Projekt Księżna. Dynastia książęca. Tom 1 (okładka  miękka, 02.2022)

Książka męcząca, naprawdę musiałam się zmusić żeby ją skończyć. Fabuła ok ale sposób pisania autorki to dramat. Jedna z gorszych książek jakie ostatnio miałam okazję czytać.

Świetna książka, polecam.

Super

Po śmierci ojczyma, książę Fletcher „Grey” Pryde wraca w rodzinne strony, aby wziąć udział w uroczystościach pogrzebowych. W towarzystwie znany jest ze swojego hulaszczego życia. Nikt nie zdaje sobie sprawy z tego, iż to tylko łatka, a prawda jest zgoła inna. Skupiony na pomnażaniu swojego majątku w najbliższym czasie nie planuje szukać żony. Sytuacja zmienia się, kiedy po przyjeździe do Armitage Hall poznaje Beatrice Wolfe. Dziewczyna zdecydowanie nie wpasowuje się w kanon kobiet, z którymi Grey dotychczas miał do czynienia. Bea uważana za chłopczycę, przy księciu nie jest w stanie powstrzymać swojego ciętego języka, a to z miejsca intryguje mężczyznę. Kiedy okazuje się, że dziewczyna jest najnowszym projektem jego matki, Grey postanawia pomóc w przygotowaniach do jej debiutu towarzyskiego. Nie spodziewa się jednak, iż między nimi narodzi się nić porozumienia, a z czasem pojawi się gorętsze uczucie. Gdy pojawia się podejrzenie, że śmierć ojczyma to nie jest nieszczęśliwy wypadek, na jaw wychodzą mroczne sekrety. Beatrice czeka trudna decyzja – być lojalną wobec swojej rodziny, czy wobec mężczyzny, w którym zaczyna się zakochiwać. Znacie serial „Bridgertonowie”? A może ktoś z Was czytał książki? Ja mam za sobą jedynie serial. „Projekt Księżna” to powieść, która swoim klimatem bardzo mi go przypominała. Dość długo nie miałam styczności z romansami historycznymi, a kiedy pojawiła się propozycja zrecenzowania, nie wahałam się ani chwili. Lektura napełniła mnie swego rodzaju melancholią i poczułam się jak w domu. Tuż po trylogii o Christianie Greyu oraz serii o Gideonie Crossie, to właśnie romanse historyczne należały do moich początków w tym gatunku. Świat dżentelmenów oraz dam potrafi być niezwykle wciągający. Zdaję sobie również sprawę z tego, iż mają swój osobliwy charakter i nie wpasują się w każdy gust. Moje oczekiwania względem tej historii jednak zostały zaspokojone. „Projekt Księżna” to powieść, która poza motywem romantycznym, owiana jest nutką tajemnicy. Czytaniu towarzyszy napięcie oraz ciekawość, co tak naprawdę wydarzyło się pewnej nocy w Armitage Hall. Fletcher, starając się poznać prawdę, chcąc nie chcąc, zbliża się do Beatrice. Pierwsze spotkanie tych dwóch temperamentnych osób należy do dość burzliwych. Jednocześnie wywołuje w obojgu wzajemną fascynację. Chemia między nimi jest niezwykle urocza. To cos, czego nie doświadczymy w powieściach ze współczesnymi realiami. Romanse historyczne mają w sobie coś wyjątkowego, a zaloty w tamtych czasach wyglądały zupełnie inaczej. Każde spojrzenie, ukradkowy dotyk, czy rozmowa pełna podtekstów potęgują podniecenie względem relacji między kobietą i mężczyzną. Wszelkie potajemne kontakty są jak zakazany owoc. Kiedy dochodzi do zbliżenia, jest ono pełne namiętności. To wszystko dostałam w powieści „Projekt Księżna”. Autorka posługuje się przyjemnym stylem pisania. Książka napisana została w narracji trzecioosobowej, co osobiście w żaden sposób mi nie przeszkadzało. Poza tym wątek tajemnicy zaintrygował mnie na tyle, że nie mogłam oderwać się od lektury. Przeczytałam ją niemal od deski do deski. Początek należy do trudnych, gdyż pojawia się wiele nazwisk, tytułów oraz powiązań rodzinnych, więc dla wielu osób może okazać się kłopotliwe. Na szczęście w miarę szybko udało mi się to ogarnąć i cieszyć interesującą fabułą. Końcówka sugeruje ciąg dalszy, tyle że z innymi bohaterami w roli głównej. Z całą pewnością sięgnę po kontynuację, jeśli ukaże się w polskim przekładzie. Jeśli lubicie romanse historyczne, to ten tytuł jest dla Was. Zachęcam również osoby, które nie miały styczności z tym gatunkiem. Wierzę, że znajdziecie tam coś, co zauroczy Was tak jak przed laty mnie.

