Polecam

Ciężko mówić o książce Magdy Łucyan w kategorii dobra/porywająca/zła/nuda. Te kryteria tu po prostu nie pasują. To przecież wspomnienia ludzi, którzy przeżyli Powstanie Warszawskie. Jako czytelnik mogę jedynie podziękować Magdzie za to, że podjęła się tego zadania i porozmawiała z ostatnimi naocznymi świadkami tamtych wydarzeń. Za kilka lat tej szansy możemy już nie mieć.... “Powstańcy. Ostatni świadkowie walczącej Warszawy” to zapis rozmów Magdy Łucyan z uczestnikami Powstania Warszawskiego. Co mnie zaskoczyło? Świetna pamięć Powstańców. Nazwy ulic, daty, a nawet godziny, nazwiska, wszystko! Z ogromną dokładnością opowiadają o trudach powstańczej walki. Wspominają swoją młodość, którą przyszło im spędzić na walce. Skromność. Czytając każdy z wywiadów miałam wrażenie, że ci ludzie nie mają świadomości jak wiele zrobili. Natomiast zawsze pamiętali, żeby podkreślić zasługi innych. Nie chce mi się wierzyć, że osobom w tym wieku chce się bawić w fałszywą skromność. Braterstwo, wspólnota, oddanie. Ja wiem, że to były wyjątkowe warunki, wiem, że walczyć poszły te osoby, które widziały w tym sens. Jedna to nie zmienia faktu, że ich zaangażowanie w dobro wspólne, dbałość o kolegów i koleżanki, oddanie sprawie jest czymś, co trudno doświadczyć w innych warunkach. Tych młodych ludzi zbliżył wspólny cel, wspólna walka, wspólny strach. To piękne i wzruszające, chociaż - ze względu na warunki - nie warte zazdroszczenia. Brutalność. Rozmowy z Powstańcami celowo nie kręcą się wokół brutalnych szczegółów, ale nie ma co ukrywać, opisy walki, rannych i śmierci bliskich są w tej książce. Mnie bardzo poruszyły, bo wiedziałam, że nie jest to fikcja, nikt sobie tego nie wymyślił. Każdy z uczestników Powstania widział śmierć kolegów i przyjaciół. Te obrazy zostały z nimi przez całe życie. Co doceniam? Przesłanie do młodych. Rozmówcy Magdy Łucyan mają swoje przesłanie do młodego pokolenia. To wcale nie są górnolotne, patetyczne słowa, to wcale nie jest czcza gadanina ludzi w podeszłym wieku. To bardzo konkretne wskazówki na życie, mądre i życiowe. Ogrom pracy i zaangażowania autorki i całej ekipy, którzy zadbali o zorganizowanie spotkań, przeprowadzenie rozmów. Jak się okazało, w kilku przypadkach były to jedne z ostatnich rozmów przed śmiercią. Dla kogo jest ta książka? Końcówka lipca i początek sierpnia to ten czas, kiedy przez media przetacza się kolejna odsłona dyskusji “Czy Powstanie Warszawskie miało sens?” Zamiast oceniać, lepiej wysłuchać tych historii. To głos osób, które były, widziały, mówią jasno o nastrojach panujących wśród Polaków. Dlatego “Powstańcy” to książka dla wszystkich tych, którzy żyją w wolnej Polsce, dla których słowo “wolność” znaczy (niestety) znacznie mniej niż dla ówczesnych młodych. Dobra robota, dziękuję.

