Powrót na Zieloną 13 (okładka miękka)

Super książka. Polecam

Przed sięgnięciem po "Powrót na Zieloną 13" bardzo gorąco zachęcam do przeczytania części pierwszej tej zabawnej, ale jednocześnie pouczającej i mądrej historii. Ja wiem, że wielu z Was (bo i mnie zdarza się czytać coś nie po kolei) poradzi sobie, zaczynając od tego tomu, ale za to ile straci frajdy w poznawaniu bohaterów. Zatem, nie owijając w bawełnę, wracamy na Zieloną, znów zaglądamy do mieszkań, głów i serc mieszkańców. Poznajemy nowych sąsiadów, podglądamy marzenia, wysłuchujemy rozterek. Aldona ze Szczepanem oczekują potomka, co będzie początkiem kolejnej, życiowej rewolucji w ich związku, Elwira daje się poznać jako dzielna mama czworaczków, która ostatnio ma niewiele pomocy ze strony zapracowanego, a czasem zwyczajnie "zmęczonego" małżonka. Dobrze, że ma pod ręką nieocenioną Mariolkę, która to w tej części powieści, po prostu zadziwia. Nie dość, że ma rękę do dzieci, jest wyrozumiała, pomocna, to nie boi się żadnych wyzwań. Czuć, że wreszcie poznała swoją wartość i teraz już wie, czego chce. Seksowny Radeo powraca z wojaży przekonany, że jest panem i władcą tego świata, no dobrze, może tylko własnego życia, jednak w ojczyźnie czeka go twarde lądowanie i sporo, często przezabawnych porażek. Chcecie więcej? Zatem zapraszam na karty książki. Mam ogromny sentyment do "Zielonej 13", ponieważ to była pierwsza książka Agaty Bizuk, jaką przeczytałam. Od tamtego czasu, mogę to z dumą napisać, przeczytałam wszystkie! I każdą z nich polecam z całego serca. Czy to komedię, czy to bardziej gorzką opowieść o życiu, ta autorka ma to coś, czym sprawia, że czytelnik nie może się oderwać od czytania, a potem zapomnieć stworzonej przez autorkę historii. Widać, że Ona jest bystrym obserwatorem, dzięki czemu potrafi w fantastyczny sposób kreować sylwetki swoich bohaterów. Nie inaczej jest i tym razem. Niby prawie wszyscy bohaterowie są nam już znani, a jednak widać jak się przez ten czas zmienili. Jedni dojrzeli, inni wręcz przeciwnie, a w życiu większości z nich zachodzą ogromne zmiany. Pojawia się tęsknota za tym co minęło, niektórych doganiają błędy przeszłości, a inni muszą stawić czoła czemuś, czego nie znają, mają o tym spaczone wyobrażenie, a przez to prawie tracą coś bezcennego. Specjalnie nie naprowadzam was, kogo mam tu na myśli, by nie psuć frajdy w odkrywaniu tych wszystkich historii, bo warto poznać je samemu. "Powrót na Zieloną 13" to rewelacyjny powrót do starych przyjaciół. Znów jest radośnie, gwarnie chwilami groteskowo. Czytając, śmiałam się pod nosem, ale i też chwilami smuciłam, czy uda się wyjaśnić pewne rodzinne nieporozumienia, bo jak udowadnia autorka, brak komunikacji, szczerości między ludźmi prowadzi do niepotrzebnych sytuacji, może też rozbić rodzinę. Jeśli lubicie lekkie, humorystyczne, a jednak zupełnie niebłahe historie, gdzie autor przemyca ważne wątki, które uczą, uświadamiają, to trafiliście na lekturę idealną. Papierowe strony polecają z całego serca!