Jeśli przytłaczają Was obowiązki, nad głową wiszą czarne chmury i psują Wam chmurą a pogoda nie rozpieszcza – jest tylko jeden sposób, by choć na chwilę zapomnieć o rzeczywistości – przeczytać romans historyczny! Ten gatunek może odstraszać, można zakładać, że fabuła będzie nudna, język toporny i po prostu nie zaiskrzy. I tu pojawia się Sabrina Jeffries, która pomoże Wam odczarować ten gatunek i spojrzeć na takie książki zupełnie w innym świetle! „Projekt księżna” był moim pierwszym spotkaniem z tą autorką, więc poza znajdującym się na niej zachęcającym porównaniem do pewnej popularnej teraz serii, nie wiedziałam czego mogę się tutaj spodziewać. Autorka zaskoczyła mnie podejściem do tematu, lekkością i co ciekawe -wpleceniem w romans elementów kryminalnych! Fletcher „Grey” Pryde, piąty książę Greycourt, do którego w angielskiej socjecie przylgnęła łatka kobieciarza i łotra powraca do domu. Niestety powód wizyty jest bardzo przykry, umiera ojczym mężczyzny, więc skupiony na pomnażaniu majątku „Grey” czuje się zobowiązany do udziału w uroczystości i w podnoszeniuna duchu cierpiącej matki. Gdy tylko przybywa do posiadłości wdaje się w rozmowę z uroczą Beatrice Wolfe. Piękna i wygadana dziewczyna od razu wpada mu w oko, kobieta nie przypomina żadnej wcześniej spotkanej kobiety. Bea niestety nie miała wcześniej sposobności zadebiutowania w nowym sezonie, więc matka Fletchera postanawia ją wprowadzić i przygotować do debiutu. Czy pomoc Fletchera spowoduje, że między tą dwójką narodzi się uczucie? To nie był pierwszy romans historyczny, który dał mi sposobność poznania zasad etykiety i określonych manier i przede wszystkim zapomnienia o całym świecie. Jednak nie spodziewałam się, że rozpoczynająca cykl „Dynastia książęca” książka „Projekt księżniczka” będzie książką aż tak gorącą, można napisać, że wręcz niegrzeczną! I nie mam tu na myśli tylko luźnego i wręcz współczesnego języka, w którym nie zabraknie określeń pewnych części ciała! Otóż nie, za ten grzeszny klimat odpowiadają bohaterowie, których zachowanie ówczesne damy i służbę mogłoby doprowadzić do palpitacji serca i wywołać niezły skandal. Co takiego nieprzyzwoitego może być w tańcu? Jeśli tańczą ze sobą Fletcher i Bea -może to być wszystko, ale po prostu najlepiej o tym przeczytać! Autorka zdecydowała się na narrację naprzemienną, która wzbogaca treść i daje nam poczuć emocje tych bohaterów. Do Fletchera przylgnęła łatka kobieciarza, jednak w żaden sposób nie daje odczuć, że kobiety są dla niego tylko zabawką. Z każdym rozdziałem zyskuje w oczach, a każde jego spotkanie z Beą udowadnia, że z wygadaną dziewczyną nie będzie miał łatwo. Beatrice nie przypomina zahukanej w sobie damy, lecz nie boi się mówić to, co myśli. Trafił swój na swego – tak można podsumować relację między tymi bohaterami, nie zabraknie zabawnych dialogów i iskrzącej chemii. Wspomniałam na początku, że autorka zdecydowała się wpleść wątek iście kryminalny! Takie połączenie pasuje tutaj doskonale, stanowi delikatne tło, a i sama zagadka nie należy do prostych. Tajemnicza śmierć ojczyma może jednak poróżnić Beę i Fletchera, lecz czy tak się stanie? Całą książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i lekko, jedynym minusem na początku fabuły było nagromadzenie postaci drugoplanowych. W tak licznej rodzinie początkowo trudno się połapać, kto jest czyim synem, kto kuzynem – w uporządkowaniu tych informacji pomaga na szczęście zamieszczone na początku drzewo genealogiczne! Podsumowując: jeśli lubicie romanse historyczne, które są dość niegrzeczne, to przeczytajcie!