Wolność kocham i rozumiem Wolności oddać nie umiem Wolność. Co czuję kiedy wypowiadam to słowo? Chyba nic szczególnego. Moje pokolenie ma to szczęście, że patrząc obiektywnie nie musi podejmować drastycznych kroków by wolności bronić. Taką na szczęście mamy rzeczywistość. Ale bohaterowie książki żyli w innej rzeczywistości. Życie w warunkach wojny to stan, który ciężko nam współczesnym wyobrazić. Ciągły strach o życie, śmierć najbliższych, brak jedzenia, zakaz uczenia się. Brak zgody na życie w takich warunkach pokierował młodych ludzi do nierównej od samego początku walki z okupantem. Jak zakładano, powstanie miało trwać tylko 3 dni. A trwało 63 dni. Przepełnieni miłością do ojczyzny ruszyli do walki o wolność ojczyzny. Pierwsze dni to czysta euforia i wiara w powodzenie. Widok flag polskich na ulicach i wiara w pomoc z zewnątrz dodawały odwagi. Niestety jak wiemy, ani z zachodu, ani z wschodu pomoc nie nadeszła. Książka to wspaniała relacja ostatnich żyjących uczestników powstania. Co ciekawe, prawie cała książka to bezpośrednie relacje powstańców. Autorka nieznacznie i subtelnie się tu pojawia. I dzięki tym bezpośrednim relacjom możemy dowiedzieć się wiele ciekawych rzeczy na temat codziennej rzeczywistości podczas tego wyjątkowego zrywu. Okazuje się, że na Żoliborzu powstanie wybuchło już na dwie godziny przed zaplanowaną godziną 17. Niemcy odkryli tam składy broni w kinie "Tęcza". Nie było wyjścia, walkę było trzeba zacząć wcześniej. A jak wyglądała nauka obsługi czołgu podczas okupacji? Uczestnicy szkolenia wysyłani byli do gospodarstwa rolnego w okolicach Wołomina, gdzie był traktor gąsienicowy. Okazało się, że prowadzi się go jak czołg. I tak wyglądała nauka obsługi ciężkiego sprzętu wojskowego. To był czas gdy bardzo młodzi ludzie musieli drastycznie wejść w dorosłość. A zabicie wroga, ale ciągle człowieka, brutalnie przyśpieszyło tą dorosłość. Zabicie człowieka to doświadczenie, które powstańcy pamiętają całe życie. Jest też czas na refleksję na temat celowości powstania. Współcześni, moim zdaniem bezpodstawnie, podejmują próbę oceny powstania, tego czy w ogóle powinno wybuchnąć. Oczywiście bohaterowie książki też zadają sobie takie pytanie. I mimo dramaturgii tamtych dni, trudnego do przyjęcia bilansu strat, nasi bohaterowie nie żałują, są dumni , że podjęli walkę o wolność i godność. Książkę po prostu trzeba przeczytać i poznać, po to by, jak podkreślają powstańcy, nie zapomnieć o nich, i o innych , którzy bohatersko oddali krew za wolność naszego kraju. Bóg, honor i ojczyzna, to hasła , którymi kierowali się powstańcy. Warto je nam współczesnym przypomnieć. Bo wolność nie jest dana raz na zawsze. Słowa skierowane do nas wzruszają najbardziej. "Wojna jest czymś ostatecznie złym i nigdy nie ponoszą jej konsekwencji Ci, którzy ją wywołali, tylko ludzie zupełni niewinni i bezbronni. Cywile." Zdecydowanie zapamiętajmy. " Nie wolno pogardzać drugim człowiekiem" A na koniec, zawsze 1 sierpnia o godz 17 zatrzymajmy i z wdzięcznością powiedzmy " Dziękujemy". Chwała i cześć bohaterom.

Są takie historie, których mamy obowiązek wysłuchać i które mamy obowiązek przekazać dalej. Ta książka jest ich zbiorem. Magda Łucyan przeprowadziła rozmowy z dziewięciorgiem Powstańców, którzy opowiedzieli jej o swoich korzeniach, dzieciństwie, czasach młodości, momencie wybuchu II Wojny Światowej, wreszcie przebiegu Powstania i konsekwencjach udziału w nim. Dziewięć historii kobiet i mężczyzn. Dziewięć osób, z których każda była inna, różniły ich temperament i osobowość, pochodziły z różnych środowisk, miały odmienne od plany na przyszłość. Ale łączyło ich jedno - głęboki patriotyzm i oddanie ojczyźnie. Mówią w książce, że tak zostali wychowani, że rodzice, mimo strachu o ich życie, nie sprzeciwili się decyzji o czynnym udziale w Powstaniu. Każde z dziewięciorga Powstańców mówi podobnie: to była zupełnie naturalna decyzja, podjęta bez chwili wahania. Dużo dzisiaj mówi się o kontrowersjach związanych z samym faktem wybuchu Powstania, o tym czy w ogóle było potrzebne. Rozmówcy Magdy Łucyan nie mają wątpliwości. Ten zryw potrzebny był ludziom jak powietrze, po wielu latach okupacji, zniewolenia, terroru i życia w ogromnym lęku, łąknęli go z całych sił, nie zważając na konsekwencje. Każdą z dziewięciu rozmów kończy przesłanie Powstańców do współczesnej młodzieży - odpowiadają oni na pytanie co jest ważne w życiu i o czym należy pamiętać. Odpowiedzi bohaterów książki są podobne. Najważniejsze wartości to: wolność, ojczyzna, przyjaźń, bezinteresowność, przyzwoitość. Przestrzegają także przed tym, żeby wolności nie przyjmować za rzecz oczywistą i daną raz na zawsze. Wolność i pokój to wspólna praca nas wszystkich. Książkę Magdy Łucyan czyta się bardzo szybko, jest ciekawa, wciągająca, poruszająca. Jedyna rzecz, która mi przeszkadzała podczas lektury to wtręty polityczne, dotyczące obecnej sytuacji w Polsce. W moim odczuciu w książce o takiej tematyce zupełnie nie było to potrzebne, może wręcz powodować pogłębianie już istniejących w naszym kraju podziałów. Niemniej, uważam tę pozycję za lekturę obowiązkową, serdecznie ją polecam, szczególnie w okresie zbliżającej się 75. Rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego.

