Pamięć ciała. Przemoc seksualna, morderstwo i kara (okładka  twarda)

Mały chłopiec, który zmarł zbyt wcześnie, boleśnie i niespodziewanie. I jego oprawca, który mierzył się z demonami przeszłości i problemami psychicznymi. Czy on także zasłużył na śmierć? Choć tak naprawdę nie spodziewałam się niczego innego, przytłoczył mnie ciężar tej lektury. Szczególnie, że na stronach książki znajdziemy więcej niż jedną wstrząsającą i poruszającą historię. Z jednej strony bowiem autorka próbuje poznać i zrozumieć sprawę morderstwa i potencjalnego wykorzystania małego Jeremy’ego, z drugiej zaś strony rozlicza się z własną przeszłością. Na początku czułam się odrobinę poirytowana tym, w jaki sposób Marzano rozpycha się w tej publikacji z opowieścią o dziejach własnej rodziny. Wydawało mi się to trochę przesadzone i niepotrzebne. Dość szybko jednak przekonałam się, jaki cel ma autorka i zrozumiałam, że kadry z jej młodości mogą pogłębić i uzupełnić wartość powieści. Duże wrażenie zrobiło na mnie podejście Marzano do tematu. Pisarka próbuje bowiem zmierzyć się z morderstwem dziecka oceniając tę kwestię z różnych perspektyw. Sięga do źródeł, wykorzystuje notatki, zdjęcia, cytaty. Opiera się na faktach, ale pozwala sobie również na snucie domysłów. Stara się wniknąć w umysły ludzi, którzy brali udział w tym tragicznym przedstawieniu. Usiłuje zrozumieć zachowanie i postępowanie winnych i ofiar. Szuka motywów i analizuje ciągi przyczynowo- skutkowe. Marzano opisuje wydarzenia działając na wyobraźnię czytelnika. Podążając tropem jej relacji momentami odnosiłam wrażenie, jakbym stała z boku i miała możliwość obserwowania rozgrywających się dramatów. Na stronach książki umieszczono zarysy postaci, ich zapachy, ubrania i nastroje. Opisy wydają się wiarygodne i autentyczne. Sprawiają, że całość jeszcze mocniej wpływa na emocje i refleksje czytelnika. „Pamięć ciała” to szalenie trudna lektura. Nie tylko ze względu na wybór głównego tematu, ale także na inne, istotne kwestie, które mogą uzupełniać fabułę, ale też stanowią dużą wartość same w sobie. To nie tylko historia o molestowaniu dziecka i jego morderstwie. To także opowieść o biedzie, życiu bez nadziei, zawodnych relacjach, poszukiwaniu siebie. Autorka kreśli portret Ameryki, której daleko do raju i jej mieszkańców, którym daleko do szczęścia i spełnienia. Każdy rozdział jest dowodem na to, jak bardzo autorka zaangażowała się w tę historię. Widać, że poświęciła jej dużo czasu, energii i cierpliwości. Bez wątpienia bardzo dużo ją to kosztowało, zwłaszcza że, jak już wspomniałam, przy okazji dokonuje rozliczenia z własną historią rodzinną. Marzano również była molestowana jako dziecko. Jej rodzina natomiast postanowiła przemilczeć ten fakt i udawać, że nic się nie stało. Czy można przejść nad tym do porządku dziennego? Zdecydowanie nie. „Pamięć ciała” to trudna, skomplikowana, ciężka i długa lektura. Spędziłam przy niej cały tydzień. Miałam chwilę słabości i momenty zwątpienia. Ale kolejnego dnia znowu po nią sięgałam, żeby zrozumieć co spotkało tego małego chłopca i co przeżyła autorka. Wierzę w siłę reportażu. Ufam tej formie przekazu. Zachęcam do takich lektur. A tę polecam szczególnie.

