Poryw (okładka miękka)

Lubię powieści kryminalne. Zapewne ci, co mnie odwiedzają już to wiedzą. Zaczytuję się w Remigiuszu Mrozie, w Kasi Puzyńskiej. Oczywiście, że lubię też inny rodzaj literatury, ale tym razem o kryminał właśnie tu chodzi. A tak właściwie o debiut literacki Kingi Wójcik i książkę Poryw. Jak wiadomo dobra powieść kryminalna to nie tylko doskonała i zawiła intryga, to także dopracowani i charakterystyczni bohaterowie, najlepiej z przeszłością, jakiś wiecie psychologiczno – emocjonalny watek zawsze dodaje takiemu kryminałowi dodatkowe smaczki. Jak poradziła sobie z tym nasza młoda pisarka? Zaraz wam wszystko opowiem. Klemens Chmielny, nudny księgowy, który jest, zdawałoby się przykładnym mężem, współwłaścicielem hotelu, pewnego dnia nie pojawia się kilka dni w domu, nie dzwoni do matki i ta zaniepokojona zgłasza jego zaginięcie. Zapytacie matka? Dlaczego nie żona? A no właśnie dlaczego? Okazuje się bowiem, że to niekoniecznie takie zwykłe zaginięcie a morderstwo. I to uruchamia całą policyjną procedurę. Okazuje się bowiem, że księgowy nie był taki nudny, jak się wszystkim wydawało. Miał swoje za uszami. Sporo było tych jego grzeszków. Tylko kto jest podejrzany? Może żona, bo chyba nie było między nimi najlepiej, skoro zaginięcie zgłasza matka? Może jakieś przekręty – skoro to księgowy? Oj można by tu rzucać domysłami jak z rękawa. Tylko po co skoro możecie się o tym, kto i dlaczego dowiedzieć tylko, kiedy przeczytacie książkę. Wiecie przecież, że ode mnie się tego nie dowiecie. Śledztwo prowadzi , bezkompromisowa i inteligentna komisarz Lena Rudnicka. Do pomocy dostaje sierżanta Marcela Wolskiego, który okazuje się..., a nie powiem, niech to będzie dla was niespodzianka. Śledztwo jest dość skomplikowane, zagadki i tajemnice, zaskakujące zwroty akcji, genialna fabuła. To, co wydaje nam się na pierwszy rzut oka proste i oczywiste, w ostatecznym wydaniu wcale takowe nie jest. Autorka genialnie buduje napięcie, niby to już rozwiązanie zagadki mamy na wyciągnięcie ręki, już nam się wydaje mam, wiem i … nie, to tylko kolejny trop, który burzy wszystkie dotychczasowe nasze spostrzeżenia i wnioski. Okazuje się, że to tylko kolejna skazówka, która w końcu doprowadzi nas do mordercy. Bardzo dobry debiut. Książka podobał mi się, czytałam ją z wielką przyjemnością. Na pewno sięgnę po kolejne części z panią komisarz Leną Rudnicką. Gratuluję pani Kingo!

„Poryw” Kingi Wójcik to pierwszy tom cyklu o komisarz Lenie Rudnickiej. Jest to również debiut literacki autorki. Książka to porywający kryminał, od którego nie można się oderwać. Główna bohaterka serii, Lena Rudnicka, jest bardzo sprawnie i skutecznie, choć specyficznie działającą panią komisarz. Jest żoną prokuratora, ale jej małżeństwo nie należy do specjalnie udanych. Pierwszy tom cyklu opowiada o sprawie morderstwa mężczyzny – księgowego Klemensa Chmielnego. Lena, wraz z pomocą spokojnego i początkującego Marcela Wolskiego, musi rozwikłać skomplikowaną zagadkę, a w kręgu podejrzanych jest naprawdę wiele osób. Po czasie okazuje się, że sam denat nie był do końca „czysty”, ponieważ prowadził podwójne życie. Cała sprawa bardzo się komplikuje, ponieważ każdy świadek coś ukrywa. A kiedy dochodzi do kolejnego morderstwa, którego sprawcą jest ta sama osoba, która dokonała zabójstwa Chmielnego, wszystko jeszcze bardziej się gmatwa. Kto jest mordercą? Co mogło łączyć dwie zabite osoby? Czytelnikowi bardzo trudno rozgryźć tę zagadkę. Książka jest bardzo wciągająca, czyta się ją jednym tchem. Polecam wszystkim miłośnikom kryminałów.

