Przyciąganie (okładka miękka)

Rzadko zdarza mi się przeczytać książkę dwa razy pod rząd, a jednak tym razem tak było. Niesamowita historia Nadii i Garetta pochłonęła mnie całkowicie. Wspaniała opowieść, od której nie można się oderwać.

Niepełnosprawność dla zdrowego człowieka często jest końcem świata. W ułamku sekundy zostaje mu odebrana samodzielność, marzenia, wolność, a niekiedy nawet i godność. Załamani straciwszy tak wiele, trudno pogodzić się z tym, co przygotował dla nas los. Jednak, wbrew wszystkim przeciwnościom, codziennie ludzie udowadniają, że nie musi tak być. Wypadek nie musi oznaczać końca aktywności i pasji. Życie „po” zależy od nas samych, od tego, czy znajdziemy w sobie wystarczająco dużo siły i samozaparcia, by walczyć i przybliżyć je do tego, jakie prowadziło się zanim nieszczęśliwe zdarzenie pokrzyżowało nam plany. Garrett, jeden z głównych bohaterów Przyciągania Elżbiety Rodzeń pokazuje, że mimo swojej niepełnosprawności, nadal można cieszyć się życiem i korzystać z niego, momentami aż do przesady… Nadia, młoda pielęgniarka, pojawia się w życiu Garretta nieproszona, zostaje ona zatrudniona przez rodziców młodego mężczyzny, który przez nieszczęśliwy wypadek znalazł się na wózku inwalidzkim. Mogłoby się wydawać, że będzie to kolejna osoba, która siedzi zamknięta w domu i nie potrafi pogodzić się z zaistniałą sytuacją. Poniekąd tak jest, bowiem Garrett na każdym kroku chce wszystkim udowodnić, że nie ma dla niego rzeczy niemożliwej do wykonania. Tak naprawdę chce też to udowodnić sobie, że może… Zadaniem Nadii będzie wpłynąć na mężczyznę, by się tak bardzo nie forsował, ale czy, ku uciesze rodziny, uda się jej to osiągnąć? Czy przemówi Garrettowi do rozsądku? Poza tym, czy kobieta poradzi sobie z depczącą jej po piętach przeszłością? Odpowiedzi znajdziecie w najnowszej powieści Elżbiety Rodzeń. Przyciąganie to kolejna powieść autorki, która wywołała we mnie falę pozytywnych emocji i nie pozwoliła odłożyć się na później. Elżbieta Rodzeń ponownie wciąga nas w swój świat i sprawia, że nie tylko przyprawia nasze serca o szybsze bicie (chyba nabawię się przez jej książki nadciśnienia…), ale również nie chce nam się z niego wychodzić. Poza tym… pozostawia nas odrobinę bogatszych o nowe doświadczenia. Niepełnosprawni, mimo wielu kampanii promocyjnych, nadal wzbudzają w osobach pełnosprawnych mieszane uczucia. Dlaczego? A no dlatego, że nie jesteśmy z nimi obyci, nie potrafimy się w ich towarzystwie normalnie zachowywać. Często nie wiemy co wypada zrobić lub powiedzieć, a co nie. Elżbieta