Ach, ile ja się naczekałam na tę książkę. Laila Shukri to jedna z tych pewnych autorek, takich, przy których wiem, że powieść będzie świetna. Ostatnimi czasy muszę być mocno cierpliwa- trafiam na takie książki, w których tak zwane "fajerwerki" pojawiają się po dość długim czasie. Uważam jednak, że nie ważne kiedy, ile trzeba czekać- ważne, że w ogóle są. Spotkało mnie duże zaskoczenie. Spodziewałam się, że "Perska zazdrość" będzie kontynuacją, powróci bohaterka "Perskiej miłości". Tak jednak nie było: Lidka, którą poznaliśmy wcześniej pojawiła się na chwilę, dowiedzieliśmy się, jak potoczyły się jej losy i tyle. Skupiono się na kim innym. Główną bohaterką "Perskiej zazdrości" jest Joanna. To szczęśliwa żona i matka dorastających dzieci. Ma wszystko, o czym kobieta może marzyć. Początkowo powieści nie czytało mi się dobrze: okropnie kłuł mnie w oczy przepych, w jakim żyła Joanna oraz to, jak się zachowywała. Potrafiła mówić tylko o tym, co sobie kupi, co jest modne i na topie. Zdradzę Wam, że wszystko się zmieni- główna bohaterka dostanie bardzo bolesną nauczkę od życia. Wiadomo, że w krajach Bliskiego Wschodu prawo i religia zezwalają na posiadanie więcej niż jednej żony. Czy to oznacza, że kobiety nie cierpią gdy mąż przyprowadza nową żonę i swój czas dzieli między obydwie? Historia Joanny pokazuje, że tak nie jest, a zdrada zawsze boli. Czy uda jej się podnieść, pozbierać i zawalczyć o rodzinę? Na pewno nie pomoże jej fakt, że dzieci w wieku nastoletnim przyciągają kłopoty. Powieść Laili Shukri pokazuje życie w Dubaju oraz państwach z nim graniczących. Dostaniemy też garstkę informacji o kulturze oraz religii islamskiej. Autorka w swojej książce podparła się wydarzeniami, które miały miejsce naprawdę na przykład zamachy w Kuwejcie, na plaży w Tunezji czy w Paryżu w listopadzie ubiegłego roku. Terroryzmowi oraz radykalistom, zabójstwom na tle religijnym mówi zdecydowane nie. Gdzieś na półce czeka na mnie jeszcze jedna powieść pani Shukri, a ja po cichu mam nadzieję, że już niedługo pojawi się coś nowego, co wyjdzie spod jej pióra.
16-03-2016 o godz 11:59 przez:
Bookendorfina Izabela Pycio
"...po osiągnięciu pewnego poziomu bogactwa wkracza się w szczególną przestrzeń, w której wszystko wokół funkcjonuje tylko po to, aby zapewnić przebywającej w niej elicie jak najwięcej komfortu i przyjemności."
Opisywana w powieści z emocjonalnym wydźwiękiem historia Joanny i jej rodziny jest idealnym pretekstem do szerszego spojrzenia na arabski świat, zagrożeń jakie czyhają na kobiety wywodzące się z odmiennych tradycji kulturowych i religijnych. Jest to udana próba wciągnięcia w dyskusję o prawach kobiet w muzułmańskich krajach, uświadamianiu konsekwencji mieszanych wyznaniowo małżeństw, a także perspektyw i wyzwań, z jakimi zmuszone są zmierzyć się ich dzieci. Barwny i przemyślany styl pisania, intrygująca fabuła, ciekawe postaci, dynamiczna akcja i zawarte istotne przekazy społeczne, wszystko to sprawia, że z przyjemnością oddajemy się lekturze.
