Poszukiwany ukochany (okładka  miękka)

Szczerze mówiąc skończyłam czytać tę książkę jakieś dwadzieścia minut temu i ciągle zastanawiam się co o niej myślę bo mam strasznie mieszane uczucia z jednej strony przez większą część książki nie dzieje się tu nic zbyt ciekawego właściwie to akcja się ciągnie, a Joseph Carter ciągle coś kręci i nie jest do końca jasne o co mu chodzi i czy jest tak naprawdę bezwstydnym podrywaczem (coś a'la nasz polski "Tulipan") czy jednak to my czegoś nie rozumiemy i właśnie! Gdy tylko doszłam do jednego z momentów które wytłumaczyły mi dlaczego Joseph zachowuje się tak jak się zachowuje to nagle wszystkie obawy co do niech znikają no może poza tym, że przydałby mu się dobrze rozpisany plan dnia (ten człowiek jest chwilami tak nieogarnięty że o matko jedyna!). Ale ale tu nie tylko akcja toczy się wokół Josepha, ale również wokół trzech dziewczyn, które wystawił w Walentynki : Siobhan, którą poznajemy jako pierwszą jest tzw. "kobietą sukcesu" która jest samodzielna i faceta potrzebuje tylko po to by na chwilę się zabawić...a przynajmniej taki wizerunek usilnie próbuje wokół siebie zbudować, a jednak gdy wszystko się sypie to dzięki swoim przyjaciółką , a następnie również dzięki Josephowi zaczyna budować siebie na nowo i uczy się, że warto czasem na kimś się oprzeć. Mam wrażenie, że jej historia mogła by mieć taki potencjał, gdyby nie ta katastrofa. Miranda to twarda babka (i mówię to z całą pewnością w końcu wchodzi na wielgachne drzewa z piłą i podcina im gałęzie, ja na jej miejscu nawet bym nie weszła na drzewo?), pracuje z facetami i po części myśli że wie o nich wszystko, a jednak gdy spotyka się z Josephem zaczyna zauważać, że ten facet ma przed nią tajemnice których za nic w świecie nie chce jej zdradzić. Te wszystkie sekrety doprowadzają ją do szaleństwa i przez to też jej związek z Josephem jest jaki jest. Jane ostatnia z "kobiet Josepha" chociaż to za dużo powiedziane, ponieważ się przyjaźnią. Dziewczyna jest strasznie skryta i ukrywa przed Josephem, że zna go z firmy w której kiedyś pracowała, jest zamknięta w sobie i nie dopuszcza ludzi do czasu aż poznaje Josepha i z czasem się w nim zakochuje, ale życie tego faceta jest tak skomplikowane, że ciągle się waha czy może otworzyć dla niego serce i duszę. Wszystkie trzy kobiety jednak pomagają Josephowi na swój wyjątkowych niepowtarzalny sposób zrozumieć czego tak naprawdę w życiu potrzebuje. Książka była ciekawa i po mimo tego, że chwilami ciężko się ją czytało to zakończenie naprawdę ją ratuje.

Urzekła mnie, natomiast uważam, że współlokatorzy są fenomenalni i nic ich nie przebije :)

Kolejna wspaniała historia - chyba moja ulubiona❤ Pani O'Leary po raz kolejny zachwyca❤

Chyba najgorsza z wszystkich autorki ale przyjemnie się czytało.

