Pomornica (okładka  miękka)

Cóż ta „ Pomornica ” z moją duszą czytelniczą poczyniła. Emocjami porwała. Klimatem zachwyciła. Mrokiem zakamarki mojego wnętrza wypełniła. Wrażeniami mocnymi mnie obdarzyła. W mojej głowie i myślach została. Pomornica. Czym jest? Kim jest? Zjawą. Marą. Duchem. Ciemnością. Czernią. A może... Głosem szepczącym? Duchowym przewodnikiem ku złemu popychającym? Widziadłem złymi czynami się karmiącym? Powiernikiem ofiary pragnącym? Ubrać w słowa jest mi trudno swoje odczucia co do tej książki. Bo i słów brakuje, kiedy nieopisany zachwyt mnie wypełnia. Nie zliczę, ile uczuć towarzyszyło mi podczas lektury „ Pomornicy ”. Ekscytacja, napięcie, smutek, dreszcz emocji, wzruszenie. To tylko ich ułamek. Przeszłość. Zła. Mroczna. Tragiczna. Śmierć nastolatka. Początek wędrówki ludzkiej, której towarzyszą wybory. Niekoniecznie te dobre. Raczej te, których konsekwencje ciągną się za bohaterami. Niektórzy z nich świadomi nie są, co tak naprawdę wydarzyło się w miejscu, w którym zawitała śmierć i zabrała Filipa. Żółty balonik to początek zmagania się Julii z powrotem do tragicznych wydarzeń, które zabrały jej poczucie bezpieczeństwa i nadzieję na normalne życie. To gra, do której musi dołączyć, by nareszcie po szesnastu latach poznać prawdę. O swojej przyjaciółce, bracie i rodzinie. I o nocy, która zmieniła wszystko. „ Pomornica ” to książka, która boli. Z jej zakamarków wydobywa się zdrada, cierpienie, tragiczne w skutkach decyzje i zmaganie się z mroczną stroną ludzkiej natury. To książka, która fascynuje. Ileż tutaj jest wątków, które wzbudziły ciekawość moją i mnie zaintrygowały. To opowieść o tym jak organizm zmaga się z chorobą, jak przeszłość domaga się wyjaśnienia, jak ludzka psychika w mroku i ciemności szuka ukojenia i jak łatwo zatracić się w pragnieniu zemsty. Czytajcie.

Bardzo dobry thriller. Trudno się oderwać - pochłonęłam całość w jedno popołudnie.

⭐RECENZJA PRZEDPREMIEROWA ⭐ Dzień dobry #bookstagrampolska 🌸 Pierwszy dzień wiosny napawa optymizmem! 😍 czekałam na ten dzień z utęsknieniem, kto razem ze mną? Przechodząc do tematu dzisiejszej recenzji jestem ciekawa po jakiego rodzaju thrillery sięgacie? Są to nasze rodzime powieści czy raczej zagraniczne? U mnie zwykle są to zagraniczne, ale dobrym thrillerem nie pogardzę nigdy 👌 Jak tylko usłyszałam newsa o Pomornicy, wiedziałam, że będzie to intrygująca lektura. Już sam tytuł budził we mnie ogromną ciekawość.  Wiedziałam, że musimy się poznać 😉 Jak tylko dostałam info o wysyłce tej książki moja cierpliwość w oczekiwaniu na kuriera wzrastała do granic. Trzymał mnie skubany pół dnia w niepewności 🤭 Na szczęście weekend mogłam zacząć już z lekturą, ale kurczę to za dużo powiedziane, bo po pierwszych trzech godzinach miałam już 180 stron za sobą 🔥 ta książka wciąga bez wątpienia. Zaintrygowana powieścią pochłaniałam strona po stronie, by rozwiązać zagadkę z bieżącymi losami bohaterów, a ich przeszłością. Do książki dołączona była plansza, której rozwiązanie odnalazłam w trakcie czytania. Co mogę powiedzieć o całej historii? Na pewno jest to dobrze napisany thriller. Co najważniejsze porywa, intryguje,  wciąga w swoje gierki, ukryte smaczki, momentami przeraża na myśl co też młodzieży siedzi w głowach i do czego te myśli mogą doprowadzić. Nie zabraknie tutaj mroku, ciemnego, ziemistego, przesiąkniętego do szpiku. W tej historii teraźniejszość i przyszłość się przeplata. Kręci i nęci, wyciągając z bohaterów mroczne tajemnice. Czas mija, a przeszłość staje się jeszcze bardziej skomplikowana, gdy zbyt długo skrywane tajemnice wychodzą na jaw. Przyznam, że to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i wypadło bardzo na TAK. W książce dowiadujemy się jak śmierć jedno z bohaterów Filipa Kalinowskiego staje się zmorą każdego kolejnego. I kiedy mija 16 lat od tamtego czerwcowego wieczora i tragedii z nim związanej Julia- główna