⭐RECENZJA⭐ Maks jest najlepszym studentem na roku. Ale niestety ma bardzo trudny charakter i wszystkich traktuje z góry. Przez to wszystko, co się wokół niego dzieje, popada w paranoje, zaczyna wiele rzeczy sobie wyobrażać. Nie wie, co jest rzeczywistością, a co fikcją. Czy dążenie do perfekcji opłaci mu się? Czy przez to popadnie w jeszcze większy obłęd? ⁉️ Mam ogromny problem z tą powieścią. Na początku zostałam wciągnięta w świetnie zapowiadającą się historię, pełną niepewności, napięcia, niewiadomych, a pod koniec pękło to wszystko jak bańka mydlana. Zrobiło "pufff" i nie wiedziałam, co tak naprawdę czytam 🤦🏻‍♀️🤷🏻‍♀️ Wątek fantasy spowodował, że zaczęłam przewracać gałkami, które bolą mnie do teraz 🤷🏻‍♀️🤦🏻‍♀️ To naprawdę było niepotrzebne. Trzeba było trzymać się tego schematu, który był prowadzony, a nie zbaczać bezsensownie z tego. Naprawdę szkoda mi, że pierwsze spotkanie z pisarzem @artur_urbanowicz_autor było kompletnie nieudane. Jest mi naprawdę przykro, bo początek, środek powieści jest genialny i przyciąga czytelnika. A potem "dupa" jednym słowem 🤷🏻‍♀️🤦🏻‍♀️ Lektura ma ogromne gabaryty, bo 600 stron to jest kloc, ale powiem Wam, że na początku kompletnie mi to nie przeszkadzało. Wątek kryminalny spowodował we mnie, że chciałam czytać i czytać, ale jak wiecie do czasu... Uważam, że autor świetnie wykreował główną postać i pociągnął jej wątek, oczywiście do pewnego momentu. Podobało mi się to zagmatwanie i niepewność. Pisarz również poruszył tutaj ważny temat, a mianowicie dążenie do perfekcji i tego, co może się z tego powodu dziać z daną osobą. Samookaleczenie, paranoja - to naprawdę jest ciężkie. Ta powieść dla mnie ma drugie dno 😉 Dzięki tym paru plusom nie dałam negatywnej recenzji, tylko neutralną. Naprawdę szkoda, że tak to się potoczyło, ale nie zawsze może być kolorowo 😉 Prawda? Jest ktoś tutaj, kto czytał tę powieść? Podzielcie się swoimi wrażeniami! Jestem bardzo ciekawa, jak wy odebraliście tę lekturę, bo ile czytelników tyle opinii🖤 Miłego! 🖤 ⁉️ Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwo_vesper 🖤 ⁉️

