Przepis na miłość (okładka miękka)

Recenzja z bloga http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2019/02/katy-cannon-przepis-na-miosc.html Może i w dorosłość weszłam dopiero niedawno, ale książki typowo młodzieżowe raczej zostawiłam za sobą już jakiś czas temu. Zdecydowanie wolę powieści bardziej emocjonalne, skierowane do starszej grupy docelowej. Mimo wszystko od czasu do czasu nawet powieść młodzieżowa mnie skusi, tak jak było właśnie w przypadku "Przepisu na Miłość". Książka okazała się być słodka i chociaż nie oszalałam na jej punkcie, to była miłym umilaczem czasu. Główną bohaterką jest szesnastoletnia Tilly Frost, wnuczka popularnej pisarki Beatrix Frost. Pomimo tego, że jak to nastolatka, była dość naiwna, skupiona na sobie i swoich problemach, a wszystko, co jej się nie udawało, zdawało się być końcem świata, to jednak bardzo się z nią polubiłam. No bo w końcu kto w tak młodym wieku ma jakiekolwiek pojęcie o świecie? A ona była naprawdę przyjemną i kolorową bohaterką, w którą wczułam się z łatwością. Moim ulubionym bohaterem był Drew, czyli chłopak, z którym Tilly ciągle wchodziła w sprzeczki na temat literatury. I on miał bardzo ważną rolę w życiu bohaterki, bo pomimo tego, że oboje cały czas skakali sobie do gardeł, ich relacja w pewnym momencie obrała bardzo ciekawy kierunek. Bardzo polubiłam jego cięty język i gburowatą postawę, bo okazało się, że za nią kryje się świetny chłopak, który w zanadrzu miał też wiele życiowych mądrości. "Przepis na Miłość" posiada wiele ciekawych i unikatowych bohaterów pobocznych i każdy z nich wnosi coś do tej książki. Nie byli tylko postaciami w tle, ale mieli swoje role do odegrania i to mi się bardzo podobało. Pokochałam przyjaciół Tilly, Anję i Rohana, a przede wszystkim zakochałam się w całej rodzinie głównej bohaterki. Jej babcia była perełką tej historii, relacja jej i Tilly była kochana i przesłodka. Wbrew pozorom książka nie opowiada tylko o miłości i pisaniu książek. Katy Cannon porusza tutaj również temat przyjaźni, stosunków rodzinnych, choroby. Każda relacja, każdy związek został bardzo dobrze przemyślany i opracowany. A co najlepsze, nigdy jeszcze nie miałam okazji przeczytać książki o pisaniu książki, a zdecydowanie było to bardzo ciekawym doświadczeniem. "Przepis na Miłość" może i nie jest książką najwyższych lotów, ale mi się ją bardzo przyjemnie czytało. Może fabuła jest przewidywalna, ale prosty i wciągający styl pisania autorki sprawił, że kiedy już zaczęłam tę książkę czytać, nie chciałam jej odłożyć. Wiem, że powieści młodzieżowe nie są dla każdego. Ja sama nie należę do ich największych fanek. Ale ta historia była tak słodka i ciepła, że warto poświęcić jej uwagę :)

Przecież to takie proste.. wybrać obiekt, rozkochąć i już.. a jednak nie.. ale niebędę zdradzac dlaczego chodż pewnie każdy wie dlaczego;)

Recenzja z bloga http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2019/02/katy-cannon-przepis-na-miosc.html Może i w dorosłość weszłam dopiero niedawno, ale książki typowo młodzieżowe raczej zostawiłam za sobą już jakiś czas temu. Zdecydowanie wolę powieści bardziej emocjonalne, skierowane do starszej grupy docelowej. Mimo wszystko od czasu do czasu nawet powieść młodzieżowa mnie skusi, tak jak było właśnie w przypadku "Przepisu na Miłość". Książka okazała się być słodka i chociaż nie oszalałam na jej punkcie, to była miłym umilaczem czasu. Główną bohaterką jest szesnastoletnia Tilly Frost, wnuczka popularnej pisarki Beatrix Frost. Pomimo tego, że jak to nastolatka, była dość naiwna, skupiona na sobie i swoich problemach, a wszystko, co jej się nie udawało, zdawało się być końcem świata, to jednak bardzo się z nią polubiłam. No bo w końcu kto w tak młodym wieku ma jakiekolwiek pojęcie o świecie? A ona była naprawdę przyjemną i kolorową bohaterką, w którą wczułam się z łatwością. Moim ulubionym bohaterem był Drew, czyli chłopak, z którym Tilly ciągle wchodziła w sprzeczki na temat literatury. I on miał bardzo ważną rolę w życiu bohaterki, bo pomimo tego, że oboje cały czas skakali sobie do gardeł, ich relacja w pewnym momencie obrała bardzo ciekawy kierunek. Bardzo polubiłam jego cięty język i gburowatą postawę, bo okazało się, że za nią kryje się świetny chłopak, który w zanadrzu miał też wiele życiowych mądrości. "Przepis na Miłość" posiada wiele ciekawych i unikatowych bohaterów pobocznych i każdy z nich wnosi coś do tej książki. Nie byli tylko postaciami w tle, ale mieli swoje role do odegrania i to mi się bardzo podobało. Pokochałam przyjaciół Tilly, Anję i Rohana, a przede wszystkim zakochałam się w całej rodzinie głównej bohaterki. Jej babcia była perełką tej historii, relacja jej i Tilly była kochana i przesłodka. Wbrew pozorom książka nie opowiada tylko o miłości i pisaniu książek. Katy Cannon porusza tutaj również temat przyjaźni, stosunków rodzinnych, choroby. Każda relacja, każdy związek został bardzo dobrze przemyślany i opracowany. A co najlepsze, nigdy jeszcze nie miałam okazji przeczytać książki o pisaniu książki, a zdecydowanie było to bardzo ciekawym doświadczeniem. "Przepis na Miłość" może i nie jest książką najwyższych lotów, ale mi się ją bardzo przyjemnie czytało. Może fabuła jest przewidywalna, ale prosty i wciągający styl pisania autorki sprawił, że kiedy już zaczęłam tę książkę czytać, nie chciałam jej odłożyć. Wiem, że powieści młodzieżowe nie są dla każdego. Ja sama nie należę do ich największych fanek. Ale ta historia była tak słodka i ciepła, że warto poświęcić jej uwagę :)

