Bruno niedawno opuścił szpital w Stambule, w którym spędził kilka miesięcy i postanowił zamieszkać w Gruzji. Mężczyzna cudem uniknął śmierci, więc łaknie teraz spokoju i ciszy. Dodatkowo wszyscy muszą myśleć, że nie żyje i tak musi pozostać, chociaż Brunon tęskni za Wierą. Wkrótce jednak poznaje Nairę, nową pomoc domową. Dziewczyna jest jeszcze bardziej skryta niż on, mało mówi i nie pyta o przeszłość, za to perfekcyjnie sprząta. Czy razem uda im się uporządkować nie tylko dom, ale i własne życia? Katia postawiła sobie w życiu cel, chce ratować oranżerię, która przypominała jej o matce. Dlatego właśnie postanowiła zatrudnić Timura, ogrodnika, który dobrze znał się na roślinach i wiedział, jak o nie zadbać. Mężczyzna prosi w zmian o jedno. Podczas pracy to Katia ma mu pomagać i towarzyszyć. Czy uda im się uratować oranżerię? I czy Katia otworzy jeszcze swoje serce, chociaż zamknęła je po stracie męża? Zapewne nie byłam jedyną osobą, która po zakończeniu "Obiecaj, że wrócisz" krzyczała w niebogłosy: nie, nie, to nie może być koniec, to nie może się tak skończyć! Musieliśmy być wszyscy na tyle głośno, że nasze krzyki dotarły do Beaty Majewskiej i postanowiła się ona nad nami zlitować. Napisała jeszcze jeden, uzupełniający tom, który miał nam wszystko wyjaśnić. I naprawdę, dzięki niemu wiele spraw się wyjaśniło, dużo zrozumiałam i nie mam już takiego żalu, że załatwiła Brunona tak, a nie inaczej. Książka podzielona jest na dwa, dłuższe opowiadania. W pierwszym poznajemy nowe życie Bruna, a w drugim losy Katii, siostry Nikity. Oboje są poturbowani przez życie, oboje starają się ułożyć je na nowo i spotykają kogoś, kto może im w tym pomóc. Cała seria najbardziej zaskoczyła mnie tym, że była bardzo prawdziwa. Człowiek czytając ma wrażenie, że to wszystko mogłoby mieć miejsce, że ci bohaterowie mogą istnieć na prawdę. To nie jest fikcja literacka w takim stylu, że wszystko na pierwszy rzut oka wydaje się zmyślone. W tej części nie jest zresztą inaczej, historia zarówno Bruna, jak i Katii, wydają się prawdziwe. Wszystko to za sprawą emocji, których autorka nam nie szczędzi. Wplotła w tą książkę wszystkie możliwe uczucia, a my wszystko odczuwamy tak, jakbyśmy byli bohaterami książki. Szczęście, smutek, tęsknota, miłość - to wszystko towarzyszy nam od początku, do samego końca. Coś niesamowitego. Jedna z najbardziej emocjonalnych powieści, jakie miałam okazję czytać. Sama historia skupia się głównie na odnajdywaniu w życiu szczęścia przez naszych bohaterów, ale to nie znaczy, że brak nam tutaj dynamicznej akcji. Wręcz przeciwnie, Beata Majewska na prawdę potrafi zaskoczyć, jak mało kto. Nawet w takich dwóch, średniej długości opowiadaniach, potrafi nam dostarczyć nieoczekiwanych zwrotów akcji, jak to zresztą w mafijnych seriach bywa. Do tego autorka pisze w taki sposób, że nie można oderwać się od lektury i nim się człowiek spostrzeże, to nastaje świt, a my siedzimy i zastanawiamy się, dlaczego ta książka właśnie się skończyła. Dla mnie, dzięki tej serii, Beata Majewska jest jedną z najlepszych polskich pisarek. "Powiedz, że zostaniesz" to świetne uzupełnienie serii, która zostawiła po sobie zbyt dużo pytań, na które właśnie dostaliśmy odpowiedź. Piękna, pełna emocji i zwrotów akcji powieść, która pokazuje, że szczęście może się uśmiechnąć do człowieka w niemniej oczekiwanej chwili. Polecam Wam całą serię, bo na prawdę warto ją przeczytać.