bohaterka zostaje na nowo wplątana w zagadkę przeszłości. Decydując się na powrót w dawne miejsce zamieszkania wraz ze swoim mężem Wiktorem pewnego dnia zastaje e ogrodzie przywiązany żółty balonik wraz z ukrytą w nim zaszyfrowaną wiadomością. Znajdująca się w środku informacja doprowadza Julię do miejsca gdzie doszło do przestępstwa, brutalnego gwałtu, w który wplątany jest jej własny mąż. Ale jak się na to całe wydarzenie do zbrodni, która miała miejsce kilkanaście lat temu? Próbując dojść do prawdy, odkrywa, że zostaje uwikłana w niebezpieczną grę, która rozpoczęła tamtejsze tragiczne zakończenie, a każda kolejna wskazówka otwiera oczy, z kim tak naprawdę miała do czynienia kim są jej najbliżsi. Jeżeli chodzi o zakończenie to na pewno nie spodziewałam się kto będzie faktycznym sprawcą i taki zabieg mi się bardzo podobał. Lawirowanie myślami czytelnika uważam za duży plus! ❤ Na pewno sięgnę po kolejne książki Pani Ewy. A może Wy mi polecicie jakąś? To była świetna, pokręcona i nieźle napisana powieść. Tylko takie thrillery chcę czytać. Jeżeli jesteś ciekawa/y tak samo jak ja byłam co to/ kto to właściwie tytułowa Pomornica i jak kończy się łańcuch tajemnic, a w tym jaką jest prawda o brutalnej zbrodni sprzed lat to zachęcam Cię do sięgnięcia po tę książkę. Naprawdę warto. P.S. Historia jest zainspirowana wydarzeniami,  do których doszło kilkanaście lat temu w Wisconsin.  Dwie nastoletnie dziewczynki usiłowały zamordować rówieśniczkę, powołując się na zobowiązania wobec pewnego demonicznego bytu.

Lubię zanurzać się w Przydrygowy świat. Za każdym razem robię to świadomie i dobrowolnie i z lekką niepewnością co też tym razem się wydarzy? I zawsze coś się wydarza. W POMORNICY, najnowszej książce Autorki Ewa Przydryga wydanej w Wydawnictwie MUZA także się wydarzyło. Literacki świat Autorki wessał mnie bez reszty. Julia jest główną bohaterką tej opowieści. Po latach, wraz z mężem Wiktorem, wracają do jej rodzinnego domu – miejsca, gdzie przed laty wydarzyło się brutalne morderstwo. I tutaj było moje pierwsze zadziwienie, No bo jak można chcieć, w miejscu, które związane jest z tak mrocznymi wspomnieniami, próbować rozpocząć nowy rozdział w swoim życiu? Zastanowiło mnie to i gdzieś z tyłu głowy tliła mi się myśl, czy ten fakt nie wywoła iskry rozpalającej żądzę zemsty? Dosyć szybko przekonałem się, że jednak tak. W pewnym momencie zaczęło się dziać wiele rzeczy błyskawicznie, zostawiając mnie z milionem pytań bez odpowiedzi. Uruchomił się łańcuch przyczynowo-skutkowy, którego nikt w porę nie przerwał. POMORNICA to świetnie napisana opowieść, która od pierwszych stron oplotła mnie swoim gęstym mrokiem. Wkroczyłem do świata, w którym złe wspomnienia przeplatały się z rozrastającymi się przez lata wyrzutami sumienia; do krainy, w której emocje – żywe, namacalne i bolesne – targają każdą i każdym, kto w niej się znajduje. Autorka stworzyła klimatyczną historię, w której najbliżsi w milczeniu latami spijali truciznę zapisaną w słowach. Wchodząc w ich świat czułem się jakbym był w innej czasoprzestrzeni. Zresztą sama opowieść jest przedstawiana w dwóch różnych perspektywach czasowych – czerwiec 2006 oraz maj 2022 – dzięki czemu powoli, strona po stronie, poznawałem całą prawdę, dzięki której porozrzucane na stronicach książki wątki, zaczęły się układać. Po co mnie urzekło w POMORNICY to obraz psychologiczny bohaterek i bohaterów. Szczególną uwagę zwróciłem na Nastkę, która intryguje i odpycha jednocześnie, która swoją nieprzewidywalnością i skłonnością do przemocy, która w niej drzemie, wywołuje lęk u rówieśników. Otrzymałem obraz dziewczyny samotnej, poszukującej, pogubionej – karmiącej się bólem i cierpieniem, bo sama głównie z tego się składała. Zadawanie bólu innym czyniło ją kompletną. Postać Nastki mnie intrygowała i przerażała. Dziękuję autorce za poruszenie i wyjaśnienie trzech ważnych spraw, które