Rodzeń w Przyciąganiu uchyla nam rąbka tajemnicy i pokazuje jakiego zachowania może oczekiwać od nas osoba niepełnosprawna, w tym przypadku siedząca na wózku. Poza tym przedstawia to w sposób niezwykle prosty i realny, a bariery, jakie pojawiają się w związku z poruszaniem się na wózku są smutnym potwierdzeniem tego, z czym muszą się mierzyć osoby w życiu codziennym. Historia, którą poznajemy w Przyciąganiu mocno skojarzyła mi się [...] z głośną powieścią Jojo Moyes Zanim się pojawiłeś. Tam też pojawia się motyw niepełnosprawności, zresztą obie książki zaczynają się dosyć podobnie, rodzice niepełnosprawnego mężczyzny szukają opiekunki/pielęgniarki dla swojego dorosłego dziecka. Wprawdzie Nadia i Lou mają inne zadanie, a Garrett i Will różnią się stopniem niepełnosprawności, to skojarzenia pozostają. Nie powiedziałabym, że jest to coś złego. [...] Każda z autorek przygotowała dla swoich bohaterów inny scenariusz i oba są piekielnie dobre. Po lekturze można pofantazjować jak mogłoby się potoczyć życie bohaterów, gdyby jeden z nich był bardziej, a drugi mniej poszkodowany. Myślę, że Przyciąganie można uznać za polską odpowiedź na Zanim się pojawiłeś, która pod żadnym kątem nie odstaje od powieści Jojo Moyes. Myślę nawet, że Jojo spodobałaby się historia Nadii i Garretta. Oczywiście na początku bałam się, że historia Elżbiety Rodzeń będzie zbyt podobna do tej, stworzonej przez Moyes, ale na szczęście autorka szybko rozwiała moje obawy. Teraz wiem, że nie powinnam wątpić w autorkę i na pewno już tego błędu nie popełnię. [...] Przyciąganie to kolejna wartościowa powieść, koło której nie można przejść obojętnie. Oprócz rozrywki, jaką niewątpliwie daje nam ten tytuł, uświadamia i otwiera czytelnikom oczy na sytuację osób poruszających się na wózkach. W przeciwieństwie do Przyszłość ma twoje imię, wcześniejszej powieści tejże autorki, nie ma się wrażenia „przegadania” historii, a bohaterowie, podobnie jak Blanka i Mateusz ze wspomnianej przeze mnie powieści, są bardzo realni i sympatyczni. Przyciąganie wciąga od pierwszej strony i szalenie trudno się od niej oderwać. Fabułą przypomina trochę Zanim się pojawiłeś Jojo Moyes, ale nie bójcie się, nie jest to ta sama historia. To polska odpowiedź na książkę Moyes, która na krok nie odstępuje od historii Lou i Willa. Myślę że fanom tej dwójki propozycja Elżbiety Rodzeń przypadnie do gustu i pokocha ją równie mocno jak Zanim się pojawiłeś. Moim zdaniem Przyciąganie to obowiązkowa lektura dla czytelniczek gatunku New i Young Adult! [www.dzosefinn.blogspot.com]