Bruno dochodzi do siebie po dramatycznych wydarzeniach. Najpierw klinika, ciężka rehabilitacja, potem wyjazd do Gruzji i budowanie życia od podstaw. Mężczyzna kupuje dom, zatrudnia kobietę do pomocy. Zamiast starszej pani pojawia się młoda, piękna, tajemnicza kobieta. Doskonale wypełnia swoje obowiązki, a z czasem staje się kimś więcej dla Bruna. Jednak to za mało, by stworzyć związek, i pewnego dnia Naira znika z domu. Katarina, jak pamiętacie, jest kobietą wyjątkową. Kochająca matka jednocześnie nieźle sobie radzi jako prawa ręka Nikity. Podczas jednego z pobytów w Rosji kobieta szuka kogoś do pomocy w oranżerii. W jej uporządkowane, chociaż samotne życie wkracza spokojny, wydawałby się nieco niedojdowaty Timur. Jednak to tylko jedna z jego twarzy, a on sam jeszcze pokaże, na co go stać. Najpierw musimy poznać jego tajemnicę. Tom 3.5 jak nazywa go autorka, bo twierdzi, że jest zbyt krótki, by nazwać go pełnym, jest pięknym bonusem na koniec cyklu tej mafijnej serii. Cudownie było wrócić do bohaterów, poznać ich dalsze historie, i upewnić, czy ich życie potoczyło się tak, jak sobie wyobrażaliśmy. Do tego okładka, z tą hipnotyzującą pięknością, jest taką perełką w tym, "męskim" świecie. Znajdziecie tu dwie historie, Bruna i Katariny. One są jak ogień i woda. Jedna toczy się na uboczu, spokojniejszym, choć absolutnie nienudnym i bez zaskoczeń rytmem. Bruno po latach życia w pozorach układa sobie życie, uczy się okazywać uczucia, chociaż z przeróżnym skutkiem. Wciąż tęskni za Wierką, ale zdaje sobie sprawę, że jeśli kogoś kochasz, musisz zrobić wszystko, by ta osoba była szczęśliwa. Nawet kosztem własnego szczęścia. Trudno mu budować na tym fundamencie nowe życie, ale czasem los nam sprzyja i rzuca wyzwania, co udowadnia autorka, stawiając na jego drodze Nairę, kobietę, która dokładnie wie, czego pragnie, a do tego nie poddaje się mimo wielu, życiowych porażek. Uwielbiałam przebywać z tymi bohaterami, podobała mi się intymność domu, mentalność ludzi, którzy się pojawiali wokół, specyfika tego kraju. Bardzo kibicowałam tej parze. Zupełnie inny klimat pokazała autorka w drugiej historii. Tu od początku jest głośno, gwarnie, dynamicznie. Chyba nie ma osoby, która nie zauważy, że Beata Majewska przemyciła tu w treść swoją ogromną miłość do kwiatów, roślin, bo nie przypadkowo jednym z bohaterów został ogrodnik. Przyznam szczerze, na początku Timur mnie wkurzał, i nie mogłam zrozumieć, co taka kobieta, jak Katia w nim widzi (no może poza wyglądem), dopiero potem, po poznaniu jego historii, i kiedy akcja się rozwija, Tim pokazał pazurki. Tak jak w pierwszej odsłonie było tajemniczo, poznawaliśmy losy bohaterów karta po karcie, tak tutaj jest nieco inaczej. Sama Katia od razu wykłada karty na stół, i mówi, czym się zajmuje. Tak samo Niki się nie patyczkuje i od razu stawia sprawy jasno, nazywając rzeczy po imieniu. Jest brutalnie jak to w mafijnym świecie, ale za to zabawnie, bo nie brakuje sytuacji, gdzie parskniecie śmiechem, a do tego ta miłość, która wcale nie jest taka prosta. Podsumowując, pożegnanie z bohaterami tego cyklu jest mniej bolesne, co nie znaczy, że czuję się zaspokojona (wciąż piszę o książkach!), bo będę tęsknić za tym światem, językiem i historią, do której zaprosiła nas autorka. Polecam!
Autor: Beata Majewska Tytuł: Powiedz, że zostaniesz Wydawnictwo: Jaguar Premiera: 2021-05-05 W tej książce poznajemy losy Brunona. Kim jest tajemnicza Naira, która pojawiła się w epilogu „obiecaj, że wrócisz”? Czy będą mogli w spokoju odetchnąć i spędzić wspólną przyszłość? Ścieżki życia tych dwojga będą się splatać i rozchodzić, a uczucie, które nimi zawładnie, będzie musiało pokonać wielką tęsknotę. Na scenę wkracza również Katarina Niekrasowa i jej przystojny ogrodnik, Timur. Ta para jest jak ogień i woda. Katia dyryguję, a Timur tylko się uśmiecha i wraca do swoich ukochanych roślin. Co z tego wyniknie? Do historii podeszłam, ponieważ czytałam poprzednie tomy i chciałam dowiedzieć się dalszych losów. Książka napisana jest prostym i przyjemnym