Czytacie książki do końca, nawet gdy Wam się nie podobają? Mnie chyba dwa razy w życiu zdarzyło się zrezygnować z czytanej przez mnie pozycji – pamiętam, że bardzo się przy nich męczyłam. Jedna miała w sobie połączenie fantastyki z wulgaryzmami, co kompletnie mi nie pasowało, a druga miała w sobie tyle opisów, że po przeczytaniu jej w całości mogłabym spokojnie stać się znawcą w dziedzinie wspinaczki górskiej. I to były tylko dwa przypadki, resztę książek czytam od deski do deski ( a gdy jest źle, to zawsze mam nadzieje, że coś się naraz wydarzy i zmienię zdanie… ) „Projekt księżna” to książka, do której mam mieszane uczucia. Z jednej strony byłam zaciekawiona całą historią, bo na początku mamy śmierć kolejnego już męża księżnej Lidii Fletcher. Jest ona trzykrotną wdową, która z każdym ze swoich mężów miała dzieci. Teraz większość z nich spotyka się na pogrzebie, a co za tym idzie rozpoczynają się rozmowy na temat śmieci trzeciego księcia Armitage. Fletcher „Grey” Pride to osoba, której najmniej się wszyscy spodziewali, bowiem mężczyzna rzadko kiedy zapuszcza się w rodzinne strony. Co więcej, nie jest skory do szukania żony, jedynie satysfakcjonują go jednorazowe przygody. Do momentu, aż poznaje Beatrice Wolfe, swoją kuzynkę, która pod czujnym okiem jego matki, ma zostać debiutantką. Grey z przyjemnością jej w tym pomoże… i nie tylko w tym. W międzyczasie będzie też prowadził własne dochodzenie odnośnie tajemniczego wypadku ojczyma – czy rzeczywiście był to przykry zbieg okoliczności? Czy może ktoś pomógł mu się utopić? I powiem tak, skusiłam się na tą książkę, ze względu na piękną okładkę, bo opisu nie czytałam. Myślałam, że będzie to jakaś magiczna i bajeczna historia, dziejąca się w poprzednich latach, gdzie słownictwo będzie na wysokim poziomie, a dialogi będą przesycone szlachetnymi zwrotami. Coś na miarę księżniczki Sisi, ale po raz kolejny przekonałam się, ze romanse historyczne to wole oglądać niż czytać… Zgodzę się z tym, że książka jest lekka i ciekawa, jeśli chodzi o samą fabułę, bo byłam ciekawa jak rozwiążę się sprawa ze zmarłym ojczymem Greya. Ale sceny erotyczne powodowały, że przewracałam co chwile oczami i budziły we mnie niesmak. Wiecie z jednej strony „moja miłości”, a za chwilę „poczuła w sobie jego wielkiego drąga” – no niestety, to nie dla mnie. Takie dialogi zdecydowanie nie pasują mi do tego rodzaju historii. I choć momentami udawało mi się wczuć w klimat książki, tak przy tych scenach od razu czar pryskał. W ogóle cała relacja miedzy Greyem a Beatrice dzieje się zdecydowanie za szybko, bynajmniej dla mnie. Beatrice z jednej strony pewna siebie i niedostępna, a z drugiej jak przyszło co do czego to oporów za wielkich nie stawiała. Grey żony nie szukał, ale w mgnieniu oka zdanie zmienił – no nie, nie przekonała mnie niestety ta historia. Po kontynuacje nie zamierzam już sięgać, utwierdziłam się w przekonaniu, ze romanse historyczne to nie moja bajka… Polecam wyrobić sobie własne zdanie na temat tej książki, bo myślę, że dla osoby lubiącej ten gatunek, odczucia będą zdecydowanie inne.

