Przyciąganie (okładka  miękka, 04.2018)

Książka warta przeczytania. Porusza ważne tematy z którymi mamy styczność w życiu codziennym.

Pierwsza książka tej autorki z którą miałam przyjemność się spotkać i na pewno nie ostatnia.Jestem bardzo zachwycona wciąga bardzo szybko się czyta i porywa za serce.Polecam

Cudowana książka , wciągnęla mnie bez reszty polecam wszystkim ,którzy uwielbiają nietuzinkowe historie miłosne.

Rewelacyjna książka ,,połknięta '' przeze mnie w jeden wieczór.

Bardzo fajna książka

Przyciąganie to książka o pokonywaniu własnych słabości, o miłości i życiu bez barier narzuconych przez społeczeństwo. Elżbieta Rodzeń stworzyła pięknych, skomplikowanych i doskonałych w swojej niedoskonałości bohaterów, których polubiłam od pierwszej strony. Jeśli szukacie książki, która przepełniona jest najprawdziwszymi emocjami, to Przyciąganie na pewno Wam się spodoba. Gorąco polecam!

Polecam wszystkim romantycznym duszom, jak i tym czytelnikom, którzy w romansach szukają czegoś więcej niż zakochania się na pierwszej stronie i lukru płynącego z kolejnych rozdziałów. Emocje zawsze na pierwszym miejscu! http://www.ksiazkomiloscimoja.pl/2018/04/przyciaganie-elzbieta-rodzen.html

Niepełnosprawność dla zdrowego człowieka często jest końcem świata. W ułamku sekundy zostaje mu odebrana samodzielność, marzenia, wolność, a niekiedy nawet i godność. Załamani straciwszy tak wiele, trudno pogodzić się z tym, co przygotował dla nas los. Jednak, wbrew wszystkim przeciwnościom, codziennie ludzie udowadniają, że nie musi tak być. Wypadek nie musi oznaczać końca aktywności i pasji. Życie „po” zależy od nas samych, od tego, czy znajdziemy w sobie wystarczająco dużo siły i samozaparcia, by walczyć i przybliżyć je do tego, jakie prowadziło się zanim nieszczęśliwe zdarzenie pokrzyżowało nam plany. Garrett, jeden z głównych bohaterów Przyciągania Elżbiety Rodzeń pokazuje, że mimo swojej niepełnosprawności, nadal można cieszyć się życiem i korzystać z niego, momentami aż do przesady… Nadia, młoda pielęgniarka, pojawia się w życiu Garretta nieproszona, zostaje ona zatrudniona przez rodziców młodego mężczyzny, który przez nieszczęśliwy wypadek znalazł się na wózku inwalidzkim. Mogłoby się wydawać, że będzie to kolejna osoba, która siedzi zamknięta w domu i nie potrafi pogodzić się z zaistniałą sytuacją. Poniekąd tak jest, bowiem Garrett na każdym kroku chce wszystkim udowodnić, że nie ma dla niego rzeczy niemożliwej do wykonania. Tak naprawdę chce też to udowodnić sobie, że może… Zadaniem Nadii będzie wpłynąć na mężczyznę, by się tak bardzo nie forsował, ale czy, ku uciesze rodziny, uda się jej to osiągnąć? Czy przemówi Garrettowi do rozsądku? Poza tym, czy kobieta poradzi sobie z depczącą jej po piętach przeszłością? Odpowiedzi znajdziecie w najnowszej powieści Elżbiety Rodzeń. Przyciąganie to kolejna powieść autorki, która wywołała we mnie falę pozytywnych emocji i nie pozwoliła odłożyć się na później. Elżbieta Rodzeń ponownie wciąga nas w swój świat i sprawia, że nie tylko przyprawia