językiem. Czytało mi się ją płynnie i szybko. Od samego początku wcieliłam się w role bohaterów i przeżywałam wszystko wraz z nimi. Byłam ciekawa tego, co okaże się z bohaterami. Autorka bardzo dobrze oddała emocje w niej. Muszę przyznać, że byłam bardzo zaskoczona ze względu na to co jest w niej zawarte. Czytałam ją z wielkim zaciekawieniem. Myślę, że autorka trochę za mało napisała o losach Brunona, lecz po namyślę stwierdzam, że wystarczająco. Brunon jest pewnym siebie mężczyzna. Wie czego chce i stara się osiągnąć cel. Nie pozwala nikomu odkryć swoich prawdziwych uczuć. Mimo wszystko z biegiem czasu odkrywa przed kilkoma osobami lekką prawdę. Czasem działał mi na nerwach, ponieważ nie rozumiałam dlaczego traktuje tak innych. Od samego początku bardzo mi się spodobał. Katarina wydawała się pewną siebie kobietą. Nie waha się mówić o swoich uczuciach. Spodobało mi się to, że teraz poznajemy lepiej jej życie rodzinne. Staje się ona dla nas delikatniejsza. Polubiłam przedstawienie bohaterów w tej części jako takich naturalnych. Głównego bohatera poznajemy, kiedy się przebudza. Nie rozumie co się w danym momencie dzieje. Nagle wszystko się zmienia i żyć inaczej. Spodobała mi się ta zmiana. Mimo wszystko czasem nie zdawał sobie sprawy z zagrożenia, a raczej nie zwracał na nie uwagi. Zamieszkuje na odludziu, by nikt nie obserwował go za dużo. Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Po pewnym czasie w jego historii zaczyna dziać się bardzo dużo Co wydarzy się w jego życiu? Nie zdradzę tego, lecz musicie się sami dowiedzieć. Mniej więcej rozumiem jego zachowanie, choć nadal uważam, że trochę przesadza. Jedna sytuacja bardzo mi się nie spodobała i myślałam sobie wtedy, dlatego tak postąpiłeś. Co mu dało takie coś. Katarinę poznajemy w momencie, kiedy chce w końcu zakończyć pewien rozdział w życiu. Od momentu zatrudnienia Timura jej życie się zmienia. Między nimi nie ma nic, jednak ona zaczyna być miłą kobietą, chce mieć przyjaciela. Sprawy miały się dobrze do momentu w którym mężczyzna nie zdecydował się na jedną rzecz. Zawaliło to wszystko. Dopiero wtedy kobieta zrozumiała, że musi wziąć sprawy w swoje ręce. Spodobało mi się to jak była waleczna. Chciała wszystko poukładać, by było w końcu dobrze. Historia w pewnych momentach rozpala nas od środka. Uważam, że jest to idealne dopełnienie tej trylogii. Ocena 9/10
Autorka kolejny raz zabiera czytelnika w świat poznanych już bohaterów. Książka rozpoczyna się historią Brunona, jest obraz pożaru, z którego pozornie nikt nie mógł wyjść żywy. Mężczyzna, martwy dla reszty świata, pokonawszy fizyczny ból oraz inne przeciwności odbudowuje w Gruzji swój los. Na nowo. Wciąż kocha Wierę. A wtedy pojawia się Niara. Dziewczyna przeżywa żałobę, wie, że śmierć matki przekreśliła pewien rozdział, który już nigdy nie powróci. Obwinia się za jej śmierć, choć to nie jest jedyny powód, który dręczy jej umysł. Jest jeszcze były mąż, w oczach którego jest beznadziejną i nieporadną istotą. Człowiek, z powodu którego wiele wycierpiała. Co się stanie, kiedy drogi Bruna i Niary się przetną? Autorka częstuje czytelnika także historią Katariny, kobiety odważnej, wiceszefowej, w oczach wielu widzianej jako „babochłop”, który dominuje i przy którym nie trzeba zachowywać należytej damom klasy. Przychodzi jej skonfrontować się z jej ogrodnikiem, Timurem, który w jej towarzystwie – rzecz jasna- staje się ostrożny, nieco zdystansowany i niepewny podejmowanych kroków. Tak onieśmiela go uczucie, którym pała do swojej szefowej. Historia przedstawiona w tym tomie jest zwieńczeniem całego cyklu i to widać. Autorka uzupełnia luki i odpowiada na pytania, dlatego też nie warto sięgać po tą część bez znajomości poprzedniczek, jako że w mojej ocenie nie będzie można się tutaj odnaleźć. Pod względem mroku, spektakularnych zdarzeń i niebezpieczeństwa ta książka jest nieco bardziej stonowana od poprzedniczek. Mniej dynamiczna, ale nie nudna. Pojawiają się uczucia, próby odnalezienia swojego miejsca na ziemi. Ludzie doświadczeni, którzy zdążyli się