Przeznaczenie i pierwszy pocałunek (okładka miękka)

Marzenia wydają się być na wyciągnięcie ręki. Wystarczy po nie jedynie sięgnąć. Tylko czy nie okażą się złudne? A może nie będą jednak celem, do którego dążyliśmy? Kto nie zna twórczości Kasie West powinien jak najszybciej nadrobić zaległości. Przechodzi mu bowiem koło nosa cała plejada emocji, wyjątkowych bohaterów oraz niezapomnianych wydarzeń. Dziś autorka powraca z kolejną swoją powieścią, przy której na moment zapomina się o rzeczywistości, by wkroczyć do świata młodzieżowych dylematów i pozostać w nim na pewien czas. Co takiego przygotowała tym razem? Czy historia okazała się godna swoich poprzedniczek? Owszem! asie West nie zwalnia tempa i po raz kolejny nas zaskakuje. Oto historia Lancey Barnes, młodej dziewczyny która od zawsze marzyła, by zostać aktorką. Więc pewnego dnia los się do niej uśmiecha. Propozycja zagrania w Hollywoodzkim filmie spada na nią nieoczekiwanie, jednak dziewczyna nie waha się ani minuty. Jednak świat aktorów wcale nie wydaje się taki kolorowy jak obiecywano. Lancey źle czuje się w nowej sytuacji i kompletnie nie potrafi odnaleźć swojego miejsca. Na domiar złego jej tata wynajął dla niej korepetytora, który wydaje się oderwany od rzeczywistości. Dziewczyna jednak nie zamierza się poddać stawiając czoła przeciwnością. Tylko czy na pewno uda jej się wygrać ze scenariuszem napisanym przez samo życie? Dużo uroku jest w tej historii, jak zawsze gdy do głosu dopuszczana jest Kasie West. W słodko-gorzkim stylu, nawiązując do trudów prawdziwego życia i nie zapominając o tym, że na szczęście zasługuje każdy, autorka zabrała mnie w sam środek rozterek młodej bohaterki, którą bardzo polubiłam. Lancey przekonała mnie do siebie wiarygodnymi problemami, marzeniami, oczekiwaniami. Rozumiałam jej ambicję oraz także ponurem zderzenie z rzeczywistością, gdy odkryła że poza kamerami nie jest ani kolorowo, ani przyjemnie. Ktoś próbował jej zaszkodzić, ktoś był niemiły, ktoś całkowicie obojętny - to jak scenariusz z prawdziwego życia, gdy zaczynamy rozumieć, że za marzeniami stoją także problemy. To czy ej ominiemy zależy od nas samych, od siły i determinacji, których głównej bohaterce na pewno nie brakuje. Zawsze intrygują mnie motywy, którym autorka poświęca wiele uwagi. Są trudne tematy, morały i przesłania oraz - oczywiście - wątki romantyczne. Jej męscy bohaterowie są przesłodcy i uroczy, jak było i w tym przypadku, jednak właśnie o nich chcę czytać. Po raz kolejny urzekła mnie kreacja chłopaka, który nie cofnie się przed niczym, by uszczęśliwić swoją dziewczynę. A nie będzie miał łatwo, ponieważ Donovan będzie musiał zmierzyć się z silnym charakterem Lancey mimo porozumienia, które bardzo szybko się pomiędzy nimi nawiązało. Jednak wątek romantyczny jest tutaj najmniej istotną częścią (jak zawsze w książkach West). To tylko wspaniały dodatek, akcent dla trudnych tematów. Odnalazłam bowiem w historii trudy rodzicielstwa, niespełnienie się w roli rodzica, nadmierne oczekiwania, tęsknotę za miłością oraz zrozumieniem. Zderzyłam się z wieloma sprzecznymi emocjami, które autorka umiejętnie nakreśliła i już zawsze będę pamiętać jak budowały na moich oczach tą wyjątkową opowieść. Spędziłam wspaniałe chwile przy "Przeznaczenie i pierwszy pocałunek". Żyłam życiem bohaterów, śmiałam się razem z nimi oraz płakałam. To kolejna udana lektura od Kasie West, której nie możecie przegapić!

