Poniewczasie (okładka  twarda, 05.2019)

Taka nudna raczej marnowanie czasu chociaz dobrze napisana

Może po prostu trzeba do niej dojrzeć nie wciągnęła mnie

Ulubiona!

Każde pisanie to wróżenie z wnętrzności, ponieważ zapisujemy pustą kartkę lub arkusz programu do edycji. Każdy autor to filozof, ponieważ buduje relacje i osobowość swoich postaci oraz sens opowieści.

Skłania do zastanowienia, co jest dla mnie ważne, godne spisania. O refleksji nad sobą samym, o relacji z moim wewnętrznym ja. W dzisiejszym świecie żyjemy w ogniu sprzeczności, nierzadko skonfliktowani z samym sobą. O naturze życia i pisania dziennika.

Jakby trochę o sobie samym, po części o bohaterach, czyli fabularnie, momentami też poetycko. W odniesieniu do życiowego credo, w relacji do własnej twórczości, wspomnień i życia ogółem – jak je wszyscy interpretujemy. Dziwna to w tym przypadku dobrze.

Książka bardzo rodzinna, to piękne kiedy autor – humanista i naukowiec, pisze o uczuciach i więzi z bliskimi, bo oni są naszym odniesieniem do rzeczywistości, ale również harmonii wewnętrznej – sprawiają, że pozostajemy w równowadze, zrównoważeni i świadomi.

Perfekcyjnie nadaje się do własnej kontemplacji, kiedy zalewa cię potok myśli i starasz się je jakoś uporządkować, nadać sens myśli, stworzyć kolejkę pomysłów. U mnie jest czynnikiem generowania idei. Filozoficzna książka ułatwiająca kreację.

Jest to kontakt gwarantujący doznania fizyczne, umysłowe, emocjonalne i duchowe, w kolejności w zależności indywidualnie od odbiorcy utworu. Książka, w której to czytelnik doszukuje się meritum i w tym największy jej walor.

Wit Szostak jak przystało na filozofa - filozofuje, rozmyśla, duma i swoich czytelników skłania do zadumy i głębszej myśli. Zastanawia nad sensem naszych decyzji, rutyną codzienności, szaleńczym wyścigiem po zmiany.