Płonąca namiętność. Życiowi bohaterowie. Tom 2 (okładka miękka)

W tym przypadku wspólna praca wiele utrudnia, ponieważ była już para ma za sobą trudne chwile. Autorka genialnie zobrazowała pewne komplikacje, które czasem się dzieją w życiu, że pomimo kryzysu musimy się wzajemnie tolerować.

Każde z nich próbuje zachować dystans, ale są skazani na porażkę, ponieważ uczucie jest silniejsze od rozumu, a myśli o nieudanej przeszłości nie przytłaczają tak mocno, jak masz ukochanego obok siebie.

Mówi się, że aby zapomnieć o wcześniejszym facecie, trzeba przespać się z nowym. Od początku wiadomo, że bohaterka skorzysta z tej porady, ale ciekawi, czy wyjdzie jej to na dobre. Warto przeczytać.

K. Bromberg zawładnęła mną już przy lekturze pierwszego tomu „Życiowych bohaterów” – „W kajdankach miłości”. Była to moja pierwsza przeczytana książka, która wyszła spod pióra tej autorki i przyznam, że postawiła poprzeczkę w miarę wysoko. Z równie dużym entuzjazmem podeszłam więc do czytania kolejnego tomu – czy dorównał on poprzedniemu? Na początku chcę już zaznaczyć, że jeśli chodzi o wydanie konkretnie tego tomu, jest jeden wielki minus – zmiana papieru, przez co drugi tom (który ma 350 stron) wygląda na grubszy od pierwszego (430 stron) i przede wszystkim – książka ciężko się wygina przy czytaniu i otwieraniu, co powoduje późniejsze niszczenie grzbietu. Okładkowe sroki mogą być z tego faktu niepocieszone. Nawet pomimo obojętności z uwagi na okładkę, wciąż jest to męczące przy użytkowaniu i nie jest to raczej wina klejenia stron, ponieważ część pierwsza również była połączona w ten sposób, za to widać dużą różnicę w papierze. Najpierw królował policjant, teraz więc przyszedł czas na strażaka i jego zmagania z ogniem miłości, ale i traumy. Na pierwszy rzut oka seria ta może wydawać się zwykłym, ckliwym romansidłem (to te gołe klaty na okładkach!), ale – jak na początku udowodnił to pierwszy tom, a kolejny to potwierdza – na całe szczęście doszukać się tu można drugiego dna. W dodatku nie jest to jakiś wątek poboczny, ponieważ główni bohaterowie muszą zmagać się z własnymi demonami już od początku, a czym dalej, tym wcale nie staje się łatwiej. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że tym razem jedno z tej dwójki (a dokładniej Dylan – autorka tekstów piosenek) skutecznie mnie co jakiś czas swoim zachowaniem irytowało. W starciu między bohaterkami pierwszego i drugiego tomu zdecydowanie wygrywa Emmerson ze swoim spadochronem! Jeśli historia Was zainteresuje, objętość i słabe wydanie nie będą miały żadnego znaczenia, uwierzcie. No, chyba że dbacie o książki jak o własne dzieci – będzie ciężej. Mogę tylko zagwarantować przejmującą i wciągającą lekturę z pomysłem. Idealna na chłodniejsze wieczory, które już niebawem! Pozostaje mi tylko oczekiwanie na kolejny i zarazem ostatni tom z serii o braciach Malone.

Kolejny z braci Malone, tym razem Grady, z zawodu strażak. Zdecydowanie ten tom podoba mi się bardziej niż pierwszy, Grady skradł moje serce. Wtóruje mu Dylan Mccoy, artystka, autorka tekstów i nieszczęśliwa kobieta. Ich drogi krzyżują się, kiedy Dylan przyjeżdża do miasteczka Sunyville, tam planuje poukładać swoje życie i być szczęśliwa, po nie udanym związku tego właśnie potrzebuje. Grady i Dylan zaczynają wspólnie mieszkać, ale jako współlokatorzy, lecz z początku między nimi nic się nie dzieje, jednak zmienia się to przy pewnym zajściu... Wtedy nasza para lokatorów się do siebie zbliża i emocje sięgają zenitu. Ta część jest zdecydowanie dla mnie lepsza niż poprzednia, historia Grada i Dylan bardziej mnie urzekła, czas teraz na kolejnego, trzeciego brata Malone.