nasze serca o szybsze bicie (chyba nabawię się przez jej książki nadciśnienia…), ale również nie chce nam się z niego wychodzić. Poza tym… pozostawia nas odrobinę bogatszych o nowe doświadczenia. Niepełnosprawni, mimo wielu kampanii promocyjnych, nadal wzbudzają w osobach pełnosprawnych mieszane uczucia. Dlaczego? A no dlatego, że nie jesteśmy z nimi obyci, nie potrafimy się w ich towarzystwie normalnie zachowywać. Często nie wiemy co wypada zrobić lub powiedzieć, a co nie. Elżbieta Rodzeń w Przyciąganiu uchyla nam rąbka tajemnicy i pokazuje jakiego zachowania może oczekiwać od nas osoba niepełnosprawna, w tym przypadku siedząca na wózku. Poza tym przedstawia to w sposób niezwykle prosty i realny, a bariery, jakie pojawiają się w związku z poruszaniem się na wózku są smutnym potwierdzeniem tego, z czym muszą się mierzyć osoby w życiu codziennym. Historia, którą poznajemy w Przyciąganiu mocno skojarzyła mi się [...] z głośną powieścią Jojo Moyes Zanim się pojawiłeś. Tam też pojawia się motyw niepełnosprawności, zresztą obie książki zaczynają się dosyć podobnie, rodzice niepełnosprawnego mężczyzny szukają opiekunki/pielęgniarki dla swojego dorosłego dziecka. Wprawdzie Nadia i Lou mają inne zadanie, a Garrett i Will różnią się stopniem niepełnosprawności, to skojarzenia pozostają. Nie powiedziałabym, że jest to coś złego. [...] Każda z autorek przygotowała dla swoich bohaterów inny scenariusz i oba są piekielnie dobre. Po lekturze można pofantazjować jak mogłoby się potoczyć życie bohaterów, gdyby jeden z nich był bardziej, a drugi mniej poszkodowany. Myślę, że Przyciąganie można uznać za polską odpowiedź na Zanim się pojawiłeś, która pod żadnym kątem nie odstaje od powieści Jojo Moyes. Myślę nawet, że Jojo spodobałaby się historia Nadii i Garretta. Oczywiście na początku bałam się, że historia Elżbiety Rodzeń będzie zbyt podobna do tej, stworzonej przez Moyes, ale na szczęście autorka szybko rozwiała moje obawy. Teraz wiem, że nie powinnam wątpić w autorkę i na pewno już tego błędu nie popełnię. [...] Przyciąganie to kolejna wartościowa powieść, koło której nie można przejść obojętnie. Oprócz rozrywki, jaką niewątpliwie daje nam ten tytuł, uświadamia i otwiera czytelnikom oczy na sytuację osób poruszających się na wózkach. W przeciwieństwie do Przyszłość ma twoje imię, wcześniejszej powieści tejże autorki, nie ma się wrażenia „przegadania” historii, a bohaterowie, podobnie jak Blanka i Mateusz ze wspomnianej przeze mnie powieści, są bardzo realni i sympatyczni. Przyciąganie wciąga od pierwszej strony i szalenie trudno się od niej oderwać. Fabułą przypomina trochę Zanim się pojawiłeś Jojo Moyes, ale nie bójcie się, nie jest to ta sama historia. To polska odpowiedź na książkę Moyes, która na krok nie odstępuje od historii Lou i Willa. Myślę że fanom tej dwójki propozycja Elżbiety Rodzeń przypadnie do gustu i pokocha ją równie mocno jak Zanim się pojawiłeś. Moim zdaniem Przyciąganie to obowiązkowa lektura dla czytelniczek gatunku New i Young Adult! [www.dzosefinn.blogspot.com]