Super

TRZY KOBIETY, TRZY RANDKI. I JEDEN MĘŻCZYZNA, KTÓREGO NIE MA… “Poszukiwany ukochany” nie jest moją pierwszą książką Beth O’leary, jednak mam wrażenie, że będzie to moja ulubiona autorki. Przy tym tytule poznajemy trzy wartościowe kobietki - Jane, Mirandę i Siobhan oraz wiecznie nieogarniętego i spóźnialskiego Josepha. Tym co łączy ich losy jest tajemniczy mężczyzna, który pojawia się w ich życiu. Wszystkie damskie postacie zostały przez autorkę przedstawione jako silne, mocne charaktery z własnymi problemami, indywidualnymi relacjami, pracą i życiem codziennym. Nie skupiamy się jedynie na zawrotnym życiu Josepha i bałaganu jaki stworzył w głowach dziewczyn. Z początku miałam bardzo mylne wyobrażenie dotyczące fabuły. Myślałam, że każda z relacji zakończy się złamanym sercem, nie spodziewałam się tak naprawdę, że ta historia ma tak głębokie drugie dno. Bardzo pozytywnie mnie to zaskoczyło. Gdzieś tak mniej więcej za dwusetną stroną dotarło do mnie, że autorka bardzo umiejętnie wodzi nas za nos. Puzzle zaczęły do siebie pasować, a cała historia stała się jeszcze bardziej intrygującą i wciągającą. Beth O’leary zadbała o to, aby czytelnik tej słodko - gorzkiej historii dostał bogatą fabułę, ciekawych bohaterów oraz dużą dawkę uczuć. Wiele różnych emocji wywołuje postać Josepha. Będziemy go nienawidzić i kochać. Będziemy ciekawi jego sekretów i tego kim tak naprawdę jest. W tej historii przyjaźń miesza się z miłością, miłość z przyjaźnią. Jednak jedno jest pewne, fabuła tej historii została bardzo dobrze przemyślana i rozpisana. Autorka nie zdradza nic za szybko, daje czytelnikowi przestrzeń do przyswojenia sobie wszystkich elementów układanki. A kiedy nadchodzi ten moment przebłysku pojawia się uznanie i szczery podziw. “Poszukiwany ukochany” to książka, która skrywa w sobie wiele sekretów, jednak finalnie potrafi bardzo pozytywnie zaskoczyć. Bardzo dobrze czytało mi się ten tytuł. Być może jest to zasługa lekkiego pióra autorki, a może samej fabuły, która była inne niż wszystkie. Zachęcam do zapoznania się z tą wyjątkową historią!

Randki to niezmiernie stresująca rzecz i to nie tylko za pierwszym razem. Pomijając przyjemność z nich płynącą, to gdzieś z tyłu głowy pojawiają się pytania odnośnie tego, w jakim kierunku związek zmierza, wątpliwości, a nawet intuicja może podpowiadać, że z tym mężczyzną lepiej się nie zadawać. Szczególnie znamienne są randki walentynkowe, często wiążą się one ze zmianą statusu, z deklaracjami na przyszłości, ze słowami, które wyznaczają kierunek naszemu związkowi. Czy w tej sytuacji może być coś gorszego, niż bycie wystawioną do wiatru w walentynki? Jeśli kiedykolwiek doświadczyłaś tego strasznego uczucia oczekiwania, podczas kiedy mężczyzna z którym się umówiłaś na randkę nie przyszedł, to doskonale wiesz, że taka kobieta zasługuje na wsparcie. Niestety wywołuje tylko litość w kelnerach i gościach, którzy ze współczuciem obserwują niecierpliwe spoglądanie na zegarek, wysyłanie kolejnych wiadomości i nerwowe popijanie wody. A później wyjście przegranej, która obiecuje sobie, że już nigdy do tego mężczyzny się nie odezwie. Jakim trzeba być człowiekiem, by postawić kobietę w takiej sytuacji? Na to pytanie szukać będziemy odpowiedzi w niezwykle frapującej powieści pt. „Poszukiwany ukochany”, autorstwa Beth O`Leary. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros pozycja to książka, która tylko pozornie przypomina ckliwy romans. To niezwykle głęboka powieść o relacjach, przyjaźni, uzależnieniu, oczekiwaniach, która wpłynąć może na życie każdego z nas. Dlatego też sięgnąć po nią powinni zarówno single szukający miłości, albo tacy, którzy świadomie chcą pozostać sami. A także osoby znajdujące się w mniej lub bardziej satysfakcjonujących związkach oraz ci, którzy po prostu cenią sobie skomplikowane powieści obyczajowe. Bo „Poszukiwany ukochany” to właśnie powieść o ludziach i ich skomplikowanych losach. Poznajemy trzy kobiety: Siobhan, Mirandę oraz Jane. Połączone osobą tego samego mężczyzny – nieuchwytnego Josepha Cartera. Z pierwszą z tych kobiet umówił się na walentynkowe śniadanie, co jest znamiennym wydarzeniem, bowiem zwykle spotykają się tylko w nocy w pokojach hotelowych, a głównym celem tych spotkań jest seks. Ona jest trenerką rozwoju osobistego, zżeraną przez własną ambicję i brak asertywności, pracującą nieustannie i kursującą pomiędzy Anglią a Irlandią. Oboje z Josephem są zajętymi ludźmi, którym taki układ i spotkania na seks wydają się pasować. A jednak Siobhan z niecierpliwością oczekuje na tę śniadaniową randkę, będącą pewnym przełamaniem schematów. Tyle tylko, że Joseph się nie zjawia. Miranda czeka z niecierpliwością na walentynkowy lunch z Carterem, będący kamieniem milowym w ich dość świeżym związku. Biegnie na to spotkanie po ciężkiej i niebezpiecznej pracy, którą wykonuje – jest bowiem „chirurgiem” drzew i zawodowo się po nich wspina. Mimo iż źle się czuje w takich ekstrawaganckich restauracjach, to docenia inwencje Cartera i z tym większą niecierpliwością go oczekuje, Tyle tylko, że on się nie zjawia… Jane traktuje Josepha jak przyjaciela. Właśnie takiej osoby potrzebuje, przy takiej czuje się bezpiecznie po swojej ucieczce z Londynu do Winchesteru. Rozpoczyna pracę w sklepie charytatywnym, a jej życie pełne jest reguł i zasad, których przestrzeganie daje jej spokój. Dlatego właśnie pozwala sobie czytać jedną książkę w danym tygodniu, każdego dnia tygodnia nosi określone zestawy ubrań i pije określoną kawę. Od chwili rozpoczęcia pracy jej koledzy aktywnie rozpoczęli poszukiwanie dla niej męża, dlatego Jane posunęła się do pozornie niewinnego kłamstwa o posiadaniu chłopaka. Zresztą Josephowi dla bezpieczeństwa również powiedziała o chłopaku. Teraz właśnie Carter jest jej potrzebny, by tego chłopaka na przyjęciu zaręczynowym znajomych udawał. Tyle tylko, że się nie zjawia… Czy mężczyźnie, który wystawił kobietę, można zaufać? Czy można zaufać mężczyźnie, który spotyka się z trzema kobietami, nawet jeśli jedna jest rzekomą przyjaciółką? Co się stało, że Carter się nie zjawił? Kim on tak naprawdę jest? Nawet, jeśli Carterowi natychmiast wystawiliśmy opinie Don Juana, to sprawa wcale nie jest taka oczywista. Dlatego właśnie książka wciąga nas bez reszty, bo stanowi dokładne odbicie ludzkiego życia, zbyt niekiedy skomplikowanego, żeby kogoś od razu przekreślić. Główny atut książki, poza frapującą fabuła, to właśnie bohaterowie, nawet ci drugiego planu którzy sprawiają, że wnikamy w ich świat, zaczynamy odczuwać ich emocje. A książka pozostaje w nas jeszcze długo po lekturze…