Powstańcy. Ostatni świadkowie walczącej Warszawy. Prawdziwe historie Autor: Łucyan Magda Książka powstała z zapisów rozmów ze spotkań telewizyjnych Autorki Magdy Łucyan z uczestnikami Powstania Warszawskiego. Jest dokumentem powstałym z rozmów z naocznymi świadkami tamtych tragicznych wydarzeń. Z roku na rok wykruszają się kolejne osoby, ostatni świadkowie zbrodni ludobójstwa dokonanego przez wojska hitlerowskie. Dziewięciu rozmówców przedstawia obraz, zapamiętanych przez siebie wydarzeń. Przez młodych, niekiedy bardzo młodych uczestników powstania. Mimo upływu wielu lat doskonale potrafią odtworzyć koszmarne wydarzenia, które widzieli, które były ich udziałem. Byli wtedy bardzo młodymi ludźmi, niektórzy jeszcze dziećmi, ale to, co widzieli i przeżyli pozostawiło na zawsze ślad w ich pamięci i miało wpływ na dalsze, dorosłe życie. Wspomnienia powstańców niosą wiele wspólnych wątków, cechuje je ogromna miłość do Ojczyzny i wielka determinacja w walce z wrogiem i okupantem o przede wszystkim odzyskanie wolności i niepodległości ukochanej Ojczyzny. Mimo ogromnej dramaturgii przeżytych w młodości wydarzeń są ludźmi ogromnej wiary w ludzi, w jego pokłady dobrych cech. Wszyscy uważają, że to, co robili wtedy, w czasie wojny było działaniem słusznym i koniecznym. Nie żałują swoich decyzji, czują dumę, że brali udział w powstaniu. Każdy uczestnik rozmowy poproszony na koniec o przesłanie dla młodych powtarza troskę o wolność, niezależność, szukanie zgody i pojednania oraz za wszelką cenę dążenie do pokoju. Książka nie jest w żadnym stopniu próbą rozliczania powstania warszawskiego. Jest dokumentem najwyższej rangi, ponieważ opowiedziana jest przez nielicznych pozostałych przy życiu uczestników powstania, świadków czarnej historii. Jest świadectwem, dowodem i przypomnieniem okrutnych dziejów, jakie niosła wojna, niewola i okrucieństwo najeźdźcy. Książkę wydało: Wydawnictwo Społeczny Instytut Wydawniczy Znak ZNAK HORYZONT Polecam, Zdzisław Ruszkowski.

Powstanie można oceniać na tysiąc sposobów. Warto było walczyć, bo o wolność walczyć trzeba, nie warto, po co narażać niepotrzebnie na śmierć i cierpienie tylu ludzi. Źle przygotowane. Niepotrzebny zryw. Konieczny, bo sami musimy walczyć o siebie... Można też nie oceniać, a po prostu wysłuchać. Wysłuchać głosu tych, którzy tam byli, którzy brali w nim udział i chcą nam o tym opowiedzieć. Jesteśmy ostatnim pokoleniem, które ma szansę to zrobić. Później ich opowieści będą tylko historią. Autorka książki „Powstańcy” postanowiła dopuścić do głosu ludzi, którzy brali udział w Powstaniu. Oddaje Im głos, aby ich historie nie zginęły, aby do nas przemówili. Pozwala im opowiedzieć historię, którą sami stworzyli. Dziewięciu Powstańców snuje swoją opowieść o tym, jak 1 sierpnia 1944 roku na zawsze zmieniło się Ich życie. Wybiegając z domu i żegnając się z najbliższymi, nie wiedzieli, że Powstanie trwać będzie 63 długie dni. Tyle będą walczyć o wolność, tyle patrzeć na śmierć towarzyszy broni, przyjaciół. Te dni to chwile wypełnione bólem, smutkiem, złością, ale i ogromną nadzieją na to, że w końcu Polska będzie wolna. Każda z postaci pozostawia swoje przesłanie, które chwyta za serce i nad którym warto się pochylić z zadumą. „(...)My już odchodzimy na wieczną wartę. Nie mówię tego z przykrością, bo to normalne. Jeżeli ktoś się urodził, musi odejść. Ale proszę wszystkich... Jak nas już nie będzie, pamiętajcie o nas.” Pamiętajmy...