Pewnego dnia na komisariat przychodzi starsze małżeństwo, aby zgłosić zaginięcie swego syna. Jak później się okazuje mężczyzna został zamordowany, a do jego sprawy przydzielono najlepszą panią komisarz Lenę Rudnicką. Pod lupę niezastąpionej kobiety wchodzą żona, przyjaciel, pracownicy hotelu, w którym pracował oraz jego rodzice. Na jaw wychodzą coraz ciekawsze smaczki z życia Klemensa Chmielnego, okazuje się, że nie był on nudnym i przeciętnym człowiekiem, prowadził podwójne życie. Czy komisarz Lenie Rudnickiej uda się dopaść mordercę? 📚 📚 Muszę przyznać, że bardzo dobry to kryminał. Bohaterowie ciekawi, a najciekawszą osobą dla mnie była sama pani komisarz. Bezwzględna, pewna siebie kobieta, choć jej życie wcale różami usłane nie było. Do pomocy komisarz dostała syna swego przełożonego, czyli Marcela Wolskiego. On jest totalnym przeciwieństwem kobiety, spokojny, skromny i dobrze ułożony człowiek, choć ubolewa nad tym, że jego sukcesy są zawsze postrzegane przez pryzmat ojca. Troszkę denerwowały mnie przydługie opisy, niektóre można było skrócić. Z tego, co mi wiadomo jest to debiut, ja podczas czytania tego nie czułam, choć ja jestem mało wymagającym czytelnikiem, wystarczy mnie zaciekawić i mieć fabułę inną niż te, co już są oklepane, a ja już jestem kupiona. Niestety nie udało mi się odgadnąć kto jest mordercą i za to również plusik, obstawiałam kogoś innego i powiem szczerze, że zakończenie mnie zdziwiło. Kolejny plus to okładka i czcionka, która ostatnimi czasy ma dla mnie naprawdę duże znaczenie. Książka posiada ciekawą fabułę, interesujących bohaterów, wątek kryminalny oraz wątek obyczajowy, dzięki któremu możemy poznać bardzo dobrze samą panią komisarz. Osoby lubiące ten gatunek moim zdaniem dobrze będą się bawić przy tej książce, mimo tego, że nie posiada ona drastycznych opisów, w których leje się krew praktycznie z każdej kartki.

Klemens Chmielny w świetle dnia to spokojny oraz dobry księgowy. Zostaje brutalnie zamordowany, kto życzył mu źle? Żona którą nie darzył miłością? Pracownicy jego własnego hotelu a może motyw posiadają sami rodzice? Praktycznie każdy kto miał z nim styczność mógł sięgnąć po narzędzie zbrodni. Śledztwo prowadzi bezkonkurencyjna Lena Rudnicka wraz z niedawno poznany partnerem, ciężko mówić o chłodnej relacji, szczególnie na starcie znajomości. Brakująca osoba trzecia? Krzysztof Nawrocki, relacje między komisarz to nie najlepszy przykład do naśladowania... Tysiąc powodów by zabić lecz kto odważył się na takie kroki? ____ Książkę przekartkowałam w momencie! Dostaniemy w niej dobry kryminał, fakt że miałam domyślania związku z zabójcą ale to nie zepsuło mi zabawy 😀 Lene pokochałam całym sercem, to osoba z niezwykle ostrym językiem, szczera do bólu a jednak skrywająca nieprzyjemną tajemnice, buduje ona zupełnie inny obraz niż widzimy na codzień. Dobrze jest również napisana, nie ma to jak dobre pióro po którym suniemy okiem 😍 Komisarz i jej "przydupas" (nie mogłam się powstrzymać 😂) powrócą pt. "Spektakl". Czekam! Zachęcam do zapoznania się ❤️ Autorce gratuluję udanego moim zdaniem startu w świecie twórców 😜