Recenzja pochodzi z bloga: http://demoniczne-ksiazki.blogspot.com/ Wystarczył dosłownie kwadrans, abym pozwoliła Kasie West wyrwać się z otaczającej mnie rzeczywistości i wrzucić w wir zdarzeń, jakie przedstawiła na kartach „Przeznaczenia...”. Z uwagą godną nauczyciela pilnującego, czy jego uczniowie nie ściągają, przyglądałam się poczynaniom zadziornej, twardo stąpającej po ziemi Lancey, poznającej nowo-stary dla niej świat od podszewki, gdzie wiele aspektów, pozornie dobrze przez nią znanych, trąci dzikością, które musiała jakoś oswoić. Pierwsze kroki w tym zawodzie wydają się łatwizną dla kogoś, kto ma na swoim koncie jakieś doświadczenie w tej dziedzinie, ale kiedy prawie za każdym rogiem następowały komplikacje – wtedy nie było już tak różowo. Obserwowałam, jak kolejno rzucane kłody pod nogi wytrącają z równowagi coraz mniej pewną siebie nastolatkę. Nie dość, że uprzykrzano jej życie na planie, próbując zniszczyć dobrze zapowiadającą się karierę, zanim ta dojrzeje i „opuści gniazdo”, to na dodatek niepokojące było to, że za tym mógł stać ktoś, komu Lancey ofiarowała swoje zaufanie! Tyle że te całe zagrywki… nie były dla mnie wyszukane. Może to wina tego, że nie jestem już nastolatką od ładnych paru lat i postrzegam niektóre rzeczy już pod innym kątem, ale to, przez co przechodziła główna bohaterka, wcale nie było jeszcze takie straszne! Żałowałam, że autorka nieco nie pogłębiła tego nękania, szukania dziury w całym i psuciu każdego dnia zdjęciowego, aby dodać więcej barw temu dramatyzmowi. Przepraszam, brzmi to koszmarnie, ale nawet w filmach dla młodzieży z wytwórni Disneya dzieciaki mają większą wyobraźnię, gdzie tam umiałam współczuć także czarnym charakterom. To oczywiście nie znaczy, że nie było mi żal naszej bohaterki! Przykro patrzeć, jak coś, co było jej największym marzeniem, wymyka się między palcami, zostawiając wiele niemiłych wspomnień. Każdy, kto ma jakieś uczucia, nie jest w stanie przejść obojętnie koło kogoś, kto cierpi, ale naprawdę, brakowało mi tego mocniejszego uderzenia. Brakowało takiej kłody, przy której trzeba nieźle się napocić, by się jej wreszcie pozbyć. A to jeszcze nie koniec moich narzekań. Co to, to nie! Przecież jeszcze muszę się poskarżyć na… przewidywalność! Pomijając już pewne wątki, gdzie wystarczyła sekunda (no dobra, może parę...), abym się połapała, jaki to może mieć przebieg, bardziej chodzi mi o tego „szkodnika”. Liczyłam, doprawdy liczyłam, że moje przypuszczenia co do niego okażą się błędne. Że chociaż przy tym Kasie West mnie zaskoczy, śmiejąc się w twarz! Niestety tak nie było. A szkoda, bo znalazłoby się tam wiele innych osób chcących zaszkodzić naszej bohaterce... Wątek miłosny. Tak, tak, żyję z romansami jak przysłowiowy pies z kotem, gdzie tutaj także mogło się to uaktywnić, bo wiedziałam, że prędzej czy później wybuchnie ogrom gorących uczuć między główną bohaterką a jej korepetytorem, Donavanem, ale… jestem tą parą zauroczoną. Nie, nie mam gorączki. Nie, żaden obcy nie przejął mojego ciała i nim nie steruje. Naprawdę podobało mi się, jak uczucie łączące tę różniącą się pod każdym względem dwójkę powoli rozkwita. Nie naciskało natarczywie na fabułę. Rozwijało się powoli, pozwalając na to, aby móc ujrzeć każdy jego przepiękny akcent. Nie ma co, kibicowałam tej dwójce, aby wreszcie zrozumieli, że do siebie pasują, nim będzie za późno! Bo utraconej szansy już bym nie zniosła! Podobały mi się również wstawki ze scenariusza. Dzięki temu miałam wgląd w to, jakie postaci odgrywają nasi bohaterowie. I przyznam, że sama bym obejrzała ten film, choć bardziej ciągnęło mnie ku książce, na podstawie której on powstawał… To już zboczenie zawodowe, nieprawdaż? [...] „Przeznaczenie i pierwszy pocałunek” może nie jest idealną książką, gdzie każdy byłby gotowy rzucić się na nią, by poznać jej fenomen, ale nie zdołam odmówić jej uroku, jakim emanuje. Filmowa przygoda Lancey wciąga już od pierwszej strony, gdzie nawet przy błahych nastoletnich problemach zdołamy się całkowicie wczuć, nie pozwalając sobie na oderwanie się od lektury. Z tym tytułem można na moment uciec, pozwalając sobie na chwilę szaleństwa i lekkości, gdzie o to dosyć ciężko, kiedy na głowie mamy tysiąc spraw. Także, jeżeli szukasz czegoś mniej wymagającego, pozwalającego się odprężyć – śmiało sięgaj po „Przeznaczenie...”!