Autorka z niezwykłą drobiazgowością, pełną znajomością i zrozumieniem tematu, pokazuje nam muzułmańskie i chrześcijańskie różnice mentalne oraz bezpośrednio powiązane z nimi prawdopodobne następstwa, jak niezrozumienie, niedomówienie, narastające uczucie izolacji, osamotnienia, zachwianie rozwoju życia małżeńskiego i rodzinnego. Natychmiast nasuwają się pytania, czy mieszane kulturowo pary nie są w pewien sposób skazane na porażkę, nieuniknione oddalanie się partnerów od siebie? Czyż po chwilowej wielobarwnej fascynacji na powierzchnię nie przebijają się coraz bardziej pastelowe kolory, a codzienność traci swój urok? A może właśnie ta odmienność nie ma aż takiego znaczenia a liczą się przede wszystkim silne i intensywne uczucia przynależące do człowieka niezależnie od źródeł jego pochodzenia i przywiązania do tradycji?
Czytając książkę zostajemy wciągnięci w interesującą fabułę, ciekawy przebieg zdarzeń, który stopniowo przyjmuje coraz bardziej dramatyczny charakter. Początkowo z niedowierzaniem i zdziwieniem obserwujemy wypełniony wszechobecnym przepychem styl życia głównych postaci powieści, jednocześnie przyglądamy się umykaniu i zamieraniu wartości rodzinnych. Następnie akcja bardzo mocno przyspiesza, pojawiają się coraz to nowe intrygujące wątki, zmienia się nastawienie bohaterów do otaczającej ich rzeczywistości. Joanna i Alem są małżeństwem z ponad dwudziestoletnim stażem, ona była stewardessa, obecnie tylko w teorii zajmująca się domem, skupiona głównie na zakupach i plotkach, zaś on bogaty kuwejcki biznesmen przeżywający kryzys wieku średniego. Wydaje się, że uczucia, które ich wcześniej łączyły wypaliły się już, para przechodzi kryzys we wzajemnych relacjach.
Także w życiu ich nastoletnich dzieci nie dzieje się dobrze, najstarszy Nadir ma problemy w szkole i dość roszczeniową postawę odnośnie dóbr materialnych. Sara czuje się niezrozumiana przez ojca, brakuje jej ciepłego kontaktu z matką, podczas gdy ona wyraźnie skłania się w kierunku europejskiego stylu życia, jej młodsza siostra Fatma ulega wpływom propagandy i utopijnym wizjom idealnego świata głoszonym przez Państwo Islamskie. Do końca nie jesteśmy w stanie zrozumieć dlaczego Joanna w tak małym stopniu zaangażowana jest w problemy dzieci, nie interesuje się ich sprawami, podświadomie oddala od siebie wszelkie troski i zmartwienia, a pocieszenie znajduje w alkoholu i złudnym świecie wyjątkowości, elitarności, luksusu i bogactwa. Dopiero silny i niespodziewany wstrząs w udanym i niemal doskonałym życiu sprawia, że kobieta powoli przebudza się z wieloletniego letargu ociężałej nudy, zaczyna walczyć o siebie i rodzinę, ale czy nie jest już za późno? Dlaczego tak trudno wydostać się z pułapek niemal bajkowego świata i wkroczyć do realnej rzeczywistości? Czy Joanna zdoła zapobiec grożącym jej najbliższym i jej samej tragediom i niebezpieczeństwom?
Bardzo spodobało mi się to szczegółowe a jednocześnie interesujące przedstawienie świata arabskich kobiet. Autorka wspomina o zmianach, które przyczyniły się do zdobycia wielu praw przez kobiety, w tym wyborczych, uzyskania paszportu bez zgody mężczyzny, samodzielnych decyzji w zakresie ubioru pań działających w polityce. Przybliża nam arabskie zakazy i paradoksy, przykładowo sprzedaż bielizny damskiej przez mężczyzn, brak pozwolenia na prowadzenie samochodu przez kobiety czy na ich pracę w handlu. Daje czytelnikowi poszerzony zarys wielożeństwa, haremów, małżeństw na przychodne, skazywania kobiet na śmierć za cudzołóstwo, traktowania ich jako bezwartościowych jeśli nie rodzą synów. Porusza zagadnienie prześladowania działaczek walczących przeciwko surowemu prawu sankcjonującemu funkcję męskiego opiekuna, który wyrokuje we wszystkich sprawach dotyczących podległej mu kobiety, jak prawa do nauki, pracy, podróżowania i zamążpójścia.