Mglisty poranek w Łodzi; Lena budzi się obok mężczyzny, którego poznała poprzedniego wieczoru w barze. Bez słowa wychodzi, wracając do swojego mieszkania. Niedługo później otrzymuje wiadomość o odnalezieniu zwłok- prawdopodobnie jest to Klemens Chmielny, spokojny księgowy z hotelu prowadzonego wraz z żoną, którego zaginięcie dzień wcześniej zgłosili rodzice. Ktoś dźgnął go kilkakrotnie ostrym przedmiotem, pozostawiając na pewną śmierć. Przed Leną kolejne zadanie- musi się wykazać, aby utrwalić swoją mocną pozycję. W końcu nie od parady nazywana jest najlepszym komisarzem w ich mieście. Żeby tego było mało, facet, z którym spędziła upojną noc, okazuje się być jej nowym partnerem, a zarazem synem jej przełożonego. Marcel ma od tej pory towarzyszyć jej we wszystkich działaniach, zdobywając wiedzę i doświadczenie. O ile towarzystwo nie do końca cieszy Rudnicką, o tyle sprawa morderstwa pomoże jej skupić się na tym, co dla niej ważne- praca. I będzie mogła wyrwać się z ramion koszmaru, jaki czeka na nią w domu... Gdy w moje ręce trafia pierwszy tom nowej serii, zawsze jestem ciekawa, co też czeka na mnie w środku; pamiętam jeszcze rozpoczęcie przygody z Lipowem pani Puzyńskiej, gdzie pierwszy tom w miarę mi się podobał, ale każdy kolejny to już był fenomen. Może i w przypadku owej serii będzie podobnie? Czasami tęsknię za zwykłymi, spokojnymi bohaterkami książek- jeżeli chodzi o policjantki oczywiście. Każda, na jaką ostatnio trafiłam, jest wyszczekana, bezczelna, daleko w tyle ma konsekwencje swoich działań, a do tego jest uzależniona od adrenaliny. Lena Rudnicka od razu skojarzyła mi się z główną bohaterką trylogii pana Borlika, Agatą Stec. Panie mogłyby sobie uścisnąć dłonie, tak są do siebie podobne. Chociaż pewnie po bliższym kontakcie tych dwóch bohaterek wyszłaby jakaś awantura. To nie tak, że szanuję damskie postacie jedynie w wersji soft; po prostu to, co kiedyś było oryginalne, teraz stało się odgrzewanym kotletem. Klemens Chmielny niby był zwykłym, spokojnym człowiekiem, będącym w szczęśliwym małżeństwie, a jednak przy dokładniejszym rozpytaniu pracowników i bliskich okazuje się, że wcale nie był tak kryształowy, jak mogłoby się wydawać. Początkowo mamy tylu podejrzanych, że ciężko jednoznacznie wskazać jedną osobę. Żona jest w końcu najbardziej oklepanym i mimo wszystko nierealnym wyjściem, prawda? Czegoś mi w tej historii brakowało. Tego uczucia, że jak najszybciej chcę doczytać do końca, aby poznać odpowiedzi. Tego charakterystycznego uczucia, gdy w głowie powoli wszystkie elementy wskakują na właściwe miejsce. W jakiejś części powieści kryminalnej czytelnik ma wrażenie, że towarzyszy bohaterom w rozwiązaniu zagadki; w tym wypadku było jednak inaczej. Zostaliśmy tylko obserwatorami, Rudnicka nie dopuszcza nas zbytnio do swojego śledztwa, jakbyśmy byli natrętnymi gapiami w realnej sprawie o morderstwo. Zakończenie i wskazanie sprawcy było o tyle zaskoczeniem, że pani Wójcik poprzez swoich bohaterów nie podzieliła się z nami ani krztyną wskazówek, więc mieliśmy już na starcie zerowe szanse odnośnie właściwego wytypowania mordercy. Polubiłam Marcela Wolskiego, czyli nowego partnera pani komisarz; wydawał się takim człowiekiem z krwi i kości, do rany przyłóż. Zupełnie inna sytuacja niż w przypadku Rudnickiej- jej postać z kolei wydawała mi się przesadzona, a jej tajemnica... niczym, z czym tak twarda babka nie mogłaby sobie poradzić. Miałam wrażenie, że powody jej izolowania się od ludzi były wymyślone naprędce- swoiste alibi dla jej zachowania. Znamy wielu bohaterów, którzy przeżywali gorsze katusze i naprawdę nie mieli dobrego wyjścia z sytuacji, a na ich tle historia pani komisarz wypada po prostu... blado. No nic, może kolejne tomy będą czymś, co będzie się chciało przeczytać na już, na wczoraj, na zaraz i teraz; mam przynajmniej taką nadzieję.

