Projekt Hail Mary (okładka miękka)

Andy Weir "Projekt Hail Mary", Czytam sporo, jednak nadal są gatunki literatury, po które nie miałam potrzeby, przyjemności czy ciekawości, żeby sięgnąć, które jakoś nie pojawiały się na mojej drodze czytelniczej, które w końcu celowo omijam, uznając, że to nie są książki dla mnie. Tak też jest z fantastyką naukową. Do tej pory nie miałam okazji przeczytać żadnej książki science fiction, hard ani soft, wychodząc z założenia, że moja wiedza ścisła jest na tak słabym poziomie, który uniemożliwi mi zrozumienie zagadnień związanych z fizyką, chemią, biologią, biotechnologią, astronomią i innymi pokrewnymi im dziedzinami. Tak to jest, kiedy w liceum na matematyce często zdarzało mi się grać z koleżanką w okręty, natomiast na fizyce i chemii czytałam książki. Stąd również zawsze omijałam książki z tych gatunków, nie mam za sobą żadnej książki Stanisława Lema, którego rok trwa już od jakiegoś czasu. Jednak już na samym początku lektury, okazało się, że naszpikowany nowymi technologiami, nieznanymi pojęciami z różnych dziedzin nauki, kosmiczny świat, jest niesamowicie wciągający, historia, chociaż jest efektem wyobraźni autora, być może kiedyś miałaby możliwość wydarzyć się naprawdę, a ja zaczynam śledzić ją z zapartym tchem. Kiedy, w pewnym momencie okazuje się, że słońce zaczyna świecić coraz słabiej, naukowe misje różnych krajów starają się odnaleźć najpierw przyczynę tego stanu rzeczy, a następnie temu zapobiec. Jedną z osób, która zostaje zaangażowana w badania nad astrofagami, szybko namnażającymi się organizmami będącymi przyczyną pojawiającego się zjawiska, jest Ryland Grace nauczyciel, którego kariera naukowa w pewnym momencie przystopowała, zmuszając do pracy w szkole. Co sprawi, że zwykły nauczyciel stanie się w pewnym momencie jedną z najważniejszych osób rozłożonej na wiele lat naukowej misji, która zostanie wysłana miliony kilometrów od Ziemi, by postarać się zapobiec katastrofie ludzkości? Czy będzie w stanie sam ocalić planetę? Jak zakończy się ta kosmiczna przygoda? Stawka tego przedsięwzięcia jest niewiarygodnie wysoka. Dotyczyć będzie nie tylko uratowania całej ludzkości, ale również...? No właśnie, o jaką stawkę walczyć będzie doktor Grace, wyruszając z misją ratunkowa na Tau Ceti? Tego oczywiście nie zdradzę. Narracja "Projektu Hail Mary" prowadzona jest w dwóch płaszczyznach czasowych, na Ziemi, w ramach przygotowań do wyprawy oraz w kosmosie, na statku Hail Mary, który na czas wyprawy, stanie się centralnym punktem prowadzonych badań. Jest ona tym bardziej intrygująca, ponieważ początkowo Roland Grace, który okazuje się być jedynym pozostałym przy życiu członkiem załogi, niczego nie pamięta. Z jednej strony apokaliptyczna, z drugiej natomiast mocno ukierunkowana na ratowanie świata, opowieść, wciągnęła mnie bez reszty do świata nauki, w którym od jednego człowieka zależy tak wiele i który jest również gotów poświęcić wszystko, aby ratować swoją planetę. To było moje premierowe, ale bardzo udane spotkanie z literaturą science fact.

