Persiana. Przepisy inspirowane kuchnią Bliskiego Wschodu (okładka twarda)

Wyjatkowa ksiazka, piekne fotografie i ciekawe przepisy!

Persiana zrobiła furorę na całym świecie i jak się okazuje, wszyscy którzy się nią zachwycili mieli rację.

Ta książka zwróciła moją uwagę w empiku niesamowicie piękną, wyróżniającą się okładką. Generalnie lubię kupować książki z przepisami, bo lubię eksperymentować z jedzeniem. W tym przypadku okazało się, że jej środek jest jeszcze piękniejszy. Fantastyczne wydanie to nie tylko jej plus. Przepisy to tak naprawdę dania, które robimy na co dzień, ale z małymi zmianami, a nawet urozmaiceniami, które dodają im jeszcze lepszego smaku. Są to dania proste, więc bez obaw - nawet średnie kucharki sobie z nimi poradzą. Czasem mam problem ze znalezieniem produktów w sklepach, ale zawsze można je zamówić przez internet, gdzie ceny są bardziej okazyjne. Piękna, wartościowa książka. Polecam gorąco.

Przepięknie wydana książka, cudowna okładka i cudowne ilustracje. Przepisy bardzo czytelne. Doskonałe sałatki!

Persiana to nie tylko ślicznie wydana książka kucharska, która swoją stroną tytułową nas wręcz kusi, zachęca już przed samym kupnem do zajrzenia do środka, jeśli taka mamy możliwość i w ten okazuje się, że również środek jest jeszcze piękniejszą częścią tej pozycji, która nie pozwala nam się oderwać od niej. Dzięki tak dobrze zaprojektowanej szacie graficznej, w którą wchodzą opisy, zdjęcia czy nawet samo rozmieszczenie tego wszystkiego. Zabierając się za czytanie odkrywamy bardzo ciekawe, zróżnicowane, przepisy, zajmujące mało czasu i będące zmodyfikowaną wersja tradycyjnych potraw czy te również bardziej czasochłonne, zatracając się w nich z wielką przyjemnością. Niestety samozaparcie i trochę cierpliwości się przyda, ponieważ kuchnia wschodnia słynie z jagnięciny, którą w Polsce niekiedy trudno dostać w dobrej jakości, lecz mimo tego da się znaleźć je. Prócz tego oczywiście znajdziemy tutaj przepisy z takim mięsem jak drób. A także przepisy na desery czy nawet sałatki, które swoją drogą są bardzo przepyszne! Nigdy się nie spotkałam z tak dobrze przygotowaną książką kucharska, która z łatwością wprowadziła mnie we wschodnią kuchnię, która mi się coraz bardziej podoba, a co najważniejsze wszystko, co tylko odnajdę w tej pozycji, ogromnie przypada mi do gustu. Dlatego i ja sama wam ją ogromnie polecam i zachęcam do podzielenia się swoja opinia w komentarzach!

Genialna książka! Jedna z niewielu książek kulinarnych, gdzie w zasadzie nie ma przepisu, którego nie chciałabym wypróbować. Wszystkie są kolorowe, aromatyczne, wspaniałe! Do tego książka ślicznie wydawana. Gorąco polecam!

Bardzo ladnie wydana. Ciekawe teksty, super połączenia smakowe w niezbyt skomplikowanych przepisach.

Od samego przeglądania kręci się w głowie :) przepisy napewno warte wypróbowania, zdecydowanie POLECAM

