrywki. Stojąc w kolejce po podpis autorki, co i rusz słyszałam, jak uczestnicy spotkania czytają na głos dymki z komiksów, a potem śmieją się do łez, powtarzając “jak Maksio!”. Choć wiedza zawarta w “Psich Sucharkach” może się niektórym wydawać podstawowa i oczywista, pomyślmy, ile szkody może przynieść jej brak. Zawsze warto też przeczytać poradnik dobrej jakości (czyli, w tym przypadku, poradnik Marii Apoleiki) i zweryfikować albo nawet uzupełnić swoją wiedzę. Pies ma mieć dobre życie. I koniec. Kropa.

Krótko. Książka jest po prostu REWELACYJNA. Już dawno nie uśmiałem się tak bardzo. Świetnie opisane zachowanie psiaków. Tak jakbym czytał o swoim Pupilu. Pozycja OBOWIĄZKOWA dla wszystkich miłośników psów i "psisceptyków". POLECAM.

Świetna książka dla miłośników czworonożnych przyjaciół.

Super książka! Czytając ją można się nieźle uśmiać! ;D

Nie, nie posiadamy psa. Ale w najbliższym otoczeniu widzę, jak PEWIEN pies ze schroniska o imieniu Dżordż, zmienił życie co najmniej 5 osób. I jak ten jeden pies zmienił co najmniej 5 ludzi. I myślę sobie na brudno, że gdyby ten Dżordż potrafił mówić, to pewnie przyłożyłby cegiełkę do tej książki. Bo o psach można godzinami – mówić, opowiadać, plotkować itd., itp. I o właścicielach psów również. Nawet rodzinnie – gdy się spotykamy, opowieści o Dżordżu zajmują solidne miejsce w tych naszych wspólnych rozmowach i dyskusjach. Śmieszą, intrygują – podobnie jak w tej książce. Bo przypadek Dżordża nie jest wyjątkiem. Każdy, kto ma psa, pewnie odnajdzie tu siebie, albo swojego pupila. Tak, tak – właśnie na kartkach tej książki. Jest śmiesznie, z przymrużeniem oka, czasem poważnie. I choć dominują ilustracje, jest spora dawka tekstów, napisanych dość małą czcionką – więc gdyby to zliczyć wszystko do kupy – wychodzi tego całkiem sporo: analizy, informacje, ciekawostki, przemyślenia, doświadczenia. Jest mnóstwo porad – jak, co, kiedy i dlaczego? Już na początku spodobało mi się podejście autorki do posiadania psa. Bo jeśli pies – to niekoniecznie rasowy, a jeśli rasowy to z „dobrej, zarejestrowanej hodowli”. Choć patrzę często na tego naszego-nie naszego Dżordża i nadziwić się nie mogę. Miał być ponoć rasowy, został podarowany pewnemu nieznajomemu dziecku, a gdy pies okazał się dziwną krzyżówką dwóch ras, nie – ras, został oddany bez refleksji do schroniska. W książce znajdziecie prawdy i mity na temat posiadania psa. Również takie, że posiadanie bywa kosztowne, że trzeba się dobrze zastanowić, czy aby na pewno chcecie go mieć na dobre i złe, czy duży czy raczej mały (a może jednak średni?), czy lubi ruch czy raczej preferuje kanapę. To wszystko jest ważne – warto poczytać, by się nie rozczarować. W każdym razie psy na pewno świetnie sprzątają: na przykład biszkopciki czy upuszczone kanapki. Kiedy można pogłaskać nieznajomego psa, czy przed psem należy chować książki, czy w każde miejsce można zabierać psa? To tylko kilka pytań, na które znajdziecie tutaj odpowiedź. Ja naprawdę nieźle bawiłam się przy ilustracjach. Widać, że autorka jest baczną obserwatorką psiej rzeczywistości i ma duże poczucie humoru. Do tego często wykorzystuje grę słów związana z psim językiem. Wychodzą z tego niezłe neologizmy. Podsumowując – Psie sucharki to spora porcja wiedzy na psie tematy i duża porcja śmiechu. I nie trzeba mieć psa, by się dobrze przy niej bawić. Ps. Niektóre ilustracje przeznaczone również dla małolatów, a niektóre niekoniecznie.

bardzo fajna i wbrew pozorom z "mądrością" do pomyślenia dla tych którzy wiedzą małe co nieco o psach to potwierdzenie tego że są przygotowani do tego aby gościu na czterech łapach wszedł do rodziny na dobre i na złe - członek rodziny a dla tych co dopiero się dowiadują co to i kto to pies to sygnał że jeszcze nie czas na czworonoga. Świadomy wybór i wiedza to podstawa i jakie są tego konsekwencje na lata a szczególnie te ostatnie. Dla mnie jedynym minusem tego zakupu to że kupiłam miękką oprawę ale na właśnie mój wybór - ogólnie super

Kocham Psie Sucharki nad życie pod każdą postacią! To cudowny świat humoru i miłości do psów, który uczy i bawi. Mam psiosucharkowe kalendarze, koszulki, pocztówki, magnesy. Wszystkie Psie Sucharki, które ukazały się na facebooku, mam zapisane w komputerze, ale marzyłam o wydaniu książkowym tych cudownych rysunków. Ta książka jest absolutnie KOSMICZNIE CUDOWNA. Zawiera wszystkie moje kultowe Sucharki, które są przeplatane fantastycznymi krótkimi opowiastkami. Ludzie, migiem kupujcie, bo warto! :)

Świetna książka na poprawę humoru Najważniejsze, że przy niej się nie nudzisz a czytając widzisz swojego psa Polecam nie tylko miłośnikom psów

Książka jest tym czego się spodziewałam, obserwując na bieżąco komiksy autorki. Super na prezent dla miłośnika psów.

Miła lektura - lekki i dowcipny słownik z psiego na nasze i wyjaśnienie punktu widzenia naszych czworonogów!