dotyczą naszego współczesnego świata. Mowa tu o: 1) inchogramie - nie znałem tej metody, A dzięki wyjaśnieniom zawartym w książce moja wiedza została wzbogacona o nowe zagadnienie; 2) mukowiscydoza – choroba, która osłabia i wyniszcza organizm. Po więcej informacji zapraszam na stronę www.mukowiscydoza.pl; 3) rynek I-Doserów, pierwszy raz o czymś takim usłyszałem, zaintrygował mnie ten temat – poszperałem trochę w necie i jestem przerażony. Otrzymałem tutaj wszystko czego mógłbym się po Autorce spodziewać. POMORNICA owładnęła mój umysł. W moich myślach zaczęła się ONA pojawiać i snuć - plątała je i wypuszczała w świat. Były momenty uniesień, ale częściej odczuwałem bolesne upadki. I te cienie – były wszędzie, osaczały mnie – pełzły po moich plecach, wiły się po moich udach, podżegały... Przeszłość, każdą i każdego z nas, prędzej czy później dopada. Pytanie co z tym robimy? Czy stajemy się jej więźniami, czy dajemy sobie szansę, by żyć?... Gotowe! Gotowi! Na spotkanie z POMORNICĄ? Ja polecam! Czytajcie!

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA ~~ PREMIERA 22.03.2023 ~~ "Nie możesz wprowadzać się do nowego domu ze starymi duchami. To było szesnaście lat temu." Julia doskonale o tym wiedziała mimo to wydarzenia z tamtego okresu mocno zakotwiczył się w jej pamięci. Zabójstwo Filipa, szkolnego kolegi a potem śmierć brata sprawiły, że dziewczyna zmieniła się już na zawsze. Jednak pomimo bolesnych wspomnień to właśnie w rodzinnym domu, wraz ze swoim mężem, postanowiła zacząć nowy rozdział swojego życia. Z nadzieją, na tak bardzo upragniony spokój. Tymczasem podczas wznoszenia kartonów znajduje żółty balonik. Wiedziona ciekawością idzie po niego a z pozoru zwykły balonik okazuje się nośnikiem wiadomości - wizytówki z adresem motelu w którym Julia i Wiktor nocowali przed przeprowadzką. Na jej odwrocie dziewczyna znajduje odręczną notatkę z datą, godziną i numerem pokoju. Postanawia tam pojechać by przekonać się kto jest autorem wiadomości ale to co zastaje na miejscu sprawia, że czuje się jeszcze bardziej zszokowana i zagubiona. A czekająca w jej domu policja, która poszukuje jej męża pod zarzutem dokonania brutalnego gwałtu w motelowym pokoju sprawia, że spokój o który tak walczyła i ład który próbowała zaprowadzić w jednej chwili przestają istnieć. Pojawiają się wątpliwości i milion pytań… Kim tak naprawdę jest jej mąż? Czy to możliwe by dopuścił się tak okrutnego czynu? Czy balonik znaleziony w miejscu gdzie przed szesnastoma laty znaleziono ciało Filipa i osoba która go zostawiła mają coś wspólnego z wydarzeniami sprzed lat? Czy tą zagadkę uda się rozwiązać? O tym przekonacie się sięgając po książkę. Jednak musicie mieć świadomość, że wkraczając do Przydrygowego świata wkraczacie w mrok który osacza, wręcz oblepia już od pierwszych stron. Na każdym kroku, kiedy towarzyszymy bohaterce towarzyszy nam również, śmierć, strach oraz skrywane i niewypowiedziane tajemnice, które na przestrzeni lat nie pozwalają o sobie zapomnieć. Ewa Przydryga stworzyła intrygującą historię, podczas której czytelnik zadaje sobie ogrom pytań. Do czego jest się w stanie posunąć rodzic by chronić swoje dziecko? Jak śmierć bliskich i to co się do niej przyczyniło wpływa na tych, którzy zostali? I nie są to pytania retoryczne…a może jednak…. Na dodatkową uwagę zasługuje też fakt zastosowania przez autorkę retrospekcji dzięki której możemy poznać związek przyczynowo skutkowy pomiędzy przeszłością a wydarzeniami przedstawionymi w całej historii. Dla mnie jest to dodatkowy atut "Pomornicy". Czy polecam??? Przeogromnie mocno 😊 chociaż nad tym co się tam odprzydrygowało będę się jeszcze długo zastanawiać….. Ale żeby nie było, że nie uprzedzałam to zostawię Was z ważnym przekazem: "Pomornicy strzeż się, dziecię gdy cię wybierze, toś martwy, nie skryjesz się nigdzie na świecie" To jak gotowi na spotkanie z "Pomornicą"????