Matematyka bezsprzecznie jest królową nauk, a Artur Urbanowicz królem polskiej powieści grozy. Mimo, że zamiast korony z nieodzownym czarnym kapeluszem na głowie, to najnowszą powieścią dowiódł, że nie da się łatwo zdetronizować. Tym razem jednak wyszedł poza ramy jednego gatunku. Jak udało mu się tak perfekcyjnie zestawić ze sobą elementy horroru, thrillera psychologicznego i nawet sci-fi? Przeczytajcie posłowie, a wiele zrozumiecie. "Nie da się przeżyć życia bezbłędnie". Przekonuje się o tym główny bohater, student matematyki, Maks Okrągły. Jego dążenie do perfekcji, do najbardziej efektywnego przeżycia danego mu czasu, jak każda skrajność, nie może przynieść niczego dobrego. Umówmy się, nie jest to postać, do której można pałać sympatią. Niedostosowany społecznie intelektualny rasista – kto by z takim wytrzymał? On sam często nie może wytrzymać ze sobą, obwiniając się za popełniane błędy. A gdyby mógł dostać drugą szansę? Mimo, że główny bohater wywołuje raczej negatywne emocje wierzcie mi, że nie ma tu chwili nudy, a jego historię coraz bardziej irracjonalną, niepokojącą i mroczną śledziłam z zapartym tchem. Wniknięcie w jego psychikę, jak i w matematyczno-logiczne rozważania, dla mnie, umysłu ścisłego było prawdziwą wisienką na torcie. Ale bez obaw, autor język matematyki przekuł na zrozumiały dla każdego śmiertelnika. A nawet jeśli nieco utknie Wam ością w gardle, to zaskakująca fabuła i lekki styl z pewnością Wam to zrekompensują. Przyznaję bez bicia, nie przeczytałam jeszcze "Inkuba", więc odniosę się jedynie do "Grzesznika" i "Gałęzistego". Jest to książka z pewnością inna, ale w pozytywnym kontekście, z rozbudowaną warstwą psychologiczną i dużo bardziej dopracowana. Wręcz perfekcyjna. Mimo dość skomplikowanej fabuły nie znalazłam tu żadnej nielogiczności, żadnego porzuconego tematu, który nie doczekałby się odpowiedzi. Powiedziałabym, że to powieść matematycznie doskonała. Ale prócz fabularnej logiki ma jeszcze drugą twarz, brzydką, mroczną i złą, która trzyma czytelnika w napięciu i przerażeniu do ostatnich stron.

Z tym autorem miałam okazję już się zaznajomić. Z naszego "spotkania" byłam bardzo zadowolona, więc gdy tylko dotarła do mnie książka "Paradoks", od razu się za nią zabrałam. Już na wstępie powiem, że przez przynajmniej pół książki czytanie szło mi bardzo opornie i wielokrotnie odkładałam ją na jakiś czas. Akcja rozwija się bardzo powoli, ale mimo to, warto ją przeczytać. Książka kompletnie mnie zaskoczyła, bo łączy w sobie kilka gatunków.. Czyta się ją jak obyczajówkę z nutą horroru, kryminału, a pod sam koniec dużo tu fantastyki, więc prawdziwa mieszakna wybuchowa. Mi takie połączenie podpasowało. Gdy już domyślasz się co się wydarzy, autor tak nas zaskakuje, że już nic w tej historii nie wydaje się oczywiste. Trochę przeszkadzało mi mnóstwo opisów, czasem mam wrażenie niepotrzebnych, ale mimo wszystko - chylę czoło przed talentem autora, bo tak zagmatwaną i zaskakującą historię, potrafi stworzyć tylko dobry pisarz. Maks Okrągły, najlepszy student na wydziale matematki - poukładany, skrupulatny ale ... chorobliwie perfekcyjny. Potrafi więcej, szybciej i lepiej, niż jego koledzy ze studiów. Niestety, Maks oprócz tego że jest "idealny", to stawia się wysoko ponad wszystkimi innymi ludźmi i na każdym kroku okazuje swoją wyższość. Z racji swojej osobowości, nie jest zbyt lubianą osobą. Najbardziej gardzi.. samym sobą. Za to, że nie zawsze uda mu się do końca przewidzieć sytuację w jakiej może się znaleźć. Przerażające jest to, ze Maks za swoją niesubordynację karze siebie. Coraz dotkliwiej i boleśniej się okalecza.. Coraz częściej zaczyna tracić kontakt z rzeczywistością. Wydaje mu się, że jest prześladowany przez swojego sobowtóra, który pragnie go zabić. Czy ktoś uwierzy Maksowi, czy to wszystko to chory obraz jego umysłu?