PRZEDPREMIEROWA RECENZJA PATRONACKA 8\2021 „Powrót na Zieloną 13” – Agata Bizuk Tom 2 Wydawnictwo: Dragon Liczba stron: 304 Premiera: 24.02.2021 r. Lubicie kiedy lektura książki sprawia, że możecie poczuć się jak w domu? Kiedy autor potrafi zaledwie za pomocą słów stworzyć historię malującą przed Waszymi oczami wyraziste obrazy, gesty i mimikę bohaterów pełną emocji? Tutaj poczujecie wyjątkową atmosferę. Pomimo, że życie lokatorów kamienicy płynie niespiesznie, to przyjemne tempo akcji powoduje, że kartki przewracają się same! Mieszkańcy Zielonej 13 ponownie wychodzą na spotkanie z czytelnikiem, dzieląc się swoimi radościami, troskami i nadziejami. Atmosfera i relacje, jakie między nimi się nawiązały są przyjazne i ciepłe, do momentu aż w kamienicy obok nie pojawiają się nowi lokatorzy... Ich pewne zachowanie budzi oburzenie i staje się początkiem sąsiedzkiej wojny o klucz od śmietnika. Z pozoru błaha sprawa, ale uwierzcie mi, ten przedmiot do otwierania i zamykania zamka, potrafi wywołać burzę mózgów, masę emocji i zmobilizować sąsiadów do wspólnego działania i znalezienia się po jednej stronie barykady. "Ławka też już dawno zmurszała, odpadła z niej farba, a metalowa konstrukcja, na której się trzymała, zdążyła nieco zardzewieć. Ale i tak fajnie było posiedzieć na niej przez chwilę, zwłaszcza że właśnie tutaj widać było zachodzące słońce..." Nie tylko komiczne sytuacje wprowadzają czytelnika w dobry nastrój, ale także bohaterowie, których oczywisty (dla nich) sposób bycia, wywołuje uśmiech na naszych twarzach. Mowa tutaj o idealnej i nieskazitelnej postaci Radeo, który niedawno wrócił z podbijania świata w Tybecie i odświeża swoje dawne kontakty w blaskach fleszy. Ale czy jego dawny obiekt westchnień, będzie na niego wciąż czekał? Nie możemy zapomnieć o wątku czworaczków i Mariolce, znającej sposób na każdy płacz dziecka, jej nowym pomyśle na życie oraz zdrowie psychiczne rodziców. Aldona i Szczepan, Elwira i Krzysztof – oni także czekają na przedstawienie czytelnikom swojej historii. „Powrót na Zieloną 13” to przede wszystkim książka, która poprawi Wam humor, pozwoli na przyjemne odprężenie i skupienie się na losach mieszkańców kamienicy, prowadzących z pozoru normalne życie, a jednak na swój sposób niezwykłe. W każdej postaci możemy dostrzec cechy, choć czasem głęboko ukryte, to jednak mieszczące pokłady życzliwości. Dobra energia oraz pozytywne nastawienie do życia i zmaganie się z przeciwnościami losu; przedostająca się przez karty powieści, skutecznie trafiła w moje czytelnicze serce. „To jeszcze nie koniec” napisała Agata Bizuk w podsumowaniu, zatem niecierpliwie wypatruję kolejnych perypetii mieszkańców Zielonej 13! Niech się dobrze mają 😊

Agata Bizuk od 2006 r. mieszka i pracuje w Dublinie. Jej twórczość jak dotąd obraca się głównie wokół powieści obyczajowej i romansu, które namiętnie wydaje Wydawnictwo Dragon. Potem trafiają one w ręce czytelnika, dając im, jak mniemam, niezłą frajdę. Bo cóż innego może nam dać lekka i zabawna opowieść o ludziach takich jak my. Jej bohaterowie to mieszkańcy "Zielonej 13", których mieliśmy okazję poznać już w pierwszej części tej niebywałej historii. Od tamtej chwili nie mija wiele czasu. Zaledwie kilka miesięcy. Elwira i Krzyś wciąż borykają się z trudną rolą rodziców czworaczków. Pomaga im w tym młoda sąsiadka Mariolka, która nadal pozostaje moją ulubienicą. Obie kobiety mocno się zaprzyjaźniają i próbują zmotywować młodego tatę do większego zaangażowania w wychowanie córek. Tylko jak tu wytrzymać w domu pełnym bab? To pytanie, które wciąż zadaje sobie maż Elwiry. Tymczasem Aldona i Szczepan spodziewają się dziecka, tuż po niedawnym romansie przyszłej mamy. W głowie Marioli kwitnie zaś pomysł na biznes. Jako zaklinaczka dzieci ma szanse odnieść sukces. Powraca też marnotrawny Romeo, który wciąż jednak wydaje się, być małym dzieckiem. Kochanek z niego