Piętno (okładka miękka)

Cześć Kochani,  pod koniec ubiegłego roku Instagram zdominował Przemysław Piotrowski ze swoją trylogią z Igorem Brudnym.  Z każdego profilu biły "ochy" i "achy", powiem Wam szczerze, że przeważnie tak dobre recenzje odstraszają mnie, im książka jest bardziej zachwalana tym bardziej się jej boję, gdyż nieraz już się rozczarowałam. Tym razem jednak wygrała ciekawość... W Zielonej Górze dochodzi do brutalnego morderstwa, wnętrzności ofiary sprawca wystawia na widok publiczny ujawniając swoją tożsamość. Gdy zielonogórska policja jest pewna rozwiązania zagadki sprawę komplikuje pojawienie się w mieście komisarza stołecznej policji. Komisarz  Igor Brudny jest zaskakująco podobny do sprawcy. Sobowtór, a może rodzina? Kolejne zwłoki, kolejni zaginieni a morderca za każdym razem jest coraz bardziej brutalny. Co łaczy Igora Brudnego z mordercą, jakie tajemnice skrywa przeszłość komisarza ? " Piętno" połknęłam błyskawicznie, wciągnęłam się w tę mroczną, brutalną historię i nie umiałam odłożyć jej na później.  Dynamiczna akcja, świetnie skrojona intryga i niebanalne zakończenie, wszystko to co lubię znalazłam właśnie w  Zielonej Górze. Autor nie boi się trudnych, kontrowersyjnych tematów. Porusza problem znęcania się i molestowania nieletnich. Pokazuje  jak  trauma z dzieciństwa wpływa na psychikę dorosłego człowieka. Dodatkowym atutem jest bardzo wymowna okładka, która świetnie oddaje charakter książki. Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że nie zawiodłam się,  dostałam świetny trzymający w napięciu kryminał i nie mogę doczekać się kolejnej części

Och, co to był za kryminał😵. Jakimś cudem najpierw przeczytałam ,,Sforę". Tak bardzo sposób pisania autora do mnie trafił, że postanowiłam sięgnąć po część pierwszą przygód Komisarza Brudnego i Inspektora Czarneckiego. ,,Piętno" to kryminał, który wciąga od pierwszej strony. Bohaterowie są wyraziści, charakterni, niepokorni. Akcja goni przez całą książkę. Trzyma w napięciu. Nie da się tu nudzić. Czuć klimat grozy, jak na prawdziwy kryminał przystało. Czekam z niecierpliwością na kolejną, trzecią część tego znakomitego polskiego kryminału. A to już niedługo..😈

Nie polecam. Niesamowity atak na Kościół Katolicki jaklo instytucja. Przebrnąłem do połowy i zorientowałem się że autor chorobliwie nienawidzi Kościoła Katolickiego. Wynikający z tej książki wniosek to taki że każdy ksiądz w Polsce to pedofil i coś jeszcze gorszego. Myślę że autor to po prostu wojujący ateista.

Bardzo mocno, dobry kryminał. Momentami przerażający, ale warty przeczytania.

W końcu miałam okazję, żeby przeczytać jedną z najgłośniejszych książek na bookstagramie. . W Zielonej Górze, lekarz Filip Trochan, zostaje oskarżony o brutalne morderstwo kilku osób. W Warszawie Igor Brudny, wyjątkowo twardy policjant, wciąż walczy z demonami ze swojej przeszłości. Na dodatek okazuje się, że poszukiwany lekarz jest do niego bardzo podobny, niemalże identyczny. Policjant jedzie więc w swoje rodzinne strony, aby dowiedzieć o co w tym wszystkim chodzi i kto go próbuje w coś wrobić. . Przyznam, że nie czytałam ani opisu, ani opinii (oprócz kilku zaraz po premierze), bo sama chciałam się przekonać o co jest tu tyle szumu. No i już wiem! Książka idealnie wstrzeliła się w moje gusta czytelnicze. Od samego początku czułam napięcie, akcja w ogóle nie zwalniała, a opisy dokonanych zbrodni były... mocno krwawe. . Najbardziej poruszające dla mnie były przedstawione historie dzieci, ale nie chcę spoilerować tym, którzy jeszcze nie czytali. Teraz też żałuję, że tyle zwlekałam z tą książką. . Zakończenie pierwszej części i jednocześnie zapowiedź "Sfory" przywołuje mi na myśl jeden z tekstów Romualda Czarneckiego, który zarządzał poszukiwaniami mordercy... mianowicie zadałam sobie pytanie "Czy jest jeszcze czwarty?" 😱 . Pewnie autor pójdzie w zupełnie inną stronę, ale też nie zamierzam czytać ani opinii ani opisów, żeby nie zepsuć sobie niespodzianki. . No i ta okładka... 🖤

