Polskie Archiwum X (okładka miękka)

Gdy tylko zobaczyłam tę książkę, wiedziałam, że prędzej czy później po nią sięgnę. Okazało się niestety, iż nastąpiło to znacznie później niż planowałam. Z początku zwlekałam z jej zakupem, później, ku mojej rozpaczy, skończył się jej nakład i nigdzie nie można było już jej dostać. Całe szczęście Wydawnictwo Mando wznowiło wydanie tej pozycji, tak więc nie zwlekałam już dłużej - nawet doczekałam się drugiej książki z tej serii - podwójna uciecha. "Polskie Archiwum X" to książka, z której możemy dowiedzieć się kilku ciekawostek z początków powstawania tej grupy. Ja np. nie miałam pojęcia, że nasze Polskie Archiwum X było pierwszym w całej Europie i że funkcjonowało nieoficjalnie przez kilka lat. Bohaterami książki są: szef Archiwum X - pan Bogdan oraz pan Mariusz, który w nim pracował. W każdym rozdziale została opisana inna sprawa, którą wspólnie rozwiązywali, a teraz wspólnie o nich opowiadają i komentują je w ciekawy sposób. Znajdziemy tu sprawy zaginięć, ale i znalezionych zwłok lub ich fragmentów. Z całą pewnością trzeba podkreślić, że przy lekturze niektórych ze śledztw włosy jeżą się na ciele - chociażby przy historii trzech kobiet, które zabiły i poćwiartowały mężczyznę. Chylę czoła przed autorem, ponieważ sprawy zostały opisane treściwie, ale rzetelnie i w bardzo ciekawy sposób. Rozdziały są krótkie, ale nie czujemy niedosytu informacji, wręcz przeciwnie, prócz przytoczenia danej historii otrzymujemy od bohaterów dodatkowo ciekawostki na ich temat, albo analizę ich pracy, zachowania przestępcy (mordercy) itp. Lektura wciąga od pierwszych zdań i muszę uprzedzić, że ciężko będzie Wam oderwać się od niej. Czcionka jest duża, w książce nie brakuje wizualnych wstawek oraz fotografii, wycinków artykułów itd. więc jest ona dość krótka - nad czym ubolewam, jednak jeśli chodzi o samą treść, a przecież to ona jest najważniejsza, to serdecznie polecam Wam tę pozycję.

Policyjne "Archiwum X" oficjalnie nazywane Grupą Operacyjno-Śledczą Komendy Wojewódzkiej Policji w Krakowie to zespół, którego głównym zadaniem jest rozwiązywanie niewyjaśnionych spraw sprzed lat. Nazywane są one "ciemną liczbą zabójstw ", a w tej kategorii mieszczą się zaginiecia, samobójstwa czy też zbrodnie, w których nie udało się wykryć sprawcy. Grupa powstała w styczniu 2004 roku, a jej filarami byli dwaj policjanci-Bogdan Michalec i Mariusz Nowak. Była to pierwsza tego typu jednostka w Polsce. Archiwum X tworzą policjanci, dla których ta praca jest pasją. W dziesięciu rozdziałach autorzy opisują kilka spraw, z którymi mieli do czynienia w swojej karierze. Każde śledztwo jest inne i do każdego z nich policjanci podchodzą w indywidualny sposób. Pokazują nam jak krok po kroku, szczegółowo analizując ostatnie chwile z życia ofiary dochodzą do rozwiązania zagadki. "Polskie Archiwum X" to książka, w której mamy okazję przyjrzeć się z bliska pracy policji i zobaczyć jakie metody stosują prowadząc skomplikowane śledztwa. Przy czym trudność polega na tym, że są to sprawy sprzed wielu lat, przez innych detektywów odłożone na półkę. Dodatkowo możemy się przekonać, że praca ta niewiele ma wspólnego z filmami i serialami, które oglądamy w telewizji. Przyznaję, że bardzo lubię true crime i z przyjemnością sięgnęłam po tę książkę. Co prawda nastawiłam się na bardziej brutalne i intrygujące zbrodnie, ale mimo to jestem z tej lektury zadowolona. Tematyka do łatwych nie należy, ale książkę czyta się dobrze i szybko. Sprawę ułatwia przystępny język i ciekawe opisy zabójstw. Na mnie ta książka wywarła dobre wrażenie i myślę, że jest to lektura warta uwagi. W najbliższym czasie planuję zabrać się za kolejny tom, a wszystkim zainteresowanym książkę polecam!

