Papierowe miasta (okładka miękka)

"Papierowe miasta" to przede wszystkim książka o przyjaźni. Nie miłości, którą nazywa się przyjaźnią, tylko tej znajomości z dziecięcych lat. W powieści tej poznajemy, co to znaczy kochać osobę, którą okazuje się w ogóle nie znać. Bohaterów w tej książce jest mnóstwo. Są opisani starannie i dokładnie. Jest wiele ciekawych osobowości, co tworzy równie dobrą akcję. Samo zakończenie chyba było dla mnie największym zaskoczeniem i sukcesem. Nie spodziewałam się takiego obrotu sytuacji, ale było warto. Ostatnie rozdziały czytałam jakby to był dopiero początek całej tej historii. Zapraszam na całą recenzję tutaj: https://wysnioneksiazki.blogspot.com/2016/08/16-papierowe-miasta-john-green.html

https://zbieraczkaksiazek.blogspot.com/2015/08/papierowe-miasta-john-green.html

Książka jest cudowna, warto przeczytać jak i również obejrzeć film ;)

Książka była kupiona dla córki. Po przeczytaniu tej książki była zachwycona.

Książka kupiona dla córki,bardzo się podoba,pewnie sięgnie po inne tytuły tego autora.

Wszyscy mówili: sięgnij po Papierowe miasta, to najlepsza książka Greena. Co tam inne jego powieści, ta jest genialna, nieschematyczna i jakże cudowna zarazem. Wręcz pochłoniesz ją w jeden wieczór, bo nie będziesz mogła się od niej oderwać. A ja, jak to ta głupia owieczka podążałam tymi zapewnieniami i jakże było moje wielkie zdziwienie, gdy książka najprościej w świecie jest średnia.

Jeżeli zdarzają mi się właśnie takie przypadki, że moje oczekiwania kompletnie mijają się z rzeczywistością, to nie pozostaje mi nic innego jak zbierać swoją szczękę z podłogi. Bo w takich sytuacjach zawsze w mojej głowie zapala się lampka: czy to ja jestem jakaś dziwna, czy po prostu reszta czytelników, dążąc za nazwiskiem Autora, nie dostrzega, że pozycja jest nieciekawa?

Znany jest tutaj już schemat, przebojowej dziewczyny, skrytego w siebie chłopaka i jakiejś tajemnicy, która oplata się wokół nich. Gdzieś już o tym czytałam, nawet słyszałam, ale w życiu realnym raczej nie spotkałam. Ale przyznajmy szczerze, książki Greena są wyrwane trochę z kontekstu, są głęboko osadzone w naszych największych rozterkach i przewidywaniach co do trudnego, a czasem i cudownego życia. Autor ukazuje perypetie i bohaterów, w dość niespotykanych sytuacjach, w większości jest to młodzież przebojowa, a przede wszystkim nietuzinkowa. Dołóżmy do tego wspomnianą już tajemnicę i mamy bestseller gotowy.

Papierowe miasta sprawiły, że przejadłam się Greenem. Zawiodłam się, to stwierdzenie trochę za mało związane z rzeczywistością, bo nadal mam chęć na zagłębienie się do kolejnych pozycji, jednak chyba nie uważam go za kogoś wybitnego. Nie zrozumiałam również do jakich przemyśleń miała ukierunkować czytelnika ta historia. Niby czasem bywały ciekawe wątki, które pozwoliły nam bawić się z głównym bohaterem w Sherlocka, ale jest ona jednocześnie przesycona nudą.

Ciągle wręcz myślałam: Długo jeszcze? Ile stron mi zostało? Uratuj mnie ktoś. Nikt niestety mnie nie porwał i byłam skazana na tę nużącą podróż do Papierowych miast. Ani to książka dobra na lato, czy nawet na zimę. Postanowiłam po prostu poznać całą twórczość Greena i zasmakować jego stylu, który muszę przyznać czasem jest genialny. Lecz do tej pory, ta pozycja wydaje się najsłabsza, i mam ogromną nadzieję, że gdy sięgnę po Szukając Alaski, odnajdę ten czynnik wow, który powie mi, że Autor ma w sobie jakąś magię, która pozwala się oderwać od rzeczywistości. Może jednak się trochę wypalił? W końcu Papierowe miasta są ostatnią pozycją, którą wydał…

Nie odpowiem na to pytanie, bo odpowiedź uzyskacie czytając Papierowe Miasta :) Przeczytać warto, bo można dowiedzieć się wiele o ludzkiej naturze, która okazuje się być całkiem zaskakująca, nawet dla nas samych :) Wieczór z tą książką to świetny sposób na miłe spędzenie czasu :)

To była druga książka tego autora, którą dane było mi przeczytać. Pierwszą była "Gwiazd naszych wina". Ku mojemu zaskoczeniu, Papierowe miasta to zupełnie inna opowieść, która trzyma w napięciu aż do ostatniej strony, a kiedy się czyta ciągle chcę się więcej, książka która pozwoli zatrzymać się Czytelnikowi na chwilę, popatrzeć swoimi oczami na papierowe miasta. Polecam !

Oglądałam film, ale książka jest jeszcze lepsza. Bardzo mi się podoba.

Na film "Papierowe miasta" zabrałam córkę tuż po jego premierze w Polsce. Córa była zachwycona, od razu zapowiedziała, że zamawia na Gwiazdkę DVD, jeśli do tego czasu się ukaże. Na początek postanowiłam zamówić dla niej książkę, żeby mogła porównać ją z filmem i jednocześnie żeby przekonać ją, że czytanie to nie kara, a dobra rozrywka. Udało się :-) Córka kompletnie "wsiąkła" w tę opowieść. John Green zdecydowanie wie, jak dotrzeć do młodego czytelnika - jeszcze nigdy nie widziałam mojej córki czytającej książki z takim przejęciem. Jest to opowieść o młodości, o pierwszych przyjaźniach, miłościach, również o dorastaniu... Napisana lekkim, bardzo przystępnym dla młodego czytelnika stylem, ze sporą dawką dobrego humoru. Myślę, że to jedna z fajniejszych historii dla nastolatków. A za największy jej sukces (i sukces autora oczywiście) uważam to, że córa uznała, iż książka jest jeszcze lepsza niż film. Polecam - dla nastolatek które lubią czytać i dla tych, które jeszcze nie wiedzą, że lubią :-)