Wydawnictwo Znak od kilku lat wydaje serię „Prawdziwe historie". Kilka lat temu miałam okazję poznać kilka pozycji należących do tego cyklu. Mimo że mi się podobały to zaniedbałam śledzenie tej serii i od jakiegoś czasu nie przeczytałam żadnej z „Prawdziwych historii". Ostatnio, natknęłam się na zapowiedź książki „Powstańcy" i naszło mnie, żeby wrócić do tej serii. To była bardzo dobra decyzja. „Powstańcy" to zbiór dziesięciu wywiadów, jakie przeprowadziła Magdy Łucyan z powstańcami. To historie, które potrafią wzruszyć, ale także doprowadzić do śmiechu. Mój partner dziwił się, że można zachwycać się książką o powstaniu, a ja co chwilę chciałam mu koniecznie przeczytać jakiś fragment. Po prostu miałam ochotę dzielić się tymi historiami, które przed chwilą przeczytałam. Książka „Powstańcy" jest niesamowita. Polecam każdemu ją przeczytać. Znajdziemy tu prawdziwe historie, które potrafią wzbudzić przeróżne emocje w czytelniku. Pojawiły się wzruszające historie dotyczące życia uczuciowego bohaterów. Przerażające historie o tym, co się działo w takcie powstania. Także zadziwiające historie o tym, jak wyglądała wtedy Warszawa, jak została zniszczona, a jako mieszkanka stolicy wiem, jak wygląda dzisiaj. Jes to książka zdecydowanie warta przeczytania.

„Powstańcy ostatni świadkowie walczącej Warszawy” Magdy Łucyan powstała na podstawie serii wywiadów z żyjącymi powstańcami walczącymi przez 63 dni w naszej stolicy. Czytając historie bohaterów tamtych dni jawi nam się obraz ludzi pozbawionych wolności, niepodległej ojczyzny, którzy poddani są codziennemu terrorowi. Ich tradycyjne wychowanie daje mocne charaktery i wyrobiło w nich postawy patriotyczne. Widzieli rzeczy tak straszne, że trudno o nich mówić. Byli wielokrotnie przy śmierci swoich przyjaciół, członków rodziny. Musieli podejmować bolesne wybory. Ich życiorysy nie mogą ulec zapomnieniu są bowiem świadectwem bohaterstwa i jednocześnie ostrzeżeniem przed powtórzeniem takich dni. To, że dwóch z nich odeszło przed premierą książki świadczy o tym, że trzeba spisywać i zapamiętywać wspomnienia dla kolejnych pokoleń. Najcenniejsza nauka to przesłanie do młodych ludzi , że najcenniejsza jest wolność i obrona jej warta jest najwyższych ofiar i poświęceń.

Powstanie Warszawskie nazywane jest najtragiczniejszym. Dla mnie ta książka jest jedną z ważniejszych na mojej półce. Dowiaduje się dzieki niej nie tylko rzeczy oczywistych albo takich które już wiedziałam ale znalazłam odpowiedzi na pytania które zawsze mnie nurtowały. Zanim znowu rozpętany burze (zaraz rocznica) i zaczniemy zastanawiać się czy było potrzebne, przygotowane, co chcieli osiągnąć... i zaczniemy mówić jakimi to niepoważnymi byli dowódcy poczytajmy informacje z pierwszej ręki. Bezpośrednio od nich, zastanówmy się jak to było być nimi ❤️. Pełna przesłań, łez i wzruszeń. Pełna autentyczności. Autorka rozmawia nie tylko o tragedii i złych momentach, sprawia także że wspomnienia malują na naszych twarzach uśmiech. Uśmiech przez łzy. Powstańców jest coraz mniej. Pozwólmy im mówić. Zastanówmy się czym tak naprawdę było Powstanie Warszawskie

Ta książka nie wymaga rekomendacji, Już sam jej tytuł wskazuje na to, że będzie o kimś wartościowym i ważnym. Te przejmujące opowieści o Powstańcach bardzo mnie wzruszają i zmuszają do zatrzymania się. Ze wspomnieniami tych dzielnych ludzi przenoszę się do Warszawy 1944 r. Przeżywam wybuchy granatów, utratę przyjaciół, rozłąkę z rodzinami, czytam o decyzjach,które musiały podejmować nastolatki. Mimo że to są dramatyczne opowieści, uwielbiam o nich czytać, bo trzeba o tym wszystkim pamiętać, wiedzieć, opowiadać kolejnym pokoleniom, gdyż tak łatwo zapominamy czym jest wojna, a dopuścić do niej można w kilka minut. Polecam, bo te historie opowiedziane są ustami powstańców, od samego źródła dowiadujemy się jak wtedy było naprawdę...