WWW.DOMICZYTA.BLOGSPOT.COM IG: @DOMIBOOK Książki Artura Urbanowicza do czasu sięgnięcia po „Paradoks” były mi obce, po zapoznaniu się z tą historią żałuję, bo dawno nie miałam w rękach tak dopracowanej lektury! Jest to książka, która nie tylko dostarczy nam rozrywki oraz psychologicznej zagadki z nutą grozy i fantastyki, ale da mnóstwo tematów do refleksji. Wspomniana przeze mnie groza nie tylko opiewa nutą fantastyki, ale jest również realna i namacalna, czyli taka, która według mnie straszy najbardziej. „Paradoks” to według mnie zgrabne i dopracowane w każdym calu połączenie thrillera psychologicznego z elementami horroru i fantasy. Wszystko jest w tej powieści idealnie zaplanowane, każdy wątek zazębia się z czasem i co najważniejsze ma sens, a sam autor się w tym nie pogubił, co często się niestety zdarza przy tak wielopłaszczyznowej powieści. Sylwetka głównego bohatera, ale także tych pobocznych, jest bardzo wyrazista. I choć nie jest to postać, do której pała się sympatią, to jednak ma to coś, co sprawia, że jego losy nie są nam obojętne. Dodatkowo świetnie skonstruowana fabuła, wartka akcja sprawiają, że książki nie da się odłożyć na dłuższą chwilę. Oczywiście było kilka elementów, których Wam nie zdradzę tutaj, by nie zepsuć Wam frajdy z poznawania tej historii, które nie do końca pasowały mi do zarysu tej historii, przynajmniej początkowo, bo koniec końców nabrało to większego sensu i byłam w stanie przymknąć na nie oko. Niepewność, uczucie niepokoju, perfekcja i matematyka, to elementy, które będą Wam stale towarzyszyć przy lekturze „Paradoksu”. Polecam tę książkę z czystym sumieniem, nie tylko zwolennikom thrillerów, horroru i fantastyki, ale także tym, którzy jeszcze nie są przekonani do tego typu literatury.

"Paradoks" to najnowsza powieść Artura Urbanowicza, który na swoim koncie ma już kilka bestsellerów. Maksymilian Okrągły to perfekcjonista w każdym calu, a do tego najlepszy student matematyki na swojej uczelni. Chłopak nie wie, co to porażka, a nawet jeśli czasem podwinie mu się noga sam potrafi wymierzy sobie najsurowszą karę, samookaleczając się, by już nigdy nie popełnić tego samego błędu. Gdy na wydziale traktowany jest jako największy kujon i dziwak to w życiu prywatnym jest bardzo samotny, choć sam przed osobą tego nie przyznaje, ale brak przyjaciół wynika z jego grubiańskiego zachowania i wyższości nad innymi. Jego niby poukładane i perfekcyjne życie niebawem lenie w gruzach, gdy na jego drodze staje ON jego sobowtór, czyli jego gorsze JA, które nie cofnie się przed niczym, by pozbyć się oryginału i przejąć JEGO życie... "Paradoks" to powieść, która łączy w sobie wiele gatunków literackich, co tworzy ciekawy wachlarz doznań i emocji, więc nie zabrakło horroru, fantastyki i sensacji połączonej z thrillerem. Mamy do tego dużo elementów psychologicznych, które bardzo sobie cenie książkach. To na, co warto zwrócić uwagę to to, że w tej historii nic nie jest oczywiste. Nawet, gdy docieramy do ostatniej strony, to i tak możemy być niczego pewni, a autor zostawia nam otwartą furtkę. Też chciałam zaznaczyć, że sama historia w późniejszym czasie została nam dobrze wyjaśniona, że można było ją wziąć za autentyczną. Oczywiście w ramach rozsądku, w końcu fantastyka zawsze zostanie fantastyką, ale miało to ręce i nogi, więc nadało całości dobre wrażenie i sens. Zachęcam Was do przeczytania tej książki, jeśli czujecie się dobrze w klimatach horroru i fantastyki. Polecam👌

