Performens (okładka  miękka)

Czy miłość naprawdę ma wiele odcieni? A może raz utracona nigdy więcej do nas nie powróci? Na miłosne problem narzeka znaczna część książkowych bohaterów, którzy z podobnymi problemami radzą sobie na różne sposoby. Jak poradziła sobie Nadia, bohaterka książki Karoliny Wilczyńskiej? Główna bohaterka zrywając z obecnym życiem przenosi się na wieś w nadziei, że to pomoże spojrzeć jej inaczej na własne życie. W pogoni za niezrealizowanymi marzeniami zatraciła się w zgiełku wielkiego miasta i stała się jedną z wielu, zamiast samą sobą. Postanowiła to zmienić, w nadziei że nowe miejsce okaże się regenerujące. Nie spodziewała się jednak, że wieś to nie sielanka jaka widnieje na kartach powieści obyczajowych a miejsce społeczności, która nie łatwo akceptuje nowych mieszkańców. Nadia miała wielkie plany i zbyt naiwnie podeszła do własnego życia. Chciała dużo, ale wszystko pękło jak bańka mydlana. Nie przekonała mnie swoją osobą, nawet przy późniejszych wydarzeniach, kiedy już zrozumiała, że życie wcale nie jest takie zero-jedynkowe. Prosta postać bez większych przemyśleń i zagłębiania się w emocjach wydała mi się płaska i nieciekawa, podobnie jak jej życie, które wciąż ją rozczarowywało. Na szczęście przeciwieństwem Nadii okazali się wszyscy pozostali bohaterowie. Bardzo szybko w otoczeniu głównej bohaterki zaczęła pojawiać się bogata paleta osobowości - zwolenników i przeciwników nowo przybyłej do malowniczej posiadłości Rozstaje na skraju niewielkiej wsi. Każdy z bohaterów wniósł coś ze sobą do fabuły - pasję, marzenia, nadzieje - co stanowiło mocny kontrast ze słabą bohaterką, która nie wiedziała do samego końca czego oczekuje od życia. Autorka postarała się o to, by w powieści pojawiło się sporo bohaterów, ale nie każdy był postacią pozytywną. Karolina Wilczyńska rzucając swoją bohaterkę na pastwę bezwzględnej społeczności niewielkiej wsi idealnie oddała wierzenia i poglądy ludzi żyjących w ściśle zwartej grupie. Czytając miałam wrażenie, że jestem nie w fabule powieści a w realnym miejscu, gdzie ludzie pełni uprzedzeń wytykają palcami nowo przybyłego nie dając mu absolutnie żadnych szans na wkupienie się w ich łaski. To - moim zdaniem - najlepszy motyw powieści, wiarygodny i obrazowo przestawiony oraz budzący w czytelniku wiele emocji: od rozbawienia podejściem mieszkańców do złości na ich krótkowzroczność. Fabuła sama w sobie jest prosta i przewidywalna. Główna bohaterka zrywa z doczesnym życiem mieszczucha i przenosi się na wieś z nadzieją, że spędzi tam spokojne chwile. Los jednak wszystko komplikuje i sprawia, że Nadia nie ma ani chwili spokoju. Dziewczyna bezmyślnie wpada na własne życzenie w wielkie tarapaty i wywołuje nie małe zamieszanie w gronie niewielkiej społeczności. Zabrakło mi jednak w tym wszystkim głębszych emocji, dynamiki i chęci do działania - czasami wydarzenia stały w miejscu by od razu przejść do kolejnej sytuacji zapominając o płynnym przejściu i słowie wyjaśnienia. Podobny problem odbił się w relacji bohaterów, którzy zaprzyjaźniali się ze sobą w oka mgnieniu, ale sam proces nawiązywania znajomości autorka potraktowała po macoszemu i nie przedstawiła czytelnikowi jak to wszystko kiełkowało. Trochę szkoda, bo być może to dodałoby powieści uroku, wprowadziło emocje i rozwiało to poczucie sztuczności w przypadku niektórych wydarzeń. "Performens" to książka ciekawa, ale nie pozbawiona wad. Nawiązuje do ponadczasowych wartości poszukiwania sensu życia i odnajdywania samego siebie, ale zatraca przy tym wiarygodność poprzez brak głębszych emocji. Muszę jednak przyznać, że zakończenie historii ratuje ją w oczach czytelnika i kłóci się ze schematycznością widoczną przez znaczną część fabuły. Mnie ta powieść niekoniecznie do siebie przekonała, choć przeczytałam ją do ostatniej strony z ciekawości jak zakończy się przygoda głównej bohaterki. Nie odnalazłam wspólnego języka z Nadią, ale może z Wami będzie inaczej? Szukajcie, czytajcie i koniecznie podzielcie się opinią jak to było u Was!