Recenzja z bloga http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2019/02/katy-cannon-przepis-na-miosc.html Może i w dorosłość weszłam dopiero niedawno, ale książki typowo młodzieżowe raczej zostawiłam za sobą już jakiś czas temu. Zdecydowanie wolę powieści bardziej emocjonalne, skierowane do starszej grupy docelowej. Mimo wszystko od czasu do czasu nawet powieść młodzieżowa mnie skusi, tak jak było właśnie w przypadku "Przepisu na Miłość". Książka okazała się być słodka i chociaż nie oszalałam na jej punkcie, to była miłym umilaczem czasu. Główną bohaterką jest szesnastoletnia Tilly Frost, wnuczka popularnej pisarki Beatrix Frost. Pomimo tego, że jak to nastolatka, była dość naiwna, skupiona na sobie i swoich problemach, a wszystko, co jej się nie udawało, zdawało się być końcem świata, to jednak bardzo się z nią polubiłam. No bo w końcu kto w tak młodym wieku ma jakiekolwiek pojęcie o świecie? A ona była naprawdę przyjemną i kolorową bohaterką, w którą wczułam się z łatwością. Moim ulubionym bohaterem był Drew, czyli chłopak, z którym Tilly ciągle wchodziła w sprzeczki na temat literatury. I on miał bardzo ważną rolę w życiu bohaterki, bo pomimo tego, że oboje cały czas skakali sobie do gardeł, ich relacja w pewnym momencie obrała bardzo ciekawy kierunek. Bardzo polubiłam jego cięty język i gburowatą postawę, bo okazało się, że za nią kryje się świetny chłopak, który w zanadrzu miał też wiele życiowych mądrości. "Przepis na Miłość" posiada wiele ciekawych i unikatowych bohaterów pobocznych i każdy z nich wnosi coś do tej książki. Nie byli tylko postaciami w tle, ale mieli swoje role do odegrania i to mi się bardzo podobało. Pokochałam przyjaciół Tilly, Anję i Rohana, a przede wszystkim zakochałam się w całej rodzinie głównej bohaterki. Jej babcia była perełką tej historii, relacja jej i Tilly była kochana i przesłodka. Wbrew pozorom książka nie opowiada tylko o miłości i pisaniu książek. Katy Cannon porusza tutaj również temat przyjaźni, stosunków rodzinnych, choroby. Każda relacja, każdy związek został bardzo dobrze przemyślany i opracowany. A co najlepsze, nigdy jeszcze nie miałam okazji przeczytać książki o pisaniu książki, a zdecydowanie było to bardzo ciekawym doświadczeniem. "Przepis na Miłość" może i nie jest książką najwyższych lotów, ale mi się ją bardzo przyjemnie czytało. Może fabuła jest przewidywalna, ale prosty i wciągający styl pisania autorki sprawił, że kiedy już zaczęłam tę książkę czytać, nie chciałam jej odłożyć. Wiem, że powieści młodzieżowe nie są dla każdego. Ja sama nie należę do ich największych fanek. Ale ta historia była tak słodka i ciepła, że warto poświęcić jej uwagę :)

Brzmi uroczo, słodko, przewidywanie i banalnie? Tak, ale napisane na tyle zgrabnie i zabawnie, że schematyczność nie stanowiła żadnego problemu. Nie jest to powieść, która zapada w pamięć na wiele lat. Nie jest to też historia, do której chce się wracać. Niemniej jest to opowieść, która poprawia nastrój, bawi i odpręża. Lekko, łatwo, miło i przyjemnie. W sam raz na walentynki! Trzeba docenić też próbę autorki zawarcia w tej powieści nieco bardziej poważnego przesłania niż "Zakochać się każdy może!", czyli opisy relacji pomiędzy najmłodszymi, a najstarszymi członkami rodziny. Cannon delikatnie porusza temat chorób typowych dla wieku starszego oraz zwraca uwagę na problem dzisiejszego społeczeństwa - wymagania od osób najstarszych tyle samo, ile wymaga się od osób w pełni sił. Myślę, że Cannon robi to subtelnie i z wyczuciem, tak aby każdy mógł widzieć w swoich dziadkach i babciach superbohatera z peleryną, a jednocześnie być wyczulonym na niepokojące sygnały.

Ciekawa ksiązka. Ale duzo tresci sie powtarza a cała fabuła zwalnia. Nie jestem dokońca zadowolona z konca, ale to moja opinia.

duże litery elegancka okładka miła fabuła polecam.

Książka nie jest zła, ale momentami jest nudna.