Przepowiednia (okładka  twarda, wyd. 03.2020)

Jest dobra do przeczytania

To moje pierwsze spotkanie z prozą pani Emilii i przy pierwszym wrażeniu starałem się odebrać tę opowieść swym wewnętrznym dzieckiem. To właśnie do dzieci 10+ jest kierowana ta książka, a ja standardowo pokusiłbym się, by czytać ją młodszym. Moje wewnętrzne dziecko odebrało tę historię trochę sceptycznie. Z początku zapowiadało się ciekawie - cyganie, wieszczki losu i cygańskie dziecko pozostawione w lesie. Następnie samotne rodzeństwo - Adam, garncarz, utrzymujący dom i zajmujący się swoją niewidomą siostrą Klarą. Wtem pojawia się Zyta - pomocnica domowa z czasów, gdy żyli jeszcze rodzice dzieciaków. Tu pojawiają się problemy z tą opowieścią, bo Zyta nic do niej nie wnosi - jest tylko jakąś drugoplanową antagonistką, która nie lubi dzieciaków i narzuca im się swoją osobą. Oczywiście to perypetie rodzeństwa są tu głównym wątkiem i zastanawiam się, czy ten wątek jest dla dziecka dostatecznie interesująco przedstawiony. Właściwie nie muszę się zastanawiać i mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że dla dziecka będzie to idealna lektura do poduchy. Osobiście nie usnąłem przy tej lekturze i nie jest ona zła, lecz pozbawiona pewnej akcji, pewnego wow, które by wprawiło dziecko w osłupienie. Ta lektura jest lekka, stonowana, lecz ma w sobie jakiś baśniowy wydźwięk. Z początku też wyczuwamy nieokreślony element grozy czający się w opisach niekomfortowych sytuacji przytrafiających się bohaterom. Nie jest to jednak czysta groza, a bardziej niepokój. Najpiękniejsze co możemy przeczytać w tej lekturze to opisy przyrody. Świetnie odwzorowują faktyczne zachowania przyrody i mogę się założyć, że te poetycko piękne opisy są atutem autorki w jej opowieściach. Historia mocno kochającego się rodzeństwa jest przepełniona tajemniczą przepowiednią Sułbotar - wieszczek losu, które zawsze przepowiadają los nowo narodzonych cyganiątek. Bardzo łatwo się domyślić, że jedno z głównych bohaterów spośród rodzeństwa będzie porzuconym cygańskim dzieckiem. W pewnym momencie rodzeństwo będzie gorączkowo poszukiwać się nawzajem. Poszukiwaniom towarzyszyć będzie magia w postaci utraconego cienia oraz odbicia w lustrze później rozbitym. To odbicie będzie mieć znaczenie w poszukiwaniach, ale nie będzie nam dane dowiedzieć się, co z tym odbiciem stanie się dalej. Zakończone sukcesem poszukiwania staną się zrozumieniem przepowiedni z pięknym morałem i sielankowym happy endem. W tej historii pojawią się wartości takie jak miłość, wolność, odpowiedzialność i oddanie. Możesz tą baśnią ukołysać dziecko do snu lub jeśli lubisz literaturę dziecięcą, uprzyjemnisz sobie tą lekturą nudny jesienny dzień. Książkę czyta się swobodnie i powoli, jednak nie będzie Ci to przeszkadzać - zapewniam!

