Powrotny z Wrocławia (okładka  miękka, 04.2022)

Może zacznę od tego, że poczułam się trochę oszukana sięgając po tę książkę, ale muszę też zaznaczyć, że na swoje własne życzenie. Tytuł „Powrotny z Wrocławia” podświadomie jako oczywistą oczywistość dla mnie przypisałam sobie do pociągu. I tym sposobem oczekiwałam w pociągu plecami do wyjścia trupa na wózku inwalidzkim. W pewnym momencie jednak zrozumiałam, że chyba jednak coś źle pierwotnie sobie założyłam.. Cóż, zdarza się. Cała książka przeplata się wydarzeniami z przeszłości i teraźniejszości. Za główną bohaterkę można uznać Annę, która na co dzień mieszka za naszą zachodnią granicą. Anna właśnie udaje się do Polski na pogrzeb swojego brata. Marek od wielu lat był niepełnosprawny i przebywał w ośrodku, gdzie rzekomo popełnił samobójstwo. Z kolei jej rodzice kilka lat temu podpisali pewną umowę z właścicielem fundacji "Jutro". W zamian za opłacanie opieki nad synem w ośrodku zgodzili się oddać swój dom po śmierci Marka, co właśnie się stało. W zasadzie znikąd pojawia się także i Dorota - dawna przyjaciółka Anny, która przez te wszystkie lata potajemnie odwiedzała Marka w ośrodku. Ciekawa i trochę zawiła historia, nie tylko z jednym trupem. Kto i jaki ma w tym wszystkim interes?

„Nie da się wyjechać z tego cholernego Wrocławia. Dopiero po śmierci”, czyli zbrodnie i rodzinne sekrety. Artur Żurek ma na swoim koncie dwie książki – Bunt zranionych i Powrotny z Wrocławia. Nigdy wcześniej nie słyszałam o tym autorze. Do lektury zachęciła mnie wzmianka, że Żurek otrzymał nagrodę za najlepsze opowiadanie w konkursie Empik Go, a sam opis książki zwiastował ciekawy kryminał. W środku nocy Anna Geier dowiaduje się o samobójczej śmierci niepełnosprawnego brata. Gdy wraca do rodzinnego domu, spada na nią kolejny cios – rodzice zastawili willę na wrocławskich Krzykach, by sfinansować dożywotnią opiekę nad chorym synem, a do drzwi puka nowy właściciel, dopominając się o swoje mienie. Anna próbuje wyjaśnić tajemniczą śmierć Marka oraz ochronić rodziców przed oszustami i bezdomnością. Pomaga jej niewidziana od ćwierć wieku koleżanka z liceum, która już jako bogata bizneswoman z Dubaju wraca nagle do ich życia. Jednak czy przyjaciele nie są wrogami, a ofiary są bez winy? Czy dobro nie jest złem, a zbrodnia sprawiedliwością? Dlaczego tajemniczemu dobroczyńcy tak bardzo zależy na przejęciu domu staruszków i jaki związek mają te wszystkie tragedie z niewyjaśnionym od lat pobiciem podczas demonstracji Solidarności w 1982 roku? Powrotny z Wrocławia to książka, gdzie dzieje się naprawdę dużo. Należy uważnie czytać, by nie zgubić wątków, których tutaj jest co niemiara. Dramatów nie ma końca, a nasza główna bohaterka będzie musiała jakoś się z nimi uporać. Autor serwuje nam barwną paletę problemów, które rzuca pod nogi Annie Geier. To właśnie razem z nią będziemy odkrywać tajemnice rodzinne, sekrety z przeszłości, a nawet zagłębimy się w zniknięcie pacjentek szpitala psychiatrycznego. Nie brak tutaj także wątków polityczno-kościelnych, klimatu PRL-u oraz wątków obyczajowych. Początek może nie zachęcać do lektury, ale im dalej tym akcja przyśpiesza i autor zaczyna skrupulatnie budować zagadkę. Nie znajdziecie tutaj krwawych opisów morderstw, ale za to mamy intrygę, która wciąga. Może się wydawać, że całość jest strasznie poplątana, ale Żurkowi na koniec udało się to wszystko poukładać w spójną i logiczną całość. Czytelnik sam może łączyć fakty i próbować odgadnąć, jaki będzie finał tej historii. Bardzo dużo rolę odgrywają tutaj kłamstwa rodzinne, które pokazują, jak niewiele wiemy o własnej przeszłości. Powrotny z Wrocławia to lekki kryminał, w którym akcja jest dynamiczna. Mnogość tajemnic z przeszłości i dramatów teraźniejszości może przytłoczyć, ale ostatecznie autorowi udało się to opanować. Stworzył ciekawą historię i, mimo że nie ma w niej nic nowego i zaskakującego, to miło spędziłam z nią czas. Lekki styl i duża ilość dialogów sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie.

