Nie sądziłam, że powieść mnie tak łatwo wciągnie i zaciekawi. Dużo interesujących kulturowych wiadomości podanych jest w formie dialogów, jako "ploteczki". Mam wrażenie, że Bliski Wschód jest strasznie trudnym do zrozumienia obszarem dla obcokrajowca. Pasja widoczna w uczuciach i działaniach tych ludzi sprawia, że aż strach się tam pojawiać bez żadnego przygotowania. Szkoda, że postacie męskie były tak słabo zarysowane. Alim, niby takim bogatym władcą, można manipulować, ile wlezie, zaś o Nadirze wiem tylko tyle, że lubi "samochody marki Ferrari". Druga połowa książki mogła trochę mniej epatować erotyzmem. Nie sądzę, żeby każda impreza w Kuwejcie kończyła się orgią, choć na żadnej nie byłam, więc mogę się mylić. Zakończenie, czyli rozwiązanie głównego problemu, znalazło się na jednej i ostatniej stronie - zdecydowanie zbyt gwałtownie i za szybko, dlatego nie do końca wierzę w taki happy end. Poza tym Lara pojawiła się, kiedy rodzina już miała kryzys, nie można obwiniać jej o każde zło świata. Główna bohaterka jest straszną egoistką, narrator wyraźnie to pokazuje, ale jednocześnie nie ocenia. Niczego się nie uczy, nie dochodzi do żadnej cudownej przemiany (zajęć w gymie nie biorę pod uwagę, bo to bezsensowny wysiłek). Bardzo to... ludzkie. Nie sympatyzowałam z nią, może czasem cmokałam z przyganą, ale łatwo mówić, co by się zrobiło, nie będąc w rzeczywistości w identycznej sytuacji. ??? ? Po tym, jak Aśka wpada do sypialni Lary, tudzież Alego, nie pamiętam, zauważa swojego męża, na którym służąca Lary wykonuje masaż erotyczny. Czy nie tę samą kobietę jakiś czas wcześniej Aśka w furii napadła, a jej głową uderzała o ścianę i to wielokrotnie? Zakładając, że od zdarzenia minęło nawet parę godzin... auć.

Nie wiem czy już jestem zmęczona tą tematyką (to czwarta książka autorki którą przeczytałam jedna po drugiej) ale ta pozycja mnie nie porwała. Sam pomysł na książkę mi się podobał ale te opisy bogactwa jakim się bohaterka otaczała mnie zmęczyły, można było to opisać mniej obszernie i każdy i tak zrozumiałby przesłanie. Zapewne jest gdzieś tam jakaś Joanna która przeżywa podobny dramat ale musi z tym żyć (taka kultura) dlatego uważam, że historie te są niepotrzebnie upiększone pod czytelniczki, jak już przekazuje się realia życia na bliskim wschodzie to powinno się to robić od początku do końca ;-)

Czytałam wszystkie książki tej autorki ale ta zdecydowanie najmniej mnie poruszyła. Przyzwyczajona do konkretów w pozostałych książkach tej autorki tym razem męczyły mnie rozwlekłe opisy przepychu dubajskich hoteli czy centrów handlowych. Niepotrzebnie rozciągały w czasie całą całkiem niezłą fabułę. Tak naprawdę wszystko zaczyna się rozkręcać dopiero w połowie książki. Trochę mnie to wszystko zmęczyło.

Mam wszystkie części Laily. Bardzo polecam i oczywiście czekam na kolejne opowieści..