Książkę kupiłam przez przypadek na evencie Lato z książką, na którym odbywały się również spotkania z autorami. Nie miałam przyjemności wcześniej zapoznać się z twórczością Pani Elżbiety, jak się okazało wiele straciłam :) Teraz nadrabiam zaległości... Przyciąganie zdecydowanie mnie przyciągnęło i przeczytałam książkę w dwa wieczory - niestety czyta się ją zdecydowanie za szybko :)

Cudowna książka o życiu kobiety, która los okrutnie potraktował stawiając na jej drodze męskiego boksera. Dobrze, że potrafiła stawić temu czoła i uciekła znajdując prace jako opiekunka u mężczyzny który okazał się przeciwieństwem jej poprzedniego. Polecam gorąco ksiazke kobieta które tkwią w związkach e których są poniżane i bite może ta książka natchnie ich na zmianę czegoś w swoim życiu na lepsze!!!

Cudowana książka , wciągnęla mnie bez reszty polecam wszystkim ,którzy uwielbiają nietuzinkowe historie miłosne.

http://kochajacaksiazki.blogspot.com/2018/05/160-elzbieta-rodzen-przyciaganie.html Z twórczością pani Elżbiety Rodzeń miałam pierwszy raz do czynienia podczas lektury „Zimowej miłości”. Ci, co lepiej mnie znają, dobrze wiedzą, że nie przepadam za naszymi rodzimymi książkami. Jednak ta autorka zachwyciła mnie już podczas naszego pierwszego literackiego spotkania. Dlatego też bez wahania sięgnęłam po jej najnowszą powieść pt. „Przyciąganie”, licząc na to, że zachwyci mnie ona równie mocno, co „Zimowa miłość”. Nadia jest zmuszona zacząć wszystko od nowa. Silną niegdyś kobietę zastąpiła osoba ze strachem oglądająca się za siebie. Kiedy znajduje pracę w charakterze opiekunki, wydaje jej się, że to szansa na spokój, którego tak bardzo potrzebuje. Garrett miał absolutnie wszystko. Piękną dziewczynę, sukcesy w sporcie. Nie przypuszczał, że tak łatwo zostanie mu odebrane to, kim był. Teraz młody, ekscentryczny prawnik każdego dnia próbuje udowodnić, że niepełnosprawność to tylko minimalna przeszkoda na drodze do życia pełną piersią. Kiedy jego rodzice zatrudniają dla niego pielęgniarkę, postanawia zrobić wszystko, aby się jej pozbyć... Po przeczytaniu opisu fabuły, obawiałam się, że „Przyciąganie” będzie polską wersją światowego bestsellera pt. „Zanim się pojawiłeś”. Na całe szczęście autorka zaserwowała nam oryginalną historię, naładowaną całą gamą różnych emocji, które wpływają na odbiór całej tej historii. To, co zdecydowanie wyróżnia historie tej autorki, to psychologiczne podejście do bohaterów i poruszanie w nich problemów współczesnego człowieka. Pani Rodzeń nie podąża za schematami. W swych powieściach pokazuje, że życie to nie jest żadna bajka. Nikt z nas nie jest doskonały. Każdy zmaga się z potworami przeszłości. Tym razem jednak nie było tak doskonale jak w przypadku „Zimowej miłości”. Największy zarzut początkowo miałam do postaci Garretta. Mam zupełną świadomość tego, że ludzie niepełnosprawni, z niedowładem nóg potrafią o siebie zadbać, uprawiać różne sporty i tym podobne, ale odnoszę wrażenie że tym razem autorka dała się nico ponieść wodzom fantazji. Co ten człowiek wyprawia w tej książce, to czasem w głowie mi się nie mieściło. To z kolei prowadziło do następnej kolizji w fabule. Mężczyzna pomimo swej niepełnosprawności (a raczej jej braku) potrafi zrobić wszystko. Po co mu w takim razie pielęgniarka? Trochę według mnie nie było to przemyślane. Przez początkowe sto stron, zastanawiałam się ile jeszcze czasu główna bohaterka będzie się włóczyć bez celu po obcym mieszkaniu… Sam watek romantyczny bardzo mi się podobał… Przynajmniej do czasu, gdy relacja miedzy głównymi bohaterami nabrała zupełnie innego kierunku. Od tego momentu zaczęło się robić tandetnie. Nie wiem skąd autorce przyszedł do głowy taki pomysł, by w takim a nie innym kierunku podążać. Mnie niestety to nie przekonało. Zapowiadało się na wzruszającą i klimatyczną historię dwojga ludzi, zmagających się ze zmorami przeszłości i walczących o lepsze jutro. Niestety, ostatnie trzy rozdziały zniszczyły charakter tej książki, czyniąc ją banalną i schematyczną. Nie da się ukryć, że historia ta niesie ze sobą jakiś przekaz, zachęca czytelnika do refleksji nad pewnymi zagadnieniami. Nie zmienia to jednak faktu, że wizja autorki nie do końca mnie do siebie przekonała. Nie mniej jednak książka ta posiada również liczne atuty, takie jak lekki i przyjemny w odbiorze styl pisania autorki, czy też liczne opisy uczuć i emocji, które wpływają na ostateczny odbiór książki. Podsumowując, „Przyciąganie” okazało się nie sprostać moim oczekiwaniom. Nie jest to zła pozycja, jednak ja liczyłam na coś więcej. Moja ocena: 7/10