nie byle jaki, ale czy nadaje się na męża i ojca? Na to pytanie musi sobie odpowiedzieć właśnie najmłodsza z bohaterek. Na czołowy plan wysuwa się tu też historia Romana i jego relacji z synem, którego nie widział od lat. Historia, która bardzo mnie urzekła i stała się niejako kwintesencją wielu nieporozumień na tle seksualnym pomiędzy pokoleniami. Syn gej, dla wielu nie jest powodem do dumy, ale czy od razu należy się tego wstydzić? Niestety tak, zwłaszcza jeśli dało się uwieść propagandowej myśli rozpowszechnianej w mediach. Roman boi się homoseksualistów. Słyszał przecież, ze świat postrzega ich jako zło i zagrożenie. Jak więc ma się na to godzić? Na szczęście jest i na to sposób, co z pewnością wzruszy do łez niejedną z pań. Swoje pięć minut w tej historii mieli też Józek i Zenek, którzy tradycyjnie musieli znów coś narozrabiać. Bardzo podoba mi się też tło tej historii. Mała społeczność sąsiedzka, której nie brak zwyczajnej ludzkiej życzliwości. Którą dotykają takie same problemy, jak wielu z nas i które pokonują zazwyczaj razem — bo tak łatwiej. Ta na pozór bardzo banalna opowieść ma w sobie coś wyjątkowego. Podejrzewam, że to może być właśnie ta jej zwyczajność. Niewyszukana fabuła, ubrana w proste słowa, a jednak zawierająca wiele dylematów i prawd życiowych. Kładąca nacisk na te wartość, które są niezbędne w każdym dobrym życiu: przyjaźń, miłość, rozmowa, zrozumienie, bezinteresowna pomoc, wybaczenie, tolerancja...

Ponownie niezwykle przyjemne spędziłam czas z bohaterami Zielonej 13. Ich szalone pomysły niejednokrotnie bawiły mnie do łez. Były też momenty, kiedy ze wzruszenia gardło się ściskało. Agata Bizuk posiada umiejętność takiego sposobu obdarzenia swoich bohaterów gestami, mimiką, emocjami, uczuciami, iż wszystko maluje się przed czytelnikiem jakby widział to na żywo. Obserwując poczynania postaci, utwierdziłam się w przekonaniu, że każdy człowiek skrywa dobre cechy charakteru, czasem tylko ich nie pokazuje albo nie zdaje sobie z nich sprawy. Życzliwość, dobre słowo i pomoc drugiej osobie nic nas nie kosztuje, czasem warto pomyśleć o kimś innym niż my sami. 💚 "Facetowi nie można za bardzo popuścić, zwłaszcza takiemu jak jej szanowny mąż. Bo spuszczony na chwilę z oczu może sobie na przykład zrobić krzywdę, jak ostatnio. Albo ktoś mu zrobi i biedak będzie potem umierał przez dwa dni, a ona, z wielkim brzuchem będzie mu musiała podawać rosołek na kaca." 💚 To książka z wydźwiękiem groteskowym, satyrycznym, ale mocno osadzona w naszej polskiej rzeczywistości. Tym bardziej, że bohaterowie są tacy jak my, bardzo prawdziwi. W tym miejscu nie mogę nie wspomnieć osławionego już Radeo czy wątku czworaczków i Mariolce. Wprowadzenie do fabuły nowych lokatorów intryguje, bo zbyt wiele to my o nich nie wiemy. Liczę że przy kolejnym spotkaniu dadzą czadu! Choć akcja powieści toczy się niespiesznie, to i tak w życiu bohaterów sporo się dzieje. Poznajemy ich radości, troski, dylematy, nadzieje. Jedni staną przed trudnymi wyborami, inni przejdą ciekawą metamorfozę. Moją szczególną uwagę zwróciły fragmenty poświęcone macierzyństwu.  💚 "Oczywiście kochała swoje córki i bez wahania oddałaby życie za każdą z nich, ale czuła, że bycie matką i żoną pozbawiło ją części siebie. Bo pewnych rzeczy matce już nie wypada robić, a niektórych już nawet nie wolno." 💚 Autorka przypomina jak ważne są nasze marzenia oraz sztuka wybaczania, z którym nie powinniśmy zbyt długo zwlekać, gdyż możemy nie zdążyć. A także że nie można nikogo oceniać po pozorach czy wyglądzie. Równie istotna jest tolerancja i akceptacja oraz przełamywanie swoich uprzedzeń. 💚 "Powrót na Zieloną 13" to ciepła, wzruszająca i zabawna powieść o przyjaźni, trudnych decyzjach, bezinteresownej pomocy, zasadach, akceptacji, a przede wszystkim życzliwości. Świetnie się z tą książką bawiłam i Wam polecam to samo. Ja chętnie bym tam zajrzała kolejny raz...

