Jamiroquai wpisywani są w nurt zespołów acidjazzowych, które łączą jazz z innymi gatunkami. „Travelling Without Moving” to prawdziwa muzyczna podróż. Po 25 latach będziemy mogli odbyć ją ponownie dzięki specjalnej reedycji kultowej płyty.
Kolorowe ptaki lat dziewięćdziesiątych
Końcówka XX wieku w muzyce popularnej była okresem poszukiwań. Przybywało wykonawców popowych, silne akcenty zaznaczała scena elektroniczna. Nie brakowało również eksperymentów, które z większym lub mniejszym powodzeniem łączyły znane muzyczne gatunki. Tak narodził się acid jazz, czyli próby mariażu rytmów jazzowych z muzyką disco, soulem czy hip-hopem. Jay Kay, Nick van Gelder, Toby Smith, Stuart Zender i Wallis Buchanan postanowili zmieszać jazz z funkiem. Tak w 1992 w Londynie roku narodził się zespół Jamiroquai, który szybko zaczął zyskiwać niemałą popularność. Już debiutancki album „Emergency on Planet Earth” z 1993 roku podbił brytyjskie listy przebojów i pokrył się platyną. Utwory zawarte na płycie wśród funkowych brzmień przemycały tematy ważne dla całego świata jak np. ochrona środowiska. Na fali popularności zespół wydał po roku druga płytę, czyli „The Return of the Space Cowboy”. Przez wielu krytyków określany jest najwybitniejszym muzycznym osiągnięciem Jamiroquai, w czym spora zasługa nowego perkusisty, którym po odejściu van Geldera został Derrick Mckenzie.
Jay Kay, szybkie samochody i funkowe nakrycia głowy
Sukces Jamiroquai wiąże się również z wyrazistą osobowością frontmana grupy, czyli Jaya Kaya. Lider zespołu nie tylko ma najwięcej do powiedzenia w kwestiach muzycznych, ale też jest prawdziwą twarzą Jamiroquai. Jay Kay to bez wątpienia człowiek, który oprócz dobrej muzyki ceni sobie przebywanie w świetle reflektorów. Jest niezwykle medialny, a dzięki skandalom obyczajowym stał się tylko jeszcze bardziej rozpoznawalny. Rozgłos przyniósł mu chociażby związek z popularną niemiecką modelką Heidi Klum.
Sporo mówiło się o Kayu także w związku z jego drugą pasją, czyli motoryzacją. Muzyk bywał często łapany na przekraczaniu dozwolonej prędkości w jednym ze swoich kilkunastu sportowych samochodów.
Na scenie i w teledyskach zawsze występował w charakterystycznych nakryciach głowy. Albo były to wysokie, funkowe kapelusze, albo wszelkiego typu wariacje na temat indiańskich kapeluszy. W 2019 roku podczas koncertu w Krakowie wokalista miał na sobie futurystyczny, podświetlany kask, który imitował nakrycie głowy rdzennych mieszkańców Ameryki. Swego czasu artysta wypromował również wizerunek tzw. Buffalo Mana, czyli postaci z rogami, którą możemy znaleźć chociażby na okładce płyty „Travelling Without Moving”. Grafika łączy zamiłowanie do nietypowych czapek z pasją do motoryzacji, ponieważ Buffalo Man umieszczony został w logotypie marki Ferrari.
Przejażdżka autem bez trzymanki
Do podróży samochodem można również porównać album „Travelling Without Moving” z 1996 roku, który okazał się największym komercyjnym sukcesem grupy. Kay chętnie obrał kierunek na bardziej popowe brzemienia, co nie spodobało się Stuartowi Zenderowi. Basista w 1998 roku opuścił zespół, a za powód podał właśnie zbytnią komercjalizację Jamiroquai. Niemniej dwa lata wcześniej był częścią grupy, która nagrała znakomity album, pełen różnorodnych brzmień oraz rytmów. Słuchanie „Travelling Without Moving” jest jak tytułowa podróż. Przemierzamy kolejne muzyczne krainy, od klasycznego funku przez reggae w utworze „Drifting Along”, po etniczne, aborygeńskie brzemienia w instrumentalnym „Didjital Vibrations”. Nie brakuje wolnych, refleksyjnych kawałków jak „Everyday” czy „Spend a Lifetime”, ale największą popularność zdobyły dwa pierwsze single, czyli „Virtual Insanity” oraz żywiołowe „Cosmic Girl”.
Teraz każdego z tych utworów będziemy mogli posłuchać na specjalnym, dwupłytowym wydaniu „Travelling Without Moving (25th Anniversary Edition)”. Wyjątkowe, żółte winyle zawierają najważniejsze dla Jamiroquai piosenki z oryginalnego albumu oraz utwór „Cosmic Girl” w remiksie francuskiego DJ-a i producenta - Dmitri From Paris.
Więcej muzyki od Jaya Kaya i Jamiroquai znajdziecie na empik.com oraz w aplikacji Empik Music.
Zdjęcie okładkowe: fotografia płyty, mat. wydawcy.
Komentarze (0)