IG - @ksiazkowe_opowiesci //// 🌷 Gdy byłam mała wiele godzin spędzałam ze swoją babcią. Bawiłyśmy się razem, gotowałyśmy, sprzątałyśmy, a wszystkiemu towarzyszył szum telewizji, wtedy włączając jakiś kanał dało się znaleźć coś dobrego do obejrzenia. Nie było Netflixa, HBOczy Prime Video. 📺 Godziny spędzałam na oglądaniu bajek na MiniMini+, Cartoon Network czy ZigZap. 🎞 Kochałam oglądać filmy z serii Barbie, jako…(tu wymień jakąkolwiek księżniczkę!), Klub WINX (moja ulubiona wróżka to Bloom!) i inne animacje. 📼 Ale najlepiej wspominam czasy, gdy wraz z babcią siadałam na kanapie, babcia wyciągała startą kasetę VHS z półeczki pod telewizorem, wsuwała ją do odbiornika i zaczynała się magia. 🎼 Śpiewna muzyka… Wielki napis starego logo telewizyjnej dwójki uchwycony na nagraniu (tak, kiedyś chcąc mieć film „na zaś” trzeba go było nagrać), a później wielki błyszczący napis „Sissi”. 👗 Widzicie, wychowałam się na „Sissi”, starym filmie z Romy Schneider z 1955. 💃🏻 Najpiękniejszym filmie kostiumowym, jaki kiedykolwiek widziałam. 🥰 Kocham stroje z tego filmu, kocham grę aktorską, kocham bohaterów i kocham historię. 😇 To z sympatii i miłości do „Sissi” z reguły w ciemno włączam filmy kostiumowe czy sięgam po książki z takim wątkiem. 🍷 Zachwycałam się Bridgertonami, zachwycałam się romansami historycznymi Melisy Bel, więc jak jest z „Projektem Księżna” Sabriny Jeffries? 👑 Fletcher „Grey” Pryde, piąty książę Greycourt wraca w rodzinne strony, aby wziąć udział w pogrzebie ojczyma. Do skupionego na pomnażaniu majątku mężczyzny przylgnęła łatka łotra. Grey nie ma czasu ani ochoty na szukanie żony. Do czasu… 👑 Kiedy książę poznaje czarująco niekonwencjonalną Beatrice Wolfe, jest zauroczony. Piękna i wygadana dziewczyna, jest zupełnie inna niż dotychczas znane mu kobiety. Zrządzeniem losu Beatrice staje się nowym „projektem” jego matki. ❤ Muszę przyznać, że bawiłam się naprawdę dobrze. Historię czytało się wyjątkowo szybko, ale mam wrażenie, że to „nie było to”. 🤍 To historia nie do końca dopracowana, z bardzo luźnymi opisami, fabułą pędzącą na łeb, na szyję. Dobra, ale nie wybitna. Miła na rozluźnienie, nieco żenująca momentami, na jeden dzień, by oderwać się od rzeczywistości. ❤ Polecałabym ją przede wszystkim osobom, które w romansach gustują od dawna, a romanse historyczne to dla nich w pewnym sensie chleb powszedni. Raczej nie jest to pozycja dobra dla osób, które chcą poznać ten gatunek od zera. 🤍 Dla mnie jest to mocne 6/10. Bohaterowie są ciekawi, ale ja nie zżyłam się z nimi za bardzo. ❤ Główna bohaterka dla mnie nie miała „tego czegoś”, chyba bardziej niż sympatią, pałam do niej względną tolerancją. No nie ukrywam, że irytowała mnie swoim zachowaniem… 🤍 Zostajemy wrzuceni w środek wielkiej rodzinki, o naprawdę dziwnych imionach, początkowo nie mogłam się połapać, kto w ogóle jest kim… ❤ Ostatecznie wątek romantyczny rozwinął się względnie interesująco. A końcówka historii pozostawia dobre pole do popisu. 🤍 Możliwe, że sięgnę po kontynuacje tej serii. Tak jak mówiłam, mam słabość do takich historii.

