Busz po polsku, pierwsza i jedyna książka w dorobku Ryszarda Kapuścińskiego w całości traktująca o Polsce, trafi na początku kwietnia do księgarń. Zbiór reportaży z PRL-owskiej prowincji nie był wznawiany jako odrębny tytuł od blisko dwudziestu lat. Teksty zebrane w Buszu... ukazały się ostatnio w 1990 roku we wznowieniu czterotomowej edycji dzieł Kapuścińskiego wydanej pod tytułem Wrzenie świata.

Busz po polsku, który ukaże się w pierwszej dekadzie kwietnia, będzie edycją wzbogaconą w stosunku do pierwszego wydania o tekst napisany w połowie lat 80. zatytułowany Ćwiczenia pamięci. Autor wspominając w nim dzieciństwo, które przypadło na czas wojny, wyznaje: „kiedy skończyła się wojna, znałem tylko piekło”.

Akcja reportaży składających się na Busz po polsku rozgrywa się w latach 50 i 60., na prowincji: w Olecku, w Puszczy Białowieskiej, nad Narwią, w okolicach Brodnicy, pod Mławą, we wsi Grunwald, w Pratkach koło Ełku, krótko mówiąc - gdzie diabeł mówi dobranoc. Ich bohaterami są dwie Niemki uciekające z domu starców w Szczytnie, flisak, stróż nocny, małorolny chłop klepiący biedę, robotnicy sezonowi, wyrzuceni ze studiów, którzy nie chcą wracać z Warszawy do swoich rodzinnych miasteczek i wsi, ludzie bez stałego adresu. Ale także inżynier, nauczyciel historii, student SGPiS nazwiskiem Piątkowski, który jest rekordzistą świata w rzucie dyskiem, młodzi mężczyźni odbywający służbę wojskową.

Ozdobą tomu są reportaże Danka i Sztywny, które wydają się być niemal gotowymi scenariuszami filmowymi.

Czytelnik/M.W.