"Kraj nad Jangcy", reportaż Pawła Jasienicy z sześciotygodniowej podróży po Chinach, wróci na półki księgarskie pół wieku po premierze wydawniczej. Książka od chwili opublikowania jej w 1957 roku nie była wznawiana.

Wydawana od maja ubiegłego roku seria dzieł Pawła Jasienicy nie tylko przywróciła na rynek książki najbardziej znane, legendarne prace historyka, po które mogą ponownie sięgnąć starsi czytelnicy, a młodsi poznać fascynująco napisane opowieści z przeszłości kraju, w którym dorastają. Seria Prószyńskiego i S-ki poznawala też odkryć nowe oblicza Jasienicy i jego dawno zapomniane książki, w tym reportaże, które pisywał w latach 50. ubiegłego wieku. "Kraj nad Jangcy" jest jednym z nich. Na wznowienie czeka jeszcze wydany w 1951 roku tekst "Wisła pożegna zaścianek".

"Kraj nad Jangcy" może zaskoczyć czytelnika spostrzeżeniami aktualnymi mimo upływu czasu, Jasienica bowiem już w 1956 roku dostrzegł w Chinach jedną z przyszłych światowych potęg gospodarczych. W swoim opisie skupia się jednak nie tyle na chińskiej ekonomii, ile na życiu codziennym, w sugestywnych migawkach ukazując chłopów, studentów, mieszkańców wielkich miast, zabytki architektury, kurorty dla prominentów i spółdzielnie produkcyjne. Zagląda na dworzec, by pokazać kolejkę karnie czekającą na wejście do pociągu, do Instytutu Mniejszości Narodowych w Wuhanie i do świątyni, w której widnieje portret Mao Tse-tunga. Co ciekawe, relacja polskiego podróżnika jest jednocześnie polemiką z wcześniejszą o siedem wieków relacją Marco Polo.

Paweł Jasienica to pseudonim Leona Lecha Beynara - historyka, eseisty i publicysty, autora słynnej syntezy dziejów Polski przedrozbiorowej ("Polska Piastów", "Polska Jagiellonów", "Rzeczpospolita Obojga Narodów"). Uczestnik kampanii wrześniowej i oficer Armii Krajowej, był po wojnie represjonowany.

W 1959 roku został wiceprezesem ZLP, a w 1962 r. ostatnim prezesem Klubu Krzywego Koła. W 1964 jako jeden z 34 intelektualistów podpisał protest przeciwko polityce kulturalnej władz PRL. Od 1966 wiceprezes polskiego PEN Clubu. W 1968 wystąpił w obronie represjonowanych studentów, co spowodowało zakaz publikacji jego prac.

Zmarł w 1970 r. W 2007 r. został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Prószyński i S-ka/M.W.