już przekonać o tym, że los bywa niesprawiedliwy i nieprzewidywalny, na przekór podłości życia chcą przetrwać. I o tym jest ta książka. Namiętność, humor, zapomnienie – to wszystko tutaj jest, zaś gangsterskie tło zostaje nieco wyciszone, nie tak akceptowane, jak w poprzednich trzech częściach. Stąd tę uznałabym za najbardziej sentymentalną. „Powiedz, że zostaniesz” to historia dla fanek gangsterskiej trylogii autorstwa Beaty Majewskiej, czwarta część nieco inna, bardziej stonowana od pozostałych. Czy gorsza? Nie sądzę, myślę, że wierne fanki bohaterów pokochają ją równie mocno, co pozostałe części. Nie polecałabym tym, którzy nie są zaznajomieni z trylogią, ponieważ powieść splata wątki, które miały okazję rozpocząć się już znacznie wcześniej. Chcecie poczytać o uczuciach rodzących się tam, gdzie zdążyli już zwątpić w miłość? Ja jestem zadowolona. http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2021/05/powiedz-ze-zostaniesz-beata-majewska.html
JA CZYTAM " Miłość pojawi się sama, kiedy z serca wyprosić tęsknotę" "Czasami tak bardzo boli, gdy kogoś kochasz" "Szczęście to miłość. Szczęście jest wtedy, gdy kochasz i masz kogoś, kto kocha ciebie". "Czasami boimy się dotrzeć do prawdy, ale ty nie musisz jej szukać, Brono. Nie szukaj tego, co jest blisko. Po prostu otwórz oczy zacznij widzieć". "- Powiedz, że zostaniesz. Chcę to usłyszeć. -Zostanę." Macie takie cykle książek, z którymi jest się ciężko rozstać, które ciężko zapomnieć? Moje serce przepełniło się smutkiem, kiedy ujrzałam słowo "KONIEC!". Wszystko przez tę wspaniałą serię, która niejednokrotnie sprawiła, że jednym razem do moich oczu płynęły łzy, drugim, śmiałam się w głos... Kiedy skończyłam czytać trzecia część serii ,czułam, że moje serce krwawi. Biłam się z myślami, jak pisarka mogła zakończyć tak tę serię?! Na szczęście napisała kontynuację, która ukoiła moje złamane serce. "Powiedz, że zostaniesz" stanowi uwieńczenie całej serii. Opowiada o Brunonie oraz Nairze, oraz Katarinie i Timurze. W tej części moje serce skradła Katia. Oj, co ta kobieta przeszła w swoim życiu. Pomimo przykrości, jakie ją spotkały, zawsze była empatyczna, szczera i spieszyła z pomocą. Los na jej drodze stawia ogrodnika Timura, który początkowo miał tylko zajmować się roślinami. Czy między dwójką zrodzi się uczucie? Czy pomimo przeszłości zaufają sobie i stworzą związek? Kolejną parą był Bruno, który musiał zakończyć swoje dotychczasowe życie i rozpocząć je w zupełnie innym miejscu, w Gruzji. Tęskni za Wierą, ale nie może ujawnić, że przeżył. Los na jego drodze stawia Nairę, która zostaje jego gosposią. Czy zaryzykują i otworzą swoje serca dla siebie? Czy Bruno zapomni o Wierce? Naprawdę żałuję, że to już koniec. Uwielbiam styl autorki. Przypadł mi do gustu. Bohaterowie wydają się być bardzo realni. Nie ma zbędnych opisów, które nudzą czytelnika. Pisarka skrupulatnie dozuje napięcie, sprawiając, że ciężko jest odłożyć książkę. Ciekawość zawsze zwyciężała, nawet gdy powinnam już odłożyć książkę i położyć się spać. Cała seria jest naprawdę dobra i wciąga od pierwszych stron. Jeśli miałabym wybierać najlepszą, to naprawdę ciężko byłoby mi się zdecydować... Najbliższa mojemu sercu jest pierwszą. Najwięcej emocji wywołała trzecia. Najcieplejszą okazała się czwarta. Najbardziej intrygującą była druga.. Każda wywołała u mnie różne emocje, przez które długo nie zapomnę tej serii. Dziękuje autorce za cały cykl, a przede wszystkim za to, że zlitowała się nad swoimi czytelnikami i dała nam nadzieję, że Bruno będzie szczęśliwy :-) Czekam na kolejne książki 💜