29-03-2016 o godz 14:51 przez:
Bernardeta Łagodzic-Mielnik
W sercu które kocha zawsze mieszka zazdrość. Niekiedy spoczywa ona na dnie i nie ujawnia się przez długie lata. O jej istnieniu i odczuwaniu możemy dowiedzieć się przypadkiem, gdy obiekt naszych uczuć da nam do niej powody. Zwykle zazdrość nie wychodzi związkowi na dobre, prowadzi do kłótni, awantur i innych negatywnych skutków. Zdarza się jednak, że mimo niej para znów staje się szczęśliwym stadłem.
W tym tekście przybliżę Wam opinię o książce, której główna bohaterka ma naprawdę spore powody do zazdrości. Joanna jest Polką, która pracowała na pokładzie samolotu jako stewardessa. W pracy poznała swojego przyszłego męża pochodzącego z Kuwejtu. Ali bogaty biznesmen do szaleństwa zakochał się w urodziwej blondynce. Po ślubie para zamieszkała w luksusowej willi. Owocem miłości była trójka dzieci. Minęło prawie dwadzieścia lat wspólnego życia. Joanna zatraciła się w dobrobycie, zbyt mocno zakochała w zakupach, zaczęła stawiać wciąż nowe żądania finansowe, a zaniedbała dzieci. W jej życiu zbyt często pojawiały się drinki i alkohol. Alemu ta sytuacja znudziła się i przestała podobać, a kroplę goryczy dodały kłócące się nastoletnie dzieci. Mając dość poszukał sobie nowego obiektu pożądania w postaci kolejnej kobiety. To dla Polki stało się szokiem i traumą, trzęsieniem ziemi i rozpadem dotychczasowego świata, który w jednej chwili legł w gruzach...
"Perska zazdrość" to kolejna powieść posługującej się pseudonimem Polki, która podróżuje i mieszka w krajach arabskich. Jak nikt więc zna je od podszewki i swoje obserwacje opisuje z detalami w książkach. "Perska zazdrość" jest kontynuacją "Perskiej miłości", której recenzję znajdziecie na moim blogu http://cudownyswiatksiazek3.blogspot.com/2014/12/laila-shukri-perska-miosc.html
Opisana historia pięknej Polki daje nam okazję podejrzenia luksusowego oblicza świata arabskiego. Mąż Asi Ali jest niezwykle bogaty. Stać go na wszelkie luksusy - piękne domy, drogie samochody, dzieła sztuki, ekskluzywne podróżne, wykwitną biżuterię. Prowadzi interesy z kontrahentami z całego świata i to w dużej mierze sprawia, że nie jest zbyt konserwatywnym wyznawcą islamu. Pozwala żonie na sporą swobodę - picie zakazanego alkoholu, kosztowne zakupy, nie ogranicza jej wolności i nie zmusza do zmiany wyznania. W stosunku do dzieci już jest bardziej wymagający. Pokazane w książce miejsca jak Kuwejt czy szczegółowo opisany Dubaj jawią się jako raje na ziemi. Tu nie istnieje słowo niemożliwe. Tu wszystko za odpowiednią sumę pieniędzy może stać się z marzenia czymś realnym. Inaczej i mniej europejsko jest w Arabii Saudyjskiej. Tam zdecydowanie więcej rzeczy jest haram! (zabronionych i niedozwolonych), a kobietom narzuca się potężne ograniczenia i zamyka je do złotych, ale zawsze klatek. Laila Shukri nie tylko pokazuje nam specyfikę arabskiego świata, ale i odmienność kultur oraz ludzkiej mentalności. Opisując małżeńskie relacje między Polką a Arabem podkreśla jak bardzo wiele wysiłku wymaga zbudowanie mieszanego małżeństwa, które musi pokonać o wiele trudniejszą drogę do szczęścia. Coś, co dla nas jest niewyobrażalnym skandalem dla wyznawcy islamu może być bowiem oczywistością. Ta lektura niezwykle mocno mnie wciągnęła i zainteresowała. Pasjonowały mnie zarówno losy bohaterów ale i wycieczka do arabskiego świata pełnego osobliwości, który wręcz kapie luksusem i zbytkiem. Czytając nie sposób oprzeć się urokowi Dubaju, który wydaje się być z Europy krainą z baśni tysiąca i jednej nocy w wersji współczesnej, edenem krezusów i eldoradem dla snobów. Perypetie głównej bohaterki są interesująco nakreślone, trzymają w niezwykłym napięciu, ale i podkreślają, że pewne rodzinne problemy są takie same na całym świecie bez względu na długość czy szerokość geograficzną. To doskonała lektura dla interesujących się Orientem, bogactwem kultur i dla tych, którzy lubią pełne emocji książki obyczajowe. Powieść pełna tajemnic arabskiej rzeczywistości, która na długo zapada w pamięć spełni oczekiwania nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Z serca polecam.