„Bo przecież wiadomo, że nie jest żadną zaklinaczką dzieci i właściwie nawet sama nie wiedziała, jak to wszystko jej wychodzi”. Dobrze nam znani bohaterowie z poprzedniej części i ich nowe troski, zmartwienia, radości, marzenia. Mariolka ma w sobie niespożytą energię, odnalazła się w roli opiekunki do dzieci. Ma niesamowite podejście do maluchów, planuje otworzyć przedszkole. Czy jej się uda? Zaprzyjaźnia się z Elwirą, mamą czworaczków, którą opieka nad córeczkami całkowicie pochłania i wysysa z niej wszystkie siły. Kobieta próbuje mocniej zaangażować męża w opiekę nad córeczkami, ten ucieka w pracę. Aldona i Szczepanem wrócili do siebie, ten wybaczył jej zdradę. Wkrótce okazuje się, że kobieta jest w ciąży. Jej humorki, zachcianki, niejednego wyprowadziłyby z równowagi. Szczepan ma do niej anielską cierpliwość. Roman coraz bardziej zatraca się w alkoholu, próbuje odbudować mocno nadszarpniętą wzajemnymi pretensjami relację z synem. Nie potrafi zrozumieć i zaakceptować tego, że ten jest gejem. I Radeo facet, który ma o sobie wysokie mniemanie – jego nowy tatuaż „robi” wrażenie. Jak to w takich społecznościach bywa, dochodzi do kolejnego konfliktu, tym razem o klucz do śmietnika… Życie w takiej społeczności zawsze wywołuje nieporozumienia i niesnaski, takie życie. Konflikty z sąsiadami, wzajemna pomoc w trudnych chwilach, wsparcie, „męskie” zrozumienie. Plany, marzenia, próba ich realizacji. Trudna akceptacja wyborów jakie dokonują dorosłe dzieci, zrozumienie, pogodzenie się z nimi. Pomoc w najmniej spodziewanym momencie. Brak szczerych rozmów, które wiele wyjaśniają i dają możliwość zrozumienia siebie nawzajem. Radości i smutki, troski, zmartwienia, problemy jakie niesie codzienność. Trudne macierzyństwo, relacja męsko – męska. Niezmienne wartości szacunek, przyjaźń, miłość, tolerancja, wybaczenie… Słodko – gorzka, wciągająca opowieść o zwykłych ludziach i ich codzienności. Możemy się z nimi utożsamiać. Trudne decyzje, zwykła ludzka pomoc, życzliwość, akceptacja, przyjaźń. Jest to powieść przy której czas przyjemnie płynie, uśmiech często gości na twarzy. Polecam całą serię, Tatiasza i jej książki :)

Przedpremierowa recenzja PATRONACKA ( o matko, jak to cudnie brzmi) Kojarzycie wyciskarkę do cytryny? Z pozornie znanego owocu wyciska wszystkie soki, do ostatniej kropelki. Później taki sok, gdy się go dobrze doprawi staje się genialną lemoniadą. A co to ma do "Powrotu na Zieloną 13"? A no tyle, że Agata Bizuk jest jak taka pisarska wyciskarka. Z pozornie znanego tematu potrafi wycisnąć takie historie, że głowa mała. Do tego ma niezwykłą umiejętność doprawiania wszystkiego ogromną dozą emocji. I to nie byle jakich, albo przesłodzonych. Nie. Te emocje są najprawdziwsze na świecie, znane z codziennego życia, lecz obleczone w niezwykłą treść. Czytając "Powrót na Zieloną 13" na zmianę płakałam ze wzruszenia i śmiechu. Oplułam kilka razy telefon ( czytałam ebooka), dostałam palpitacji serca