,,Wszystko zostaje w pamięci. Wszystko się miesza. Wszystko się powtarza." ,, Morderstwo nie jest rzeczą prostą, w przeciwieństwie do składających się na nie elementów." ,, Pamięć ciała " to książka, której nigdy nie zapomnę.A wszystko dlatego, że Alex Marzano - Lesnevich znakomicie rekonstruuje straszne wydarzenia, które miały miejsce na niewinnej istocie. Przypomniała mi, że znamy siebie na tyle, na ile nas sprawdzono. Że dopiero, gdy zostajemy postawieni pod tzw. ścianą, zmuszeni zmierzyć się z granicznym doświadczeniem, podobnymi demonami- potrafimy racjonalnie ocenić cierpienie ofiary i motywację sprawcy, wznieść się na wyżyny człowieczeństwa. Że wielki wpływ na całe dorosłe życie ma socjalizacja pierwotna, dzieciństwo, elementarne decyzje rodziców. Także te, które mają związek ze zdrowiem psychicznym, W,, Pamięci ciała " autorka zajmuje się sprawą Ricky'ego Langleya. Socjopaty czekającego na wyrok w celi śmierci. który 7 lutego 1992 roku w Iowa w Luizjanie pozbawił życia sześcioletniego Jeremiego Guillory'a. wcześniej doprowadzając do tzw. innych czynności seksualnych, Jednocześnie mierzy się z własną pamięcią ciała, piętnem, traumą skrywaną przed światem i tajemnicami w paranteli, które co okaże się później mają determinujący wpływ na różne generacje, pokolenia, spojrzenie na świat.Narracja ascetyczna, sceny plastyczne, bolesne i trudne. Połączenie pamiętnika, który nie został dołączony do aktu oskarżenia, beletrystyki, reportażu sądowego, zalewającej,, fali wspomnień ", niepowetowanych strat w najbliższych ludziach. Autorka dokonuje wiwisekcji życia pedofila i mordercy, śledzi jego rodzinne losy, kiełkowanie zła. Ukazuje,, łańcuch zdarzeń",etapy psychozy Langley'a.Skrupulatnie i rzetelnie przeprowadza przez każdy z etapów śledztwa, o czym świadczy bibliografia. By dzięki temu ,, zrozumieć własną przeszłość".Pisze o historiach, które nie mają zakończenia. Ranach, które wciąż nie mogą się w niej zabliźnić. Tubalnie konfrontuje się z przeszłością.Człowiekiem, który na wiele lat zamknął jej usta.Ta przejmująca książka uświadamia, że człowieka nie da się jednoznacznie zdefiniować. Polecam z całego serca ludziom o stalowych nerwach.

,,Wszystko zostaje w pamięci. Wszystko się miesza. Wszystko się powtarza." ,, Morderstwo nie jest rzeczą prostą, w przeciwieństwie do składających się na nie elementów." ,, Pamięć ciała " to książka, której nigdy nie zapomnę.A wszystko dlatego, że Alex Marzano - Lesnevich znakomicie rekonstruuje straszne wydarzenia, które miały miejsce na niewinnej istocie. Przypomniała mi, że znamy siebie na tyle, na ile nas sprawdzono. Że dopiero, gdy zostajemy postawieni pod tzw. ścianą, zmuszeni zmierzyć się z granicznym doświadczeniem, podobnymi demonami- potrafimy racjonalnie ocenić cierpienie ofiary i motywację sprawcy, wznieść się na wyżyny człowieczeństwa. Że wielki wpływ na całe dorosłe życie ma socjalizacja pierwotna, dzieciństwo, elementarne decyzje rodziców. Także te, które mają związek ze zdrowiem psychicznym, W,, Pamięci ciała " autorka zajmuje się sprawą Ricky'ego Langleya. Socjopaty czekającego na wyrok w celi śmierci. który 7 lutego 1992 roku w Iowa w Luizjanie pozbawił życia sześcioletniego Jeremiego Guillory'a. wcześniej doprowadzając do tzw. innych czynności seksualnych, Jednocześnie mierzy się z własną pamięcią ciała, piętnem, traumą skrywaną przed światem i tajemnicami w paranteli, które co okaże się później mają determinujący wpływ na różne generacje, pokolenia, spojrzenie na świat.Narracja ascetyczna, sceny plastyczne, bolesne i trudne. Połączenie pamiętnika, który nie został dołączony do aktu oskarżenia, beletrystyki, reportażu sądowego, zalewającej,, fali wspomnień ", niepowetowanych strat w najbliższych ludziach. Autorka dokonuje wiwisekcji życia pedofila i mordercy, śledzi jego rodzinne losy, kiełkowanie zła. Ukazuje,, łańcuch zdarzeń",etapy psychozy Langley'a.Skrupulatnie i rzetelnie przeprowadza przez każdy z etapów śledztwa, o czym świadczy bibliografia. By dzięki temu ,, zrozumieć własną przeszłość".Pisze o historiach, które nie mają zakończenia. Ranach, które wciąż nie mogą się w niej zabliźnić.Tubalnie konfrontuje się z przeszłością.Człowiekiem, który na wiele lat zamknął jej usta.Ta przejmująca książka uświadamia, że człowieka nie da się jednoznacznie zdefiniować. Polecam z całego serca ludziom o stalowych nerwach.