Życie weryfikuje wiele spraw i z upływem czasu inaczej patrzymy na to co było. Wszystko się zmienia, ale niezmienny pozostaje ból. Ból, który powraca w najmniej oczekiwanym momencie. Myślisz, że otaczają cię życzliwi ludzie, że jesteś bezpieczna i masz swoje miejsce na ziemi. Aż nagle dostrzegasz przerażenie i prawdę tamtych lat, która niczym odłamki toruje sobie drogę, żeby się wydostać. Z pozoru nic się nie zmienia, ale ktoś próbuje zburzyć twój świat. Zapadasz się w sobie. Błahy incydent rozpoczyna serię zdarzeń i znajdujesz się w swoim prywatnym piekle cierpienia, strachu, rozpaczy. Nie da się zatrzymać rozpędzonej lawiny, która pragnie wyzwolenia. Julia wraz z mężem wprowadzają się do jej rodzinnego domu. Nowy początek. Przed laty w tym miejscu wydarzyła się tragedia, która odcisnęła piętno na psychice. Tymczasem w pobliskim motelu dochodzi do brutalnego gwałtu, a idealny świat Julii rozpada się na kawałki. Mistrzyni klimatu i budowania napięcia powraca z kolejną fenomenalną historią. Thriller naszpikowany emocjami. Mrok niczym pełzający wąż oplata życie bohaterki, powodując chaos myśli. Niewinny, żółty balonik z beztroską fruwający na wietrze zwiastuje początek dramatu, a domek na drzewie zaczyna straszyć. Wspomnienia wynurzają się zza mgły pamięci tworząc żal w sercu, ból w duszy. Życiowe komplikacje wzmagają cierpienie. Ucieczka przed prawdą utrzymuje w błędnym kole. Odbiera szansę na oczyszczenie i zabliźnienie starych ran. Mieszanka złudzeń i rozczarowań. Odciśnięte traumy pozostają smugą błota, której nie można zmyć. Nieustannie odbijają się echem w myślach. Balansowanie pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Osacza spirala fałszu, zakłamań i skomplikowanych relacji rodzinnych. Nic nie jest takim jakim się wydaje. Autorka wplata w fabułę demona legendy, który krąży w cieniu ludzkich złudzeń. Żeruje i budzi przerażenie. "Pomornicy strzeż się dziecię, gdy cię wybierze, toś martwy, nie skryjesz się nigdzie na świecie". Miniona tragedia staje się żywa. Ktoś wciąga Julię w niebezpieczną grę, a ona w nią wsiąka i kroczy wskazówkami. Tajemnica, której milczącym świadkiem jest stare drzewo otula mrokiem i wprowadza w ciemność, gdzie kłębią się niespokojne myśli. Jawa miesza się ze snem tworząc labirynt. Z każdą kolejną stroną wpadamy głębiej w ułudę zdarzeń. Rewelacja. Każde spotkanie z twórczością Ewy Przydrygi to niezapomniane emocje, które osiadają na dnie serca. Polecam! .