Zaskakująca fabuła, nie pozwala się oderwać. Jeśli sięgniesz po nią przeniesiesz się oczami wyobraźni w świat stygmatu, który budzi uśpione potwory. Skrywane od lat lęki, zazdrość i bezkompromisowa zemsta zagwarantują, że zarwiesz niejedna noc! Polecam!

Wczoraj skończyłam "Piętno" Przemysława Piotrowskiego. Ostanie 100, może trochę więcej stron przeczytane na jednym wdechu. Książka mocna, mroczna, realistyczna do bólu, miałam wrażenie współodczuwania z bohaterami tej niezwykłej historii wszystkich emocji. Jestem pod wrażeniem, brakuje mi słów, mam mętlik w głowie i gdyby nie to, że czeka na mnie "Sfora" potrzebowałabym trochę czasu żeby dojść do ładu ze swoimi myślami. Mimo, że domyśliłam się jakie będzie zakończenie przed finałem polecam każdemu kto nie boi się mocnych i niezapomnianych wrażeń.

Chyba pierwszy raz w życiu przeczytałam polski kryminał i jestem pod dużym wrażeniem. Cała trylogia super. W życiu nie przeczytałam tak dobrych książek, a już dość trochę ich przeczytalam. Jak dla mnie numer jeden ! Fajny klimat, lekko się czytało :) wciągająca od samego początku. Jedną książkę przeczytałam w dwa dni. Nie mogłam się od nich oderwać. Z całego serca polem, bo warto sięgnąć po trylogię :)

Jestem dumna, że Polska stoi na tak wysokim poziomie jeśli chodzi o prozę z gatunku thillerow, kryminałów i powieści obyczajowych. Doskonałym przykładem jest "Piętno" Przemysława Piotrowskiego. Okładka przerażająca i tajemnicza zarazem, zwiastująca czytelnikowi niezapomniane przeżycia. To jednak nie horror (jakby się mogło wydawać). To kryminał/thiller kryminalny w czystej postaci. Zawierający wszystko to, co tak lubimy w tym gatunku. Serię makabrycznych, zwyrodniałych morderstw, zagadki, które zwykle swój początek mają w przeszłości, porządny zespół do zadań specjalnych, który stara się rozwiązać zawiłą sprawę i schwytać oprawcę. To historia, która sprawiła, że nie byłam w stanie oderwać się od tej genialnej lektury. Przed laty Igor Brudny zamknął rozdział swojej smutnej przeszłości. Daleko w tyle zostawił za sobą sierociniec w Zielonej Górze, zmienił nazwisko. Zamknięty w sobie, wycofany emocjonalnie, ale twardy i konsekwentny glina, który kieruje się własnym zasadami. Jednak obrazy z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć, pukają do drzwi Igora w momencie, gdy dochodzi do makabrycznego morderstwa a sprawcą jest mężczyzna bliźniaczo podobny do Igora. Komisarz nie ma wyjścia, musi wrócić do rodzinnego miasta, by oczyścić się z podejrzeń i rozwikłać zakładkę swojego pochodzenia. Na miejscu działa już zespół śledczych dowodzony przez Inspektora Czarneckiego. Brutalne morderstwo nie pozostawia wątpliwości, że to dopiero początek, a Brudny może się okazać kluczem do wyjaśnienia zagadki i złapania sprawcy. Autor serwuje nam potężną dawkę emocji, wielkich niewiadomych. Fabuła intryguje, niesamowicie wciąga, buduje napięcie niemal od pierwszych stron. Zaciekawienie, fascynacja ,niepokój, strach i przerażenie, takie odczucia towarzyszyły mi podczas lektury. Akcja ani na chwilę nie zwalnia tempa, cały czas coś się dzieje, pojawiają się nowe wątki, które mają ogromne znaczenie w sprawie. Nie ma co zwlekać! Kto nie czytał, niech się nawet dłużej nie zastanawia. "Piętno" to jedna z mocniejszych pozycji tego gatunku, jaką udało mi się przeczytać. Autor podejmuje temat pedofilii w kościele i przemocy psychicznej i fizycznej w sierocincu. Tematy bolesne, szokujące. Oprawcy zwykle są kryci a ich haniebne czyny zacierane. Dopiero gdy zostają zdemaskowani, czują skruchę, żal , obiecując poprawę. A ofiara cierpi przez całe życie. Krzywdy jakie zostają im wyrządzone, i niezabliźnione rany pozostają z nimi już na zawsze. Zakończenie Was zaszokuje, zasmuci, zmusi do refleksji nad stanem i ceną ludzkiego życia. Ukaże również żal, który pielęgnowany przez lata, potrafi zniszczyć wszystko to, co dla nas najważniejsze. Jestem zachwycona i cieszę się , że "Sfora" i "Cherub" czekają na półce na swoją kolej. "Każdy w dzieciństwie miał swoje upiory". Cień bez twarzy prześladował naszego bohatera w dzieciństwie, mnie Klaun w rudej peruce. I po dziś dzień czuję niepokój na widok zabawnego człowieczka, który swoją mimiką, niezdarnością i sztuczkami rozśmiesza zarówno dzieci jak i dorosłych. Mi się kojarzy z przerażającym, krwiożerczym potworem , mieszkającym w kanałach, który krzywdzi dzieci. I tutaj mała dygresja. Gdybym posłuchała mamy, to ukradkiem nie oglądałabym ekranizacji "To" S.Kinga, a klaun nie wywoływałby u mnie niepewności , odrazy i niepokoju.

