Co to jest witamina E, czyli tokoferol?
Witaminą E nazywamy rozpuszczalny w tłuszczach związek organiczny - alfa-tokoferol. Istnieje więcej rodzajów tokoferoli i tokotrienoli, które różnią się nieznacznie strukturą i aktywnością – najbardziej aktywny i najważniejszy dla ludzkiego organizmu jest jednak a-tokoferol. Skąd wzięła się ich nazwa?
Kiedy na początku XX wieku uczony Hubert McLean Evans hodował szczury doświadczalne, okazało się, że pozornie zbilansowana sztuczna karma pozwala im żyć i rozwijać się, a nawet zachodzić w ciążę, jednak żywione nią szczurzyce nie rodziły potomstwa – płody obumierały. Płodność samców także była zmniejszona. Kiedy jednak wzbogacono karmę w świeże liście, kiełki i ekstrakty zbożowe, wszystko wróciło do normy. Później okazało się, że brakującym składnikiem był związek rozpuszczalny w tłuszczach pochodzący z liści i nasion. Jako że wracał szczurom płodność, nazwano go tokoferolem (z gr. tokos – potomstwo i phero – niosę).
Właściwości witaminy E
Ludzie także potrzebują witaminy E w swojej diecie. Choć nie wszystkie jej funkcje zostały dokładnie poznane, to wiemy, że wit. E pełni przede wszystkim rolę przeciwutleniacza (antyoksydantu), a dzięki temu, że rozpuszcza się w tłuszczach, może być wbudowywana w błony komórkowe oraz w lipoproteiny krwi i chronić je przed uszkodzeniem wolnymi rodnikami i utlenieniem. Dzięki temu mogą funkcjonować wszystkie tkanki, narządy i układy, w tym układ nerwowy, mięśniowy, krwionośny, pokarmowy i rozrodczy.
Witamina E jest ważna także dla zdrowia skóry i oczu. Jej rolę podkreśla to, że ludzki organizm wytwarza specjalne białko transportujące witaminę E z wątroby do lipoprotein we krwi, a mutacje w genie kodującym to białko prowadzą do choroby neurologicznej zwanej ataksją z niedoborem witaminy E.
Źródła witaminy E w diecie
Alfa-tokoferol występuje przede wszystkim w produktach pochodzenia roślinnego: warzywach, orzechach, nasionach i olejach roślinnych. Pamiętajmy, że tłuszcze roślinne zawierają przede wszystkim nienasycone kwasy tłuszczowe, które są bardzo podatne na utlenianie. Dlatego rośliny wytwarzają tokoferole – aby chronić te tłuszcze przed uszkodzeniem i utlenieniem (jełczeniem). Produkty zwierzęce zawierające witaminę E to przede wszystkim jaja i mleko. Jakie produkty spożywcze zawierają najwięcej witaminy E? Przykładem są:
- oliwki i nierafinowana oliwa,
- migdały,
- orzechy laskowe,
- zarodki pszenne,
- pestki dyni,
- nasiona słonecznika,
- oleje roślinne (np. rzepakowy, słonecznikowy, ryżowy).
Owoce i warzywa, szczególnie te liściaste, zawierają mniej witaminy E w przeliczeniu na 100 gramów, niż nasiona lub oleje, jednak jadamy ich więcej, więc także stanowią cenne źródło tokoferolu w diecie. Są to np.:
- natka pietruszki,
- sałata,
- szpinak,
- pomidory,
- jagody,
- papryka,
- kapusta.
Niedobór witaminy E
Niedobory wit. E zdarzają się bardzo rzadko u zdrowych, dobrze odżywiających się ludzi. Istnieje jednak choroba genetyczna, która prowadzi do niedoboru. Jest to mutacja w genie kodującym białko transportujące witaminę E (α-TTP), prowadząca do ataksji związanej z niedoborem witaminy E. Niedobór wit. E może też wystąpić przy wyjątkowo ubogiej diecie, przy zaburzeniach wchłaniania tłuszczu lub przy chorobach układu pokarmowego, które powodują gorsze przyswajanie składników odżywczych (np. choroby zapalne jelit, IBS, choroba Leśniowskiego-Crohna, celiakia itp.), stanach po resekcji jelit, a także przy długotrwałym stosowaniu środków na odchudzanie, które ograniczają wchłanianie tłuszczu. Jakie są objawy niedoboru witaminy E? Mogą to być:
- problemy z przewodzeniem nerwowym i mięśniowym (niezborność ruchów, kłopoty z mową, zaburzone odruchy),
- anemia (z powodu uszkodzeń oksydacyjnych błon komórkowych czerwonych krwinek),
- problemy z widzeniem (na skutek zaburzonej ochrony antyoksydacyjnej siatkówki oka),
- osłabienie odporności,
- wysuszenie i gorsza kondycja skóry.
Czy warto suplementować witaminę E?
W większości przypadków nie ma takiej potrzeby. Jeśli jednak dieta z różnych przyczyn nie pokrywa naszego zapotrzebowania na wit. E, można sięgnąć po suplementy. Są to najczęściej tabletki, kapsułki miękkie z olejem lub krople olejowe. A jakie jest dzienne zapotrzebowanie człowieka na witaminę E? W zależności od wieku, płci i innych czynników, wynosi ono od kilku do kilkunastu miligramów. Dla zdrowego, dorosłego człowieka przyjmuje się RWS (referencyjną wartość spożycia) wit. E na 15 mg (około 23 IU). Nie warto zażywać większych dawek (chyba, że lekarz wyraźnie to zaleci).
Witamina E jako dodatek do żywności
Tokoferole są także używane jako przeciwutleniacze przedłużające trwałość produktów spożywczych. Występują pod numerem E306 (mieszanina tokoferoli) i E306-309 (alfa-, gamma i delta-tokoferol). Często różne dodatki do żywności: konserwanty, przeciwutleniacze itp. są nazywane ironicznie „witaminami E”. W tym przypadku nie potrzeba ironii – ten konkretny dodatek do żywności jest naprawdę witaminą E!
Witamina E na skórę – kosmetyczny eliksir młodości
Dzięki swoim właściwościom antyoksydacyjnym, witamina E jest doskonałym dodatkiem do kosmetyków opóźniających starzenie, łagodzących podrażnienia skóry i stany zapalne. Wiele kremów, balsamów i mleczek do opalania zawiera witaminę E, aby łagodzić podrażnienia skóry powodowane przez promieniowanie ultrafioletowe. Specjalistyczne dermokosmetyki z witaminą E, które działają łagodząco i odmładzająco, powinny zawierać co najmniej 5% witaminy w postaci octanu tokoferylu (według nomenklatury INCI: Tocopheryl acetate). Octan tokoferylu to estrowa pochodna tokoferolu, która jest jednak trwalsza i bardziej odporna na utlenianie niż czysty tokoferol. Również włosy skorzystają z kosmetyków z witaminą E – staną się mniej podatne na uszkodzenia, bardziej błyszczące i gładkie. Odżywki, maski i serum do włosów z witaminą E to dobry sposób ochrony włosów latem, a w okresie dużego nasłonecznienia.
Więcej artykułów znajdziesz na Empik Pasje w dziale Zdrowie.
Zdjęcie okładkowe: źródło: shutterstock.com
Bibliografia
- Bjelakovic G, Nikolova D, Gluud LL, Simonetti RG, Gluud C. Mortality in Randomized Trials of Antioxidant Supplements for Primary and Secondary Prevention: Systematic Review and Meta-analysis. JAMA. 2007;297(8):842–857. doi:10.1001/jama.297.8.842
Komentarze (0)