"Pomornicy strzeż się, dziecię..." Uwielbiam książki, które od początku wciągają mnie w wir wydarzeń i nie chcą wypuścić ze swych objęć. Napięcie jest wyczuwalne od pierwszej strony i każdy kolejny rozdział to zagadka, którą nie sposób odgadnąć. Ewa Przydryga potrafi w zwroty akcji, a każda podpowiedź w "Pomornicy" może być tylko podpuchą. Tym razem jesteśmy świadkami konsekwencji tragedii, która wydarzyła się przed szesnastoma laty. Jak niszczyła życie bohaterów z każdym kolejnym dniem. Jak pozornie idealne życie przestaje nim być, gdy ktoś postanawia się zemścić. Wtedy nasuwa się pytanie, czy zemsta ma termin przydatności? Czy każdy moment jest odpowiedni, czy może się przedawnić? Z punktu prawa niektóre przypadki się przedawniają, natomiast silne uczucia ludzkie niekoniecznie. Akcja "Pomornicy" poprowadzona jest dwutorowo, dzięki czemu poznaje się wydarzenia w obliczu tragedii. Ewa Przydryga poruszyła ważne tematy, które są jak najbardziej aktualne w naszej rzeczywistości. Smutnej rzeczywistości. Dzieci, nastolatkowie szydzą ze swoich ofiar z powodu ich choroby, czy po prostu słabości. Pewne lekceważone zachowania mogą doprowadzić do tragedii. Ukrywanie swojej choroby może wpłynąć nie tylko na życie samego chorego, ale i jego otoczenie. Wymiar konsekwencji jest tu przedstawiony wzorowo, choć napawa smutkiem. Kolejny ważny motyw to kłamstwo i jego siła. Mówi się, że kłamstwo ma zawsze krótkie nogi i nawet po wielu wielu latach może spustoszyć dotychczas spokojne życie człowieka. Jak z jednego kłamstwa rodzi się wiele kolejnych i z jaką łatwością to przychodzi. Nie mówiąc o reputacji, która może ucierpieć i robi się wszystko, za wszelką cenę, by nie doszło do jej upadku. Ewa Przydryga jest niekwestionowaną królową powieści mrocznych, dusznych, które zgłębiają ludzkie tajemnice. Nie sposób przejść obok jej książek obojętnie i z każdą kolejną odczuwam jeszcze większy zachwyt. Czytajcie!

Książki Ewy Przydrygi biorę w ciemno. Przeczytałam wszystkie książki autorki i zawsze z niecierpliwością wyczekuję kolejnej. Autorka zawsze potrafi mnie zaskoczyć. Nie inaczej było podczas lektury najnowszej powieści, czyli "Pomornicy". To książka, która zrobiła na mnie duże wrażenie. Julia i Wiktor to młode małżeństwo, które przeprowadza się do rodzinnego domu kobiety. Niestety ich szczęście zostaje zakłócone przez aresztowanie Wiktora. Dodatkowo wydarzenia z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć. Ależ to była świetna książka. W skrócie - mroczna, klimatyczna, tajemnicza. Po prostu ciężko było ją odłożyć. Autorka stworzyła genialną historię, w której nic nie jest oczywiste, a tajemnica goni tajemnicę. Pełna emocji, sekretów i do tego zaskakujące zakończenie, którego kompletnie się nie spodziewałam. Klimat tej powieści jest niesamowity. Jest mrocznie, momentami groźnie. A fragmenty dotyczące zapisków jednej z postaci potęgują tę atmosferę jeszcze bardziej. Dałam się wciągnąć w tę świetną historię, pochłonęła mnie bez reszty. Poza świetnie skonstruowanym thrillerem znajdziemy tu także wiele ważnych i istotnych tematów, jak rodzina, lojalność, przyjaźń, miłość, choroba. Autorka świetnie połączyła wszystkie elementy i wyszła z tego, w moim odczuciu, wspaniała historia. Do tego świetnie wykreowani bohaterowie. Takie książki uwielbiam i za to cenię właśnie twórczość Ewy Przydrygi. Dla mnie to jeden z lepszych thrillerów, jakie miałam okazję czytać w tym roku. Gratuluję kolejnej cudownej książki i oczywiście czekam na więcej.

