Podróż zwana życiem (CD)

Ostry zdecydowanie przyłożył sie do albumu, mimo że jest to płyta bardzo osobista z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie. Przyjemny odsłuch, dobrze dobrane bity i oczywiście świetne dojrzałe teksty Ostrego. Polecam!

Oto album na który naprawdę warto było czekać i warto jest go kupić, przesłuchać i mieć na półce. Adam przed premierą powiedział, że to najbardziej muzyczna i osobista z jego płyt. I rzeczywiście tak jest, płyta jest dosyć melodyjna, będąc jednocześnie w różnych momentach lekka, ciężka czy brutalnie bezpośrednia. Jest także prawie pozbawiona sampli - na rzecz granych partii. Ten album sam w sobie jest podróżą i ciekawą opowieścią po życiu Adama. Na materiale słyszymy Ostrego rapera, ojca, doświadczonego życiem człowieka, a także muzyka z zajawką. To wszystko dzięki poprzednim albumom artysty i wielu zmianom jego życiu. Płyta stanowi kolejny etap w podróży rapera - zwanej jego życiem. Ta jest opowiedziana w sposób dojrzały i szczery. Tekstowo jest to pierwsza liga. Album otwiera jak dla mnie świetny „Prolog”, opisujący łódzki dzień z życia - surowy i w odcieniach szarości. Już na samym początku mamy bardziej mroczny kawałek na tym melodyjnym i jednak lekkim albumie. „Hybryd” to od razu skojarzenie z kawałkiem „Synu” z O.C.B. Tam był przekaz do syna, tutaj słowa idą od ojca do innych rodziców i ich dzieci. „Podróż Zwana Życiem” - kawałek, który stanowi wycieczkę po całej karierze łodzianina. Jest w nim wiele odwołań do różnych utworów artysty, w tym klasycznych już kawałków. Całości na refrenie dopełnia jak zawsze świetna Sacha Vee. Następnie klimat zwalnia w stronę chilloutu - „Rise Of The Sun”, na którym gościnnie występuje Cadillac Dale to typowy kawałek do relaxu w piękną słoneczną pogodę. „Post Scriptum”, ten kojarzy mi się od razu z „Mówiłaś Mi” i jest z nim powiązany, a nawet stanowi z nim jedną całość. „Grawitacja” - pierwsze skojarzenie? utwór wyjaśniający okładkę! Rzeczywiście tak jest ale jednocześnie to świetne zrobiony kawałek (pochwała także dla autora grafiki okładkowej właśnie, jest kapitalna). „Kepp Stabbing” to z kolei naprawdę brutalnie szczery, wręcz brudny rap. Idealna przeciwwaga dla lekkiej kompozycji albumu. LP to dobrze zmontowana całość: beaty i warstwa instrumentalna (pochwała dla Killing Skills), różnorodne i osobiste teksty, a wszystko to opakowane w stylowe pudełko, które także jest podróżą po życiu Adama ponieważ zawiera 12 wkładek, odpowiadających 12 miesiącom roku (i 12 jak do tej pory płytom, przypadek?). Na nich Oster dokonuje obrazowego podsumowania swojej kariery jako mc i producent. To także duży plus, że krążek nie stara się być samodzielnym bytem, ale czerpie z poprzednich longplayów muzyką i słowem. Jest to moim zdaniem bardzo dobra, dopracowana i dojrzała produkcja, bardziej doszlifowana wersja O.C.B., która do dnia premiery „Podróży” nie godnego następcy w dyskografii rapera, a która to uważana była przeze mnie za najlepszą płytę Ostrego w ostatnich latach. „Podróż” na pewno będzie jedną z najlepszych płyt rapowych 2015 roku. Album dodatkowo potwierdza, że w rapgrze Adam mimo wieku i stażu na scenie, ma nadal sporo do powiedzenia i może dać niejedną lekcję amatorom, którym się za dużo wydaje.

Najlepsza płyta OSTRa. Słuchając jej, nie chce aby się skończyła. Bity pozwalają na dokładniejsze wsłuchanie się w słowa, które są wspaniałą opowieścią o życiu.

Świetna płyta...moja pierwsza Ostrego ale nie ostatnia :)