Kiedy Nadia otrzymuje posadę opiekunki niepełnosprawnego mężczyzny czuje, że wygrała los na loterii. Życie dostatecznie dało jej już popalić, a ucieczka od koszmaru, w którym tkwiła, nie pozostawiła jej wiele opcji do wyboru. Szybko jednak okazuje się, że przedwczesna radość niewiele ma wspólnego z rzeczywistością. Garrett to lubiący ryzyko i nieznoszący litości prawnik, który zrobi wszystko, by Nadia tylko zostawiła go w spokoju. Ona potrzebuje tej pracy, on – choć nie dopuszcza do siebie takiej myśli – potrzebuje jej pomocy. I choć pierwsze wrażenie i spędzone ze sobą chwile przynoszą im wiele rozczarowań, z czasem sprawa przybiera niespodziewany dla nich obrót. Główną bohaterkę poznajemy w momencie, kiedy po pewnej siebie kobiecie pozostają już tylko zgliszcza. Owszem, jest zdeterminowana, za to przy tym przelękniona i bez dwóch zdań okaleczona traumatyczną przeszłością. Jako niosąca wsparcie pielęgniarka, sama go potrzebuje, więc kiedy w zamian dostaje kilka gorzkich słów, obnaża swoją wrażliwą i kruchą osobowość. Zagubiona dziewczynka trafia do paszczy lwa, który choć ograniczony na wskutek tragedii, nijak zamierza dostosowywać się do niepełnosprawnego ciała, ryzykując i udowadniając wszystkim i sobie, że jeszcze na tak wiele go stać. Wliczając w to łóżkowe podboje, które akurat są chyba najmniej inwazyjną formą uprawianych przez niego sportów. Pod powierzchnią historii o miłości, która swoją drogą rodzi się bardzo powoli, przechodząc przez kolejne etapy nieporozumienia, akceptacji, zrozumienia, pomocy i pragnień, autorka ukryła także inne kwestie i wartościowe tematy. Jest może niekoniecznie oryginalna już kwestia przemocy ze strony partnera, powiązana ze ślepą wiarą w lepsze jutro. Jest jednak także wątek niepełnosprawności, która na pewno ogranicza fizycznie, ale pod względem psychicznym może ciągnąć umysł osoby w stronę różnych skrajności – depresji i bierności, ale też jak w przypadku Garretta, nadmiernej i ryzykownej, a niewskazanej aktywności. Czytanie rozpoczęłam pełna zapału i ekscytacji. Pierwsze konflikty, pierwsze dramaty, wybuch i pierwsza próba porozumienia. Nie mogło być lepiej. Potem przytrafiło się kilka momentów, które w mojej ocenie nieco nadszarpnęły naturalnym wydźwiękiem akcji (np. wątpliwa sprawność bohatera przy okazji pewnego epizodu tej historii), jednak w ogólnym rozrachunku nie mogę powiedzieć, że się nudziłam. Książka na pewno bardziej uderza w moje gusta niż „Noc świetlików”. Byłam w stanie wyczuć emocje bohaterów i choć nie zostaną oni moją parą numer jeden, autorce udało się stworzyć historię, którą mogłabym polecić innym. Ciągnąca się przeszłość, akceptacja teraźniejszości, niespodziewane uczucie i niecodzienni bohaterowie. Książka ma swoje mankamenty, ale generalizując, to udana powieść i z pewnością dam Elżbiecie Rodzeń szansę przy okazji kolejnej powieści. Dotąd przeczytałam prawie wszystkie jej książki. Prawie. Bo wciąż mam do nadrobienia tę ponoć najlepszą, Dziewczynę o kruchym sercu. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/05/przyciaganie-elzbieta-rodzen.html

Elżbietę Rodzeń możecie kojarzyć już z takiego tytułu jak „Przyszłość ma twoje imię” który muszę przyznać przypadł mi do gustu. Tym razem autorka opowiada historię Nadi i Gareda. Kobieta zmaga się z problemami po przeżyciu toksycznego związku i nie potrafi poradzić sobie z męczącymi ją uczuciami, zostaje opiekunką mężczyzny, który jednak uważa, że jej pomoc jest zupełnie zbędna. Gared to 30 letni mężczyzna, przystojny prawnik, który mimo niepełnosprawności i jazdy na wózku uważa, że żadna pomoc, a zwłaszcza pielęgniarki nie jest mu potrzebna. Woli radzić sobie sam, a kobiety Nadii, która zostaje jego opiekunką ,najchętniej by się pozbył. Jednak kobiet tak szybko nie odpuści dobrze płatnej pracy. Książkę czyta się niezwykle lekko i przyjemnie, jest to miła pozycja, która umili nam wieczór czy poranek, niewymagająca poświecenia dużej ilości czasu. Jeśli jesteś osobą, która lubi podobne romantyczne historie to pozycja idealna dla Ciebie!

