Pan Lodowego Ogrodu. Tom 3 (okładka  twarda, 11.2021)

Seria w pełni zasługuje na miano jednej z najlepszych z polskiej fantastyki. Naprawdę polecam!

Moja ulubiona saga fantasy !!!

To wydanie jest serio piękne!

Jarosław Grzędowicz to jeden z tych pisarzy na polu literackiej fantastyki, który gwarantuje swoim nazwiskiem jakość, wielkość i efektowność pisarskiej sztuki. Tak było, jest i zapewne zawsze już będzie, o czym przekonują nas kolejne książki jego autorstwa. Potwierdzeniem tych słów jest również znakomity cykl „Pan Lodowego Ogrodu”, którego kolejne części ukazują się właśnie w nowym i niezwykle okazałym wydaniu Fabryki Słów. Dziś mam przyjemność opowiedzieć wam o trzeciej odsłonie tej legendarnej już serii - książce „Pan Lodowego Ogrodu. Księga III”. Świat planety Midgard - niegdyś miejsce spokojne, podążające swoją naturalną ścieżką rozwoju i kierujące własnymi prawami, zasadami, obyczajami. Dziś - za sprawą przybycia ludzi z gwiazd, zamieniające się z każdym kolejnym dniem w apokaliptyczne piekło. Jedyna nadzieją wydaje się Vuko Drakkainen - samotny mściciel i egzekutor, który podąża śladem czworga „nowych bogów” i zarazem ludzkich osadników, z jednym jedynym celem - powstrzymania ich za wszelką możliwą cenę... Niniejsza, trzecia już część epickiej opowieści Jarosława Grzędowicza, kontynuuje swoją udaną, niezwykle barwną i porywającą relację spod znaku perfekcyjnie połączonych elementów fantasy i science fiction w spójną i jakże okazałą, całość. Kontynuuje, ukazując dalsze losy dwóch najważniejszych bohaterów tej serii - wspominanego Vuko Drakkainena oraz cesarskiego syna - Filara, który również walczy o ocalenie swojego świata i swojego ludu. A losy ich wypełnia akcja, przygoda, wielkie dramaty i piękne emocje, wobec których nie można przejść obojętnym. Wielką siłą tej powieści jest to, że jej fabularna intryga nabiera znacznie wyraźniejszego rozpędu, kierując kroki pary głównych bohaterów na najważniejsze, najdramatyczniejsze i najtrudniejsze ścieżki. To właśnie tu i teraz Vuko oraz Filar muszą zadecydować o tym, jak daleko są gotowi się posunąć w realizacji swoich celów, jak wiele będą mogli poświęcić oraz jak bardzo zechcą zaryzykować. I to natężenie akcji oraz emocji widać w przygodach tych postaci, w ilości scen walki, pościgów i politycznej konfrontacji, nie mówiąc nawet o jakże specyficznej, na wpół technologicznej magii. To wartka, inteligentna i niejednokrotnie zaskakująca relacja. Same pochlebstwa cisną się na usta pod względem kreacji bohaterów tej książki oraz kolejnej odsłony świata Midgardu. Bohaterowie wielokrotnie zaskakują nas swoimi przemianami - zwłaszcza Vuko, przekonują do uwierzenia w ich motywację oraz oczarowują charakterami, gdzie to właśnie takie kwestie jak poświęcenie, honor oraz poczucie sprawiedliwości, są najważniejsze. I naturalnie przekłada się to na naszą sympatią – a w przypadku niektórych postaci z drugiego planu - antypatię, względem nich. Co zaś do obrazu świata tej książki, to ten zachwyca nas swoim kolorytem, szczegółowością relacji oraz wciąż nieodkrytymi tajemnicami, by wspomnieć o samym „Lodowym Ogrodzie”, czyli warownej twierdzy stworzonej na gruzach dawnego wulkanu. I mamy tu oczywiście odniesienia do religii, polityki i codzienności życia zwykłych mieszkańców tej planety, gdzie to każdemu z tych elementów poświęcono równie wiele czasu i uwagi. To piękne, magiczne i zarazem niezwykle mroczne miejsce... Nie zaskoczę też nikogo stwierdzeniem, że poznawanie tej opowieści jest dla nas wielką przyjemnością, znakomitą rozrywką i świetną zabawą. I co istotne, słowa te odnoszą się zarówno do miłośników klasycznego fantasy, jak i sympatyków mrocznego science fiction, gdyż obie te grupy odbiorców znajdą na kartach tej pozycji to, co najbardziej ich intryguje. Poza tym tytuł ten charakteryzuje się wielką jakością pisarskiego warsztatu, gdzie to autor umiejętnie prowadzi swoją relację, perfekcyjnie potęguje napięcie i idealnie rozkłada główne środki ciężkości na barki dwóch najważniejszych bohaterów. Niniejsza powieść Jarosława Grzędowicza pt. „Pan Lodowego Ogrodu. Księga III”, zachwyca nas nie tylko swoją fabularną i emocjonalną ofertą, ale też i pięknym, opatrzonym twardą oprawą, wydaniem. I tu należą się niewątpliwie słowa uznania dla Fabryki Słów za to, że sprawiła nam tak piękny prezent – wydając całość serii (ukazała się już również i czwarta, finalna część) jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia. Cieszmy się zatem tą lekturą, doceniajmy pisarski kunszt autora i bawmy literacką fantastyką!