Po "Gałęzistych", które w nowej wersji bardzo przypadły mi do gustu, nadszedł czas na najnowszą powieść autora - "Paradoks". Ten potężny grubasek to kolejny dowód na to, że polscy autorzy potrafią pisać na naprawdę wysokim poziomie. Choć nadal mianuję siebie "świeżakiem" w kwestii gatunku i jak na razie nie jestem jakaś wymagająca, ale ta książka... jest po prostu genialna. Maks... Główny bohater... Rany co ja Wam mogę o nim napisać. Na pewno to, że myślałam, iż jesteśmy do siebie bardzo podobni, ale kiedy zaczęłam bardziej zagłębiać się w treść lektury stwierdziłam.... że jednak więcej nas różni, aniżeli łączy. To ten typ bohatera, który bardzo, ale to bardzo działał mi na nerwy. Autor oczywiście tak poprowadził akcję, że ja sama byłam zdezorientowana i w zasadzie, to nie wiem kto był bardziej ja, czy Maks. Co tak właściwie się działo? Czy sobowtór istnieje? A może ta historia ma zupełnie inne dno? Jednego jestem pewna: WIEM, ŻE NIC NIE WIEM. Dosłownie. Artur Urbanowicz jest chyba mistrzem w tej kwestii. Tak jak w "Gałęzistych" zakończenie mnie wryło w fotel i zupełnie nie wiedziałam co się dzieje, tak tutaj był dokładnie tak samo! Oczywiście zakończenie.. Cóż bomba. "Paradoks" to miszmasz gatunkowy. Znajdziecie tu elementy fantastyki, science-fiction, grozy i thrillera psychologicznego. Coś dla osób takich jak ja. Gwarantuję Wam, że jeśli sięgniecie po tę powieść nie będziecie się nudzić.

„Paradoks” Artura Urbanowicza to znakomita książka, po którą warto sięgnąć. Nikogo nie powinna przerażać jej długość, bo autor potrafi zainteresować czytelnika. Językowo i stylistycznie jest dopracowana w każdym calu, dzięki czemu tekst czyta się z przyjemnością, a dodane, klimatyczne ilustracje dopełniają tę historię. Główny bohater wywołuje skrajne emocje, można go polubić albo nie, ja natomiast znalazłam z nim nić porozumienia. Zabrakło mi w tej książce jednak zaangażowania emocjonalnego. Wszystko było tu zbyt idealne, wyliczone, zawarte w logicznych twierdzeniach, wręcz pisane na chłodno. Zabrakło mi tu tej nuty improwizacji i chaosu, który sprawia, że nie można oderwać się od lektury. Niewiele mnie tu zaskoczyło, sporo udało mi się przewidzieć, ale pisarz poprowadził fabułę w kierunku, który mnie satysfakcjonował, choć przyznam, że brakowało mi tu głębszego mroku, oczywiście w kategoriach horroru. Podobało mi się natomiast, że „Paradoks” to historia skłaniająca do refleksji. Pisarz poprzez nią zwraca uwagę na wiele trudnych i ważnych tematów, takich jak relacje rodzinne, samoakceptacja czy też awersja polskiego społeczeństwa do leczenia psychologicznego. Uważam, że powieść Artura Urbanowicza to mądra książka, która nie tylko dostarcza czytelnikowi rozrywki, ale i uczy, dlatego Wam ją polecam.

"Paradoks" autorstwa Artura Urbanowicza, to pozycja skierowana zdecydowanie już do starszego czytelnika. Mamy tutaj do czynienia z thrillerem psychologicznym z domieszką fantastyki, co uważam za ciekawe połączenie. Nasz główny bohater Maks, to student matematyki, który jest bardzo pedantyczny. Zawsze wszystko ma dopięte na ostatni guzik, a jego styl życia wygląda jak jeden wielki schemat. Niestety taki tryb, wpływa na jego życie osobiste jak i samą psychikę. Z pewnych powodów Maks, zaczyna popadać w obłęd i jego pedantyczność może doprowadzić do tragedii. Jejku, jaka to była super książka. Dawno nie czytałam takiego dobrego thrillera. Fabuła tutaj wciąga już od pierwszych stron, ponieważ jest bardzo nietypowa i tajemnicza. Warsztatowo, również jest bardzo dobrze. Autor operuje płynnym językiem, dzięki czemu, książkę czyta się bardzo szybko. Ponadto, w trakcie lektury czytelnik poznaje kilku ciekawych, dobrze wykreowanych i wielowymiarowch bohaterów. Co do akcji, to jest ona tutaj bardzo wartka, za co ogromny plus, gdyż ja bardzo lubię jak w książce coś się dzieje. Jeśli więc, jesteście fanami szybkiej akcji i świetnie skonstruowanej fabuły, z wyrazistymi postaciami, to książka jest dla Was.