Pamiętam jak dziś, co się ze mną działo, gdy czytałam „Dziewczynę o kruchym sercu” Elżbiety Rodzeń. Było to wtedy moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać po tej książce i nie byłam przygotowana na cały ten ładunek emocjonalny, który w niej znalazłam. To właśnie wtedy Elżbieta Rodzeń zawładnęła moim czytelniczym sercem i wiedziałam, że przeczytam wszystko, co wyjdzie spod jej pióra. Dziś zapraszam Was na recenzję jej najnowszej powieści, która swą premierę będzie miała 16 kwietnia, a mój blog objął ją patronatem medialnym. Nadia zmuszona jest zacząć wszystko od nowa. Ucieka od życia i mężczyzny, który miał być jej całym światem. Z silnej kobiety zmienia się w osobę, która ze strachem ogląda się za siebie. Gdy otrzymuje propozycję pracy, jako osobista pielęgniarka niepełnosprawnego Garretta, ma nadzieję, że wreszcie odzyska spokój i będzie bezpieczna. Jednak Garrett młody i przystojny prawnik nie jest zadowolony, że ktoś ma go niańczyć i przeszkadzać mu w jego dość ekstremalnym stylu życia, więc postanawia jak najszybciej pozbyć się Nadii ze swojego domu. Tylko czy będzie to takie proste? O tym przekonajcie się sami. W recenzji, którejś z powieści Elżbiety Rodzeń napisałam, że warto zapamiętać to nazwisko, bo to autorka, która wyda jeszcze wiele pięknych powieści. Nie pomyliłam się, bo naprawdę za każdym razem dostaję historię, która dostarcza mi mnóstwa emocji, radości i wzruszeń. Każda jej powieść nie jest zwykłą opowiastką, bo autorka przemyca w treści wiele ważnych spraw i porusza trudne i bolesne tematy. Tym razem skupiła się na niepełnosprawności i uświadomiła mi, że nie jest to żadną karą, czy wyrokiem, bo nawet poruszając się na wózku inwalidzkim, można spełniać marzenia i przekraczać granice. Można normalnie żyć, pracować, cieszyć się życiem i przede wszystkim kochać i być kochanym. Jednak nie tylko na tym skupiła się autorka, bo został także poruszony temat przemocy domowej oraz przemocy na tle seksualnym, czyli coś, co niestety dzieje się w niejednym domu za zamkniętymi drzwiami. Oczywiście głównym wątkiem jest rodzące się pomiędzy bohaterami uczucie najpierw przyjaźń, która z czasem zmienia się w miłość. Autorka w bardzo piękny sposób opisała ich relację, ich postrzeganie siebie nawzajem oraz uczucia kłębiące się w ich sercach. To taka historia, o której się nie zapomina, i która długo zostaje z czytelnikiem. W sumie Elżbieta Rodzeń to jedna z nielicznych autorek, której książki zapadają mi w pamięci, pamiętam ich fabułę oraz zakończenie. To naprawdę sztuka tak wbić mi się w głowę i moje myśli, przy tak dużej ilości książek, które czytam. Myślę, że to zasługa tego, że Ela w każdą swoją powieść wkłada całe serce i kocha to, co robi, po prostu dba o każdego czytelnika. Oczywiście bohaterowie zostali wykreowani świetnie. Nadia to taka dziewczyna, którą polubiłam już na samym początku. Miła, serdeczna, zagubiona, chcąca od życia tylko stabilizacji, bezpieczeństwa i spokoju. Jeżeli chodzi o Garretta to nie od razu obdarzyłam go sympatią, na początku wydał mi się totalnym dupkiem, ale bardzo szybko zmieniłam o nim zdanie, bo arogancja i niezbyt miłe zachowanie względem Nadii, było tylko maską, pod którą skrywał się człowiek dotknięty przez los, który nosił w sercu ogromną tajemnicę. Oboje dotknięci przez los, tak różni, a jednak tacy sami. „Nie miałam pojęcia, co mnie czekało, ale wiedziałam jedno. Przyciąganie między nami było tak silne, że nie mogłam go zignorować. Pragnęłam poddać się tej miażdżącej sile i przekonać na własnej skórze, jak to jest być z tym mężczyzną. Nie myślałam już o żadnych kosztach, które miałabym za to ponieść. Po prostu musiałam znaleźć się w jego ramionach.” "Przyciąganie", to kolejna powieść Elżbiety Rodzeń, która wywarła na mnie ogromne wrażenie. Autorka przyzwyczaiła mnie do tego, że jej książki przepełnione są całą paletą emocji, które chwytają za serce, za dusze, a problemy bohaterów stają się moimi problemami i wraz z nimi toczę walkę o nową i lepszą przyszłość. "Przyciąganie" to historia, jakiej nie powstydziłoby się napisać prawdziwe życie. To opowieść prawdziwa do bólu, emocjonująca, skłaniająca do refleksji, ale także dająca nadzieję na lepsze jutro. To piękna powieść o miłości, przyjaźni, o błędnych decyzjach i ich konsekwencjach, o trudnych wyborach i o nadziei, która zawsze umiera ostatnia. Polecam Wam ją z czystym sumieniem, bo Elżbieta Rodzeń, to jedna z najlepszych autorek, której twórczość do tej pory poznałam. Zatraciłam się w tej historii i mam nadzieję, że z Wami będzie podobnie. Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.