Recenzja pochodzi z bloga jelenka.pl UCZTA DLA OKA, DUCHA i BRZUCHA „Persiana” to absolutnie jedna z piękniejszych, jak nie najpiękniejsza kulinarna książka na moich półkach. Po prostu cudo. Gratka nie tylko dla smakoszów ale i dla kolekcjonerów ( tak czy siak również i dla mnie). Czy to po pobieżnym przeglądaniu czy przy dokładniejszym studiowaniu czuć, po prostu czuć, że ta książka jest dopieszczona w każdym calu. Przepisy, zdjęcia, opisy, okładka, wklejka, papier. Nic tylko podziwiać. I gotować, rzecz jasna. SAŁATKI I DESERY Sałatki i warzywa to bez wątpienia mój ulubiony dział w tej książce. I to nie tylko dlatego, że uwielbiam granaty. Choć muszę przyznać, że wiele receptur zawiera ten przepyszny owoc, również jako składnik główny. Wypróbowałam kilka przepisów. Smaki przygotowanych przeze mnie sałatek i warzyw na gorąco były wielopoziomowe i bardzo zaskakujące. O tym, że były pyszne chyba nie muszę już wspominać. Jak już wiecie uwielbiam wszelkiej maści desery, ciasta i ciasteczka (tak, jestem łasuchem). Tak więc musiałam przygotować kilka słodkich pyszności. Na Bliskim Wschodzie tuż po posiłku serwuje się czarną herbatę i coś diabelnie słodkiego ( jeśli ktoś jadł baklawę, wie o czym mowa). Przepisy na tradycyjne bliskowschodnie desery Sabrina Ghayour nieco zmodyfikowała i nadała im lekkości. Osobiście zakochałam się w ciasteczkach pistacjowo-cytrynowych i puddingu ryżowym czyli szir berendż. JAGNIĘCINA I KISZONA CYTRYNA W Polsce jagnięcina nie jest popularnym mięsem. Stąd też jest problem ze zdobyciem dobrej gatunkowo sztuki mięsa. Nie jest to niemożliwe oczywiście. Po prostu trzeba się postarać. Trochę chęci i wysiłku i już jest. W książce jest wiele przepisów, w których jagnięcina gra pierwsze skrzypce. Nie ma się co czarować jest to mięso tak charakterystyczne dla kuchni Bliskiego Wschodu, że nie mogłoby go zabraknąć i w „Persianie”. Oczywiście nie brak w tej książce również przepisów na ryby, owoce morza czy poczciwego kurczaka. Kiedyś czytałam o kiszonej cytrynie. Jednak jak szybko przeczytałam, tak szybko i o niej zapomniałam. Czytając i gotując z „Persiany” nie da się o niej zapomnieć. Gości w wielu przepisach, a w niektórych jest nawet składnikiem głównym. Twór jakim jest kiszona cytryna pewnie nie tylko dla mnie jest czymś egzotycznym. Mimo tego kiedyś ukiszę sobie kilka cytryn i na własnej skórze przekonam się o co chodzi i jak to smakuje. No i czy warto. CO NIE CO OD TECHNICZNEJ STRONY Nie wyobrażam sobie pisać o książce kucharskiej bez przetestowania choć kilku przepisów. W przypadku Persiany nie było to takie proste. Po wybraniu kilku przepisów zrobiłam listę zakupów, która zdawała się nie mieć końca. Do tego moje kulinarne plany musiałam mocno zrewidować, bo po prostu nie znalazłam kilku składników w sklepie. Nie rezygnuję jednak. Jeśli tylko gdzieś wypatrzę dane produkty na pewno się w nie zaopatrzę i spróbuję ugotować wybrane wcześniej potrawy jeszcze raz. Porwałam się trochę z motyką na słońce chcąc przygotować w krótkim czasie kilka nowych czasochłonnych i pracochłonnych dań (ambitna jestem, że hej). Prócz tych trudniejszych przepisów książka Sabriny Ghayour oferuje całe mnóstwo szybkich i prostych dań. Są nimi wszelkie przepisy na kasze i ryż różnej maści, czy też potrawy z grilla oraz warzywa. Persiana zawiera również przepisy na znany wszystkim humus oraz turecki kebab. PODSUMOWANIE Smakowa podróż, w którą zabrała mnie Sabrina Ghayour była po prostu fantastyczna. Kuchnia Bliskiego Wschodu to niezwykłe połączenia smakowe, które mogą wydawać się zaskakujące i wręcz niepasujące do siebie. Mimo to tworzą niepowtarzalne kompozycje, do których chce się wracać. Jeśli chcecie gotować dania bliskowschodnie trzeba przygotować się na cały wachlarz przypraw. „Persiana” nie jest też książką dla kucharskich laików. Sięgając po nią trzeba mieć już jako takie pojęcie o gotowaniu. Trzeba również lubić eksperymentowanie w kuchni oraz poznawanie nowych smaków. Ja lubię i do książki Sabriny Ghayour będę zaglądać i z niej korzystać nie raz nie dwa. Bo mój romans z kuchnią Bliskiego Wschodu trwa i nabiera rumieńców z każdą kolejną potrawą ( nie wspominam już nawet o deserach). „Persiana” to debiutancka książka Sabriny Ghayour z 2014 roku. W Polsce jako pierwsza opublikowana została druga książka autorki „Sirocco” ( w którą muszę się zaopatrzyć, bez dwóch zdań). „Persiana” w trzech słowach: pyszna, różnorodna, przepiękna