Cała historia zaczyna się w taborze cygańskim. Trzy dni wcześniej na świat przyszło nowe dziecko, niestety jego matka zmarła. Pewna staruszka Mura zaczaiła się właśnie obok wozu, w którym znajduje się maleństwo. Oczekuje na wieszczki losu, by dowiedzieć się, co przepowiedzą nowo narodzonemu życiu. Gdy wieszczki opuszczają wioskę, pozostawiając za sobą złowrogą wróżbę, tabor atakują zbójcy. Mura wie, że musi ukryć dziecko, a następnie wrócić i pomóc swoim. Kilkanaście lat później spotykamy się z Klarą i Adamem. To osierocone rodzeństwo, które pomimo trudnej sytuacji, patrzy z nadzieją na każdy kolejny dzień. Pewnego razu w ich domu pojawia się nieznajoma kobieta, w rękach trzyma kosz mirabelek. Od samego początku wzbudza w Klarze niewyjaśniony niepokój. Czy na pewno dobrze zrobiła, pozwalając jej zatrzymać się na noc? Czy staruszka może być powiązana z przepowiednią z przeszłości? 'Przepowiednia' wprowadziła mnie w niesamowity baśniowy świat, poruszając jedne z najpiękniejszych kwestii: bezgraniczne oddanie, miłość, troskę...i to wszystko pomiędzy Klarą, a Adamem - rodzeństwem, którego historia porusza serce. Do ich domu przybywa nieznajoma kobieta, która od samego początku wzbudza w Klarze niepokój i jak się okaże, intuicja jej nie zawiedzie. Adam wyrusza w ostatnią przedzimową podróż na targ, by sprzedać swoje garnki. Nikt nie spodziewa się czekającej na tę dwójkę tragedii, gdy spełniać zaczyna się stara cygańska wróżba. Klara jest dla mnie wzorem największej odwagi, bo mimo swojej niepełnosprawności (jest niewidoma), nie waha się ani chwili, gdy podejmuje decyzję o odnalezieniu brata. 'Przepowiednia' to przepiękna baśń, w której pojawiają się tajemnicza i niewyjaśniona magia, budząca niepokój w innych ludziach; pojawia się także element zła, który miesza w życiu bohaterów...jednak mimo wszystko zwycięża braterska miłość dająca nadzieję i moc do poradzenia sobie ze wszystkimi trudnościami. Ta historia ma piękne zakończenie i przyznam, że potrafi zaskoczyć. Pokochałam tą książkę całym sercem, bo pokazała mi, jak wiele można zrobić dla drugiego człowieka, gdy jest dla nas ostoją, skłoniła do refleksji. Polecam ją każdemu, kto chce na moment zatrzymać się w tej pędzącej codzienności i wejść do miejsca, w którym rządzi prastara magia.

Adam i Klara to rodzeństwo, które po śmierci rodziców mieszka samotnie w lesie. Chłopak i dziewczyna wiodą w małej chatce bardzo ułożone, skromne i spokojne życie. Co jakiś czas Adam wybiera się na targ, aby sprzedać garnki, natomiast jego niewidoma od urodzenia siostra w tym czasie opiekuje się domem. Wszystko jednak zmienia się, gdy do chatki przybywa dziwna kobieta- sprowadza ona kłopoty i sprawia, że los rozdziela rodzeństwo. Drogi Adama i Klary niespodziewanie rozchodzą się i żadne z nich nie ma pojęcia o tym, czy drugie jeszcze żyje. Właśnie wtedy na światło dzienne powoli zaczynają powracać tajemnice z przeszłości, a słowa przepowiedni usłyszanej przed wieloma laty przez cygankę zaczynają mieć sens. "Przepowiednia" autorstwa Emilii Kiereś to baśniowa, przesiąknięta magią, cudowna opowieść, która spodoba się młodszym, jak i starszym czytelnikom. Już od samego początku ludowa magia daje o sobie znać. Cygański tabor, niejednoznaczna przepowiednia, osierocone dziecko, ale też zaginiony cień, czy dziewczyna bez odbicia w lustrze- to zaledwie kilka fantastycznych elementów tej przepięknej historii. Baśniowy świat to tylko jedna strona "Przepowiedni", ponieważ najważniejszym przesłaniem, które niesie w sobie ta opowieść jest siła prawdziwej miłości i bezinteresowna troska do drugiego człowieka. "Przepowiednia" na samym początku przykuła moją uwagę mrocznym tytułem i śliczną okładką, ale też ogromnie zainteresowała mnie książka stworzona przez polską autorkę i ubarwiona ilustracjami polskiego ilustratora- Marcina Minora. Ilustracje zamieszczone w książce wyglądają jak malunki i są odpowiednie do wieku czytelnika, dla którego ta pozycja jest przeznaczona (+10), ale są przy tym są tak przejmujące, że z chęcią powiesiłabym je u siebie w salonie. Całość tworzy przepiękną i wartościową książkę, która miłośników fantastycznych klimatów z całą pewnością zauroczy. Dodatkowo będzie idealnym prezentem dla dzieci, ponieważ duża czcionka, krótkie rozdziały i ilustracje ułatwią baśniową przygodę tym, które dopiero zaczynają odkrywać magię samodzielnego czytania.