i bezdechu ze zdziwienia. Losy lokatorów Zielonej są zakręcone jak ruski korkociąg, wciągają bez reszty, ociekają ciepłem i miłością. Jeśli pierwszy tom się Wam spodobał, to 2 weżre się Wam w mózg. Naprawdę. Nie zmyślam. Odkryjecie na nowo, czym jest miłość, radość i troski posiadania dzieci, od tych będących w brzuchu, przez te raczkujące aż po dorosłe, których wyboru często nie pokrywają się z wizją rodziców. Dowiecie się, jak ważne są własne marzenia i konsekwentne dążenia, aby je spełnić. Jak wiele można zobaczyć w twarzy maleńkiego dziecka. Zrozumiecie, że umiejętność posługiwania się językami obcymi może nieraz uratować skórę. Odkryjecie na nowo siłę lokatorskiej solidarności i to, że ocenianie po pozorach to najczęstszy błąd człowieka. A wszystko to, przez klucz do śmietnika. A raczej przez wybiórczy monopol na jego posiadanie. "Powrót na Zieloną 13" to niesamowite losy mieszkańców, którzy w codziennym życiu napotykają niezliczone dylematy, problemy, radości i smutki. To przygoda, na kartach której znów się zakochacie, uwierzycie w drugiego człowieka, przewartościujecie swoje własne poglądy i dowiecie się, że z wybaczeniem nie można zwlekać. Bo wypadki chodzą po ludziach. I po śmietnikach. I po strychach. I salonach tatuażu. Nawet w Tybecie czy Chinach.

Wspaniale powrócić do ulubionej kamienicy i ich mieszkańców. Agata Bizuk wraca z kontynuacją fenomenalnej książki "Zielona 13", proponuję ją w pierwszej kolejności przeczytać, aby poznać wszystkich lokatorów. "Powrót na Zieloną 13" był moim upragnionym powrotem. Polubiłam wszystkich bardzo i niecierpliwie czekałam na to co dalej się wydarzy. A dzieje się sporo kochani. W Mariolce budzi się bizneswoman. Jest ogromnym wsparciem przy czworaczkach Elwiry i Krzyśka. Jest zdecydowaną, pewną siebie kobietą. Boski Rodeo wraca po półrocznym pobycie w Tybecie. Tatuaż jaki sobie wykonał idealnie pasuje do jego natury. Czy będzie czekała na niego rola życia? Aldona i Szczepan na nowo starają się odbudować małżeństwo. Jednak los zaskakuje ich i wystawia na próby. Czy podołają wspólnie je przejść? Roman próbuje naprawić relacje z synem. Interes Józka rozkwita, klientów przybywa. Jak radzą sobie Elwira z Krzyśkiem w obliczu macierzyństwa wesołą gromadką? Cóż może kryć się za ukrytymi drzwiami w suterenie? Co odkryją sąsiedzi? Jakie jeszcze sekrety kryje kamienica? Autorka w cudowny sposób porusza temat o uczuciach, przełamywaniu swoich przekonań, wpojonych zasadach i akceptacji. Uwielbiam styl Agaty, umiejętność przeplatania ważnych i trudnych tematów z dowcipnymi sytuacjami sprawiają, że nie można oderwać się od czytania i chce się więcej i więcej. Fantastyczny czas z książką, bohaterowie tacy zwyczajni. Stają nam się bliscy i tacy realni. Problemy i przeszkody mają jak każdy z nas. Już marzę o kolejnym spotkaniu na Zielonej 13. Dziękuję autorce i Wydawnictwu Dragon za możliwość Patronowania powieści, cudowna i bardzo owocna współpraca.