Polskie Archiwum X powstało z inicjatywy "zwyczajnych" policjantów w styczniu 2004 roku w Krakowie, choć nieoficjalnie funkcjonowało już wcześniej. Dwoje z nich - Bogdan Michalec (obecny szef) oraz Mariusz Nowak (współtwórca) postanowiło opowiedzieć nam o specyfice swej mozolnej pracy, polegającej na odkopywaniu z archiwów nierozwiązanych spraw, aby przyjrzeć im się na nowo. Autorzy udowadniają, że wykrycie sprawcy jest możliwe nawet po wielu latach, jednak potrzeba do tego ogromnego zaangażowania i ponownego wykonania "mrówczej roboty", bowiem nowoczesne technologie wciąż nie mogą się równać z ludzką dedukcją. W tej książce każdy znajdzie coś dla siebie. Idealna nie tylko dla miłośników kryminalistyki i policyjnych klimatów, ale też dla tych, którzy po prostu lubią poczuć dreszczyk emocji, bo cóż wzbudzi go lepiej od mrożących krew w żyłach zbrodni, które wydarzyły się naprawdę? Niesamowicie wciągająca i w dodatku bardzo pomysłowo wydana - czcionka przypominająca maszynopis oraz rozmaite wstawki graficzne i skany (np. listy, artykuły z prasy, dokumenty policyjne, zdjęcia przedmiotów oraz miejsc zbrodni) sprawiają, że czytelnik czuje się jak członek zespołu przeglądający materiały dowodowe i badający sprawę :) GORĄCO POLECAM! :)

Książka ma dużo wad i niedociągnięć. W jednym rozdziale najpierw są podane skrótowo nazwy miejscowości, potem w całości. To nie wszystko. Książka bardziej pokazuje brak profesjonalizmu policji, niż fachowość tytułowej grupy. Lokalna policja, tak wynika z opisu rozdziałów, nie przesłuchuje głównych świadków, nie sprawdza głównych poszlak. Robi to dopiero Archiwum X po iluś latach. Mało tego, sprawcy przyznają się w pierwszych słowach przesłuchania. Może obejrzałem zbyt wiele filmów kryminalnych i mam zbyt duże wymagania, ale nie ma sensu pisać książki, która z góry wiadomo jakie będzie miała zakończenie. Liczyłem na dużo więcej, ale zawiodłem się.

Książka nie tylko wciągająca i ciekawa, ale też poniekąd edukacyjna - ukazuje i działanie Archiwum X i psychikę człowieka, jego motywacje. Jest brutalna i życiowa, chociaż wkradają się też elementy narracyjne znane z kryminałów, dzięki temu jednakże książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko.

Zeszłotygodniowy impuls zakupowy okazał się strzałem w dziesiątkę!😍 Atmosfera w książkach jest gęsta,mroczna, lepka i wilgotna niczym w Luizjanie. Polacy zabijają inaczej niż w skandynawskich kryminałach i amerykańskich filmach. Gorąco polecam. Lektura obowiązkowa.

Książka napisana bardzo prostym językiem. Pochłonęła mnie i przeczytałam w jeden dzień. Dla osób lubiących książki typu reportaż oraz interesują się pracą policji „od kuchni”, psychologią wykrywania sprawców przestępstw to będzie książka idealna.

Z całego serca polecam każdej osobie, która jest fanem książek tego typu. Mnie osobiście delikatnie rozczarowała ale to dlatego, że po prostu była za krótka. Jestem już w drugiej części i liczę, że będzie ich jeszcze więcej!

Opis kilku historii kryminalnych, które zostały rozwiązane po wielu latach. Książka przedstawia także historię rodzącego się wydziału Polskiego Archiwum X.

Dobrze i szybko się czyta, ciekawe historie zbrodni i ich odkrycia. Wygodne duże litery, trochę zdjęć ze śledztw. Dla lubiących kryminały