Co sprawiło, że piszę o tej książce, choć przeczytałam zaledwie kilkadziesiąt stron? Chodźcie, powiem Wam! Cała historia zaczyna się w taborze cygańskim. Trzy dni wcześniej na świat przyszło nowe dziecko, niestety jego matka zmarła. Pewna staruszka Mura zaczaiła się właśnie obok odległego wozu, w którym znajduje się maleństwo. Oczekuje na wieszczki losu, by dowiedzieć się, co przepowiedzą nowo narodzonemu życiu. Gdy wieszczki opuszczają wioskę, pozostawiając za sobą złowrogą wróżbę, tabor atakują zbójcy. Mura wie, że musi ukryć dziecko, a następnie wrócić i pomóc swoim. Kilkanaście lat później spotykamy się z Klarą i Adamem. To osierocone rodzeństwo, które pomimo trudnej sytuacji, patrzy z nadzieją na każdy kolejny dzień. Pewnego razu w ich domu pojawia się nieznajoma kobieta, w rękach trzyma kosz mirabelek. Od samego początku wzbudza w Klarze niewyjaśniony niepokój. Czy na pewno dobrze zrobiła, pozwalając jej zatrzymać się na noc? Czy staruszka może być powiązana z przepowiednią z przeszłości? Przeczytałam zaledwie 4 rozdziały, a już czuję, że to będzie dobra historia! Przede wszystkim zauroczyła mnie tajemnicza tematyka. Lubię, kiedy początek opowieści ma w sobie wiele nieznajomych, by potem odkrywać je jedna po drugiej. Relacja Adama i Klary jest niesamowita, niewinna. Klara jest niewidoma od urodzenia, a jej brat robi wszystko, aby jak najlepiej opisać otaczający ich świat. Jestem bardzo zaintrygowana nieznajomą kobietą. Czy to, że jest byłą pomocą domową ich zmarłych rodziców, to jedyny powód, dla którego pojawiła się w życiu rodzeństwa? No i przepowiednia niewróżąca niczego dobrego...kogo dotkną jej skutki? Stoi przede mną bardzo dużo pytań i mam zamiar znaleźć na nie odpowiedzi, zagłębiając się w tą opowieść jeszcze bardziej. Jeśli i Wy jesteście zauroczeni baśniowym i tajemniczym światem, koniecznie zainteresujcie się tym tytułem!

Adam i Klara to kochające się rodzeństwo. Nie mają rodziców i zdani wyłącznie na siebie wiodą spokojne życie w swoim dworku. Dziewczynka, choć niewidoma, świetnie radzi sobie z codziennymi obowiązkami. Adam, który jest garncarzem od czasu do czasu wyjeżdża na targ, aby sprzedać swoje wyroby. Dzięki temu jest w stanie utrzymać siebie i młodszą siostrę. Spokojne życie tej dwójki pęknie jak mydlana bańka, a wszystko to za sprawą niespodziewanego gościa - pewnej starszej kobiety, która pojawi się w dworku i tym samym zaburzy jego porządek. Bolesna rozłąka, tajemnica sprzed lat... a do tego cygańskie wróżby i przepowiednia! Razem z taborem, pośród tylu kolorów, pięknych ozdób, przy dźwiękach cygańskiej muzyki wyruszamy w niesamowitą podróż! Ostrzegam! Nie będzie to zwykła wędrówka, bowiem budzi się magia... A to, co zostało powiedziane przed laty - zacznie się wypełniać. "Przepowiednia" to pełna ciepła baśń o miłości i wielkiej odwadze. Książka, choć przeznaczona jest dla młodszych czytelników, zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Na podstawie losów Klary i Adama, autorka świetnie pokazała, czym jest odpowiedzialność za drugiego człowieka. Baśń ta niezwykle chwyta za serce i z całą pewnością uczy. Jeśli chodzi o wygląd wizualny to jestem oczarowana przepiękną okładką! Książka wydana jest naprawdę świetnie, w grubej oprawie. W środku czeka na nas wiele pięknych ilustracji, które dodają całej historii uroku. Jak najbardziej polecam, zarówno młodszym jak i starszym czytelnikom, bowiem ukazane w niej wartości powinien znać każdy. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwo Akapit Press