ℙ𝕣𝕠𝕛𝕖𝕜𝕥 ℍ𝕒𝕚𝕝 𝕄𝕒𝕣𝕪 - 𝕣𝕖𝕔𝕖𝕟𝕫𝕛𝕒 𝕡𝕣𝕖𝕞𝕚𝕖𝕣𝕠𝕨𝕒 Na taką książkę czekałam! Mimo, że „Projekt Hail Mary” to sporych rozmiarów tomiszcze tę historię przeczytałam jednym tchem! • Słońce gaśnie. Tajemnicze formy życia powodują, że nad Ziemią wisi widmo okrutnej zagłady... Kiedy Ryland Grace z niemałym wysiłkiem otwiera oczy zupełnie nie pamięta gdzie jest i dlaczego się tam znajduje. Po dłuższej chwili przypomina sobie, że wraz z dwójką pozostałych członków załogi wyruszył na samobójczą misję, mającą na celu uratować ludzkość przed kolejną, ale tym razem wieczną, epoką lodowcową... • Okej, przyznaję - właśnie takiej rewelacji się spodziewałam. Po zachwycającym „Marsjaninie” (tak, najpierw przeczytałam książkę, potem oglądałam ten genialny film) kwestią czasu była kolejna, fantastyczno-kosmiczna opowieść. Zawiła i pełna niepewności fabuła to tylko jedna z wielu mocnych stron książki! Przede wszystkim na uwagę zasługuje narracja - mocna, przejrzysta, pełna zabawnych dialogów, ale niepozbawiona wzruszających momentów. Świetny warsztat Autora sprawia że czytanie staje się przyjemne, a odkrywanie kolejnych wątków następuje naturalnie. Poznawanie całej fabuły z perspektywy częstych retrospekcji początkowo może sprawiać trudności, jednak z czasem okazuje się bardzo płynne. Najmocniejszą - moim zdaniem - stroną powieści jest postać głównego bohatera. Ryland Grace. Niedoceniony geniusz, który równie dobrze radzi sobie z zaawansowanej biologią molekularną, jak i z gromadą uczniaków. Poza tym Grace jest typowym przedstawicielem ludzkiej rasy; za licznymi zaletami idą wady - zapewne dzięki temu zabiegowi bohater stał się moim ulubieńcem, człowiekiem z krwi i kości. Czas spędzony z „Projektem Hail Mary” to prawdziwa uczta! Czasem zapominałam, że czytam powieść Science-Fiction. Niuanse biologiczne i chemiczne (których się obawiałam) nie przysporzyły mi żadnych trudności, a nawet sprawiły, że książka stała się jeszcze ciekawsza! Świetny humor, zagmatwana fabuła i mocne zakończenie. Tak, to było to! Absolutnie genialna, warta każdej sekundy poświęconej na jej przeczytanie!

Ten moment, kiedy chwytasz nową książkę i jeszcze nie wiesz, co cię czeka. Masz w głowie pustkę, którą zaraz wyobraźnia zapełni obrazami. Otwierasz wolumin i… bohater otwiera oczy, a komputer od razu pyta, ile jest 2 + 2. Co za głupie pytanie, oczywiście, że 4. Komputer pyta, jak ma na imię. Oczywiście, że… O kurczę, kim ja właściwie jestem? I co to za miejsce? Wszyscy lubimy piosenki, które już znamy. Nie da się ukryć, że „Projekt Hail Mary” ma dużo wspólnego z „Marsjaninem” tego samego autora. Schemat jest prosty - jeden mężczyzna musi sobie radzić sam w kosmosie. Bynajmniej ta sama formuła mi nie przeszkadzała. Bohater jest zabawny, sympatyczny, od razu zaczynamy mu kibicować i obserwujemy z zainteresowaniem każdy jego krok. Przez amnezję wszystko, co go otacza, jest dla niego nowe (i tak samo dla nas czytelników), na szczęście w przystępnych słowach potrafi wyjaśnić zawiłości fizyki oraz innych nauk. Zwykle nie przepadam za gatunkiem science fiction. Często w tych historiach rozrywki znajduję niewiele, za to drażnią mnie zbyt skomplikowane i rozwleczone kwestie naukowe. Na szczęście „Projekt...” można nazwać takim lekkostrawnym sci-fi. Nie unikniemy fachowego nazewnictwa, w końcu to kosmos, ale to idzie w parze z błyskotliwością głównego bohatera i taką jego… pociesznością? Nie orientuję się, ile z przedstawionych informacji jest zmyślonych, ale co by się tam nie działo, wiedziałam, że nasz przyjaciel sobie z tym elegancko poradzi. W tej książce nie ma nudy, chyba każdy rozdział jest zakończony cliffhangerem. Akcja w przestrzeni kosmicznej co rusz przerywana jest powracającymi wspomnienia, dlatego czyta się to bardzo szybko. Ciągle napływają do nas nowe wiadomości, łączymy je w całość, żeby poznać lepiej świat przedstawiony. Sam bohater w pewnym momencie przyznał, że czuje się jak w grze komputerowej, gdzie ciągle musi pokonywać różne przeszkody. Polecam fanom lekkiej fantastycznej rozrywki. Bo to właśnie miała dać nam ta książka – niezobowiązującą międzygalaktyczną podróż. No i UFO 👽