Nadia chcąc uciec od obecnego życia, kupuje domek na wsi i wyprowadza się, porzucając swoje dotychczasowe życie. W nowym domu, na rozstajach dróg, liczy na spokój i samotność. Szybko okazuje się, że sąsiedzi, choć starają się być sympatyczni, podchodzą do niej z nieufnością i obawą. Nadia, szukając swojej nowej drogi, przypadkowo budzi wrogość mieszkańców do swojej osoby i jej pomysłów. Tylko nieliczni dobrze jej życzą i zawsze służą pomocą. Tam, gdzie miała odnaleźć spokój i szczęście, musi toczyć kolejną walkę o swoje życie i własne przekonania. Czy to oznacza, że kolejny raz przyjdzie jej uciekać? Bardzo ciężko jest mi ocenić tą książkę. Pod żadnym pozorem nie mogę skrytykować sposobu w jaki autorka pisze. Jej styl i język jest tak przyjemny i spokojny, że książkę czyta się niezwykle lekko. Problem miałam za to z fabułą i rozwojem wydarzeń w historii Nadii. Książka podzielona jest na cztery części i pomimo, że każda z nich mówi o głównej bohaterce i kolejnych etapach w jej życiu, to czułam się jakbym czytała o całkiem innej osobie. Część pierwsza pokazuje nam kobietę pewną siebie, niezależną i momentami bezduszną. Taką, która dąży do wyznaczonego celu, nie mając wyrzutów nawet, jeśli krzywdzi przy tym innych. W drugiej części, ta sama kobieta staje się zależna i zapatrzona w mężczyznę, który niczego nie wnosi do jej życia, a wręcz odbiera jej własną wolę. Stała się marionetką w obcych rękach, pozostając ślepą na rady przychylnych jej osób. Ostatnie dwie części to wahania nastrojów. Raz Nadia postanawia walczyć o swoje przekonania, po czym za chwilę zamyka się na cztery spusty udając, że nie istnieje. Kilka wątków jest tu jak dla mnie niewyjaśnionych, pojawiających się znikąd, bez żadnego sensu. Po odłożeniu książki zostałam z mnóstwem pytań, na których w żaden sposób nie znalazłam odpowiedzi. Momentami czułam się tak, jakby autorka miała pomysły na kilka różnych historii i w rezultacie spróbowała zrobić z tego jedną książkę. Niestety nie wyszło to najlepiej, bo w rezultacie doszłam do wniosku, że ja tej książki zwyczajnie nie rozumiem. W tym wypadku pozostaje mi zostawić Wam wolny wybór. Może Wy prędzej zrozumiecie sens historii Nadii.

"No to witam panią w imieniu wsi Zabycie. Niech się pani dobrze żyje w tych Rozstajach." Słowa słowami, a czyny już dużo gorsze... Nie od dziś wiadomo, że małe, zamknięte społeczności ciężko znoszą pojawienie się kogoś nowego w pobliżu. Powinieneś korzystać z usług lokalnych przedsiębiorców, dać zarobić! Musisz chodzić do kościoła i najlepiej siedzieć w pierwszej ławie, by wszyscy Cię widzieli! Nie wyróżniaj się! Mów jedynym głosem ze wszystkimi! Hmmm... Nadia "Od dawna wiedziała, że nie potrafi należeć do żadnej grupy. Nie chciała być jedną z wielu. Żyła na pograniczu i wszystko zawdzięczała tylko sobie. (...) Nie pasowała do społeczności ani w mieście, ani na wsi." Postanowiła jednak zmienić coś w swoimi życiu. Postawiła wszystko na jedną kartę i porzuciła miasto na rzecz spokojnego życia na wsi. Zamysł dobry, jednak jej temperament i innowacyjne pomysły sprawią, że to nie będzie spokojna egzystencja na łonie natury. Do tego kobieta przeprowadza pewną rewolucję narażając się tym większości mieszkańców. Muszę przyznać, że zupełnie nie spodziewałam się tego co dostałam. Nietypowy pomysł na fabułę. Nie jest to powieść oparta na wartkiej akcji, ale przede wszystkim na emocjach i odmiennym postrzeganiu świata. Jest to również opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, ale także wewnętrznie samego siebie. Nie zabrakło również wątku romantycznego, jest to jednak tylko dodatek do większej całości. Ja osobiście nie przepadam za tego typu filozoficznymi przemyśleniami. Mimo iż nie do końca przekonała mnie ta historia, nie ze wszystkim się zgadzam, to czasu jaki poświęciłam na lekturę nie spisuję na straty. Z pewnością to było ciekawe doświadczenie i pewien powiew świeżości wśród powieści obyczajowych, które czytałam. Myślę, że ta powieść przypadnie do gustu wszystkim artystycznym duszom