"Jadą wozy kolorowe taborami"... wciąż dźwięczy w mych uszach na wspomnienie "Przepowiedni". Bo najnowsza powieść Pani Kiereś to baśń, w której wybrzmiewa skoczna muzyka, słychać stukot końskich kopyt, w którym cygański folklor zaprasza czytelnika w magiczną podróż w głąb ludzkiej duszy. Klara i Adam to kochające się rodzeństwo. Po śmierci rodziców na barkach Adama spoczęła troska o niewidomą siostrę. Aby zapewnić im godny byt chłopak tworzy garnki i kilka razy w roku objeżdża okolicę sprzedając swoje wyroby. Jednak tym razem wyjazd Adama okaże się inny niż wcześniejsze... Rodzeństwu grozi wielki niebezpieczeństwo... "Przepowiednia" to baśń pełna magii, cygańskiego folkloru i wierzeń. To opowieść, w której miłość i oddanie są wartością nadrzędną. Autorka w bardzo sugestywny sposób kreśli nie tylko postaci i relacje międzyludzkie, ale tło tej historii. Mamy kolorowe wozy, śpiew i radość, ale także szczyptę grozy, ciemne lasy, niebezpieczna wędrówkę, ludzkie uprzedzenia i odrzucenie. Wolność miesza się ze zniewoleniem, zło z dobrem, podstępność z niewinnością. Chociaż "Przepowiednia" to baśń dla dzieci i młodszej młodzieży, to autorce udało się mnie zaskoczyć :) Poznając więź Adama i Klary, której nie jest w stanie zniszczyć rozłąka, podstępna Zyta odkrywamy na nowo czym jest odpowiedzialność i dobroć. "Przepowiednia" to ciepła opowieść o sile miłości bez względu na wszystko.

Adaś i Klara to osierocone rodzeństwo, którzy po śmierci rodziców zamieszkali w lesie. Pewnego dnia przychodzi do nich tajemnicza kobieta, a wraz z nią kłopoty i dziwne wydarzenia. Rodzeństwo zostaje rozdzielone, a tajemnicza przepowiednia cygańskiej kobiety w przeszłości zaczyna nabierać sensu.. Tak. Mam 22lata. Tak. Sięgnęłam po literaturę dziecięcą i wiecie co? Jestem kompletnie zaskoczona! Krótka historia przedstawiająca losy rodzeństwa już od pierwszych stron działa na wyobraźnię budząc gdzieś głęboko w moim sercu nieznane mi dotąd uczucia. To przesiąknięta magią historia, która pochłonie w całości młodszego, jak i trochę starszego czytelnika. To niezwykle wartościowa książka, która zachwyci was i zauroczy baśniową aurą, a dodatkowo zaskoczy przesłaniem jakie za sobą niesie: bezinteresowna pomoc i troska o drugiego człowieka, a także siła prawdziwej miłości.. Jako dorosła osoba jestem nią bardzo pozytywnie zaskoczona, dlatego uważam, że to jedna z lepszych pozycji dla młodszych czytelników, którzy nie dość, że dostaną pięknie wydaną, ciekawą historię, to jeszcze będą mogli wyciągnąć z niej wnioski.

W ramach zaproszenia do patronackiego projektu Blog pod Małym Aniołem miałam okazję przeczytać książkę Emilii Kiereś „Przepowiednia”. Co prawda lektura przeznaczona jest dla dziesięciolatków, ale nic przecież nie mogło stanąć mi na przeszkodzie, abym przeniosła się do magicznego, baśniowego świata, a tym samym przypomniała sobie czasy beztroskiego dzieciństwa. Autorka serwuje nam piękną opowieść o sile miłości do rodzeństwa, nadziei, odwadze i wierze. Naturalnie w baśni, nie może zabraknąć czarnego charakteru i poplątania kolei losów, aby szczęśliwie zakończyć opowieść. Już od pierwszych stron, czytelnikowi towarzyszy uczucie niepokoju, a z biegiem wydarzeń stale się utrzymuje i często potęguje. Cygański tabor, ciążąca przepowiednia i równocześnie nierozwiązana zagadka sięgająca rodowych korzeni, nie pozwalają na odłożenie lektury na później. Cieszę się, że zostałam wciągnięta w ten magiczny, czasem mroczny klimat baśni, (oczywiście mroczny na miarę dziesięciolatka, do którego adresowana jest ta książka). Również Wam polecam taką odskocznię od lektur dla czytelników 18+ 