Nasze myślenie o zawodzie policjanta opiera się na serialach kryminalnych. Nieustraszeni panowie w dopasowanych mundurach, łapią przestepców i stoją na straży naszego bezpieczeństwa. W realnym świecie spotykamy policję przy okazji wyrywkowych kontroli drogowych, które najczęściej nas stresują. Ale jak wygląda prawdziwa praca w policji? Oto byśmy mogli zajrzeć za kulisy zawodu zadbał autor "Psa" czyli Jakub Gończyk. Przedstawił różne sytuacje, anegdoty z policyjnego podwórka w formie krótkich notatek. I z tych zapisków wyłania się obraz człowieka trochę zdegustowanego, trochę złego, ale poświęcajacego się pracy. Raczej nie będzie tu fajerweków rodem z CSI, a szara i brudna rzeczywistość. Z jednej strony jestem przygnębiona tym co przeczytałam. Korupcja, niedofinansowanie, błędne zarządzanie, papierologia, wyrabianie norm ponad wszystko - to nie napawa optymizmem. Ale z drugiej strony pokazuje, ile jest warte powołanie do służby. Świat policji nie jest czarno - biały, a mieni się różnymi odcieniami. Całą książkę czyta się lekko, autor wprawnie opowiada, powiedziałbym nawet, że w gawędziarskim stylu. Jest to dobra pozycja dla osób interesujących się pracą policjii, ale również dla laików takich jak ja. Możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego, przyjrzeć się bliżej procedurom i poszerzyć swoje horyzonty.

To nie jest miła książka napisana literackim językiem. Język bywa wulgarny, ale praca policjanta prewencji bywa tak trudna i frustrująca, że jakoś to nie razi. Autor jest policjantem od ośmiu lat, niesie pomoc ludziom w różnych sytuacjach, często ryzykując własnym zdrowiem a nawet życiem, gdy interweniuje np. w ustawce kiboli. Niesamowicie trudna to praca, wymaga stalowych nerwów i nieraz siły fizycznej. W podziękowaniu słyszą, że są psami, a od przełożonych też raczej trudno o dobre słowo. Jeśli wspomnieć jeszcze o tym jak są wynagradzani za tę niewdzięczną pracę to obraz nie jest kolorowy. Autor opisuje ciekawe przypadki z pracy swojej i kolegów, wspomina o niekompetentnych przełożonych, o bzdurnych wezwaniach, o donosach, o niebezpieczeństwach, ale z całej tej książki wynika, że ta praca nadal go fascynuje, że daje mu satysfakcję niesienie pomocy, nie oczekuje w zamian wdzięczności. Oby więcej takich policjantów, oby ich biurokracja nie wyniszczyła. Przeczytajcie jeśli chcecie zobaczyć jak wygląda praca policji widziana oczami funkcjonariusza, może bardziej docenicie to co robią.

"Wiem, że uważacie nas za półgłówków, że opowiadacie sobie dowcipy o nas, że szydzicie z nas i że nas nienawidzicie. Wiem też, że się nas boicie. (...) Nie wiem, czy po lekturze tej książki coś się zmieni. Nie wiem nawet, czy mi na tym zależy, bo ja i tak kocham tę robotę. Ale chcę, żebyście wiedzieli, co myślę i czuję. Ja. Policjant. Pies" To ten opis zachęcił mnie do czytania. Przeczytałam. Znalazłam w niej wszystko z opisu. Plus podwójne standardy, absurdy prowadzonych statystyk i głupie pomysły oficjeli, teksty autora typu "przycisnąłem go mocniej niż było można", "ciekawe czy gdyby wtedy zszedł to miałbym nieprzyjemności"(!), teksty że inni mają gorzej więc nie narzekajcie. Ale też codzienną, bardzo żmudną i często okropną pracę policji. I mam mieszane uczucia. Taka książka jest bardzo potrzebna. Jak każda naświetlająca pracę służb i bardzo dobrze, że lekarze, pielęgniarki i policjanci postanowili pisać. Tylko nie wiem, czy w taki sposób.

Książka pisana jest przez policjanta który służy już w tej formacji 8 lat i pracuje w dziale prewencji. Książka pisana jest fajnym i prostym językiem, możemy zagłębić się w poszczególne interwencje (niektóre absurdalne, niektóre straszne ale występują także zabawne momenty). Możemy tak na prawdę poznać prace takiego policjanta, i zobaczyć jak to wygląda naprawdę. Ciągły stres, brak szacunku, i ogromna odpowiedzialność... przerażający jest fakt, iż tak na prawdę z pozoru zwykła interwencja nieraz kończyła się tragedią. Czytałam kilka książek właśnie z taką tematyką i nie przypominam sobie tak dobrej książki jak ta. Z całego serca polecam. Książkę czyta się dość szybko i przyjemnie ponieważ podzielona jest ona na krótkie felietony. Na końcu także występuje słowniczek jeśli ktoś nie rozumiałby niektórych skrótów oraz slangu typowo policyjnego.