Głowna bohaterka, Asia, to osoba raczej nie należąca do grona tych, z którymi chcielibyśmy się zaprzyjaźnić. Zaślepiona pieniędzmi, lekceważąca rodzinę, dumna, egoistyczna i mająca coraz większy problem z alkoholem. Małżeństwo z Alem okazało się dla niej czymś więcej, niż wysoką wygraną w totolotku. Ma pełne konto, piękny dom i dzieci, na które niestety nie zwraca zbytniej uwagi. Jednak wraz z poślubieniem bogatego kuwejtczyka przyjęła do swojego serca także jego kulturę, a ta, jak się okazuje, miewa swoje mroczne strony i bywa niewygodna. Asia nie pomyślała przecież o tym, że jej wieczne niezadowolenie może skłonić kochającego męża do podjęcia drastycznej w skutkach decyzji – do poślubienia drugiej kobiety. Nowa i szokująca sytuacja odciska piętno nie tylko na głównej bohaterce, ale i dzieciach, które na wskutek dorastania u boku dwóch kultur także miewają sporne, pełne dylematów dni. Czy malująca się w ciemnych barwach przyszłość w końcu nabierze kolorów? Czy z całej tej tragedii wyniknie coś dobrego?
Akcja powieści rozgrywana jest w malowniczym, grzeszącym przepychem i nowoczesnością Dubaju, rodzinnym dla Alego Kuwejcie oraz w Londynie, do którego Joanna z rodziną udają się na wakacje. Miejsc tutaj wiele, podobnie jak i drugoplanowych bohaterów, a że fabuła wydaje się spójna, taka różnorodność działa wyłącznie na jej korzyść. Czytelnik, wkraczając w progi małżeństwa złożonego z dwóch całkiem odmiennych kultur, ma okazję przyjrzeć się zagmatwanej sytuacji, w której trudno z czasem dopatrzyć się satysfakcjonującego wyjścia. Dzieci mające skrajnie różne poglądy, rywalizujące ze sobą kobiety z pośród których jedna nigdy nie wyobrażała sobie tego, że będzie musiała dzielić się mężem stojąc na przegranej pozycji. Problemy nie mają końca, podobnie jak i sprzeczności, których na każdym kroku pełno. Tutaj każdy kolejny rozdział czyta się z autentycznym zainteresowaniem czując klimat orientu unoszący się w powietrzu.
Autorka książki, oprócz wiarygodnej kreacji bohaterów, popisała się niemałą wiedzą na temat świata arabskich żon, ich praw, obowiązków i zwyczajów. Za pomocą historii Joanny zabiera czytelnika w głąb odmiennej kultury, opowieści o haremach, ciekawostek o tańcu brzucha czy poligamii. To, co tak bardzo nam obce, zazwyczaj ogromnie zaciekawia. Stąd obok rzeki losów głównych bohaterów płynie przyciągający uwagę temat poboczny, który, co nieczęsto spotykane, rozpala apetyty na więcej.