Grady Malone to drugi z trójki braci. Z zawodu strażak, odważny, pewny siebie, a do tego niesamowicie przystojny. Jest jednak bardzo nieszczęśliwy, a poza bliznami widocznymi na plecach, posiada jeszcze większe skazy na sercu. Nie może znaleźć ukojenia dla swojej złamanej duszy, do dnia, aż pojawia się pewna kobieta. Dylan McCoy to utalentowana autorka tekstów piosenek, zdradzona najpierw przez chłopaka, następnie agentkę, postanawia wyjechać do Sunnyville, gdzie chce posklejać swoje rozbite serce i wtedy poznaje swojego uroczego współlokatora Grady'ego. Temperatura między nimi ciągle rośnie, a pożar, który się rozprzestrzenia, ugasić będzie coraz ciężej. :) „Przyglądam mu się uważnie. Brązowe włosy, choć teraz w pewnym nieładzie i pełne wesołości oczy, które zapewne widziały w życiu więcej, niż powinny. No i to ciało... Gdybym miała oprzeć moją opinię wyłącznie na widoku jego umięśnionego brzucha... niech mnie. Przyjemniej będę miała coś miłego do oglądania, gdy dopadnie mnie niemoc twórcza.” Czy Grady'ego i Dylan połączą większe uczucia? A może ich wspólna przygoda skończy się tylko na przelotnym romansie? Jakie tajemnice skrywa Grady? „Jesteśmy znacznie bliżej, niż by to wypadało. Tak blisko, że ciepło jego oddechu łaskocze moje usta. Na kilka sekund wszystko się nagle wyostrza, jego nierówny oddech. Zapach wody kolońskiej. Uścisk jego palców na moim przedramieniu. Fala pożądania, która się przeze mnie przetacza i która w żaden sposób nie przypomina tego byle czegoś, co czułam w zeszłym tygodniu z Wesem Wintersem. (…) A jednak... a jednak tego pragnę. A on jest tak blisko. Oddalony ledwie o szept.” „Płonąca namiętność” to drugi tom serii „Życiowi bohaterowie” poznajemy tu historię kolejnego brata, tym razem Grady'ego, który jest strażakiem. Pierwsza część bardzo mi się podobała i z niecierpliwością czekałam, na tę książkę. Przyznam się szczerze, że jak pan funkcjonariusz zdobył moje serce, tak seksowny strażak jeszcze pogłębił moją miłość do rodziny Malone. Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że druga część jest jeszcze lepsza od pierwszej. Fajnie autorka prowadzi fabułę, która jest spójna i ukazuje nam szczegółowo, z jakimi zagrożeniami muszą zmierzyć się strażacy podczas swoich wyjazdów, co jest bardzo interesujące. Temat i fabuła książki mogą zwiastować, że jest to denny i przelotny romans, który przeczytamy i zaraz zapomnimy, ale wcale tak nie jest. To powieść, ze znakomitym przesłaniem i wspaniałą historią. Autorka w genialny sposób ukazuje nam, jak istotna w życiu każdego człowieka jest rodzina i wsparcie od najbliższych osób w obliczu przeżytej traumy, więzi, które łączyły braci ze sobą, ogromna pomoc z ich strony w walce o pokonanie lęków, jest niesamowita i ciężka do opisania. Tak naprawdę czytając tę historię, żałowałam, że sama nie mam rodzeństwa, do którego mogłabym zwrócić się z poradą, czy prośba, ale na szczęście mam niewielkie, ale bardzo mi bliskie grono przyjaciółek, do których mogę się zwrócić o pomoc. Wspomnę teraz słowem o bohaterach, fajne jest to, że pomimo że każdy tom opowiada o innym bracie, to w każdej części przewija się całą trójka. Są oni idealnym przykładem nieograniczonej miłości. Wnoszą do powieści ogromną dawkę humoru, lecz gdy trzeba, poratują złotą radą, dopowiedzą, jak należy postąpić oraz dadzą wsparcie, jakiego każdy z nich w danej chwili potrzebuje. Autorka poprowadziła tu narrację dwutorowo, co osobiście w książkach uwielbiam, dzięki czemu poznajemy uczucia i obawy bohaterów. Grady to mężczyzna dzielny i czuły, ale także z poczuciem humoru, co dla mnie było szokiem, po tym, jaką tragedię przeżył i jaką poniósł stratę. Lęk po tym okropnym dniu spowodował w nim traumę, którą na wiele sposobów próbował przezwyciężyć. Natomiast Dylan to kobieta zraniona, zdradzona, ale pozytywnie nastawiona do świata. Ta dwójka zdecydowanie zdobyła moją sympatię i czytając tę powieść, czułam się tak, jakbym stała gdzieś z boku i przyglądała się, jak to się wszystko potoczy i przyznaję się, opowiadana tu historia niejednokrotnie mnie rozbawiła, ale również doprowadziła do łez. „Płonąca namiętność” to genialna opowieść o miłości, utracie i cierpieniu, ale także o silnej woli walki i chęci przezwyciężenia własnych słabości. Jeżeli spodziewacie się łatwego i przyjemnego romansu, to ta powieść do takich na pewno nie należy, ale koniecznie musicie sięgnąć po tę książkę i poznać historię Dylana i Grady'ego, a Wy przekonajcie się sami czy będzie im dane szczęśliwe zakończenie... :) Gorąco zachęcam do przeczytania tej powieści. Paula https://girlsbookslovers.blogspot.com/2019/07/k_16.html