Bardzo długo zbierałam myśli, w jaki sposób przedstawić tę powieść jak najlepiej. Tak, urzekła mnie już od pierwszych stron. Ba! Od fragmentu na skrzydełku! Bardzo lubię w literaturze bohaterki szczere do bólu i nie bojące się konsekwencji swoich słów. Mocno się z takimi utożsamiam, a tutaj w dodatku bohaterka jest moją imienniczką 🙊. Niestety w opisanych czasach nie było to najlepiej odbierane. Czy Beatrice zrobi wszystko aby zachować dach nad głową? Być może... Nie. Z całą pewnością, choćby nie wiem co, będzie bronić swojego brata — tak przed prawdziwymi, tak i przed tymi fałszywymi pogłoskami — zawsze trzymając jego stronę. Tylko co jeśli na scenę wkroczy pewien Książę z własnymi, równie silnymi, poglądami na życie? Grey, a właściwie Fletcher Pryde, piąty książę Greycourt, także skrywa swoje tajemnice. Jedynym powodem, dla którego wrócił do dworku matki, był pogrzeb jego kolejnego ojczyma. Jego przyjazd zbiegł się w czasie z przygotowaniem Beatrice, a także jego przyrodniej siostry Gwyn, do debiutu towarzyskiego. Księżna Wdowa wzięła sobie za cel przygotowanie Beatrise, ponieważ rodzina dziewczyny zaniedbała ten obowiązek. Już nie wspominając o tym, co stryj Armie, mimo bliskiego pokrewieństwa, próbował zrobić biednej dziewczynie 😶. Greya od początku zaintrygowała postać dziewczyny, która za nic miała jego tytuł szlachecki. Nie protestował więc, gdy matka poprosiła go o pomoc w przygotowaniach dziewcząt do debiutu. Od tamtego momentu jesteśmy świadkami śmiałych zbliżeń, zacierania się granicy klasowej, oraz oddania rodzinie. Nie brakowało drobnej pikanterii 🙈. Byłam pozytywnie zaskoczona taką kreacją bohaterów oraz poprowadzeniem akcji. Wszystkie tropy bezprzecznie wskazywały na winowajcę... Ale winowajcę czego? Kuzyn Greya — nowy książę Armitage: Sheridan — podejrzewa, że śmierć jego ojca oraz wuja nie była zwykłym wypadkiem, a poszlaki wskazują bezpośrednio na 🙈 brata Beatrice! Argumenty są jak najbardziej logiczne, ale czy wystarczające by kogoś skazać? Sheridan wzywając konstabla był tego pewien. Widzicie więc, że nie jest to po prostu lekki romans, a historia z zabarwieniem kryminalnym. Bohaterowie nie są papierowi, a pełni pasji. Pojawiła się nawet intrygantka! Przyszła-niedoszła teściowa 😆😆😆 i to bynajmniej z wyboru Greya. Zapytacie: to jaki motyw wynalazłaś tym razem? Ano właśnie typowej teściowej! 😇 Jedyne co mnie boli w tej powieści, to krążenie wokół przygotowań do debiutu, który ostatecznie nie został przedstawiony... No owszem, jest wytłumaczone dlaczego, jest to nawet bardzo logiczne, lecz także nieuniknione — a ma się wrażenie takiej zamkniętej przestrzeni i brak wychodzenia z ram. Jeśli już był wspomniany Londyn, stolica życia towarzyskiego, to tylko na chwilę, u wspomnianej teściowej. Tyle. Tego wyjścia do szerszej publiczności i poznania większej ilości bohaterów pobocznych mi brakowało.

Wspominałam Wam, że niezbyt często czytam książki charakteryzujące się tym, że należą do gatunku tak zwanego romansu historycznego. Ostatnio jednak natrafiłam na kilka ciekawych, więc pomyślałam o tym, aby dać temu gatunkowi szansę i otoczyć go większą uwagą niż do tej pory. Tak oto trafił do mnie pierwszy tom Dysnatii książąt autorstwa Sabriny Jeffries pod tytułem „Projekt księżna”. Z twórczością Sabriny Jeffries spotkałam się pierwszy raz, nie wiedziałam, czego powinnam się spodziewać, jednak nie miało to dla mnie zbyt dużego znaczenia. Czy „Projekt księżna” jest zaskakującą lekturą? Czy potrafiłam się w niej odnaleźć? Głównym bohaterem książki „Projekt księżna” jest Fletcher Grey Pryde, jest piątym księciem Greycourt, na którego spoglądają niezbyt przychylnie. Dla niego liczą się pieniądze i nie bardzo przejmuje się kosztami, jakie poniesie. Woli zajmować się własnymi sprawami, dlatego też niezbyt często zajeżdża w rodzinne strony. Tym razem nie miał wyboru, był zmuszony pojawić się na uroczystościach pogrzebowych ojczyma. Fletcher ma żal do swojej rodziny, sięga on bardzo głęboko, czy jest uzasadniony? Zatraca się we własnych problemach i ostatnie, o czym myśli to znalezienie sobie godnej partnerki na żonę. Wiele się zmienia, kiedy na jego drodze staje Beatrice Wolfe, różni się od wcześniej poznanych kobiet. Jest wyjątkowa, jednak wymaga szlifu, chce się nim zająć matka Graya. Czy mógłby przepuścić takie widowisko? Czy „Projekt księżna” dojdzie do skutku, a młoda Beatrice zadebiutuje w spotkaniu śmietanki towarzyskiej? „Projekt księżna” opiera się nie tylko na znajomości głównych bohaterów, czego można było się spodziewać, a na czymś znacznie więcej. Sprawa może wydać się skomplikowana, ale czy poprzedni książę zmarł w sposób naturalny? Ta teza zostaje zachwiana pomimo tego, że nie ma wystarczających dowodów na to, aby brat głównej bohaterki dokonał morderstwa. Jest to sprawa ciekawa, tym bardziej, że niezbyt często łączy się morderstwo z romansem, a już zwłaszcza historycznym. Można się spodziewać jednego, że na dworze z pewnością będą gotowe do rozwikłania tajemnice i sekrety. Sabrina Jeffries zaskoczyła mnie pozytywnie. Jej styl jest wciągający, ciekawy, bardzo przyjemnie mi się go czytało i poznawało wykreowany przez nią świat. Muszę powiedzieć Wam, że wiele tajemnic, zwłaszcza ta, co spotkało głównego bohatera, kiedy został oddany pod opiekę wujostwu nie dawała mi spokoju. „Projekt księżna” na pierwszy rzut oka może się wydawać mało znaczącą powieścią, jednak z chwilą, kiedy decydujemy się na jego poznanie zostaniemy wciągnięci w wir różnych wydarzeń, okazuje się wtedy, że to bardzo intrygująca historia, która aż się prosi, aby została przez nas odkryta.