Już po pierwszej książce wiedziałam, że książki Agaty Bizuk trafiają w moje gusta. Autora ma bardzo lekki styl pisania o rzeczach, które są bardzo ważne. Jeżeli chcecie przeczytać książkę, od której się nie oderwiecie to spokojnie możecie sięgać po książki tej autorki od razu zaznaczę ze nie czytałam pierwszej części. Więc jeżeli ktoś się wacha czy sięgnąć po nią bez czytania pierwszego to powiem tak: da się, ale wiadomo lepiej najpierw przeczytać pierwszą. Pozna się konteksty i bohaterów. Czytają drugi tom mamy przytoczone sytuacje, o których wiemy tyle, co zdradza nam bohaterowie. Szczerze polecam raczej najpierw przeczytać „Zielona 13” ja tak na pewno zrobię. Jak już wspomniałam uwielbiam książki Agaty Bizuk więc kiedy dowiedziałam się, że swoją premierę będzie miała jej kolejna powieść z wielką chęcią sięgnęłam po "Powrót na Zieloną 13” i oczywiście się nie zawiodłam. Świetna i rozluźniająca historia z wieloma oryginalnymi bohaterami. I choć książka ma wiele wątków to są one ze sobą powiązane. Bardzo realna fabuła powoduje, że szybko przywiązujemy się do opisanych osób. Każda postać z książki ma swój niepowtarzalny charakter. Czytając nie raz się uśmiechniecie, ale również przemyślcie parę kwestii. Lekkie pióro autorki przedstawi wam historię pewnej kamienicy i jej nietuzinkowych mieszkańców. Jeżeli chcesz książkę, którą bardzo szybko się czyta i umili wam wieczór to sięgajcie po "Powrót na Zieloną 13” nie zapominajcie jednak żeby zapoznać się wcześniej z „Zieloną 13”.

Zielona 13 ponownie zaprasza na odwiedziny. Mariolka odnajduje swoje powołanie, którym jest opieka nad dziećmi. Aldona i Szczepan dają sobie kolejną szansę, ale czy zbliżający się termin porodu zbliży ich do siebie, czy definitywnie oddali? Roman mimo wielu obaw i wątpliwości próbuje odbudować relacje z synem. Nie jest to jednak takie łatwe. Elwira próbuje okiełznać swoje czworaczki i... męża. Radeo nadal próbuje zaistnieć w aktorskim świecie. Niestety jak to w życiu bywa, Radeo swoje, a los swoje... Na dodatek do kamienicy obok wprowadzają się podejrzane dzieciaki. Zbliżającą się wojnę czuć w powietrzu. Czy na Zielonej 13 w końcu zapanuje spokój? Powrót na Zieloną 13 okazał się miłą przygodą. Mieszkańcy kamienicy ponownie otworzyli przede mną swoje drzwi i opowiedzieli co ciekawego u nich słychać. Było wesoło, wzruszająco, groźnie, ale przede wszystkim sympatycznie. Nie obyło się oczywiście bez kłótni, ale ostatecznie sąsiedzi potrafili dojść do porozumienia. Każda z postaci ma swój niepowtarzalny charakter, swoje zdanie i odmienne doświadczenie życiowe. Codziennie mierzą się ze swoimi problemami, a kiedy trzeba, wspierają się nawzajem. To książka, przy której można odpocząć. Lekka, przyjemna i zwyczajna. Problemy bohaterów tak naprawdę mógłby mieć każdy z nas. Pytanie tylko, czy rozwiązalibyśmy je tak samo? Przy tej historii się rozerwiecie i pośmiejecie. Będzie ona idealną lekturą na letni wieczór.