Tak łatwo jest nam oceniać ludzi tylko na podstawie pierwszego wrażenia. Skreślać z powodu raz popełnionego błędu, czy faktu, że w jakiś sposób nas rozczarowali. Bywa, że przymykamy oko na potknięcia, kreując idealny obraz partnera/partnerki, usilnie próbując uwierzyć, że jest on/ona tak idealny/a. Tymczasem pod maską pozorów, czasami nałożoną nieświadomie, kryć może się ktoś, kto tak naprawdę nie wie, kim jest. Ktoś, kto sam nie potrafi odpowiedzieć na pytanie, czego chce i czy jest w stanie zacząć kolejny rozdział w swoim życiu. Czasami zdarza mi się trafiać na książki, które wywołują we mnie sinusoidalne uczucia. Z jednej strony zainteresowanie, przeplatane z pojawiającym się w głowie pytaniem: ale o co chodzi? Okraszone konsternacją, kiedy próbuję połączyć elementy w jedną całość, aż po wybuch niekontrolowanej euforii. I taka właśnie jest powieść „Poszukiwany ukochany”, która totalnie mnie zaskoczyła i rozłożyła na przysłowiowe łopatki. Czy oczekiwałam lekkiej i romantycznej historii, kiedy po nią sięgałam? Owszem. Czy ją znalazłam? I tak i nie. Zacznę może od tego, że ta książka nie jest słodką opowieścią o miłości, co w moim odczuciu sprawia, że zyskuje na wartości. Beth O'Leary dosyć przewrotnie prowadzi fabułę, snując historię trzech kobiet i jednego mężczyzny. Jak łączą się ze sobą ich losy? Odpowiedź wydaje się jednoznaczna, a wspólnym ogniwem Joseph Carter, ale zupełnie nie spodziewamy się tego, jaką konfigurację przygotowała dla nas autorka. I ten element zaskoczenia jest tutaj kluczowy. Akcja powieści rozwija się dosyć niespiesznie, co bardziej niecierpliwi będą zapewne myśleli, że ot mają przed sobą kolejną romantyczną historię, wciśniętą w sztywne ramy gatunku. Nic bardziej mylnego. Autorka sprytnie lawiruje emocjami czytelnika, kierując jego myśli z dala od clou tej opowieści. Stopniowo buduje napięcie do momentu, kiedy nagle poszczególne elementy zaczynają wskakiwać na swoje miejsce, a bohaterowie zostają umieszczeni we właściwym miejscu tego kalejdoskopu ludzkich losów. Bowiem powieść Beth O'Leary to nie tylko romantyczna opowieść o tytułowym ukochanym, ale historia, która pokazuje, jak przewrotne bywa życie. Poza główną osią fabuły, która wyłania się z mgły domysłów, z każdą przewracaną stroną, autorka kreśli także opowieść o kobietach. O trzech różnych przedstawicielkach płci pięknej, które musiały zmierzyć się z wieloma przeszkodami i to, co je łączy, to potrzeba posiadania kogoś, kto je pokocha. Z kim będą mogły czuć się szczęśliwe. Mimo demonów, które zdają się pukać do niezamkniętych drzwi. Myślę, że to właśnie te postaci stanowią siłę historii, która wyszła spod pióra Beth O'Leary. I wbrew tytułowi, to nie „poszukiwany ukochany” gra tutaj pierwsze skrzypce. Podsumowując: „Poszukiwany ukochany” to książka, która mnie absolutnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się takiego obrotu fabuły, która wywołała we mnie całą lawinę skrajnych emocji, od radości i szerokiego uśmiechu na twarzy, przez złość, aż po łzy, które mimowolnie popłynęły po policzkach… Nowa powieść Beth O'Leary to nie tylko urocza historia o miłości w wielu jej odcieniach, ale powieść, która niesie ze sobą coś więcej. I to „coś” sprawia, że po lekturze mamy ochotę ją po prostu… przytulić. To opowieść, która pokazuje, jak ważna jest szczerość w każdej relacji, czy to przyjaźni, a już nade wszystko w miłości. Choć bywa i tak, że trzeba będzie na nią poczekać… Niemniej warto dać czas komuś, kto bardzo go potrzebuje. Idealna powieść dla miłośników romantycznych historii z nieoczywistym rozwojem akcji. Tak naprawdę nie będziecie w stanie przewidzieć, co Was czeka za kolejnym „fabularnym zakrętem”.

