Porozmawiajmy o komunikacji. Mów, pisz, prezentuj skutecznie (okładka miękka)

Pan Piotr MEGA. Bardzo mi się podoba naukowe podejście, solidna wiedza oparta także na doświadczeniu. Wszystko opisane jest prosto, jak tylko się da, dzięki temu wiedza jest łatwo przyswajalna.

"Słuchanie to niby prosta rzecz, ale często nam po prostu nie wychodzi. Poświęć dziś więcej uwagi słuchaniu. Skup się na drugim człowieku. Z uważną ciekawością podejdź do tego, co mówi. Usłysz lub wyczytaj w jego tekście to, czego naprawdę potrzebuje. Nie przerywaj. Spróbuj po każdym zakończonym zdaniu rozmówcy odczekać 2-3 sekundy i dopiero zacznij mówić. Łap się na tym, czy przypadkiem, gdy ktoś mówi, to ty w głowie nie przygotowujesz już odpowiedzi. I czy nie próbujesz skupić się na jednym i na drugim naraz. Traci na tym i słuchanie, i mówienie. Daj sobie czas. Nie przerywaj. Nie walcz. W skupieniu słuchaj. A potem wykorzystaj to, co usłyszałeś. Parafrazuj, podsumowuj. Słuchaj uważnie. To twoje zadanie na dziś i resztę życia." (Piotr Bucki "Porozmawiajmy o komunikacji", s. 92) Dlaczego tego nie uczą w szkołach?! Dlaczego muszą minąć długie lata, zanim człowiek przeczyta coś tak ważnego, fundamentalnego dla całego ludzkiego życia? Ile może być warta nauka "magicznych słów" – "proszę", "dziękuję", "przepraszam" – jeśli nie stoi za nimi fundament z szacunku, a nie może być mowy o szacunku, jeśli nie potrafimy uważnie słuchać drugiego człowieka. Zdawać by się mogło, że Piotr Bucki pisze o sprawach oczywistych. "Uczyć się komunikacji? Panie, na co to komu? Przecież wystarczy, że otworzę usta. I już". Może przejaskrawiam, ale trudno się oprzeć wrażeniu, że większość ludzi tak właśnie podchodzi do tej kwestii. I jak tu się potem dziwić, że tak trudno o uważne słuchanie, co w zacytowanym fragmencie książki pięknie przedstawił Autor? Uważam, że najlepiej o tej książce świadczy właśnie ta myśl, która pojawiła się już w trakcie czytania: "Dlaczego tego nie uczą w szkołach?". To powinna być lektura obowiązkowa. Dla uczniów, ale też nauczycieli. No i dla rodziców. "Leśnym dziadkom" z ministerstwa edukacji czy kuratoriów oświaty, gdy nie to, że im już nic nie pomoże, też bym polecił. Słowem – książka dla każdego człowieka, który rozumie, że jesteśmy istotami społecznymi (jak to ujął już Arystoteles), a to oznacza ni mniej, ni więcej, że podstawą naszego życia są relacje z innymi ludźmi, a relacje bez komunikacji są niemożliwe. Trzeba wyjść z lasu, żeby zobaczyć las – podobno jest takie chińskie przysłowie. Nie wiem. Wiem jednak, że na pewne sprawy dobrze jest, przynajmniej od czasu do czasu, spojrzeć z szerokiej perspektywy. Książka Piotra Buckiego pomoże przyjąć taką perspektywę, pomoże zajrzeć wgłąb siebie, pomoże lepiej zrozumieć drugiego człowieka, pomoże zastanowić się nad komunikacją, która stanowi podstawę naszych relacji. Na zakończenie powtórzę raz jeszcze: "Słuchaj uważnie. To twoje zadanie na dziś i resztę życia."

Świetnie napisana praca. Lekkie pióro. Autor z dystansem do siebie i innych. Polecam