Samotny astronauta musi uratować Ziemię, jednak z całej załogi tylko on przeżył. Przed nim trudne zadanie do wykonania bo jak ma uratować ludzkość skoro nie pamięta nawet jak się nazywa... Pierwsze o czym chciałam wspomnieć to narracja. Książka pisana w pierwszej osobie (jak dla mnie wielki plus) bo jakoś od razu lepiej mi się czyta i zatracam się w historii. Książka ma koło 500 stron a w ogóle tego nie odczułam. Kolejną sprawą jest styl pisania, który jest lekki i przyjemny. Dobre poczucie humoru, idealnie wplecione ciekawostki z chemii czy fizyki, które czyta się z zaciekawieniem (tak, nawet mnie zaciekawiły). W książce opisywana jest teraźniejszość naszego bohatera, który ma przebłyski z przeszłości i to właśnie one pozwalają mu ustalić: kim jest, gdzie się znajduje i jaką ma misje do wykonania. Nie czytam fantastyki ale skusiłam się na tę książkę ponieważ oglądałam „Marsjanina” i bardzo mi się podobał. Nie żałuje, mało tego... jeśli ktoś tak jak ja nie do końca lubi się z tym gatunkiem albo chce spróbować- zachęcam aby zacząć od tej pozycji. Książka mimo swojej objętości sama się czyta. Nie spodziewałam się, że zakończenie tak mnie rozczuli i, że sprawy się tak potoczą. Ze wszystkich scenariuszy tego nie przewidziałam. Po przeczytaniu książki dalej twierdzę, że nie jest to gatunek dla mnie aczkolwiek bardzo miło będę wspominać tę książkę. Dobrze jest czasem wyjść ze swojej strefy komfortu i spróbować czegoś nowego. Nie żałuje!

Mężczyzna budzi się na pokładzie statku kosmicznego, ale nie pamięta jak się tam znalazł, a co gorsze- kim jest. Z czasem pamięć powraca i odkrywa on straszną prawdę- jako jedyny z załogi przeżył, a przed nim niemal niewykonalna misja ratowania świata. Sam może temu nie podołać. Wkrótce jednak okazuje się, że w kosmosie jest ktoś jeszcze i to całkiem blisko... Przyjaciel, a może wróg? Czy bohaterowi powieści uda się ocalić ludzkość? Science-fiction to zdecydowanie nie mój gatunek i na początku lektury zastanawiałam się, czy nie stracę niepotrzebnie czasu. Chciałam jednak przeczytać coś innego. Po kilkunastu stronach książka pochłonęła mnie bez reszty i przeżyłam wszelkie możliwe emocje- jak w rollercoastererze. Akcja dzieje się dwutorowo- w czasie rzeczywistym na statku kosmicznym oraz na Ziemi, przed wyprawą, a bohaterem jest naukowiec Ryland Grace. Narracja w osobie pierwszej. W treść wplecione są różne (liczne zresztą) ciekawostki naukowe- z fizyki, chemii oraz biologii, co dodatkowo urozmaica fabułę i nie pozwala się od niej oderwać. Zakończenie ciekawe, chociaż trochę mnie zasmucilo. Muszę przyznać, że bawiłam się świetnie, i mimo, iż książka ma 500 stron, nawet nie zauważyłam kiedy się skończyła. Jestem zachwycona, polecam szczególnie osobom nielubiącym gatunku, warto sięgnąć i przekonać się jak autor potrafi zainteresować czytelnika. Oczywiście muszę zostawić maksymalną ocenę.