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/2019/05/przeznaczenie-i-pierwszy-pocaunek-kasie.html ZOMBIE LOVE STORY Gdybym miała opisać tę książkę jednym zdaniem, napisałabym po prostu - Kasie West jest w formie! Dlaczego? Po pierwsze, pomysł na fabułę. Lancey ma wrażenie, że jej marzenia zaczynają się spełniać. Dostaje główną rolę w filmie. I co z tego, że to niskobudżetowe zombie love story, skoro u jej boku gra sam Grant James - bożyszcze nastolatek. Chwilowo brakuje między nimi chemii na ekranie, ale to jeszcze da się naprawić, prawda? Niestety, to nie jest jedyny problem Lancey. Ktoś na planie ewidentnie chce jej zaszkodzić. Dodatkowo, jej ojciec jest nieco nadopiekuńczy i znajduje dziewczynie korepetytora, by ta nie zaniedbywała lekcji. Jak widać, trochę się dzieje, a wszystko to jest utrzymane w charakterystycznym klimacie powieści K. West. Po drugie, bohaterowie. Lancey łatwo polubić i zacząć kibicować, by udało jej się spełnić marzenia. Dodatkowo, bohaterka nie jest obca miłośnikom twórczości autorki. Jeśli czytaliście Miłość i inne zadania na dziś, to możecie kojarzyć Lancey - była tam bohaterką drugoplanową - przyjaciółką Abby. Ta druga zresztą na chwilę pojawi się również i tutaj, co uważam za fajny ukłon w stronę fanów autorki. (Spokojnie, jeśli nie czytaliście książki o Abby, to nie ma problemu - to zupełnie oddzielne powieści.) Kogo jeszcze polubiłam w tej książce? Zdecydowanie koleżankę z planu Lancey, czyli Amandę Roth (nie tylko za to, że dzielimy to samo imię) oraz chórzystę i blogera w jednym - Donavana Lake'a. Oboje byli wykreowani bez grama sztuczności i miło było śledzić ich losy. Myślę, że super pomysłem byłoby, gdyby teraz powstała książka, gdzie to Amanda stanie się główną bohaterką. ;-) Po trzecie, humor. Książka napisana jest zgrabnie i z poczuciem humoru. Mamy chłopaka, który pisze recenzje oraz nawiązania do Taylor Swift. Sam pomysł na film, w którym gra Lancey jest zabawny - zombie zakochuje się w łowcy zombie. ;-) Fakt, momentami bywa nierealnie, ALE autorka była tego świadoma i zwróciła na to uwagę w podziękowaniach. W końcu nie chodziło tutaj o dokładne odwzorowanie procesu kręcenia filmu, a o dobrą zabawę w czasie lektury. A to się udało. Mamy też pościg za tajemniczym wrogiem, który może nie będzie takim zaskoczeniem, bo łatwo się domyślić, o kogo chodzi, ale podobało mi się wytłumaczenie, jakie za tym stało. STRUKTURA Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, w których narrację powierzono Lancey. Poznajemy życie na planie i poza nim właśnie jej oczami i był to zdecydowanie udany zabieg. Poza tym, rozdziały poprzedzone są wstawkami ze scenariusza filmu, w którym grała dziewczyna. Mogliśmy nieco wgłębić się w fabułę hollywoodzkiej produkcji. Jeśli chodzi o styl pisania, Kasie West jak zwykle zaserwowała nam przyjemną w odbiorze, lekką i prosto napisaną historię. Nie miałam żadnych zgrzytów w czasie lektury. PODSUMOWUJĄC Przeznaczenie i pierwszy pocałunek to historia idealna na leniwe wieczory. Jedna z tych, które sprawiają, że robi się cieplej na sercu. Lekka, przyjemna i zabawna. Oczywiście, nie jest to jakaś ambitna lektura, ale tutaj chodzi o coś innego. O dobrą zabawę i mile spędzony czas. A to zdecydowanie tu otrzymamy. Sądzę, że fani autorki będą równie zadowoleni z lektury, jak ja. Z niecierpliwością czekam na kolejną książkę Kasie West, a tymczasem... Serdecznie polecam! ;-)