Znacie Elżbietę Rodzeń? Lubicie jej twórczość? 😊 "Przyciąganie" to było moje trzecie spotkanie z autorką, które uważam za całkiem udane. Jednak w dalszym ciągu to "Zimową miłość" darzę największą sympatią ❤ Nadia jest młodą pielęgniarką, która z dnia na dzień porzuca swoje dotychczasowe życie i tylko z jedną walizką, oraz brakiem jakichkolwiek oszczędności ucieka do Wrocławia. Już na miejscu udaje jej się dostać pracę w charakterze opiekunki bogatego prawnika, który jeździ na wózku. Nadia podpisuje umowę z ojcem mężczyzny i najbliższy miesiąc ma spędzić pod jednym dachem z Garrettem. Jednak Garrett uważa, że sam świetnie sobie radzi i nie potrzebuje niczyjej pomocy, więc postanawia za wszelką cenę pozbyć się dziewczyny z domu. Zarówno mężczyzna jak i kobieta skrywają wiele tajemnic, czy będą one w stanie ich do siebie zbliżyć? Początek książki bardzo przypominał mi "Zanim się pojawiłeś" Jojo Moyes i wiem, że nie jestem odosobniona w tym odczuciu. Jednak im dalej tym mniej podobieństw, przede wszystkim dlatego, że Nadia i Garrett to całkowicie inne osobowości niż Lou i Will. Niestety jeśli chodzi o Nadię to się nie polubiłyśmy. Jej charakter, oraz zachowanie często bardzo mnie drażniły, ponieważ dziewczyna była ogromnie niezdecydowana i do tego strasznie płaczliwa. Autorka w swojej powieści poruszyła naprawdę sporo trudnych tematów, o których nie będę za dużo mówić, aby niepotrzebnie czegoś nie zdradzić. Jednak moim zdaniem całość wypadła trochę zbyt przewidywanie, ciężko było mnie w tej historii czymkolwiek zaskoczyć. Muszę wspomnieć również o tym, że nie spodobał mi się bardzo dziwny układ pomiędzy Nadią i Garrettem, który moim zdaniem nic sensownego nie wnosił. Poza tym, większość sytuacji w książce była mocno rozwleczona, natomiast samo zakończenie bardzo skrócone. Piszę o tym co mi się nie spodobało i pewnie pomyślicie, że "Przyciąganie" mocno mnie rozczarowało. Jednak nic bardziej mylnego! W końcu jestem kobietą i mam prawo sobie trochę ponarzekać 😁 Ale mówiąc już całkiem poważnie, nowa książka Pani Elżbiety była przyjemną lekturą, którą fanom gatunku mogę polecić 😉

Nadia była niegdyś silną kobietą, jednak teraz jest osobą, która ze strachem ogląda się za siebie. Szansą na spokój, którego bardzo potrzebuje, wydaje się być praca w charakterze opiekunki. Garrett miał kiedyś absolutnie wszystko - piękną dziewczynę, sukcesy w sporcie. Jednak stracił to. Teraz jest młodym, ekscentrycznym i poruszającym się na wózku prawnikiem, każdego dnia próbuje udowodnić, że niepełnosprawność to tylko minimalna przeszkoda na drodze do życia pełną piersią. Kiedy jego rodzice zatrudniają dla niego pielęgniarkę, postanawia zrobić wszystko, aby się jej pozbyć. Autorka wykreowała bardzo ciekawe i pozytywne postacie. Zacznijmy od bohaterki, która zmagała się niegdyś z przemocą domową, a jednak się nie poddaje i walczy o swoją przyszłość. Jest inteligenta, a czasem nawet zabawna, ale przede wszystkim nie jest irytująca! Jeżeli chodzi o bohatera, to jego polubiłam jeszcze bardziej. Mimo, że zmaga się z niepełnosprawnością, to radzi sobie w życiu lepiej niż Nadia i można wręcz powiedzieć, że momentami to on był jej opiekunem, a nie odwrotnie :) Muszę też wspomnieć, że jest bardzo zabawny, momentami tak bardzo, że nie mogłam się powstrzymać od śmiechu. Uwielbiam takich bohaterów! Część z was pewnie stwierdzi, że autorka napisała drugą taką samą książkę jak "Zanim się pojawiłeś". I nie ma w tym nic dziwnego, bo sama tak początkowo myślałam... Ale muszę was zaskoczyć, nie jest to powielenie historii. Elementem łączącym jest tylko i wyłącznie niepełnosprawny bohater i bohaterka, która zostaje jego opiekunką. Reszta jest całkowicie inna :) Bez obaw więc możecie sięgnąć po "Przyciąganie". odsumowując, "Przyciąganie" to bardzo fajna, lekka, lecz poruszająca życiowe problemy, książka. Czyta się ją bardzo szybko, właściwie to wcale nie odczułam tych 454 stron. Jedna z lepszych pozycji, które miałam ostatnio okazję przeczytać :) Z czystym sumieniem polecam! http://pospolitaola.blogspot.com/2018/05/recenzja-ksiazki-przyciaganie-elzbieta.html