Bruno żyje, uratowany przez Nikite wiele miesięcy spędza w prywatnym szpitalu, gdzie pomalutku dochodzi do siebie. Jednak nikt nie wie, że żyje, zostało to zatuszowane, dla innych umarł. Chociaż bardzo tęskni za Wierą, rozumie decyzję Nikity i nie zamierza się ujawniać. Kiedy dochodzi do siebie, kupuje dom i zamierza zacząć wszystko od nowa. W jego życiu pojawia się Naira, która początkowo miała być tylko pomocą domową. Czy Bruno będzie umieć zapomnieć o przeszłości i zacząć wszystko od nowa? Czy pogodzi się ze stratą Wiery? Co go połączy z Nairą? Katarina wiele przeszła, jednak przeszłość zostawia za sobą. Pragnie być szczęśliwa, pragnie kochać i być kochaną, jednak nie wierzy, że to się jeszcze kiedyś stanie. Kiedy zatrudnia Timura, ogrodnika, który od początku wymaga, aby mu towarzyszyła w ratowaniu roślin, nie wie, że on tak zmieni jej życie. Dość szybko wkrada się w jej serce, jednak nic nie jest takie proste. On jest z innego świata, jest zupełnie inny niż mężczyźni, z którymi była. Czy zdobędzie jego serce? Książka podzielona jest na trzy części. W piersistej poznamy dalsze losy Bruna oraz Narię, w drugiej Katarina i Timura, natomiast trzecia to trochę słów od autorki. Obie historie są ciekawe i wciągające, wiele wyjaśniają, są doskonałym zakończeniem serii. Bohaterowie doskonale znani z poprzednich tomów, nadal są postaciami ciekawymi i dobrze wykreowanymi. Poznajemy też kilka nowych osób. Naria mimo młodego wieku wiele przeszła. Niedawno straciła mamę i została sama. Wstępnie to mama miała pracować u Bruna, jednak kobieta liczy, że będzie mogła ją zastąpić. Musi mieć pracę, musi spłacać dług, inaczej straci swoje miejsce, stanie się bezdomna. To bohaterka, którą polubiłam, której mocno kibicowała. Timur jest ogrodnikiem, który jest bardzo dobry w swoim fachu. To mężczyzna przystojny, małomówny, z przeszłością, której nie chce nikomu zdradzać. To bohater, który czasami był bardzo niezdecydowany, jednak ogólnie go polubiłam, w szczególności jak odkryłam jego tajemnice. Bardzo się cieszę, że autorka postanowiła napisać tę książkę. Moim zdaniem jest doskonałym dopełnieniem serii. Obie historie były ciekawe i wciągające. Ze swojej strony z wielką przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2021/05/wydawnictwo-jaguar-ksiazka-pt-powiedz.html
❤RECENZJA❤ Ostatnia część, którą czytałam z żalem, bo kończy ona losy bohaterów z serii: Zapomnij, że istniałem. „Miłość pojawi się sama, kiedy z serca wyprosisz tęsknotę” Książka jest podzielona na części, więc zacznę od Brunona, który dzięki pomocy Nikity nie pożegnał się z życiem. Został – jak myślał – całkiem sam, bo dla jego ukochanej on już nie istniał. Stał się tylko wspomnieniem, za którym mogła tylko tęsknić. On świadomy tego wszystkiego tęsknił jeszcze bardziej. Czas leciał, ale nie goił ran, ani nie wymazywał tęsknoty. W jego życiu pojawia się młoda Naria. Jednak Bruno nadal nie potrafi wyrzucić z siebie tęsknoty za Wierką. Budził się każdego ranka z nadzieją, że jego serce zabije dla innej. Dla tej, która jest obok niego, dla której istnieje. Niespodziewanie tworzą nowe życie, dzięki któremu Bruno zaczyna kochać na nowo. Katarina, kobieta po nieszczęśliwych przejściach, która cierpiała najbardziej ze wszystkich. Musiała patrzeć, jak jej brat i przybrana siostra tworzą swoje rodziny. Zazdrościła im szczęścia, które nie było jej pisane. Ale, czy aby na pewno? Kobieta pogodziła się z tym, że w jej życiu nie pojawi się żaden mężczyzna, prócz Artema. Z dnia na dzień jej samoocena coraz bardziej się obniżała. Nie czuła się kobieco, nie zależało jej już na niczym. Wykonywała swoje obowiązki, które dzieliła z bratem. Kobieta postanawia zatrudnić ogrodnika, który miał pielęgnować ogród, którym zajmowała się jej matka. Jednakże Timur wypielęgnował także jej serce, które było zranione i nie potrzebowało wiele. Katarina, jakby cofnęła się w czasie i zaczęła zachowywać się, jak nastolatka. Narzuciła tempo mężczyźnie, które niezbyt mu odpowiadało. Aby rozkwitnąć, tak, jak kwiaty potrzebowali sporo czasu. Czas dla nich był czymś cennym. Kochankowie zrozumieli, jak wiele ich łączyło. Bo nosili taki sam bagaż, który nawzajem z siebie ściągnęli. W tej części występuje mniej wątku mafijnego. Tu możemy się spodziewać dawki emocji. Tęsknota, która zostaje wyparta przez miłość. Z każdą stroną była ciekawa, jak potoczą się te historie. Kolejny raz się nie zawiodłam. Jeśli lubicie niegrzecznych chłopców, którzy potrafią kochać, to koniecznie przeczytajcie tę serię.
