Pora mgieł. Sandman. Tom 4 (okładka  twarda, 03.2022)

Jak dla mnie najlepszy tom póki co . Zdecydowanie polecam jak siadły wam poprzednie .

REWOLUCJA W PIEKLE Są tacy, którzy „Sandmana” uważają za najlepszą serię w komiksie amerykańskim. Jak wiecie ja do nich nie należę, ale mimo wszystko cenię dzieło Gaimana. Jeśli chodzi o poniższy, czwarty tom tej serii, to swego czasu „Wizard” uznał go za najlepszą odsłonę cyklu. I chociaż z tym również się nie zgodzę, „Pora mgieł” to wciąż kawał bardzo dobrego komiksu wartego polecenia każdemu miłośnikowi tego medium i dobrej fantastyki. Rodzina Morfeusza znów się spotyka. Tym razem Nieskończeni chcą omówić sprawę tego, jak Sen potraktował Nadę. To zaś prowadzi ich do Piekła i… Tak zaczyna się prawdziwa rewolucja. Diabeł porzuca piekło, a na chętnych na jego miejsce jest wielu. Kto jednak powinien zająć fotel władcy piekieł? I co może z tego wyniknąć? Z „Sandamanem” Gaimana zawsze miałem jeden zasadniczy problem: że seria nie ma jednego, równego poziomu. Są tu rewelacyjne historie, które autentycznie zachwycają i zaskakują, że Gaiman potrafi zrobić coś takiego (zjazd seryjnych morderców), są też zwyczajnie nijakie (tych jest całkiem sporo). W większości przypadków jednak tak czy inaczej Gaiman serwuje nam komiks lepiej napisany niż większość podobnych. Bardziej literacko, treściwie… Z Gaimanem jest jednak trochę, jak z Pratchettem, zatem o ile potrafi pisać, składnie fabuł nie zawsze idzie mu już tak dobrze. Ale i tak warto „Sandmana” znać. Dla jego kultowego statusu, dla przekonania się, co może zaoferować. I przede wszystkim dla tych momentów, kiedy seria jest naprawdę świetna. „Pora mgieł” umieszczona przez „Wizard” na czwartym miejscu najlepszych komiksów w dziejach, to jeden z lepszych momentów tej serii. Całkiem nieźle pomyślany, ze świetnym klimatem, gwarantuje porcję naprawdę dobrej rozrywki. Jest tu coś z fantastyki, jest z horroru, zdarzają się dobre pomysły, a całość nie nudzi ani przez moment. Najlepsze jednak wciąż pozostają rysunki. Klasyczne, dopracowane, realistyczne i nastrojowe, od pierwszego zeszytu zachwycały i zachwycają. I chociaż z czasem zmieniają się nazwiska artystów odpowiedzialnych za szatę graficzną, wszyscy oni pozostają zbliżeni stylem i doskonale się wzajemnie uzupełniają. I to właśnie dzięki nim z taką ochotą po „Sandmana” sięgam i wciąż chętnie wracam do serii. Szukacie dobrego komiksu fantastycznego? Napisanego przy tym lepiej, niż typowe opowieści graficzne i urzekającego klimatem i nastrojem? A przy okazji mającego czasem do zaoferowania coś więcej, niż tylko rozrywkę? To po „Sandmana” powinniście sięgnąć i poznać ten kultowy już, ceniony na całym świecie tytuł. Tym bardziej, jeśli czytacie też „Lucyfera”, bo to właśnie tu zaczyna się wszystko, co doprowadziło do tej serii.

Czwarty tom Sandmana jest powszechnie uważany za najlepszy z całej serii. Czy jest tak w rzeczywistości? Nie powiedziałbym, bo w poprzednich albumach zdarzały się dużo lepsze historie. Nadal to jednak kawał dobrego fantastycznego komiksu dla tych, którzy lubią niewymagająca fantastykę. Tom ten nosi tytuł „Pora mgieł”. O albumie możemy przeczytać, że: Cykl „Sandman” to mroczna, ciążąca ku horrorowi historia ludzkich kontaktów z Sandmanem, Władcą Snów – istotą, która wprawdzie nie jest bogiem, ale ma władzę, o jakiej wielu bogów może tylko marzyć – rządzi ludzkimi snami... A jest to potężna władza, gdyż sny często kierują naszym życiem... a czasami je zastępują. Liczne nawiązania kulturowe i religioznawcze zawarte w komiksie spowodowały, że SANDMAN został uznany przez krytykę za dzieło wybitne. W tym komiksie Sandman wybiera się do piekła i mierzy z iście piekielną nomen omen intrygą. Akcja nie jest u szybka, więcej w tym wszystkim rozmawiania, niż działania, ale wydarzeń też nie brak. Czasem tego rozmawiania mogłoby być mniej, bo często niewiele z niego wynika, niemniej i tak jest dobrze. Szata graficzna? Tu należą się wielkie brawa za klimat, świetne oddanie świata i bohaterów. Ogląda się to o wiele przyjemniej niż czyta, a album pozostawia po sobie uczucie niedosytu. Choć i pewne zmęczenie także.