Lubię kryminały, choć przyznam, że rzadko kiedy, po zamknięciu książkowych przedstawicielek tego gatunku, czuję się w pełni usatysfakcjonowana. Trudno bowiem zestawić w jednej książce klasyczną zagadkę (z nieśmiertelnym pytaniem "kto zabił?") z udaną intrygą, jednocześnie nie niszcząc bohaterów. Mam wrażenie, że silne postacie z mocno zarysowaną osobowością nie pasują do kryminałów i wymykają się autorom z ram, w które próbują je wsadzić. A ja lubię jak bohater powieści wie, czego chce i uparcie dąży do wyznaczonego celu. W powieści pt. "Poryw" mamy klasyczną zagadkę, której rozwiązanie stanowi odpowiedź na pytanie: kto zabił? W ten sposób najmniej wymagający punkt został spełniony. Zagadka jest dobrze skonstruowana i pochłania czytelnika od samego początku. Ślady, które prowadzą do mordercy są dość zagmatwane, ale autorka dała radę. Nie ma tu nieścisłości (a przynajmniej ja ich nie zauważyłam), a elementy układanki, które doprowadzą nas do mordercy odkrywane są pomału i rozważnie. Ofiarą jest księgowy hotelu "Retro", który zostaje znaleziony w krzakach łódzkiego parku. Na początku trudno było przyczepić się do czegokolwiek, a co dopiero znaleźć motyw i osobę potencjalnego sprawcy. A krąg osób, które mogłyby mieć motyw jest dość szeroki. Mamy bowiem żonkę, będącą właścicielką hotelu, która, delikatnie rzecz ujmując, nie pałała miłością do męża. Mamy rodziców denata – ojciec od początku wydawał mi się podejrzany, a mama… to odrębna historia. Jest jeszcze kilka kobiet, które związane były z naszym nieżyjącym bohaterem i które zbyt wiele dobrego od niego nie otrzymały. Rozdział za rozdziałem, coraz więcej faktów wychodzi na jaw i coraz więcej elementów układanki wskakuje na swoje miejsce. Bardzo mi się podobało zwłaszcza pod koniec lektury, kiedy czułam podskórnie, że rozwiązanie jest bliziutko … jeszcze chwilka… Trochę mniej udana jest kreacja głównych bohaterów. Początkowo duet bohaterów wyraźnie wzorowany był na znanym wszystkim duecie stworzonym przez Remigiusza Mroza. Chyłki i Zordona nikomu raczej nie trzeba przedstawiać. Łączyły ich bardzo podobne więzi jak te, przedstawione w "Porywie". Ona poharatana przez los, wulgarna i podła, on - młody żółtodziób, nie bardzo radzący sobie z chamską wręcz mentorką… Byłam zniesmaczona. Na szczęście nie trwało to długo. Pomimo podobieństw, przestało mnie to kłuć w oczy w momencie, kiedy rozwiązanie zagadki zaczęło nabierać rumieńców. Wówczas związki pomiędzy Leną Rudnicką, a Marcelem zeszły na drugi plan i nawet podobało mi się, gdy autorka trochę zagmatwała między nimi. Należy jednak podkreślić, że polubiłam zarówno Lenę jak i Marcela, przy czym tego drugiego bardziej. I teraz trzeci punkt wyliczanki o dobrych kryminałach, czyli intryga. Zasadniczo jest, ale dość prosta i dość szybko domyśliłam się, dookoła czego krążyć będzie zagadka kryminalna. Wprawdzie osoby mordercy nie wskazałam prawidłowo, ale tylko dlatego, że autorka nie daje czytelnikowi żadnych śladów do ręki. Dopiero moment kulminacyjny, w którym Lena dopasowuje do siebie elementy układanki powoduje, że można domyślać się, kto zabił. Przypuszczam, że autorka bardzo chciała uzyskać efekt zaskoczenia, ale mnie osobiście pozbawiła zabawy w szukanie mordercy. Czy powieść jest dobra? Tak. Na pewno warta przeczytania, zwłaszcza, że jest to debiutująca autorka. Jeżeli przyjmiemy, że każda kolejna książka będzie lepsza, to zapowiada się naprawdę niezła jazda.

Naprawdę wciągający kryminał. W chwili, gdy sprawy wydają się być już prawie rozwiązanie, okazuje się, że nasz umysł zabrnął w ślepą uliczkę. Główna bohaterka, najpierw wkurza, żeby potem, kiedy ją bliżej poznamy, stać się dla nas dziewczyną, na której będzie nam zależało! Polecam bardzo! Udany debiut!