Nie pamiętam już kiedy płyta Ostrego wywarła na mnie takie wrażenie jak ta. I to po pierwszym przesłuchaniu. Śmiało mogę powiedzieć, że ostatnie kilka płyt wydanych pod solo szyldem OSTR'a lub we współpracy z Adamem przywoływała u mnie to samo zdanie: znów to samo. Niby fajnie, niby poprawnie jednak nic nowego. I płyta lądowała na półce po 3-5 dogłębnych przesłuchaniach. Wyjątkiem było POE/ Złodzieje Zapalniczek. Również trochę więcej czasu poświęciłem na projekt Tabasko jednak po czasie kompletnie przestałem do nigo wracać. Z Podróżą zwaną życiem jest całkiem inaczej. Już od pierwszego przesłuchania wiedziałem, że długo się z nią nie rozstanę. Zaskoczony jak bardzo muzyczna jest ta płyta z coraz większą ciekawością słuchałem kolejnych numerów na płycie. Nie wgłębiając się w szczegóły: jest to bardzo duży powiew świeżości u ostrego. Zarówno muzycznie, gdzie nie są to już tylko bity, a kompozycje wzbogacone są o przeróżne smaczki muzyczne i przestrzenność tak i tekstowo - Ostry snuje swoje przemyślenia o życiu i dorosłości a coraz mniej uwagi poświęcając hejtom wszystkiego i wszystkich jak to miało miejsce w jego starszych płytach. Jest muzycznie, refleksyjnie, nowocześnie, bardzo melodyjnie spójnie i przede wszyskim zaskakująco. Bo nic nie nudzi w muzyce tak jak wtórność i brak progrsu a z tą płytą dostajemy całkiem nowy poziom Ostrego. To już nie jest rap. To po prostu muzyka dla każdego fana dobrych dźwięków.

Moim zdaniem płyta została wykonana w mistrzowskim zakresie producenckim. Jak wiadomo sam autor otrzymał za nią miano platyny. Za ilość sprzedanych sztuk jak i koncept zawarty w płycie. Odnajdujęmy na niej wiele ciekawie skomponowanych utworów z zakresu muzyki Hip-Hopowej, mieszanej z różnorodnym brzmieniem funk-u, czy innych komponentów akustycznych które dają interesujący wydźwięk muzyczny. Dla tych którzy śledzą twórczość tego muzyka, jakim jest Adam O.S.T.R. Ostrowski płyta jest tzn. autobiografią, porusza codzienne przeżycia każdego z nas. Jak i przede wszystkim autor utożsamia się z otaczającą go rzeczywistościa. Dla tych którym obce jest twórczość tego muzyka, nadażyła się idealna okazja by się z nią zapoznać. Sam jestem jej dumnym posiadaczem, jak i całej dyskografii, naprawdę polecam.

Jeśli miałbym porównać. To byłoby by tak... siedzę znów w kabinie, ostatni raz sprawdzam wszystkie przyrządy, daję znak obsłudze naziemnej..rozruch...słyszę jak silnik powoli rozkręca się ..obroty sprężarki rosną...następuje zapłon...zaczyna narastać prędkość..sprężarki..turbiny...temp...wirnik zaczyna się obracać...czekam jak zawsze w napięciu aż osiągną właściwe parametry.
Gdy uzyskam wszystkie zgody od kontroli lotu...startuje...lecę do strefy..tam gdzie mogę latać nisko....ziemia pędzi, emocje buzują, zmysły pracują na najwyższych obrotach. Takie miałem odczucia, gdy pierwszy raz przesłuchałem nowy album Ostrego. I nadal nic się w tym temacie nie zmieniło. Polecam wszystkim, których taka muzyka porusza.

O.S.T.R. jest bez dwóch zdań świetnym artystą! Wszystkie jego płyty są warte uwagi, ale ta szczególnie przypadła mi do gustu i najczęściej jej słucham. To ta płyta według mnie była przełomowa w jego karierze. Otworzył się i wszystkie teksty wydają się w niej bardzo osobiste, prywatne. Przekazując takie słowa traktuje swoich fanów jak najlepszych przyjaciół. Uważam, że muzyka jest idealnie dobrana do każdego utworu, chociaż też okazała się wówczas sporą zmianą. Jest tu więcej nowoczesności, trochę elektroniki, a wszystkie utwory wydają się być naładowane energią. Jako, że jest to płyta, do której ciągle wracam mogę ją szczerze wszystkim polecić.

Moje słuchanie polskiego hip-hopu skończyło się w momencie kiedy "hip-hop artyści" zaczęli się opluwać i wyzywać kto jest większym Xero Boyem, kto jest wrogiem, a komu trzeba dzięxować. Po dziesięciu latach dostałem płytę OSTREGO. No i kurczą zdziwka. że muzyka i sample będą na poziomie to się akurat spodziewałem bo czas robi swoje a konkurencja nie śpi, ale przekaz mnie rozwalił. Jestem starszym panem i dostałem teksty dla średniego pokolenia, zgrabne skojarzenia, momentami poetyckie kombinacje.. Od płyt Fisza i Emade dawno tak mnie nie wciągnęło. Bir\egnę po inne płyty OSTREGO. Szacun i ukłonyKowalczykA

Ostry do niedawna walczący z raperami nie ceniącymi własnej prywatności, od czasu założenia rodziny, rymuje niemal wyłącznie o tym. Na najnowszej płycie martwi się gdzie pośle syna do szkoły i miewa inne, jeszcze bardziej prozaiczne rozterki egzystencjalne. Szkoda bo ufałam, że na kanwie dwóch poprzednich płyt na ten temat uzewnętrznił się wystarczająco i wróci wreszcie do korzeni. Niestety to jeszcze nie czas na to. Oczekuję więc w dalszym ciągu.