Ryland Grace budzi się z daleko od swojego domu, leżąc na łóżku, otoczony kamerami obserwującymi każdy jego ruch z maską oddechową na twarzy, a do tego podłączony do dużej liczby rurek. Nie jest to jedyna dziwna rzecz, gdyż na sąsiednich łóżkach leżą dwa typy, a komputer usilnie pyta, ile wynosi dwa plus dwa. Nasz bohater początkowo nie pamięta niczego nawet swojego imienia. Na szczęście powoli pamięć zaczyna mu wracać dzięki czemu dowiadujemy się iż jest on jedyną nadzieją na uratowanie Ziemi i jest jedynym, który przeżył misję kosmiczną. Nie będę wam zdradzać więcej szczegółów gdyż nie chce psuć niespodzianki oraz przyjemności z czytania lektury. Musze przyznać ze mam duży problem z tą książką gdyż były momenty które były niezwykle ciekawe i czytałam z dużym zainteresowanie ale niestety były i takie które wręcz mnie nudziły. Bardzo dużo jest tu terminów naukowych oraz wyjaśnień z zakresu min. matematyki czy fizyki które w tak dużej ilości niestety odbierały radość z lektury. Ale poza tym "Projekt Hail Mary" to przede wszystkim opowieść o walce o przetrwanie, problemach, z którymi nie łatwo sobie poradzić, a także o przyjaźni i spotkaniu z niespodziewanym sojusznikiem. Dacie się skusić na kosmiczną podróż do innego układu słonecznego gdzie czeka na was sporo niespodzianek?

To była historia nie z tej Ziemii! Zakochałam się! Uwierzcie - TO MUSICIE przeczytać. To jest ten typ książki, gdzie naprawdę stanowcza większość osób, która się za nią weźmie znajdzie w niej coś dla siebie. Pomimo tego, że w książce jest dużo mądrego języka, definicji i trudnych słów dla przeciętnego Kowalskiego to jak dla mnie nie było to złe. W żaden sposób mj to nie przeszkadzało. Nadawało dodatkowego charakteru książce i bardzo wpasowało się w jej ogólny klimat. Główny bohater, jego humor, reakcje, pomysły... Jego postać, to w jaki sposób został opisany... Momentami miałam wrażenie, że czytam coś prawdziwego. Ewentualnie, że czytam opis czyjegoś snu. Czy dalibyśmy sobie radę, gdyby sytuacja z książki miała miejsce w prawdziwym życiu? Szczerze wątpię. Naprawdę niesamowicie się czułam podczas czytania. Z pewnością mogę powiedział, że to jedna z najlepszych książek tego roku. Niesłychanie wciągająca. Możecie ją czytać miesiąc lub dwa dni - i tak będziecie czuli jak bardzo pochłania was ten tytuł. Naprawdę. Nieziemska.

Film "Marsjanin" mnie zachwycił i to przekonało mnie do sięgnięcia po nową książkę jego autora. Ryland Grace budzi się ze śpiączki na statku kosmicznym. Jego współtowarzysze nie żyją. On nie pamięta kim jest, dokąd i po co zmierza. Czy będzie w stanie zrealizować misję z jaką wyruszył w kosmiczną podróż? Czy lata świetlne od domu może liczyć na jakąkolwiek pomoc? "Projekt Hail Mary" to fenomanalna kosmiczna podróż. Jest to jedna z tych książek, których nie da się odłożyć. Mimo, że po ten gatunek raczej nie sięgam, to nie żałuję, że na tą lekturę się skusiłam. Historia przedstawiona przez autora jest niesamowita. Nie brakuje w niej trudnych pojęć, zagadnień z wielu dziedzin. Mi to w żaden sposób nie przeszkadzało. Dodawało raczej realizmu całej historii. Ja jestem zachwycona tą książką. Będę wypatrywać kolejnych powieści Andy Weir.

Ryland Grace ma ocalić świat, tylko co jeżeli został sam na pokładzie statku i nic nie pamięta? Jaka to była dobra rozrywka. Na książce trzeba się mocno skupić, żeby się nie pogubić. W trakcie czytania często nachodziły mnie myśli, czy to mogłoby się wydarzyć naprawdę, co by było gdyby tak się wydarzyło. Podziwiam autora, za to, jak to wszystko wykreował. Bardzo polubiłam głównego bohatera oraz jego przyjaciela. Pod koniec książki nawet zakręciła mi się łezka w oku, zdecydowanie polecam, bardzo dobra rozrywka i ogromnie dziękuję @wydawnictwomuza za możliwość zrecenzowania tej pozycji. ❤

Projekt Hail Mary to dla mnie ideał fantastyki. Daje tej książce drugie miejsce po Obłoku Magellana S. Lema.