Kuchnia orientalna często nas odrzuca. Uważam, że są dwa główne powody, dlaczego tak się dzieje. Po pierwsze, lubimy to, co znamy, więc każdą, choć trochę egzotyczną potrawę traktujemy podejrzliwie. Powiedzmy, że przyzwyczailiśmy się do burgerów, takich prawdziwych, z rusztu. I nagle ktoś chce nam wpakować do tego burgera awokado czy ser pleśniowy. I nagle mówimy: „hola, hola, gdzie mnie tu z tą pleśnią?”. Po drugie, jak nas nawet najdzie chęć na kęs egzotyki, to zaraz sami siebie przekonujemy, że wyprawa po nietypowe składniki będzie przypominała podróż Froda do Mordoru, a my po drodze umrzemy z głodu. Jeśli chodzi o pierwszy powód, to po prostu musimy wyjść ze swojej strefy komfortu. Co do drugiego powodu – wystarczy sięgnąć po „Persianę”. Podtytuł książki Sabriny Ghayour jest zarazem jej najkrótszą recenzją, a brzmi on „Przepisy inspirowane kuchnią Bliskiego Wschodu”. Kluczowe jest słowo „inspirowane”. Celem autorki nie było drobiazgowo odtwarzanie perskich i bliskowschodnich receptur. Wolała stworzyć przepisy, których przygotowanie wymaga co najwyżej wycieczki do supermarketu (plus zdobycia nieco mniej popularnych przypraw). Każdy z ponad 100 przepisów poprzedzony jest krótkim wstępem. Czasem Sabrina zdradza skąd pomysł na konkretny przepis (np. często zostaje jej nadmiar marchewek, więc wymyśliła pieczone marchewki z miodowo-cytrynowym dressingiem), innym razem przybliża, czym jest dane danie (np. tabuleh to lewantyńska sałatka, z kolei Lewent to kraj na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego (to już mój dopisek, taki ze mnie edukator)). Czasami te krótkie akapity przypominają blogowe wpisy – Sabrina pisze, że unikała wypieków, dopóki słynny piekarz nie poradził jej, jak wyrabiać ciasto, a smak czarnego czosnku poznała na spotkaniu klub kolacyjnego. Nikt nie czyta książki kucharskiej od deski do deski, najczęściej kierujemy się zdjęciami. Te krótkie wstępy sprawiają, że mamy ochotę poznać wszystkie przepisy. W spisie treści znajdziemy następujące działy: meze i dania do podziału; chleb i zboża; zupy, potrawki i tadżiny; dania pieczona i z grilla; sałatki i warzywa; desery i łakocie. Jeśli szukacie przepisów na aromatycznie i sycące dania, będziecie zachwyceni. A ja oczywiście najbardziej zainteresowałem się działem ze słodkościami. Ale chyba mi się nie dziwicie, skoro znalazłem tam lody pistacjowe z miodem i wodą z kwiatu pomarańczy? Zaciekawił mnie też pudding ryżowy. Nie brzmi to szczególnie apatycznie, ale skórka limonki, pasta z wanilii, uprażone migdały i pistacje to obietnica czegoś znacznie ciekawszego niż zwyczajny pudding. Wolicie coś bardziej egzotycznego? Proszę bardzo – smażone szafranowe koronki z posypka koperkowo-pistacjową. Brzmi obłędnie. „Persiana” to idealny prezent dla kulinarnych sceptyków, którzy wychowali się na schabowych, a za szczyt egzotyki uznają cynamon w szarlotce. Już same zdjęcia w tej książce sprawią, że pocieknie im ślinka. A jak zobaczą, że przepisy są całkiem proste, a składniki dostępne, zaraz założą fartuch i zaczną pichcić.