"Można nie mieć kopiejki przy duszy i być szczęśliwym, a można opływać w bogactwa i szczęścia nie zaznać." @augustadocher_beatamajewska Książka jest podzielona na dwie części i historie. Autorka napisała niesamowitą, niebezpieczną i mroczną serię, która nas pochłania. Dużo sekretów, brudnych interesów, nie ciekawych zdarzeń i między tym miłość, przyjaźń i mnóstwo komplikacji. Polecam, warto ją poznać, seria grzechu warta. Cz1. Nie jest łatwo zostawić wszystko za sobą i żyć, kiedy twoje serce pęka i nic nie możesz zrobić. Czas jedynie może uśmierzyć twój ból, a także osoba będącą w stanie posklejać twoje serce z wielu kawałków na nowo. Pierwsze kroki nowego życia Brunona będą kiepskie. Choć pieniędzy nie brak smutek rozrywa wnętrzności. Nowy dom, wiele obowiązków i pomoc potrzeba od zaraz. Do jego domu wkracza, spokojna i bardzo dokładna Naira. Nie był świadom, że poza pracą może mieć jeszcze jakieś życie, że będzie w stanie znaleźć nowy cel. Widać oprócz złych rzeczy musiał także dokonać czegoś dobrego, los uśmiechnie się do niego i choć nie będzie łatwo zburzyć mury jest nadzieja. A niespodzianek na każdym kroku będzie przybywać i cierpliwość się czasem opłaca. Kobieta i mężczyzna po wielu przejściach, a przed nimi przyszłość z nowym kartami. Cz2. Katarina jest prawą ręką brata i życie w biedzie nie jest jej znane, luksus, bogactwo to coś co zna od zawsze. Do zadbania o ogród po mamie potrzebuje ogrodnika, którego znajduje w osobie Timura. Jednak mimo pracy dobrze płatnej, wciąga w obowiązki Katherinę, bowiem chce ją nauczyć dbania o rzeczy nie materialne. Między nimi nawiązuje się pewna więź, lecz granice miedzi ich światami stwarzają przeszkody, które nie będzie łatwo obejść. Łączy ich wiele wspólnych cech i dzieci, ale oboje żyją inaczej ona ma miliony, on musi każdy grosz odkładać i spłacać długi bolesnej przeszłości, żyjąc prawie w nędzy. Jeśli będą czegoś pragnąc na prawdę znajdą wyjście z patowej sytuacji, ale potrzeba im będzie dużo wytrwałości, by zrozumieć, że jest to coś, o co warto walczyć do ostatnich sił. Przyszłość nie jest nigdy znana a strzała amora może dosięgnąć w najmniej oczekiwanym momencie, bez względu na pochodzenie.
"Miłość pojawi się sama, kiedy z serca wyprosisz tęsknotę" Ocena: 7/10 #powiedzżezostaniesz @wydawnictwojaguar @augustadocher_beatamajewska Niespodzianka dla wszystkich czytelników @augustadocher_beatamajewska ! Ostatnia książka autorki Obiecaj że wrócisz pozostawiła mnie z uczuciem pewnego niedosytu. W Epilogu pojawiła się para, której historia mogła się potoczyć a ja chciałam ją poznać. Właśnie to uczyniła autorka. Przedstawiła namiastkę ich historii ale dodając też coś innego ! Nową, gorąca opowieść o Katrinie i Timurze! Powieść została podzielona na dwie części. Każda z nich zawiera poniekąd odrębną historię, gdyż dotyczy miłości często bardzo trudnej dwójki bohaterów. Taki podział pozwolił mi na odrębne zrozumienie dwóch historii ale także mogłam skupić się właśnie na tych wątkach które były kluczowe. Poznając twórczość autorki już jakiś czas temu, mogę śmiało napisać że uwielbiam sposób w jaki przedstawia uczucie miłości. W książkach tej autorki można zauważyć że to uczucie wysunięte jest na piedestał. Dlatego uważam że te książki kierowane są dla kobiet które kochają romantyki. Choć fabuła opiewa w uczucia to nie brakuje tutaj także i mrożących krew w żyłach zwrotów akcji. Mamy gangsterskie porachunki, ogromne dylematy a także to uczucie niepewności. Powiedz że zostaniesz okazała się dla mnie lekturą na jeden wieczór. Pozwoliła mi na dopełnienie ostatniej historii, ale i na pewien żal. Teraz już wiem że ta historia rzeczywiście się kończy. Nie mniej jednak autorka zakończyła serię w wielkim stylu, choć obawiam się takich dodatków. Całość jest bardzo spójna. To co rzuciło mi się od razu w oczy to powiązanie tej części z Obiecaj że wrócisz. Jest tutaj wiele odniesień do tamtej historii dlatego aby przeczytać Powiedz że zostaniesz trzeba przeczytać poprzedni tom. Książka jest bardzo wciągająca, osobiście nie potrafiłam się od niej oderwać więc musiałam przeczytać ją od razu całą:) Styl autorki bardzo mi się podoba gdyż jest lekki i szybko przyswajalny. Sama autorka skupia się na konkretach. Wie co chce przedstawić w swojej historii i nie błądzi po omacku dookoła. Dlatego też z wielką chęcią sięgnę po jej kolejne książki ❤️
