„Poczekajki” – recenzja książki

Kto ma dzieci, ten wie, że są sytuacje, w których niezależnie od tego, jak bardzo by się rodzic starał, to i tak może mieć problem z zapanowaniem nad nieokiełznanymi emocjami potomka, będącymi konsekwencją niemożności rozładowania drzemiącej w małym ciałku energii. Poczekalnia u lekarza, przedział w pociągu czy samochód to miejsca, które są niekiedy świadkami dantejskich scen. Jak temu zapobiec? Dobrze się przygotować, np. zabrać ze sobą „Poczekajki” wydawnictwa Debit, a przynajmniej przestudiować ją przed wyjściem.

Ta niepozorna, niewielkich rozmiarów książka to skarbnica, z której można czerpać garściami. Znajdziemy w niej 80 pomysłów na nieskomplikowane, łatwe do przeprowadzenia w każdych warunkach zabawy. Do jednych potrzebne będą rekwizyty i określone wyposażenie, jak np. monety i stolik, inne nie wymagają niczego, prócz głowy pełnej pomysłów.

„Pisanie po plecach”, „Dwadzieścia pytań”, „Wąż słowny” czy „Głuchy telefon” to zabawy, które współcześni rodzice z pewnością pamiętają z własnego dzieciństwa. Ja pamiętam doskonale, a od kiedy sama jestem mamą, bardzo często praktykuję je z dziećmi w momentach, gdy nie ma warunków do „Wisielca” czy „Kółka i Krzyżyka”.

Autorka podzieliła zabawy na dwanaście grup, jednak najlepiej wykorzystać je wszystkie, niezależnie od tematu i konwencji. Taka porcja pomysłów z pewnością starczy na długie godziny, a do tego będzie inspiracją do wymyślania własnych gier i zabaw.

Ewa Świerżewska