Kiedy myślisz, że już lepiej się nie da Ewa Przydryga nadchodzi z ,,Pomornicą" 🌌🌓🌳🔥 Autorka jak nikt inny potrafi stworzyć tak mroczny i duszny klimat powieści. To jak umiejętnie go buduje, wprowadzając niepokój i wiele tajemnic sprawia, że książka staje się nieodkładalna. Ewa poraz kolejny pokazała, że potrafi zaglądać w najskrytsze zakamarki ludzkiej psychiki, co widać w wykreowanych przez nią postaciach. Intrygująca historia, która porusza wiele ważnych ale i trudnych tematów. Przemoc, kłamstwo, błędy przeszłości, dręczące wyrzuty sumienia, strach, cierpienie... W tej książce wręcz namacalnie możemy poczuć emocje bohaterów. I plot twist, który serwuje nam autorka.. 🤯 To wszystko sprawia, że mamy thriller idealny, który z pewnością zostanie w głowie czytelnika na dłużej.

Po wielu latach Julia wraca wraz z mężem Wiktorem w rodzinne strony. W swoim ogrodzie znajduje żółty balonik z napisem „nowożeńcy”, a w jego środku wizytówkę z adresem motelu. Z ciekawości udaje się pod wskazany adres, a na miejscu okazuje się, że doszło tam do brutalnego gwałtu. Oskarżonym o jego dokonanie okazuje się jej mąż. Z dnia na dzień kobieta znajduje kolejne liściki, które nawiązują do zdarzeń sprzed szesnastu lat, kiedy to Julia wraz z matką, odnalazły w swoim ogrodzie ciało jej kolegi. Oskarżona wówczas została przyjaciółka kobiety – Nastka, której głos w głowie, nazywany przez nią Pomornicą, podpowiadał różne złe rzeczy. Czy faktycznie ona stoi za zabrodnią? Wow! Cóż to była za książka! Akcja toczy się dwutorowo – w 2006 i 2022 roku, dzięki czemu poznajemy genezę obecnych wydarzeń. Autorka od pierwszych stron otula mroczną i tajemniczą aurą. Z każdą stroną dostajemy coraz więcej szokujących informacji, by na samym końcu dać się całkowicie zaskoczyć. Jest tu mnóstwo zwrotów akcji, które łatwo potrafią zmylić czytelnika. Kreacja bohaterów jest na jak najwyższym poziomie. Ewa pokazała, że „złe wspomnienia są niczym w porównaniu z rozrastającymi się przez lata wyrzutami sumienia.” A takie ma większość bohaterów, tajemnice z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć. Szczególnie zafascynowała mnie postać Nastki, dziewczyny z zaburzeniami psychicznymi, która „lubiła ból, lubiła go zadawać i doświadczać, jedno i drugie upodobała sobie w jednakowych proporcjach.” „Każda szkoła ma swoją ofiarę” i ona właśnie nią była. Ze względu na swoją inność stała się obiektem wyśmiewania i znęcania – zarówno psychicznego, jak i fizycznego wśród swoich kolegów i koleżanek. Jedyną bliską jej osobą była Julia. Dziewczyna prowadziła bloga, na którego łamach publikowała dość kontrowersyjne treści. I to również stało się podstawą do postawienia jej zarzutów. Wierzyła, że głos Pomornicy, który słyszy, prowadzi ją. Tworzyła tablicę, na której umieszczała nazwiska osób, które wybitnie ją dręczą i planowała swoją zemstę. Pewnego dnia poprosiła Julię o zabawę w wyliczankę - „Piekło,niebo czyściec, raj, swoją duszę tutaj daj”. Ta się zgodziła i wytypowała Filipa, którego ciało później znalazła wraz z matką. Przyznam szczerze, że do samego końca nie byłam w stanie odgadnąć finału tej historii. Autorce udało się wprawić mnie w osłupienie. Dodatkowo warte uwagi jest to, że w książce podjęła ona trudne tematy – jak mukowiscydoza, homoseksualizm, nyktofobia. Ciekawostką dla mnie była technika kryminalistyczna , wykorzystywana w traseologii – ichnogram – nigdy wcześniej o niej nie słyszałam, a także program I-Doser, temat wirtualnych narkotyków nie był mi również znany. Jeśli lubicie, kiedy książka zabiera Was w enigmatyczną podróż, interesuje Was zgłębianie ludzkiej psychiki, i wreszcie, gdy podczas czytania macie ciarki na plecach (i nie tylkoJ ) – to ten tytuł jest idealny! Gorąco polecam! To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki i było nieziemskie! Z przyjemnością sięgnę po Jej poprzednie książki.