„Joseph powiedział jej, że książki to dla niego kraina szczęścia, a ona się rozpromieniła, bo dla niej były dokładnie tym samym…” W ostatnie wakacje odkryłam twórczość Beth O’Leary i całkowicie przepadłam! Jej pozycje, a zwłaszcza „Zamianę”, polecałam dosłownie każdemu. Nie ukrywam więc, że nie mogłam się doczekać jej najnowszej powieści i z każdym kolejnym dniem tego oczekiwania, moje wymagania rosły. Czy jednak udało mi się trafić na nowego ulubieńca? Godzina 8:52. Siobhan niecierpliwie zerka na zegarek – jej partner już dawno powinien się zjawić! Śniadaniowa randka, zwłaszcza w Walentynki brzmiała jak coś poważnego… ale jego nadal nie ma. Godzina 14:43. Miranda siedzi w jednej z tych luksusowych restauracji, czekając na swojego chłopaka. Są już ze sobą od 5 miesięcy, ich związek zaczyna być poważny, a w dodatku niedawno dostała nową posadę. Walentynki wydają się być doskonałą okazją do świętowania! Szkoda tylko, że chłopak Mirandy nie przychodzi. Godzina 18:30. Jane niespokojnie rozgląda się po sali, w której odbywa się przyjęcie zaręczynowe. Najbliższy przyjaciel, z którym razem prowadzą mini klub książki, zgodził się udawać jej chłopaka, aby nie musiała znowu iść gdzieś sama, zwłaszcza w Walentynki. Niestety mijają kolejne godziny, a mężczyzna się nie pojawia. Z każdą stroną przekonujemy się, że bohaterki łączy coś więcej niż znikający partner. Ten opis brzmi jak idealny przepis na komedię romantyczną w wersji książkowej. Brzmi też jak coś totalnie dla mnie. I rzeczywiście – mimo paru wad, ta pozycja na pewno zostanie na dłużej w moim serduszku! Fabuła jest dosyć oryginalna, ciekawa, a samą historię czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Zazwyczaj w książkach tego typu, od razu można przewidzieć zakończenie, tutaj jednak jesteśmy trzymani w niepewności do ostatnich stron i nie sposób jest domyśleć się wszystkiego. Trzeba przyznać, że momentami trochę się gubiłam – może było to spowodowane liczbą głównych bohaterek, narracji bądź przerw, które musiałam robić podczas lektury. Przypuszczam jednak, że mógł być to zabieg celowy, gwarantujący zaskakujące zakończenie, którego w życiu nie wzięłabym pod uwagę. Oprócz głównych romantycznych wątków, znajdziemy tu również te poboczne – równie urocze i wartościowe – bardzo to cenię w tych na pozór luźnych obyczajówkach. „Poszukiwany ukochany” to ciepła, lekka opowieść, która wielokrotnie wywoływała u mnie uśmiech, ale i wzruszenie. Pięknie opowiada o miłości, tęsknocie, przyjaźni i poszukiwaniu siebie. To pozycja, która mimo swej prostoty, na pewno wyróżnia się na tle innych romansów i zostanie z Wami na dłużej. Jestem pewna, że niejednego czytelnika zabierze do krainy szczęścia! Recenzja powstała w ramach współpracy z @wydawnictwoalbatros - dziękuję bardzo za egzemplarz! ❤️ -books_by_brunette-