„Paradoks” to czwarta książka Artura Urbanowicza. Tym razem jest to thriller psychologiczny z elementami grozy i sf. Opowiada o naprawdę niesympatycznym studencie matematyki ogarniętym obsesją perfekcjonizmu. W pewnym momencie wokół niego zaczynają dziać się dziwne rzeczy – tak jakby ktoś się za niego podszywał. Maks nie wie czy to jego przepracowany umysł zaczyna szwankować czy faktycznie coś tu jest mocno nie tak… Autor tą postacią rewelacyjnie scharakteryzował postać człowieka mocno ambitnego, którego ambicje zaczynają przerastać możliwości. Bohater sobie z tym nie radzi, kieruje energię w złą stronę, przez co jego zaburzenia zaczynają się pogłębiać. Charakteryzuje też podejście do społeczeństwa i innych ludzi. Urbanowicz udowadnia, że rozumie nie tylko matematykę, ale i ludzką psychikę, a zakończenie, choć z motywami sf, nie jest jednak tak całkiem nieprawdopodobne… Według mnie to zdecydowanie najlepsza książka autora, jaką czytałam! Proszę takich więcej! Jest rewelacyjna i mocno wciąga – gorąco polecam!

Hej hej!💛 Poszukujecie genialnej książki? Takiej, która Was usidli, nie będzie chciała wypuścić?🤔 Znajduje się na powyższym zdjęciu. 📖 Nie mogłam przestać jej czytać, Kacper chyba dziesięć razy pytał czy idę w końcu spać 😂. Ta pozycja ma w sobie WSZYSTKO. Świetne pióro, imponujący pomysł na fabułę, pełnokrwistych bohaterów i akcję, akcję, akcję 😂. Nie wiem czy umiem wyjaśnić o czym właściwie jest... o potrzebie akceptacji, o psycholu, o perfekcjoniście? Chyba o wszystkim po trochu. Maks jest najlepszy na roku, uważa się za geniusza i osobę, która się nie myli, nie spóźnia, nie robi nic źle. Dla niego liczy się pewność, liczby i logiczne myślenie. W końcu chłopak fiksuje i jest pewien, że prześladuje go jego sobowtór. Boi się, że ktoś może okazać się lepszy od niego, lepszą formą jego samego. Pozostaje nam odpowiedzieć sobie na pytanie: Czy ten sobowtór to tylko forma jego wyobraźni? 📖

Na początku ta powieść była dla mnie dziwna i nawet niezrozumiała, potem, w trakcie czytania sytuacja trochę się wyjaśnia, ale to nie znaczy, że jest prosta i poukładana. To nie ten rodzaj książki. Autor miał genialny pomysł i twardo trzymał się jego realizacji. Kto miał już okazję czytać książki Artura Urbanowicza, ten wie, że autor potrafi świetnie budować klimat. I to taki pełen grozy i niepokoju. Zresztą wystarczy spojrzeć na tą demoniczną okładkę. Książka jest sporych gabarytów.

Trzeba się wysilić żeby zrozumieć:D <=> Daje 5 . Jesteś często zły sam na siebie? Lub Lubisz ściskać klucze? => przeczytaj Paradoks

Polecam. Pomimo tego, że jest dosyć spora, czyta się bardzo szybko z uwagi na to, że fabuła niesamowicie wciąga.