Książki ukazujące się w serii Prawdziwe Historie zajmują honorowe miejsce w mojej biblioteczce.Teraz dołączyła kolejna. W ubiegłym roku oglądałam w TVN24 cykl rozmów Magdy Łucyan z Powstańcami.Teraz otrzymujemy wersję książkową.Wzbogaconą unikalnymi zdjęciami opowieść dziewięciu osób,których świadectwo uczy i przestrzega. Za chwilę kolejna rocznica Powstania i chociaż nie jestem z Warszawy,to zawsze o godzinie 17 zatrzymuję się na chwilę. Bohaterowie książki to rówieśnicy moich dziadków,których już wśród nas nie ma.Czerpmy więc z ich mądrości,póki jeszcze czas. Lektura obowiązkowa dla każdego.

Książki ukazujące się w serii Prawdziwe Historie zajmują honorowe miejsce w mojej biblioteczce.Teraz dołączyła kolejna. W ubiegłym roku oglądałam w TVN24 cykl rozmów Magdy Łucyan z Powstańcami.Teraz otrzymujemy wersję książkową.Wzbogaconą unikalnymi zdjęciami opowieść dziewięciu osób,których świadectwo uczy i przestrzega. Za chwilę kolejna rocznica Powstania i chociaż nie jestem z Warszawy,to zawsze o godzinie 17 zatrzymuję się na chwilę. Bohaterowie książki to rówieśnicy moich dziadków,których już wśród nas nie ma.Czerpmy więc z ich mądrości,póki jeszcze czas. Lektura obowiązkowa dla każdego.

Książki ukazujące się w serii Prawdziwe Historie zajmują honorowe miejsce w mojej biblioteczce.Teraz dołączyła kolejna. W ubiegłym roku oglądałam w TVN24 cykl rozmów Magdy Łucyan z Powstańcami.Teraz otrzymujemy wersję książkową.Wzbogaconą unikalnymi zdjęciami opowieść dziewięciu osób,których świadectwo uczy i przestrzega. Za chwilę kolejna rocznica Powstania i chociaż nie jestem z Warszawy,to zawsze o godzinie 17 zatrzymuję się na chwilę. Bohaterowie książki to rówieśnicy moich dziadków,których już wśród nas nie ma.Czerpmy więc z ich mądrości,póki jeszcze czas. Lektura obowiązkowa dla każdego.

Książki ukazujące się w serii Prawdziwe Historie zajmują honorowe miejsce w mojej biblioteczce.Teraz dołączyła kolejna. W ubiegłym roku oglądałam w TVN24 cykl rozmów Magdy Łucyan z Powstańcami.Teraz otrzymujemy wersję książkową.Wzbogaconą unikalnymi zdjęciami opowieść dziewięciu osób,których świadectwo uczy i przestrzega. Za chwilę kolejna rocznica Powstania i chociaż nie jestem z Warszawy,to zawsze o godzinie 17 zatrzymuję się na chwilę. Bohaterowie książki to rówieśnicy moich dziadków,których już wśród nas nie ma.Czerpmy więc z ich mądrości,póki jeszcze czas. Lektura obowiązkowa dla każdego.

Powstańcy Magdaleny Łucyan to kolejna książka ze znakomitej serii Prawdziwe Historie. Poruszające opowieści dziewięciu powstańców - sanitariuszek i żołnierzy, wzbogacone są o zdjęcia bohaterów i wydarzeń wojennych lat. To ściskający za gardło opis powstańczych losów, zmagania z brakiem zaopatrzenia, nierównej walki z okupantem, dramatycznych śmierci. Niestety czytając, ma się wrażenie, że autorka niezbyt dobrze poradziła sobie z przeprowadzaniem wywiadów i redakcją tekstu, a tym samym potencjał książki został zmarnowany... Pozycja dedykowana raczej młodzieży.

To jak pisze Magda Łucyan jest niewiarygodne 🙈 Czytam książkę pełną bólu, prawdy, żalu, a śmieję się i nie mogę oderwać jak gdybym czytała jakąś bardzo wciągającą młodzieżówkę! 📚 Koniecznie muszę sięgnąć po jej wcześniejsze książki, a wy powinniście sięgnąć po "Powstańców" 🙏

Piękne wspomnienia i cudowne słowa dla przyszłych pokoleń „nigdy więcej wojny”.

Zróbcie audiobook tej książki jest swietna