Dla tych, którzy mieli okazję czytać „Perską miłość” mała informacja. W tej części pojawia się wzmianka o dalszych losach Lidki. W ramach wyjaśnienia od razu podam, że „Perska zazdrość” to książka mogąca z powodzeniem funkcjonować jako samodzielna powieść. Spokojnie po nią sięgajcie bez znajomości tej poprzedniej, chyba że chcecie mieć pełny i szczegółowy obraz całej sytuacji.
„Perska zazdrość” to pełna orientu, a zarazem nosząca ślady naszej kultury powieść dla kobiet. Nie mogło być inaczej, skoro bohaterką okazuje się Polka, pewna siebie, rozkapryszona i kochana przez bogatego araba kobieta. W tym przypadku scenariusz pisany jest zupełnie inaczej, niż w typowych powieściach o udręczonych żonach, a nieprzewidywalność i oryginalność to zaledwie dwa spośród wielu atutów tej książki. Polecam ją wielbicielkom wschodniej kultury, którym autorka ma naprawdę sporo do przekazania oraz czytelniczkom zastanawiającym się nad tym, jak smakuje zazdrość. Czy da się z nią żyć? Czy można ją pokonać? Zapraszam do lektury, bo warto poświęcić jej swój czas.
Czy jest ktoś komu się nie marzy życie jak z bajki? Luksusowe samochody, wille, zakupy w najdroższych butikach świata i apartamenty w Dubaju… Tak, tak musi wyglądać raj.
Joanna ma to wszystko, a nawet jeszcze więcej. Wyszła za mąż za nieziemsko bogatego biznesmena z Kuwejtu i wraz z obrączką zyskała dodatkowe przywileje, takie jak zawsze pełne konto. My widzimy ją jako kobietę koło 40-stki, z trójką dorastających dzieci. Widzimy kobietę zepsutą bogactwem. Niecieszącą się z niczego, alkoholiczkę, uważającą, że wszystko jej się należy. Nieszanującą ludzi, nieinteresującą się dziećmi, liczącą się tylko i wyłącznie z bogactwem, prestiżem i kolejnymi zakupami. To przykry obraz. Polka, której po prostu się udało, zapomniała o tym kim jest.
Los bywa przewrotny także dla niej. Po tym jak wszyscy w domu mają jej zupełnie dosyć, okazuje się, że mąż mając dosyć bezustannych pretensji i humorów, wziął sobie drugą żonę. W krajach muzułmańskich nie jest to niczym szczególnym, ale dla Joanny i jej córki Sary, które bardziej jednak skłaniają się ku kulturze Europy jest to ogromny szok i upokorzenie. Nie ma nic gorszego dla kobiety niż bycie porównywaną do innej, a już tym bardziej przegrywania o względy swojego mężczyzny z całkiem obcą kobietą. Szczególnie, że nowa wybranka męża jest zwykła dubajską prostytutką i jest wiedźmą z piekła rodem.
Asia wpada w szał, dzieci nie wiedzą co się w ogóle dzieje, mąż zauważa, że to nic takiego, a wszyscy dookoła uważają to, za normalne. Sytuacja iście wyjątkowa.
Joannie zawalił się cały świat. Odcięta od finansów, z problemami małżeńskimi, ale także z dziećmi, nie potrafi sobie poradzić. Dopiero teraz zdaje sobie sprawę, ile miała i ile straciła, chcąc wciąż więcej i więcej. To równie dobrze może być portret wielu innych kobiet, nie tylko tych w związkach z muzułmaninami, ale także zachodnich małżeństw. Ile znamy takich przypadków, że woda sodowa uderza do głowy i nie widzi się niczego poza swoimi przyjemnościami. To smutne, ale prawdziwe. Wystarczy się rozejrzeć.
Ta opowieść nie jest przerysowana. Dla mnie brzmi jak prawdziwa, choć autorka mówi o niej jako o powieści, nie reportażu. Patrząc na poprzednie publikacji autorki od razu rzuca się w oczy jej niesamowity zmysł obserwacji. Widzi dużo więcej i wyciąga z tego wiele interesujących wniosków, co sprawia, że czytając naprawdę utożsamiasz się z tym co się dzieje i potrafisz sobie dokładnie wyobrazić jak to mogło wyglądać.
Więcej recenzji