Trylogię Piotrowskiego otwiera ,,Piętno’’, czyli część zapoznawcza z komisarzem Igorem Brudnym. Diablo przystojny Brudny, jest równie diablo niedostępny; w zanadrzu ma kilka mrocznych tajemnic z przeszłości, które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego. Los jednak chce inaczej, a warszawski glina zostaje głównym podejrzanym w sprawie wyjątkowo brutalnego morderstwa. Brzmi znajomo, prawda? Ano właśnie. Pierwsze kilkadziesiąt stron ,,Piętna’’ jednoznacznie przywodziło mi na myśl klimat Kingowskiego ,,Outisidera’’; wiecie, krwawa zbrodnia, przestępca złudnie podobny do jednego z podejrzanych, ta sama posępna aura unosząca się wokół sprawy. Myślałam nawet, że fabuła ruszy w podobnym kierunku, ale na szczęście nie, Piotrowski szybko naprowadza czytelnika na właściwe, bardziej przyziemne tory. Zagadka kryminalna sama w sobie zapowiada się szalenie intrygująco i nie ma co ukrywać - jest siłą napędową tej powieści. Niestety, sama szybko połączyłam fakty, więc w połowie historii już wiedziałam ‘kto kogo’. Nieco się zawiodłam, ale w efekcie postanowiłam przeanalizować pozostałe aspekty ,,Piętna’’. Co ujrzałam? Przede wszystkim schematyczność, niezbyt oryginalnych bohaterów (z Brudnym na czele), kiepskie dialogi (proszę Was, powiedzcie, że nie tylko mi wyświetlał się w głowie kolejny odcinek W11?), no i warsztat literacki, który mnie w ogóle nie przekonał (lubię lekki styl oraz przystępny język, ale bez przesady). Ponadto sięgając po kryminał, oczekuję wrażeń; lubię czuć podekscytowanie, szybsze bicie serca, tą charakterystyczną nerwowość, gdy coraz szybciej przebiegam wzrokiem po tekście, bo chcę już, teraz poznać finał powieści. A ,,Piętno’’ żadnych większych emocji mi nie dostarczyło, wręcz przeciwnie – czułam się poirytowana kolejnym wtórnym dziełkiem.