Płonąca namiętność lubi się z panującą modą i tym samym Bromberg nie postarała się tak, jak przy poprzedniej części cyklu, o innym z braci Malone, a mianowicie Grancie w W kajdankach miłości. Wspomniana powieść była rewelacyjna, wręcz wybitna w swoim gatunku i pamiętam, że pochłonęłam ją w zastraszającym tempie, bo była tak cholernie uzależniająca. Mimo kreacji Płonącej namiętności na największego schematowca roku, muszę Bromberg przyznać rację, że ta historia wciąga podobnie jak pierwszy tom cyklu. Wszędobylskie schematy na dłuższą metę odchodzą w zapomnienie, a my możemy rozkoszować się cudowną historią miłosną. I jako właśnie taka, ta książka sprawdza się w zupełności. Jest słodko, ale nie za słodko. Jest z problemami, ale wyglądającymi na realnie. Jest też z kompleksami głównych bohaterów, które nie wydają się wyolbrzymione. Mogę śmiało przyznać, że polubiłam Płonącą namiętność i żałuję jedynie, że ta pozycja ma tak... niezachęcającą okładkę (o tytule nawet nie wspomnę). W natłoku gołych klat na rynku, wątpię, żeby kolejny nagi męski tors przyciągał wzrok, a szkoda. Środek jest naprawdę przeuroczy i mogę wam zagwarantować, że autorka potrafi wykorzystać przewidywalne rozwiązania na swoją korzyść. Naprawdę nie mam pojęcia jak tej kobiecie się to udało, ale oficjalnie zostałam jej fanką i chętnie poznam opowieść trzeciego brata Malone.

recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/2019/07/zyciowi-bohaterowie-tom-2-ponaca.html Grady jest strażakiem - ta praca to całe jego życie. Spełnia się w niej, jest odważny, charyzmatyczny, pewny siebie i panny na niego po prostu lecą. Jednak pod tą otoczką w rzeczywistości nie jest szczęśliwy. Skrywa ból, a oprócz tego nosi niewidoczne blizny. Ma również te na plecach, które na co dzień ukrywa przed innymi - bo przypominają tylko o tym, co się wydarzyło i co go tak złamało. Dylan tworzy teksty piosenek i wielokrotnie sparzyła się na facetach. Sławny piosenkarz Jett jest kolejną pomyłką, ale tym razem nie zamierza mu wybaczać. Gdyby nie ta głupia umowa, już dawno wszystko by zostawiła. A tak jedynie może pozwolić sobie na ucieczkę, by w spokoju móc skończyć to, do czego jest zobowiązana wobec firmy. I tak właśnie staje się współlokatorką Grady'ego. Obiecała sobie, że odpocznie od mężczyzn, ale Grady to typ faceta, od którego nie da się uciec. Zwłaszcza, że mężczyzna chce jej pomóc i pokazać, że wcale nie jest taką beznadziejną kobietą, jak się jej wydaje. Tylko, czy dadzą sobie szansę, skoro obydwoje są poranieni przez życie? *** Polubiłam wszystkich braci Malone już w pierwszym tomie. Chłopaki są nie tylko przystojni, ale uroczy, a przede wszystkim, są dla siebie bardzo ważni. Mogą na siebie liczyć w każdym momencie. A o to właśnie chodzi. Grady przeżył tragedię - nie tylko zawodową, ale i osobistą, która odcisnęła się na jego życiu i to bardzo. Niby podniósł się, ale w rzeczywistości wciąż cierpi - fizycznie i psychicznie. Wszyscy dookoła to widzą, ale mężczyzna nie chce dać sobie pomóc. Najchętniej zasnąłby, ale i wtedy męczą go koszmary. Od dłuższego czasu nie był także z kobietą. Nie widzi siebie w związku, bo wie, że nie będzie mógł dać kobiecie to, na co zasłużyła. Dylan z kolei ma bardzo niską samoocenę. W dodatku trafiała na facetów, którzy byli idiotami. Jett również takim się okazał i dlatego cieszyłam się, że Dylan wyniosła się i zaczęła stawiać na swoim. Jej agentkę miałam ochotę zamordować, bo odnosiłam wrażenie, że wcale nie interesowała się uczuciami Dylan. I tak ląduje w domu Grady'ego - w dodatku pierwszej nocy zastaje go z nieznajomą dziewczyną... Relacja może zaczyna się kiepsko, ale Grady wszystko naprawia tym swoim uśmiechem i poczuciem humoru. A Petunia, świnka, z którą mieszka, dodaje mu jeszcze większego uroku :D Tę dwójkę ciągnie coś do siebie, ale od początku wzbraniają się przed tym. Choć wydawałoby się, że Grady od początku ma chęć na Dylan. Ta jednak z czasem orientuje się, że filtr i podteksty seksualne to dla niego ucieczka od tematu, który woli unikać. Jedno jest pewne - obydwoje nie mieli i nie mają łatwo. Nie są też typem osób, które mówią wprost czego chcą. Nie są wylewni. Ale te wszystkie uczucia, emocje, które targają bohaterami, autorka naprawdę świetnie przedstawiła. Szczególnie to, co działo się z naszym strażakiem. Tak bardzo miałam ochotę po prostu go przytulić i zabrać od niego całe to zło. Styl jest prosty i łatwy w odbiorze, przez co czyta się naprawdę szybko. Czytałam kolejne kartki z zapartym tchem, nie mogąc się doczekać, co dalej u naszych bohaterów. Pamiętam, jak bardzo się zawiodłam inną książką autorki - Mój zawodnik. Ta seria rekompensuje mi to wszystko :D Płonąca namiętność to nie sielankowa historia. Pełno w niej bólu, ale również wsparcia i nadziei na lepsze życie. Po prostu trzeba to przeczytać.