Elżbieta Rodzeń to polska autorka, po której książki mogę sięgnąć totalnie w ciemno. Mimo że wcześniej czytałam tylko „Przyszłość ma twoje imię”, to kiedy zobaczyłam, że ma wyjść „Przyciąganie”, to nawet nie czytając opisu chciałam to przeczytać! Po zapoznaniu się z nim, już całkowicie przepadłam w oczekiwaniu :D Moje pierwsze skojarzenie po poznaniu opisu było „ale to już było...”, bo bardzo przypomina on fabułę „Zanim się pojawiłeś” Jojo Moyes. Facet na wózku, dziewczyna, która zostaje zatrudniona w charakterze kogoś, kto ma się nim zająć, zaopiekować. Pomóc. Jednak szczerze powiedziawszy, na tym podobieństwa się kończą. Byłam bardzo ciekawa, jak pani Rodzęń rozwinie temat, w ogóle nie zniechęciło mnie to, że taki sam motyw był w innej książce. Jedno, co mi się rzuciło na początku w oczy, to to, że Garrett był zupełnie inny niż Will, miął inne podejście do życia. Podczas gdy Will zamknął się w sobie, odciął od świata i pogrążył w swoim żalu, Garrett starał się udowadniać, że wózek nie stanowi dla niego przeszkody w realizowaniu się, próbowaniu nowych rzeczy, podejmowaniu ryzyka. Garrett starał się być jak najbardziej samodzielnym, był miłym, serdecznym gościem, którego zwyczajnie podziwiam. Za siłę, za odwagę, za wszystko. Jednak mężczyzna, podobnie jak z pewnością większość z nas, nie lubi, kiedy ktoś podejmuje za jego plecami decyzje, które dotyczą też jego. Nic więc dziwnego w tym, że chciał się pozbyć pielęgniarki, którą zatrudnił jego ojciec... Nadia – młoda pielęgniarka, którą życie zmusiło do opuszczenia dotychczasowego miejsca zamieszkania i przywiodło ją do Wrocławia. Bez rodziny, domu, z resztką pieniędzy. Ma jednak szczęście, bo dość szybko udaje jej się dostać pracę, jednak już po pierwszym spotkaniu z właściwym pracodawcą wie, że tak łatwo nie będzie. A ignorować się wzajemnie w nieskończoność się nie da. Co więcej, dziewczynę prześladują pewne „sprawy” z przeszłości. Co z tego wszystkiego wyniknie? Polubiłam zarówno Nadię, jak i Garretta. Każde z nich ma w sobie „to coś”, co sprawia, że nie da się ich nie lubić :D Nie mają w życiu lekko, ale dążą do tego, by było lepiej, nie poddają się. Oboje są silni i potrafią stawić czoła światu nawet, jeśli tak naprawdę się boją, dążą do celu aż do skutku. Przy czym jednak mają różne charaktery, więc można się domyślić, że czasem (czyt. często) występują między nimi sprzeczki, co sprawia, że nie da się z nimi nudzić :D W tym momencie można też rzucić coś o tym, że podobieństwa się przyciągają. Podobno ;P Znacie takie książki, które od pierwszych stron wciągają do tego stopnia, że zapominacie o całym Bożym świecie, strony nieprzeczytane zmniejszają się w zastraszająco szybkim tempie, a ani się obejrzycie, a jest już druga w nocy i trzeba by w końcu iść spać, żeby rano wstać do szkoły/pracy? Takie właśnie jest „Przyciąganie”! Nie wiem, jak Elżbieta Rodzeń to robi, ale jej książki są tak napisane, że dosłownie pochłaniają i nie myśli się o niczym innym, niż tylko, żeby czytać, czytać, czytać i czytać! Wiele książek wciąga, ale tylko nieliczne do TEGO stopnia. Wróćmy do tej nocy, na zegarku 2.00, rano do szkoły na 8.00, więc idę spać. Rano do szko0ły, wszystko fajnie, ale tego dnia przez całe osiem godzin myślałam tylko o tym, żeby wrócić do domu i kontynuować czytanie :D W końcu lekcje się skończyły, wracam i... kończę książkę na jednym „posiedzeniu”. I zostaję z niedosytem. Ja chcę więcej :( Pani Ela ma bardzo, ale to bardzo lekki i przyjemny styl, wykreowała świetnych, barwnych bohaterów, ale tez sensowną, wartką akcję, w której wszystko trzyma się kupy. A co więcej, sprytnie wplotła w fabułę różne ważne problemy, które warto poruszać. Nie przedłużając, „Przyciąganie” naprawdę mi się spodobało i z czystym sumieniem mogę je polecić! Jak już wcześniej wspomniałam, była to moja druga książka tej autorki i skłaniam się ku temu, że była nawet ciut lepsza od poprzedniej, czyli „Przyszłość ma twoje imię”. Ja czekam aktualnie na kolejne książki autorki plus muszę nadrobić te, których jeszcze nie poznałam, a Wam tymczasem naprawdę polecam „Przyciąganie”! :D zabookowanyswiatpauli.blogspot.com