Piętno (okładka  miękka)

Trylogię Piotrowskiego otwiera ,,Piętno’’, czyli część zapoznawcza z komisarzem Igorem Brudnym. Diablo przystojny Brudny, jest równie diablo niedostępny; w zanadrzu ma kilka mrocznych tajemnic z przeszłości, które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego. Los jednak chce inaczej, a warszawski glina zostaje głównym podejrzanym w sprawie wyjątkowo brutalnego morderstwa. Brzmi znajomo, prawda? Ano właśnie. Pierwsze kilkadziesiąt stron ,,Piętna’’ jednoznacznie przywodziło mi na myśl klimat Kingowskiego ,,Outisidera’’; wiecie, krwawa zbrodnia, przestępca złudnie podobny do jednego z podejrzanych, ta sama posępna aura unosząca się wokół sprawy. Myślałam nawet, że fabuła ruszy w podobnym kierunku, ale na szczęście nie, Piotrowski szybko naprowadza czytelnika na właściwe, bardziej przyziemne tory. Zagadka kryminalna sama w sobie zapowiada się szalenie intrygująco i nie ma co ukrywać - jest siłą napędową tej powieści. Niestety, sama szybko połączyłam fakty, więc w połowie historii już wiedziałam ‘kto kogo’. Nieco się zawiodłam, ale w efekcie postanowiłam przeanalizować pozostałe aspekty ,,Piętna’’. Co ujrzałam? Przede wszystkim schematyczność, niezbyt oryginalnych bohaterów (z Brudnym na czele), kiepskie dialogi (proszę Was, powiedzcie, że nie tylko mi wyświetlał się w głowie kolejny odcinek W11?), no i warsztat literacki, który mnie w ogóle nie przekonał (lubię lekki styl oraz przystępny język, ale bez przesady). Ponadto sięgając po kryminał, oczekuję wrażeń; lubię czuć podekscytowanie, szybsze bicie serca, tą charakterystyczną nerwowość, gdy coraz szybciej przebiegam wzrokiem po tekście, bo chcę już, teraz poznać finał powieści. A ,,Piętno’’ żadnych większych emocji mi nie dostarczyło, wręcz przeciwnie – czułam się poirytowana kolejnym wtórnym dziełkiem.

Przedstawiam Wam najlepszy kryminał jaki dotychczas czytałam. Przemysław Piotrowski w swoim dziele pt. "Piętno" zbudował wyjątkową atmosferę zagadki, mroku i szoku. Jestem dumna, że właśnie polska literatura tak mnie zachwyciła! Od pierwszych stron czytałam z zapartym tchem, a poziom utrzymywał się do ostatniej strony. Zastanawiałam się skąd bierze się tajemniczy mroczny cień, ale wyjaśnienia przeszły moje oczekiwania. Arcymistrz kryminału! Momentami czytając opisy zbrodni pod nosem wzdychałam i wydawałam dźwięki, bo tak realistycznie został zobrazowane. Sama historia skupia się na Igorze Brudnym, który jest warszawskim gliną, ale przez sobowtóra zostaje wciągnięty w zbrodnie w Zielonej Górze. Komisarz musi wrócić do ZG i zmierzyć z przeszłością oraz oczyścić się z zarzutów. Nie dość, że dostajemy tutaj niesamowicie wciagającą i spójną historię, to zostajemy wciągnięci w kolejną część. Nawiązanie do drugiej książki z serii, a raczej trylogii jest ciekawym zabiegiem. Już nie mogę doczekać się co autor przygotował do nas w "Sforze".