Sięgnęłam po nową książkę Artura Żurka z dużą ciekawością, czy autor „Buntu zranionych” trzyma dobry poziom pisarski i czy poradzi sobie z klasycznym kryminałem. Nie zawiodłam się. Dostałam prawdziwy kryminał z całą galerią różnorodnych postaci. W tej powieści w rolach głównych autor obsadził kobiety. Opisał je z dużym wyczuciem, wręcz wrażliwością. Mężczyźni pełnią rolę jakby kontekstu sytuacyjnego dla kobiecej aktywności. Moją uwagę zaprzątnęły 2 postaci, które są opisane z prawdziwym znawstwem nawet nie kobiecej, a ludzkiej psychiki. Przeglądając recenzje na różnych czytelniczych portalach zwróciłam uwagę, że te postaci mają o dziwo pozytywne opinie. Jedna wg mnie jest ciekawym obiektem do analiz, a druga zasługuje na jednoznacznie negatywną ocenę. Myślę o córce i matce, czyli Annie i Zofii. Anna jest tak bardzo przeciętna i nijaka, leniwa, pozbawiona uroku, napędzona myślami o życiu pełnym porażek, że zbudowanie na niej intrygi jest maestrią. Autor w ten sposób udowadnia, że nie na darmo jest z wykształcenia psychologiem. Natomiast Zofia jest jednocześnie bohaterką tła, a jednocześnie sprawcą wszystkich problemów swojej rodziny. Jest osobą pozbawioną tzw. kręgosłupa moralnego, kieruje się tylko doraźnymi interesami najbliższej rodziny nie zauważając zła, które czyni innym. Nie rozwiązuje problemów, bo ich zwyczajnie nie rejestruje, pomija je, a dla skołatanych członków rodziny i znajomych ma receptę w postaci zajadania „fantastycznych” smakołyków rodzimej kuchni, które sama pichci i zapijania herbatą, czy kawą. Prawdziwa matka, każdy z nas takie zna, niezwykle trafnie skromnymi słowami bez oceniania opisana przez autora. Kryminał świetny, napisany lekkim, świeżym językiem, mistrzowsko splatający watki i rozsupłujący intrygę/gi. A dla miłośników nie- kryminału warty przeczytania, choćby z powodu tych rewelacyjnie opisanych dwóch kobiet. Jestem bardzo ciekawa nagrodzonego opowiadania o miłości w konkursie empik go. Recenzje jury były entuzjastyczne, ale sądzę, że czytelnicy sami chcą ocenić, czy autor kryminału i sensacji umie pisać o miłości. Gorąco polecam wszystkim fanom dobrej powieści.

📚To niezwykle wciągająca kryminalna intryga, w której niczego nie można być pewnym. Akcja toczy się we Wrocławiu, w czerwcu 2021 roku, jednak znaczną część fabuły stanowią dygresje czasowe z lat 60-90. 📚Anna Geier wraca do rodzinnego miasta na pogrzeb swojego tragicznie zmarłego brata, Marka Króla. Mężczyzna od lat był niepełnosprawny zarówno fizycznie jak i psychicznie, a dokładnie od 1982 roku, kiedy to został brutalnie pobity na demonstracji Solidarności. 📚Policja stwierdza samobójstwo, co zupełnie zaskakuje Annę i zmusza bliższemu przyjrzeniu się śmierci brata. Szybko spada na nią kolejny cios, gdy dowiaduje się, że rodzice w zamian za opłacenie dożywotniej opieki nad Markiem, zastawili rodzinny dom. Tajemnicza fundacja "Jutro" szybko upomina się o swoją własność.. 📚Na pogrzebie zjawia się dawna przyjaciółka Anny - Dorota, która całe życie skrycie kochała się w Marku. Jednak pewne wydarzenia z przeszłości rozdzieliły kobiety, a nagła i cokolwiek dziwna śmierć Króla na nowo je ze sobą połączyła. Wspólnie podejmują próby rozwiązania przyczyny śmierci Marka oraz ratowania domu. 📚Sytuacja szybko się komplikuje, na jaw co rusz wychodzą nowe okoliczności, kolejne niewyjaśnione zgony i zaginięcia oraz dziwne powiązania. 📚Co z tajemniczą fundacją ma wspólnego ksiądz z pobliskiej parafii? I dlaczego prezesowi "Jutra" tak bardzo zależy na zdobyciu domu na Wiosennej? 📚Naprawdę niezła mieszanka polityczno-kościelnej intrygi, która swój początek miała dziesiątki lat wcześniej. Nic tutaj nie jest oczywiste i jednoznaczne, zwroty akcji mocno zaskakują i burzą wymyślone przez czytelnika rozwiazanie. 📚Historia porusza wiele aktualnych problemów społecznych, pokazuje, że niczego nie można brać za pewnik i nawet osoby - wydawałoby się zaufania społecznego- mogą okazać się niegodziwe, zachłanne i zupełnie pozbawione empatii. 📚Fabuła dosyć mocno rozbudowana, a bohaterowie niezwykle wyraziści. Intrygi, tajemnice z przeszłości, niedopowiedzenia oraz dygresje czasowe sprawiają, że czytelnik pragnie jak najszybciej poznać rozwiązanie, przez co książkę czyta się bardzo szybko.

Pierwsza moja książka tego autora i raczej nie ostatnia. Ogromny plus za to, że akcja dzieje się we Wrocławiu ❤ Czyta się przyjemnie, od połowy myślałam, że wiem jakie będzie zakończenie, ale jednak mnie zaskoczyło