„Powiedz, że zostaniesz” to historia dla wszystkich, którzy przeczytali trylogię Beaty Majewskiej, lecz nadal czują niedosyt.” Tak to zdanie idealnie oddaje to co czułam po przeczytaniu “Obiecaj, że wrócisz”. Bardzo czekałam na premierę tej części, ponieważ jest takim dopełnieniem, zamknięciem całej serii. Czy dostałam to czego się spodziewałam? Odpowiedź brzmi TAK, a nawet więcej… Spodziewałam się poznać dalsze losy Brunona i dowiedzieć się kim jest tajemnicza Naira, a miłym zaskoczeniem i bonusem jest dla mnie historia Katariny i Timura. Ta dziewczyna zasługiwała na swoją historię, po tym co przeszła. Ta część jest znacznie spokojniejsza, mniej jest w niej gangsterskich porachunków, co nie oznacza, że nie ma akcji. Poznajemy dalsze losy Brunona, który dochodzi do siebie po wcześniejszych wydarzeniach i nie może zapomnieć o Wierce. Na jego drodze pojawia się młoda dziewczyna Naira, której los również nie oszczędzał. Mężczyzna dostaje drugą szansę na nowe życie, czy dobrze ją wykorzysta? Bruno obiecał, że wróci, ale czy zostanie? Do końca miałam cichutką nadzieję, że Bruno będzie miał możliwość na moment powrócić do przeszłości i zamknąć pewne sprawy. Ale widocznie tak miało być. Jestem bardzo zadowolona z zakończenia tej serii, ale czuję też wielki smutek, bo zdążyłam polubić wszystkich bohaterów: Rafała i Luizę, Weronikę, Wierkę, rodziców Luizy, Brunona i Nairę, Katarinę i Timura. Ale najbardziej polubiłam Nikitę Doneckiego, mężczyznę z krwi i kości, z poczuciem humoru, kiedy trzeba bezwzględny, a jak kocha to do śmierci. Uwielbiam! Pani Beato DZIĘKUJĘ, za te cztery tomy, za te emocje, za te godziny spędzone przy czytaniu i poznawaniu bohaterów. Ja kiedy czytam wchodzę w ten świat razem z nimi, uczestniczę we wszystkim co ich spotyka i razem z nimi przeżywam to co im się przytrafia. Dlatego tak trudno czyta się te ostatnie słowa KONIEC! Gorąco polecam wszystkie części cyklu “Zapomnij, że istniałem”, ja na pewno jeszcze do nich wrócę i przeczytam na spokojnie, bo te części pochłonęłam.
"W zasadzie mógł powiedzieć, że trafił swój na swego. Mógł nawet orzec, że Naira była jeszcze bardziej małomówna niż on. Nigdy o nic nie pytała, nie wnikała i nie chciała poznać jego przeszłości. Dozowała słowa, oszczędnie, niczym wodę, której często brakowało w ich okolicy. " Po długich miesiącach Bruno opuścił szpital w Stambule i przeniósł się do Gruzji. Zamieszkał w cichej, spokojnej okolicy i zaczął nowe życie jako Bruno Pertia. Niedługo później w jego domu pojawiła się Naira, pomoc domowa, która od początku zachwyciła go swoim naturalnym pięknem. Kobieta była cicha i skryta, za to perfekcyjnie sprzątająca. Czy równie dobrze uda jej się uporządkować życie swojego pracodawcy? " Rośliny są jak ludzie. Muszą mieć kogoś, kto je kocha." W bonusie otrzymujemy również historię Katii. Kobieta postanowiła ratować zaniedbaną oranżerię, która kojarzyła jej się z ciepłymi wspomnieniami o matce. W tym celu zatrudniła Timura, oszczędnego w słowach, potężnego jak niedźwiedź ogrodnika. Mężczyzna znał się na roślinach, wiedział jak o nie dbać i sprawić, żeby zachwycały swoim wyglądem. Przed rozpoczęciem pracy postawił jednak warunek, to Katia miała mu pomagać przy pracach w oranżerii. Czy dzięki Timurowi rozkwitną nie tylko rośliny? Nie mogłam się doczekać tej książki, a kiedy do mnie przyszła, przepadłam na kilka godzin zatopiona w lekturze. Autorka w genialny sposób zakończyła serię. W tej części pierwsze skrzypce grają uczucia, pragnienia mieszają się z cierpieniem i wciąż żywą przeszłością. Zawarte w ostatnim tomie zawirowania, ludzkie dramaty i niezliczone pokłady emocji sprawiają, że książki nie da się odłożyć nawet na chwilę. Najważniejsze jest to, że znajdujemy odpowiedzi na nurtujące nas pytania i zrozumiemy, że "tak właśnie miało być".
