Michał Witkowski powraca!

I to jako autor kryminału. Najnowsza książka autora „Lubiewa” będzie w sprzedaży już 9 listopada.

Bohater powieści – więcej niż alter ego autora – ucieka z betonowej Warszawy, by zaszyć się w nadmorskiej leśniczówce i napisać książkę kryminalną. Domek, pełen wartościowych staroci, rozbrzmiewający przedwojennymi piosenkami, jest równie dziwny, co jego właściciel, niejaki Robert. W jego łazience Michał znajdzie mnóstwo tabletek uspokajających, które przydadzą mu się m.in. do zakolegowania się z pewnym młodym „lujem”…

Gospodarz otacza się coraz większa aura tajemnicy, a zaintrygowany pisarz zaczyna amatorskie śledztwo. Co stało się z Malinowskim, poprzednim gospodarzem leśniczówki? Kim jest gogusiowaty Kran, przybywający do Międzyzdrojów ze Skandynawii? Po co z Niemiec przyjechał tu niejaki Rozklekotany? Jakie interesy robiła miejscowa piękność, zwana Bardotką? Czy w leśniczówce doszło kiedyś do morderstwa czy do samobójstwa? Tajemnice, które usiłuje rozszyfrować Michał, sięgają roku 1985, gdy w pobliskim, rządowym ośrodku wypoczynkowym „Grodno” spotkali się główni podejrzani opowieści.

Oprócz sensacyjnej intrygi Witkowski, w charakterystycznym, błyskotliwym stylu, z ironią i dystansem (największym do siebie samego!) w smakowitych detalach i dygresjach opisuje smętne życie uzdrowiska w listopadzie, tworząc zarazem kolejną, kapitalną menażerię niezapomnianych postaci. Od masażysty, pana Zbyszka, i „kobiety moherowej” po prostytutkę Jadźkę Parszywą (nazwisko!) i Mieszka, hipstera prosto z „WAD magazyn”, ze złotym zębem nałożonym na prawdziwy.

„Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie” – pisze Witkowski. I faktycznie, normalnie nie jest, choć Drwal jest przecież wyjątkowo dokładnie osadzony w naszej prowincjonalnej rzeczywistości, gdzie tandeta brana jest za luksus, gdzie królują Pasemka. Balejaże. Tipsy. Solarium. Irokezy. Różowe dresy, pazerność, kłamstwa, sekrety, przyczajone instynkty… Lecz opisana codzienność zapyziałych, jesiennych Międzyzdrojów przypomina filmowe portrety „spokojnych miasteczek” Lyncha. Drugim „patronem” powieści wydaje się Gombrowicz, by wspomnieć choćby unoszącą się od ziemi psychodramę w stosunkach Michała z lujem Mariuszkiem.

Ostatecznie, abstrahując od kryminalnej intrygi, Drwal jest nie tylko wiwisekcją życia w tzw. Polsce B czy kpiną z „Warszawki”. Jest przede wszystkim błyskotliwą autoironiczną opowieścią o pisarzu, niemocy twórczej ze wszystkimi tego konsekwencjami.

O Autorze:

ur. 1975, jeden z najgłośniejszych polskich pisarzy. Autor m.in. dwóch zbiorów opowiadań „Copyright” (2001) i „Fototapeta” (2006) oraz powieści „Lubiewo” (2005), tłumaczonej na dwadzieścia języków (angielski przekład nominowany do The Independent Foreign Fiction Prize). Prawa do wydania tej książki, jak opublikowanej w 2009 "Margot", sprzedano do kilku krajów; na podstawie tych utworów przygotowano także spektakle teatralne.

- Laureat Nagrody Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (za „Lubiewo”)
- Laureat Nagrody Literackiej Gdynia (za "Lubiewo"), Laureat Paszportu "Polityki" (za "Barbarę...")
- Finalista nagrody literackiej NIKE 2006 (za "Lubiewo")
- Nominowany do nagrody literackiej NIKE 2007 (za "Fototapetę")
- Laureat Nagrody Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych i Biblioteki Raczyńskich "Książka Lata 2007" (za "Barbarę...")

Świat Książki