Pierwsze słowo, jakie przychodzi mi do głowy po przeczytaniu tej książki, to NIEOCZYWISTE. Nadia, zmęczona życiem w mieście kupuje dom na wsi. Początkowo staje się atrakcją miejscowej ludności. Część z nich chce jej się przypodobać, część trzyma ją na dystans. Nikt nie wie, co sprowadza ją do Zabycia. Miejscowe kobiety plotkują, mężczyźni służą pomocą. A Nadia w końcu czuje, że znalazła swoje miejsce na ziemi. Jej stałymi gośćmi stają się Antoś, opóźniony w rozwoju chłopiec, który ma talent do rysowania i Błażej - młody mężczyzna, będący zarówno dużym wsparciem, jak i najlepszym towarzyszem bohaterki. Między tą dwójką rodzi się więź, którą trudno opisać jednoznacznie. Kobieta coraz więcej dowiaduje się od niego, Antosia i wędrowców na temat Jędrzeja, poprzedniego mieszkańca domu na Rozstajach, w którym zamieszkała. Mężczyzna pozostawił po sobie mnóstwo mądrości, które Nadia zaczyna wcielać w życie. Z czasem jej obecność w Zabyciu staje się zagrożeniem dla mieszkańców. Krążące plotki i pomysły, które Nadia realizuje na swojej ziemi, rozpędzają lawinę emocji, które dotykają nie tylko kobietę, ale też całą społeczność. To nie jest oczywista książka. Jej treść to wachlarz uczuć i emocji. Historia Nadii pokazuje, jak łatwo jest innym oceniać drugiego człowieka, opierając się jedynie na plotkach, albo subiektywnych wrażeniach. To książka o marzeniach, z których rezygnujemy dla kogoś, dla czegoś. Ta książka, tak niepozorna, ale ciężko będzie o niej zapomnieć. Przeczytajcie ją koniecznie!

Nadia porzuca pracę, miasto i przeprowadza się na wieś, taką która jest równie urokliwa co pełna uprzedzeń. Postanawia spróbować czego zupełnie innego, trafia tam na życzliwych, chociaż i równie nieufnych mieszkańców. Jakie wyzwania na nią czekają? Czy Nadia odnajdzie w końcu swoje miejsce i szczęście? To już moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, ale wiem, że książka "Performens" była jej debiutem literackim, który moim zdaniem jest całkiem udany. Okadka książki jest naprawdę piękna i nie sposób od niej oderwać wzroku. Pani Karolina ma lekki i przyjemne pióro, co przekłada się na szybkość czytania jej książek, tą konkretną dosłownie pochłonęłam w około dwie godziny. Fabuła książki została ciekawie nakreślona, a bohaterowie, którzy zostali tutaj zaprezentowani sprawiają wrażenie bardzo realnych i jestem pewna, że wielu czytelników z powodzeniem odnajdzie w nich chociaż małą cząstkę siebie. Autorka na przykładzie bohaterów pokazuje życie takim jakim jest naprawdę, ze wszystkimi problemami i bolączkami włącznie, a towarzyszące głównym postacią skrajne emocje mocno udzielają się czytelnikowi podczas lektury. Historia Nadii to tak naprawdę opowieść o marzeniach, dążeniu do ich realizacji, choć nie zawsze to jest takie łatwe, odnajdywaniu swojego miejsca w życiu, walce z przeciwnościami losu oraz szczęściu i wielowymiarowej miłości. Ja naprawdę miło spędziłam czas z bohaterami "Performensu" i czekam na nowości od autorki. Moja ocena to 8/10.

"Performens" to debiut Karoliny Wilczyńskiej. To jedna z tych książek podczas czytania których przychodzi nam na myśl wiele refleksji odnośnie życia i nas samych. Nadia przeprowadza się z miasta na wieś. Drastycznie zmienia swoje życie. Czy mieszkańcy Zabycia zrozumieją jak ważną lekcje ma dla nich do przekazania? Nie ma tutaj typowej historii miłosnej, ale jest cała masa uczuć, które towarzyszą nam w codziennym życiu. Czas spędzony z Nadią, Błażejem, Antosiem i innymi jest lekcją nie tylko dla młodych ludzi, których wkraczają dopiero w dorosły świat, ale również dla tych którzy trochę już tego życia doświadczyli. To podróż podczas której odkryjecie siebie. Cała powieść opiera się na haśle: MARZENIA Towarzyszą nam cały czas, bo są nieodłączną częścią każdego człowieka. Zachłyśnijcie się tą historią, bo potrafi dać nadzieję, ale też pokazuje rzeczywistość. To co najbardziej cenię w książkach Karoliny Wilczyńskiej to właśnie ogromny realizm. W cudowny sposób potrafi pokazać zarówno niezwykłość ludzkiego życia jak i tą jego bolesną stronę. Mam nadzieję, że ta książka da Wam wiarę i siłę na realizację Waszych celów i nie zasłużycie sobie na miejsce na cmentarzu Nadii.

Hmmm. Do przemyślenia, zdecydowanie tak