Mocne i jeszcze raz mocne.Juz sama okładka była przerażająca no i fabuła okazała się równie przerażająca. To moje pierwsze spotkanie z tym pisarzem i już się cieszę na następne, Zaraz zaczynam "sforę " wracając do "Piętna " książka jest naprawdę wciągająca. Wiem że wszyscy będą pisać o komisarzu Brudnym i Juli Zawadzkiej i oczywiście ja też im kibicowałam i trzymałam kciuki ,zwłaszcza za Julię która okazała się być bardzo dzielną Ale największą sympatią obdarzyłam inspektora Czarneckiego ,który wykazywał się ogromnym doświadczeniem i rozsądkiem, życzyłabym sobie i wszystkim żeby takich ludzi w policji było jak najwięcej. Książkę polecam wszystkim którzy lubią naprawdę mocne wrażenia. Jest świetna

Nie umiałam rozdzielić serii na poszczególne posty. Dla mnie to nienaruszalna jedność. Mam nadzieję, że Autor pokusi się o kolejną część, dając trochę "dużo" zadowolenia w życiu prywatnym Igorowi i Julii. Nie jestem tylko pewna czy chcę kolejną odsłonę traumatycznego dzieciństwa detektywa w toksycznym i złym środowisku w jakim przyszło mu żyć w pierwszych latach. Ale do brzegu. Jestem wstrząśnięta i przerażona po przeczytaniu trylogii. Ludzka złość, wyrachowanie, brak skrupułów i uczuć jest niewyobrażalna. A wszystko uderza w dzieci. W dobro najczystsze i jedyne. Warsztat pisarski Pana Piotrowskiego bardzo mi odpowiada. Płynność zdarzeń, napięcie, dobór słów. Jestem bardzo na tak.

"Piętno" nie ukrywam zmęczyło mnie. Ale uważam, że dlatego, że zaczęłam je w nieodpowiednim czasie kiedy miałam za duzo na głowie. Jednak musze oddac honor bo o 1 w nocy kiedy zostało mi ostatnie 100 stron siedziałam jak na szpilkach. Autor utrzymał napięcie, stworzył wspaniałe sylwetki. Nic tutaj nie było oczywiste. Genialnie tez potrafił przenieść w miejsca, o których nie mam pojęcia. Tak plastyczne pióro ma ten pisarz. Książka jest do bólu realistyczna i tym autor mnie kupił. Cała seria jest zdecydowanie najlepszą jaką w tym roku czytałam

Porywająca, wciągająca, trzymająca w napięciu. To tylko niektóre z cech tej książki, która sprawia, że nie liczy się zmieniające światło za oknem. Jest to powieść kryminalna i to nie byle jaka, bo z ciekawym wątkiem, rozgrywająca się w moim rodzinnym mieście czyli Zielonej Górze, co jeszcze bardziej przyciąga do tej lektury. A historia, która się w niej toczy, na pewno każdego zaskoczy i sprawi, że jak ja nie będziecie mogli oderwać się od niej już po pierwszych stronach. Nie mogę się doczekać kolejnej części!

Rewelacja książka. Mimo, że od połowy książki uważny czytelnik zorientuje się kto jest zabójcą,to i tak trzyma w napięciu. Ogromny plus dla autora za realne miejsca zawarte w powieści. Dzięki temu czytelnik wczuwa się w książkę jeszcze bardziej. Zostałam ogromną fanką twórczości pana Piotrowskiego i już czytam następne części.

Świetna książka, Świetna trylogia. Super poprowadzony wątek kryminalny wplątany w historię głównego bohatera, Igora, którego poznajemy bliżej dzięki właśnie kolejnym zabójstwom. Piętno to pierwsza część, wciągnęła mnie całkowicie, z przyjemnością się czytało.

Od Piętna rozpoczęłam swoją przygodę z P. Piotrowskim. To był strzał w 10! Igora Brudnego pokochałam całym swoim kryminalnym serduchem, na kolejne tomy czekałam z niecierpliwością. Dla mnie to była najlepsza książka przeczytana w 2020r.

Dawno nie czytałam tak fantastycznego kryminału. Obłedna, dusząca, trzymająca za skręcony żołądek, czyta się cały czas na wdechu. Rewelacja . Bohaterzy ze swoją ciężką przeszłością, a rozwiązanie zagadki wbija w fotel.