📚Zwięźle, krótko, rzeczowo, dodatkowo z elementami slangu policyjnego. Autor „opowiada nam” historię z policyjnej służby, o papierologii, braku szacunku do ludzi, wynagrodzeniach i jego braku. To wszystko pozwoli nam bardziej poznać pracę policjantów. Pokaże zupełnie inny obraz, nie taki kolorowy i przyjemny jak może nam się wydawać. 📚 wszyscy z nas wiedzą jaką opinię ma nasza Polska policja, nie ma co się oszukiwać... od dawna krążą dowcipy i wyzwiska w ich kierunku. Wiadomo także, że jeśli tylko coś się dzieje o pomoc prosimy policję, wtedy jak gdyby nigdy nic przypominamy sobie o organach ścigania 🤔 📚”nie wiem, czy po lekturze tej książki coś się zmieni. Nie wiem nawet, czy mi na tym zależy, bo ja i tak kocham tę robotę. Ale chcę, żebyście wiedzieli, co myślę i czuję. Ja. Policjant. Pies”

Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę z gatunku literatury faktu i o ile książka "Agonia" zmęczyła mnie bardzo stylem pisania, tak książka "Pies" napisana jest w bardzo przystępny sposób. Dystans z jakim autor podchodzi do tego co pisze i poczucie humoru bardzo przekonują czytelnika. Nasz autor pisze pod pseudonimem gdyż jest czynnym zawodowo policjantem i chce nam pokazać jak ten zawód wygląda od tak zwanej kuchni. Pan Jakub pokazuje nam pracę policjanta w różnych sytuacjach swojej służby, od zwykłego upominania poprzez bijatyki, kiboli aż na trupach kończąc. Chcecie się dowiedzieć jak wygląda praca w policji? Tak bez wybielania? Koniecznie sięgnijcie po tą książkę!! Zapraszam na Instagram www.instagram.com/ksiazkowa_nutka oraz na @Ksiazkowa_nutka na Facebooku

Przyznam się szczerze, że na tę książkę czekałam bardzo. Przede wszystkim ze względu na autora Jakuba Gończyka, który był funkcjonariuszem prewencji i ma bardzo wiele doświadczeń wynikających z przestępczością, ale to jest oczywiste. Ta książka jest niesamowicie wciągająca. Czyta się ją praktycznie jednym tchem. Warto zwrócić uwagę, że napisana jest niezwykle dynamicznym językiem, który sprawia, że naprawdę czytelnik nie może się przy niej nudzić. Na pewno każdy z Was zakocha się w tej książce. Zdecydowanie polecam, bo naprawdę warto. Dla mnie rewelacja. Polecam.

Opowieści są bardzo wciągające i napisane w bardzo przystępny sposób. Przyznam, że od dawna myślę nad wstąpieniem w szeregi niebieskich, ale najpierw chciałam zrobić porządny wywiad, czy aby na pewno się do tego nadam. Ta książka bardzo mi pomogła i uświadomila parę rzeczy. Polecam każdemu, niezależnie od wieku, płci, zainteresowań, zawodu czy poglądów.

Czytając tą książkę miałam wiele przemyśleń i nie powiem bo po przeczytaniu tej książki zrozumiałam jak ciężka jest praca policjanta i zrezygnowałam całkowicie z jakichkolwiek liceum albo szkół bo zrozumiałam, że to dla mnie zbyt ciężkie. Fajnie było się poczuć przez chwilę w roli policjanta.

Zwiezla reportazowa forma , ostry adekwatny jezyk, bluskotliwe teksty, swietny sarkazm. Do przeczytania jednym tchem. Z ewentualnym uczuciem niedosytu powodujacym meczenie autora o nastepne opowiesci. Przeczytane jednym haustem, polecam.

Świetna książka, kupiłem po przeczytaniu kilku opinii w internecie i nie żałuję. Przedstawione sytuacje z drugiej strony dają nam obraz tego jak w rzeczywistości wygląda praca "niebieskich". Polecam!!!

Dobrze napisana książka. Według mnie obowiązkowa pozycja dla tych, którzy chcą związać swoją karierę zawodową i życie osobiste z Policją, a naoglądali się za dużo filmów Patryka Vegi. Gorąco POLECAM.

Książka świetna. W idealny sposób obrazuje sytuację w Policji oraz to z czym mają doczynienia funkcjonariusze tak znienawidzeni przez społeczeństwo. Polecam w 100% ! Czekam na następną książkę.

Świetnie napisana, czyta się jednym tchem, język wpadający w ucho :) Polecam gorąco , a najbardziej tym którzy uważają, że w Policji jest tak kolorowo. Super książka !

Bardzo ciekawa książka, fajnym językiem napisana, szybko się czyta i szkoda że więcej nie ma. Panie Jakubie prosimy pisać kolejne książki.

Polecam książkę, wiele ciekawych historii opartych na faktach. Czyta się szybko :)

Kolejne grafomańskie opowieści dla domatorów i houeswife.