Siobhan, Miranda, Jane i on, Joseph Carter. Co ich łączy? Walentynki! Wszystkie trzy kobiety zostały wystawione przez Joseph’a właśnie w Walentynki. Co za drań! Nie mógł sobie wybrać gorszego dnia! Ale ten drań jest całkiem sympatyczny i następnego dnia kajał się przed każdą wystawioną. I każda z nich wybaczyła od razu i bez mrugnięcia okiem. Choć może Siobhan potrzebowała na to nieco więcej czasu… Siobhan i Joseph. Obydwoje światowi, żyjący w wielkim mieście. Obydwoje obracający się raczej w nieco wyższych kręgach. Mają kasę, są młodzi i piękni. Świat stoi przed nimi otworem! Czego chcieć więcej? Miranda i Joseph. Już na pierwszy rzut oka pochodzą z dwóch zupełnie innych bajek. Jak to się stało, że są parą? Ano stało się i widać, że każdemu z nich zależy na tej drugiej osobie. Ale… zaczynają się zgrzyty… Walentynki… wiadomo! Tajemnicze paragony w kieszeni Josepha. Tajemnicze zapiski w jego kalendarzu. Dziwne zachowanie jego matki. Mimo całej miłości jaką Miranda ma dla niego te niedopowiedzenia, tajemnice większe i mniejsze cały czas ją dręczą. Powoli, ale skutecznie. Cóż z tego, że Joseph jest taki kochany? Cóż z tego, że potrafi ją zaskoczyć? Cóż z tego, że wyznaje jej miłość? Cóż z tego, że jest bardzo cierpliwy i wyrozumiały? Cóż z tego, że namiętność między nimi cały jest gorąca niczym żar? Cóż z tego, gdy… jest ktoś jeszcze… Jane i Joseph. Spotkali się na prowincji. Ona, szara myszka niechcąca nikomu rzucać się w oczy. On, taki elegancki i przystojny. Ona, żyjąca w pojedynkę i ściśle według narzuconych sobie reguł. On, krążący między spokojną prowincją a tętniącą życiem stolicą. Spotkali się! On zwrócił na nią uwagę, ona zastanawiała się czy ją poznał… I zaczęli się spotykać, choć jedynie na gruncie koleżeńskim. Przyszedł taki moment, że ona zapragnęła czegoś więcej… Co tam jedne koszmarne Walentynki! Ona skrywała o wiele większą tajemnicę… Powiem szczerze, że na początku nie porwała mnie ta historia. Ot, zwykła najzwyklejsza lekka obyczajówka. Doceniłam tę historię, gdy zorientowałam się, jak bardzo zostałam przez autorkę wyprowadzona w pole. Tak, skutecznie uśpiła moją czujność. Tak naprawdę to historia o mężczyźnie, który stara się poukładać swoje życie, otrząsnąć się i iść dalej. To historia o mężczyźnie, który nie potrafi poradzić sobie z własnym bólem. To historia o mężczyźnie, który musi w końcu stanąć oko w oko z tym, co go wyniszcza. To historia o mężczyźnie, który musi pogodzić się z przeszłością i zacząć patrzeć w przyszłość. To nie jest książka-wydmuszka, aczkolwiek przez jakiś (dla mnie zbyt długi) czas może sprawiać takie wrażenie. Warto przeczytać do końca! https://monikaolgalifestyle.blogspot.com/