👑🪄👑Recenzja👑🪄👑 Premiera 09.02.2022 „Projekt Księżna” – Sabrina Jeffries Przygotowania do debiutu jeszcze nigdy nie były odziane w taki gorący romans i nutkę sensacji, od których aż w głowię się kręci. Beatrice to młoda dama przygotowująca się do debiutu w towarzystwie. Musi się wiele nauczyć, ale jej bystra i nieposkromiona natura cały czas daje za wygraną. Bezczelna, nieokiełznana i dowcipna panna, która pragnie tylko dobrego męża i zapewnieniu bezpieczeństwa sobie i bratu. Jest zdeterminowana aby osiągnąć to co zaplanowała. Posiada mocny charakter, który rzadko kiedy stara się ukryć. I to właśnie jest w niej urzekające. To, że nie da sobie w kaszę dmuchać i mówi to co myśli, nawet jeśli nie wypada. Fletcher „Grey” Pryde. Zimny i arogancki książę, który stara się dostawać to co chce, ale ma w sobie pokorę. Niesie za sobą tajemnicę, która sprawiła, że odsuwa się od innych, nosi maskę bufona, stroni od zwierzeń i uczuć. Nosi w sobie wiele bólu, który stara się ukryć. W swoimi stylu bycia jest bardzo pociągający. Nie można było przestać o nim myśleć. W swojej mowie i zachowaniu ma to coś. Umie być miły i bardzo uprzejmy. A także umie zaakceptować charaktery innych. On ma przygotować ją do debiutu, ona musi wypaść jak najlepiej. Długie rozmowy, wspólne tance i spacery powodują, że zaczyna ich łączyć nutka porozumienia. A gdy do tego dojdzie piekielnie grzeszne pragnienie, od którego nie można za żadne skarby uciec, to katastrofa gotowa, ale jaka piękna. Autorka przedstawiła historię w klimacie bardzo dawnych czasów. Wszystko było dopracowane. Począwszy od języka, który jest w innym stylu, ale bardzo zrozumiały po ubrania i zachowanie. Czuć, że wtedy tradycja i to co ludzie powiedzą ma bardzo duże znaczenie. Same sceny intymne są pełne subtelności, ale i ognia. Sam ich taniec, ich ruchy i spojrzenia były pełne erotyzmu i namiętności. Autorka przedawniła każdy ich dotyk i spojrzenie w bardzo namiętny ale delikatny sposób. Czuć było chemie w powietrzu. Moim zdaniem wykonanie czegoś takiego to wielka sztuka. Miłość rozkwita jak młodziutki kwiatek, którego pączki dopiero się rozwijają. Potrzeba wiele cierpliwości i ufności żeby wyrósł na piękny silny kwiat, którego żadna siła nie ruszy. A do tego dochodzi motyw morderstwa. Wiele pytań a tak mało odpowiedzi. Są pomysły i małe śledztwo, które nie zawsze idzie po myśli bohaterów. To sprawia, że jeszcze bardziej pragnie się skończenia tej historii, a z drugiej nie chce się kończyć tej przygody. Historia pokazuje, że każdy skrywa w sobie tajemnice, których odkrycie może kosztować wiele nerwów, ale w końcu poczuję się dobrze. Kochani dajcie się porwać gorącemu księciu i niewinnej ale zadziornej damy. 10/10 🔥