Polskie Archiwum X (okładka miękka)

Bardzo dobra książka odsłaniająca kulisy pracy polskiego Archiwum X. Wciągająca lektura

Dobrze i szybko się czyta, ciekawe historie zbrodni i ich odkrycia. Wygodne duże litery, trochę zdjęć ze śledztw. Dla lubiących kryminały

Wciągająca książka, warta polecenia każdemu kto interesuje się tematyką kryminalną :)

Polskie Archiwum X powstało z inicjatywy "zwyczajnych" policjantów w styczniu 2004 roku w Krakowie, choć nieoficjalnie funkcjonowało już wcześniej. Dwoje z nich - Bogdan Michalec (obecny szef) oraz Mariusz Nowak (współtwórca) postanowiło opowiedzieć nam o specyfice swej mozolnej pracy, polegającej na odkopywaniu z archiwów nierozwiązanych spraw, aby przyjrzeć im się na nowo. Autorzy udowadniają, że wykrycie sprawcy jest możliwe nawet po wielu latach, jednak potrzeba do tego ogromnego zaangażowania i ponownego wykonania "mrówczej roboty", bowiem nowoczesne technologie wciąż nie mogą się równać z ludzką dedukcją. W tej książce każdy znajdzie coś dla siebie. Idealna nie tylko dla miłośników kryminalistyki i policyjnych klimatów, ale też dla tych, którzy po prostu lubią poczuć dreszczyk emocji, bo cóż wzbudzi go lepiej od mrożących krew w żyłach zbrodni, które wydarzyły się naprawdę? Niesamowicie wciągająca i w dodatku bardzo pomysłowo wydana - czcionka przypominająca maszynopis oraz rozmaite wstawki graficzne i skany (np. listy, artykuły z prasy, dokumenty policyjne, zdjęcia przedmiotów oraz miejsc zbrodni) sprawiają, że czytelnik czuje się jak członek zespołu przeglądający materiały dowodowe i badający sprawę :) GORĄCO POLECAM! :)

Gdy tylko zobaczyłam tę książkę, wiedziałam, że prędzej czy później po nią sięgnę. Okazało się niestety, iż nastąpiło to znacznie później niż planowałam. Z początku zwlekałam z jej zakupem, później, ku mojej rozpaczy, skończył się jej nakład i nigdzie nie można było już jej dostać. Całe szczęście Wydawnictwo Mando wznowiło wydanie tej pozycji, tak więc nie zwlekałam już dłużej - nawet doczekałam się drugiej książki z tej serii - podwójna uciecha. "Polskie Archiwum X" to książka, z której możemy dowiedzieć się kilku ciekawostek z początków powstawania tej grupy. Ja np. nie miałam pojęcia, że nasze Polskie Archiwum X było pierwszym w całej Europie i że funkcjonowało nieoficjalnie przez kilka lat. Bohaterami książki są: szef Archiwum X - pan Bogdan oraz pan Mariusz, który w nim pracował. W każdym rozdziale została opisana inna sprawa, którą wspólnie rozwiązywali, a teraz wspólnie o nich opowiadają i komentują je w ciekawy sposób. Znajdziemy tu sprawy zaginięć, ale i znalezionych zwłok lub ich fragmentów. Z całą pewnością trzeba podkreślić, że przy lekturze niektórych ze śledztw włosy jeżą się na ciele - chociażby przy historii trzech kobiet, które zabiły i poćwiartowały mężczyznę. Chylę czoła przed autorem, ponieważ sprawy zostały opisane treściwie, ale rzetelnie i w bardzo ciekawy sposób. Rozdziały są krótkie, ale nie czujemy niedosytu informacji, wręcz przeciwnie, prócz przytoczenia danej historii otrzymujemy od bohaterów dodatkowo ciekawostki na ich temat, albo analizę ich pracy, zachowania przestępcy (mordercy) itp. Lektura wciąga od pierwszych zdań i muszę uprzedzić, że ciężko będzie Wam oderwać się od niej. Czcionka jest duża, w książce nie brakuje wizualnych wstawek oraz fotografii, wycinków artykułów itd. więc jest ona dość krótka - nad czym ubolewam, jednak jeśli chodzi o samą treść, a przecież to ona jest najważniejsza, to serdecznie polecam Wam tę pozycję.

Książka nie tylko wciągająca i ciekawa, ale też poniekąd edukacyjna - ukazuje i działanie Archiwum X i psychikę człowieka, jego motywacje. Jest brutalna i życiowa, chociaż wkradają się też elementy narracyjne znane z kryminałów, dzięki temu jednakże książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko.

Polecam

Zeszłotygodniowy impuls zakupowy okazał się strzałem w dziesiątkę!😍 Atmosfera w książkach jest gęsta,mroczna, lepka i wilgotna niczym w Luizjanie. Polacy zabijają inaczej niż w skandynawskich kryminałach i amerykańskich filmach. Gorąco polecam. Lektura obowiązkowa.

interesująca lektura . Trochę literatura faktu , trochę kryminał . Czyta się z zaciekawieniem ,

Czyta się bardzo lekko i szybko - dość szeroka czcionka. Książka wciąga, do przeczytania w jeden dzień.