"Powiedz, że zostajesz" to finałowy tom serii "Zapomnij, że istniałem" to też wisienka na torcie, a dla tych, którzy czują niedosyt to taki bonusik od Autorki. Jak zwał tak zwał, najważniejsze, że Beata Majewska zdecydowała się wyjaśnić wszystkie niewiadome do końca. Bruno zakochany w najmłodszej córce Wasyla Doneckiego, Wierce, przestaje dla niej i dla całego świata istnieć, wszyscy myślą, że nie żyje ginąc w pożarze. On jednak ocalał i dochodzi do siebie po dramatycznych wydarzeniach. Najpierw klinika, rehabilitacja, a finalnie wyjazd do Gruzji i budowanie życia od nowa. Kupuje dom i zatrudnia do pomocy młoda, piękna i tajemnicza kobiete. Naira doskonale wypełnia swoje obowiązki, a z czasem staje się kimś więcej dla Bruna. Tylko, że On ma w sercu ciągle Wierke. Pamiętacie Katarine, siostrę Nikity, jego prawą rękę? Teraz poznajemy jej historie. Będąc w Rosji kobieta szuka kogoś do pomocy w oranżerii. W jej uporządkowane, chociaż samotne życie wkracza cichy, trochę gapowaty Timur. Jednak to tylko jedna z jego twarzy, a on sam jeszcze pokaże, na co go stać. Czy Katarina i Timur mają przed sobą przyszłość? Autorka serwuje nam na deser dwie historie i choć różnią się od siebie to obie pokazują, że z miłością nie da się wygrać. To nie są słodkie, romantyczne historie, tutaj mamy do czynienia z mocnym i charakternym uczuciem. Tam gdzie zderzają się ze sobą uparte, niustepliwe charaktery, jedynym rozwiązaniem na drodze do osiągnięcia szczęścia jest kompromis. Tylko czy nasi bohaterowie są na niego gotowi? To już musicie sami doczytać. Ja ze swojej strony polecam cała serię.
A teraz czas na zakończenie historii Rafała i Luizy, Nikity i Weroniki, Wierki i Diego oraz Brunona i... Tajemniczej kobiety, którą poznał w Gruzji. A na dodatek są rozdziały z historią Katii - siostry Nikity i jej miłością ... No właśnie, jak myślicie, kto skradł jej serce? . Nie będę Wam za wiele zdradzać, bo musicie poznać wcześniejsze części, by wiedzieć, o co w tym chodzi. . Muszę przyznać, że najbardziej polubiłam Brunona i Nikitę. W ich sercu nie było miejsca na miłość, jednak przy odpowiedniej osobie, stali się innymi osobami. Wiadomo, chciałabym, aby scenariusz w przypadku Bruna był całkowicie inny, ale musicie mi uwierzyć, że odnalazł sens życia i szczęście przy boku tej kobiety. Teraz kobieca bohaterka, którą polubiłam... Jest nią Katię. Dziewczyna wiele w swoim życiu przyszła, jednak każdemu pomagała i nie odwracała się plecami. Miała serce na dłoni i za tą szczerość i otwartość nie raz zapłaciła. Również odnalazła miłość swojego życia. Czy na zawsze? Jedno jest pewne, jej wybranek także wiele w swoim życiu przeżył. Czy ich to do siebie zbliżyło? ❗"Czasami tak bardzo boli, gdy kogoś kochasz." . A teraz czas na podsumowanie. To był mile spędzony czas z tymi bohaterami. Każdy inny, każdy na swój sposób skrzywdzony przez los. Każdy z nich wprowadził swoje "ja" do tej książki. ❗"Szczęście to miłość. Szczęście jest wtedy, gdy kochasz i masz kogoś, kto kocha ciebie." Całość oceniam na 7⭐/10,natomiast samo zakończenie, czyli "Powiedz, że zostaniesz" na 9⭐/10.
Kto z was czytał gangsterką sagę Beaty Majewskiej? Jakie są wasze wrażenia? Ja powiem szczerze, na początku podchodziłam do tej literatury bardzo sceptycznie, ale z czasem pokochałam bohaterów i z niecierpliwością czekałam na kolejne części. Ostatnia część sagi "Powiedz, że zostaniesz" opowiada o dalszych losach Brunona, który poznaje Naire. Ale czy mężczyzna jest jeszcze w stanie związać się z kimś, skoro miał u swego boku kobietę, o której nie może zapomnieć? Ta część poświęcona jest również Katarinie, która poznaje Timura. Oboje są po przejściach i próbują być razem. Sprawdźcie czy im się to uda. Bardzo się cieszę, że miałam okazję poznać historię Rafała, Luizy, Weroniki, Nikity, Katariny, Wierki, Brunona, Timura, Nairy. Wszyscy bohaterowie wnieśli bardzo wiele do powieści. I chociaż to świat gangsterski, pełno tu przemocy, zabijania i nielegalnych interesów to jest tu również miejsce na romantyczną miłość, na pierwszym miejscu jest honor i troska o najbliższych. Strasznie podobały mi się dialogi wypowiadane przez bohaterów. Czasem zabawne, miejscami wzruszające, jak również erotyczne sceny. To wszystko czeka was podczas lektury. Polecam wam bardzo gorąco wszystkie części sagi gangsterskiej. Z pewnością nawet na chwilę nie będziecie się nudzić.
Więcej recenzji