Wiedziałam, że sięgnę po drugi tom tej serii w momencie, kiedy zabrałam się za pierwszy. Spodobał mi się zamysł tej trylogii, ale i bracia Malone przypadli mi do gustu, więc tak naprawdę tylko wyczekiwałam premiery „Płonącej namiętności”, bo byłam ciekawa jaki los przygotowała autorka dla kolejnego z nich. Dylan McCoy to piękna kobieta, choć nie zdaje sobie z tego sprawy. Jest dobra, miła i z poczuciem humoru, choć to ostatnie wydobywa się z niej stopniowo, bo została silnie zraniona i potrzebuje ucieczki od swojego dotychczasowego życia, co sprowadza ją właśnie do Sunnyville. Jest niezwykle utalentowaną i rozsądną osobą, ale niepewną siebie i troszeczkę zakompleksioną, a do tego ma pewne problemy z zaufaniem wobec mężczyzn. Grady natomiast to przystojny, seksowny strażak, który nie ma problemu z kobietami, bo każda chętnie mu ulega. I jest kolejnym z rodziny Malone, który ma potrzebę ratowania ludzi, jest to wręcz w jego krwi. To taki wesołek, który lubi żartować, dowcipkować i nie sposób się od niego tym pozytywnym humorem nie zarazić, nawet jako czytelnik. Niestety, to wszystko ma skrywać to, co dzieje się we wnętrzu mężczyzny. Pewne przejścia odcisnęły na nim poważne piętno i teraz Grady się z nimi zmaga, w wielu dziedzinach życia. Strach, ból. A dodatkowo, tak jak Dylan, jest człowiekiem, którego dręczą kompleksy. I koszmary. „Płonąca namiętność” to książka, która już od pierwszych stron jest wręcz przesiąknięta humorem i nie sposób się nie uśmiechać, gdy się ją czyta. Są zabawne sytuacje, przekomarzania, żarty. Pojawia się również Petunia, która okazała się… ciekawym i niespodziewanym elementem tej historii. Być może była o niej wzmianka w pierwszym tomie, ale nie mogę sobie przypomnieć. I skoro jestem już przy poprzedniej części, fajnie było spotkać ponownie jej bohaterów, przekonać się co tam u nich słychać i w którym kierunku się potoczyły ich losy. W tej historii, jak i w „W kajdankach miłości”, autorka utrzymuje fajny klimat idealnej rodziny i małego miasteczka, gdzie wszyscy się znają i mogą na siebie wzajemnie liczyć. Podoba mi się, gdy coś takiego jest przedstawione w książkach i choć nie jest to już aż tak oryginalne, bardzo fajnie się to czyta, jeśli jest to umiejętnie zobrazowane. W tej części, moim zdaniem, jest. Prócz wielkiej ilości humoru, ta powieść przede wszystkim opiera się na walce z własnymi demonami i na akceptacji samego siebie. Jestem jak najbardziej za tym, by w romansach przedstawiać coś ponad uczucie i sceny łóżkowe. A skoro już przy uczuciach jestem, to tutaj rozegranie jest to jak najbardziej na plus. Relacja pomiędzy Dylan a Gradym może i szybko stała się dość przyjacielska, ale oboje potrzebowali czasu, by odnaleźć się w tym, co czują i jeszcze więcej, by przenieść to w swoje życia i rozegrać w odpowiedni sposób. A dzięki narracji pierwszoosobowej i perspektywie obu bohaterów, możemy dokładniej się przyjrzeć jak to wyglądało u każdego z nich. Jest to książka napisana w bardzo przyjemny sposób, lekkim stylem, a także przedstawiająca wszystko w zrozumiały sposób, że czytelnik nie ma poczucia zagubienia. Wydarzenia przebiegają płynnie z jednego do drugiego, a wszelkie dialogi czy cała reszta są napisane w sposób naturalny i nie odczuwałam ani przez chwilę sztuczności. Podobało mi się też to, że bohaterowie nie są idealni. Ani na zewnątrz, ani w środku, co dodało tej historii ciut realizmu w moich oczach. Może nieco przewidywalna i schematyczna, ale na pewno nie żałuję, że ją przeczytałam. Jeśli lubicie zabawne romanse, z jakimś przesłaniem w tle, gdzie sceny erotyczne nie są zbyt częste, ale jak już się pojawiają, to opisane w sposób subtelny, to myślę, że „Płonąca namiętność” może być lekturą dla was. Mam nadzieję, że moja opinia pomogła wam w podjęciu decyzji co do przeczytania tej książki. Ja jestem już teraz pewna, że sięgnę po ostatni tom serii Życiowi bohaterowie.

Wciągająca, dobra fabułą, rozbudzająca zmysły ale i wzruszająca opowieść.