Vuko Drakkainen zmierza wraz ze swoją drużyną lodowym drakkarem w nieznane. Co spotka go u kresu tej podróży? Czy mityczny Lodowy Ogród to sprzymierzeniec czy śmiertelne zagrożenie? Czy jego władca wyciągnie rękę, by przerwać szaleństwo rozpętane przez szalonych naukowców, czy też prowadzi własną grę w boga fanatycznych wyznawców? Filar syn Oszczepnika popadł w dobrowolną niewolę. Z władcy wielkiego imperium stał się nędznym robakiem, którego życie mniej znaczy od parszywego psa. Jedynie żelazna konsekwencja i poczucie obowiązku pozwala na przetrwanie udręki. By przeżyć, musi zamienić się w przebiegłego węża przyczajonego w oczekiwaniu na śmiertelny błąd ofiary. Księga III „Pana Lodowego Ogrodu" to moim zdaniem szczytowe osiągnięcie prozy Jarosława Grzędowicza. Precyzyjnie niczym ruchy Nocnego Wędrowca prowadzona fabuła zmierza nieuchronnie do spotkania dwóch protagonistów. Nowi antagoniści są barwni i intrygują. Umiejętnie dawkowana akcja nie pozwala na oderwanie uwagi czy choćby chwilę nudy. Wspaniały język unikający wulgarności to popis zabawy popkulturą i erudycją autora. Zaś mistrzowskie przedstawienie rozwoju postaci głównych bohaterów wzbudza sympatię i podtrzymuje zainteresowanie ich dalszym, wspólnym juz losem. Ale dopiero finał wgniata w fotel! Jakie to szczęście, że mam już ostatni tom i mogę po niego sięgnąć natychmiast!

Od pewnego czasu miałam w planach przeczytać wszystkie książki pana Grzędowicza. Ostatnio, nawet dobrze mi idzie realizowanie tego postanowienia. Minęło kilka tygodni, a ja zabrałam się za kolejną książkę tego autora. Jestem w trakcie zapoznawania się z serią pod tytułem „Pan Lodowego Ogrodu” i nadeszła właśnie pora na przeczytania trzeciej części. Jako, że minęło kilka tygodni, odkąd skończyłam czytanie drugiego tomu „Pana Lodowego Ogrodu”, to musiałam dłuższą chwilę poświęcić, aby przypomnieć sobie co działo się w poprzednich tomach. Początek trzeciej części pobudził moją pamięć i przypominałam sobie o najważniejszych wydarzeniach i bez problemu znowu mogłam przenieść się do tego fantastycznego świata. Nie muszę chyba pisać o tym, że historia mnie wciągnęła. Już samo to, że nie porzuciłam tej serii świadczy o tym, że bardzo się z nią polubiłam. Powroty do tej serii powodują, że staje się szczęśliwsza, bo czytanie historii Vuko oraz Filara to czysta przyjemność. Pan Grzędowicz po raz trzeci udowodnił mi, że jego seria „Pan Lodowego Ogrodu” jest wciągająca, z bohaterami, których da się polubić oraz jest ciekawą przygodą, którą chce się przeżyć. Ciężko mi się oderwać od jego książki, kiedy mam ją już w swoich rękach. Teraz, czeka mnie ostatnia część tej serii i zarazem najgrubsza. Jestem jej ogromnie ciekawa.

Trzecia księga pozytywnie zaskoczyła mnie względem poprzedniego tomu jeśli chodzi o przygody Filara, syna Oszczepnika. Tym razem nie nudziłem się za każdym razem, gdy akcja przenosiła się do niego i nie musiałem wyczekiwać powrotu do Vuko. A w księdze drugiej tak właśnie było. Dzięki tej poprawie, powieść czytało się o wiele przyjemniej. Co prawda były momenty, gdy akcja była tak spokojna, że można aż nazwać ją nudną, ale gdy już człowiek się wciągnie, ciężko się oderwać. Najbardziej do gustu przypadły mi relacje między bohaterami, zwłaszcza Vuko z Cyfral oraz z jego kompanami. Nieraz uśmiechnąłem sam do siebie w autobusie podczas lektury tej książki. Podobała mi się także większa ilość magii podczas przygód bohaterów, co zdecydowanie ożywiło fabułę. Zdecydowanie jest to książka godna polecenia i do czytelników, którzy po drugim tomie porzucili Midgaard: wracajcie natychmiast! Więcej recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje

Klasyka!